پاورپوینت کامل دنیا، دنیاخواهی، دنیاجویی ۵۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل دنیا، دنیاخواهی، دنیاجویی ۵۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل دنیا، دنیاخواهی، دنیاجویی ۵۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل دنیا، دنیاخواهی، دنیاجویی ۵۷ اسلاید در PowerPoint :

>

۱۲

سپیده سخن

نان و حلوا چیست؟ ای فرزانه مرد

منصب دنیاست گِرد آن مگرد

گر بیالایی از او دست و دهان

روی آسایش نبینی در جهان

ای خوش آن دانا که دنیا را بهشت

رفت همچون شاه مردان در بهشت

ترک دنیا گیر تا سلطان شوی

ورنه گر چرخی تو سرگردان نشوی^(۱)

«دنیا، دنیاخواهی و دنیاجویی» از
موضوعاتی است که در معارف ناب ما دارای
دو جلوه متفاوت است. از یک سو دنیا، «خانه
برتر پرهیزگاران»^(۲) و «مددکار دستیابی به
سرای جاودان»^(۳) نامگذاری شده است که
«محل ذخیره اعمال صالحان»^(۴) و «پلکان
صعود به جایگاه پاکان»^(۵) معرفی شده است.

محفل و سرایی که از لذتهای شایسته آن
نباید خود را محروم کرد و باید چونان
تجارتخانه ای سراسر سود و سعادت بدان
نگریست. برتر از آن همچون «مسجدی پاک
و مقدّس برای عبودیت و بندگی» شمرد تا در
فردای نیاز و احتیاج، صاحبان بصیرت و

بینش امروز سرمایه دارانی سربلند و پیروز
باشند و در پیشگاه پروردگار خویش سرافکنده
و شرمسار نباشند.^(۶)

اما از سوی دیگر «پست ترین اشیاء و
کالاها»،^(۷) «چشمه شرور و غرور»،^(۸) و
«بازار ضرر و زیان»،^(۹) «مایه خواب و
خسران»^(۱۰) و «پرتگاه ذلّت و عصیان»^(۱۱)
نامگذاری شده است. به گونه ای که با آن همه
عزّت و عظمت در نگاه ظاهربینان، پیشوایان
و معصومان ـ علیهم السلام ـ آن را «تکه
گوشت ریز و رنج آوری در بین دندانها»^(۱۲)
نامیده اند که برخی با سرگرمی بدان خود را از
مائده های پاک در سرای رحمت و حیات دور
می کنند و یا «پست تر از عطسه حیوان»،^(۱۳)
بی ارزش تر از «لنگه کفش فرسوده و
بی بها»^(۱۴) و «بی مقدارتر از استخوان خوک
در دست جُذامی»^(۱۵) معرفی کرده اند که
اشخاص دور مانده از بینش را چنان فریفته
است که فرصت نگاهی دوباره به ارزشهای
والای خویشتن نمی یابند و چونان بنده ای
بی اراده و ذلیل به دنبال آن در حال
دویدن هستند!!^(۱۶)

چنین دنیایی در نگاه آشنایان با حقایق و
اسرار هستی چیزی جز «لَعْب»، کاری بیهوده
و بی هدف، «لهو»، سرگرمی و دلخوشی
«زینت»، زیبایی و آراستگی ظاهری و
«تفاخر»، خودبرتربینی پوچ محسوب
نمی شود^(۱۷) که بر اساس لذتهای هفتگانه
خوردنی ها، نوشیدنی ها، پوشیدنی ها، نکاح ها،
چشیدنی ها، شنیدنی ها و مرکب ها استوار
است.^(۱۸) از این رو پیشوایان هماره با گفتار و
رفتار خویش پیروان خود را از دل سپردن به
چنین دنیایی برحذر داشته اند و گفته اند:

«مراقب خویش باشید که دنیا سرایی
شیرین و سرسبز با انواع شهوات است».^(۱۹)
«برحذر باشید که دنیا خانه جدایی و فراق
است که ساکنان آن در حال کوچ و سفر
هستند^(۲۰) اما دنیا آنان را فریب می دهد^(۲۱) و
با نیرنگ خویش آنها را سحر می کند، سحر و
افسونی بیشتر از هاروت و ماروت!»^(۲۲)

فراتر از این سخنان، هشدارهایی است
که نسبت به دوری از اطمینان و اتکاء به
جهان پرزرق و برق اطراف شده است که
بی توجهی به هر یک فرجامی مرگبار و دردآور

فراهم می کند.^(۲۳) همان گونه که شیوه
همیشه دلدادگان به دنیا خشنودی به
جلوه های ظاهر زندگی است، به گونه ای که
آنان را نه تنها «عبد» بلکه «عبید» یعنی
شیفته و فریفته می سازد.^(۲۴)

بر اساس چنین نگرشی دنیا برای
مؤمنان سجن و زندان و برای کافران بهشت
و رضوان دانسته شده است^(۲۵) و لذّت چنین
سرای فانی، ذلّت و غصه دیار باقی و آخرت
است،^(۲۶) زیرا آرمان اصلی و نخستین چنین
فردی، زیبایی های ظاهری و زودگذری است
که دل بدان خوش کرده اند و آن را راه به
سعادت و سلامت ابدی خویش می شمرند!
حال، به راستی کدام یک از این دو دیدگاه را
باید بپذیریم، نگاهی که دنیا را محبوب و
مطلوب معرفی می کند یا دیدگاهی که آن را
مطرود و ملعون و دنیاخواهی و دنیاجویی را
محکوم می داند؟! و یا آنکه نگاه سومی نیز
وجود دارد که در پرتو آن می توان حقایق
رنگارنگ و واقعیات ماندگار زندگی را
شناخت و با معرفت و بصیرتی برتر پی به
هر یک برد.

با بینشی فراگیر در می یابیم که دنیای
سراسر نکوهش شده که خط قرمز و نشان
خطر از آغاز تا فرجام آن وجود دارد، دنیایی
است که آرمان اصلی ما در زندگی شود و
چنان در اعماق وجود ما رخنه کند که
دلبستگی و وابستگی قلبی برایمان بیافریند.
در این حال هیچ گاه جلوه های پرهیاهوی
زندگی برای ما «گذرگاه» نخواهد بود بلکه
«اقامتگاه» می شود که هرگز قصد سفر و
کوچیدن از آن را نخواهیم داشت بلکه بر این
باور می شویم که «آمده ایم تا بمانیم!!»

اما این نگاه هرگاه به صورت «ابزار» نه
«اهداف» شود و از مرز زینت و ظاهر عبور
نکند و به چشمه دل یعنی حُب و عشق دست
نیابد، بدون تردید بینشی پسندیده، شیرین و
دلنشین می شود که پاکان و صالحان همیشه و
هر حال خویش را بدان آراسته اند. حقیقتی
روشن و روشنگر که خداوند مهربان خود بدان
اشاره فرمود که:

«و ابتغ فیما آتاک اللّه ُ الدار الاخره و لا
تنس نصیبک من الدنیا و احسن کما احسن
اللّه ُ الیکُ؛^(۲۷)

و با آنچه خدایت داده سرای آخرت را
بجوی و سهم خود را از دنیا فراموش مکن و
همچنانکه خدا به تو نیکی کرده، نیکی کن.»

بدون تردید بودن در دنیا و لذت بردن از
نعمتها و شادمانی با خوبی های آن نه تنها
کاری ناشایست نیست بلکه شیوه ای شایسته
و بایسته است اما شیفتگی و شیدایی و فریب
هر یک از جلوه های ناپایدار که در فرهنگ
معارف دینی «حُبُّ الدنیا» نامیده شده است،
کاری بس خطا و همراه با نسیان و
عصیان است:

حُب دنیا هست رأس هر خطا

از خطا کی می شود ایمان عطا

ای خوش آن کو یابد از توفیق بهر

کاورد رو سوی آن بی نام شهر

حیف باشد از تو ای صاحب هنر

کاندرین ویرانه ریزی بال و پر

تا به کی ای هدهد شهر سبا

در غریبی مانده باشی بسته پا

جهد کن! این بند از پا باز کن

بر فراز لامکان پرواز کن^(۲۸)

دنیا در آموزه های آسمانی؛ نگاهی دوباره

بینش و بصیرت قدسی و معتدل نسبت
به ارزشهای والا و حقیقی هستی موجب
گردیده است که در آموزه های آسمانی همراه
بر این واقعیت تأکید شود که:

لا ترکنوا الی الدّنیا الفانیه؛ هرگز به دنیای
ناپایدار اعتماد و اعتنا نکنید.

انظروا الی الدّنیا نظر الزاهدین؛ هماره به
دنیا با دیدگاه زاهدان بنگرید.

لا تؤثرن الحیاه الدّنیا علی الاخره؛ مبادا
زندگی دنیا را بر آخرت پایدار برتری دهید.

لا تکن الدّنیا اکبر همّک؛ به هوش باش!
که دنیا برترین آرمان و همّت تو نشود

لذّهُ الدّنیا غصهُ الاخره؛ دل سپردن به
اعماق لذات زندگی دنیوی باعث غصه و
دلتنگی در آخرت می شود.

الدّنیا متاعٌ؛ دنیا متاع کم دوام و کالای
ناپایداری بیش نیست.

الدّنیا قَنْطرهٌ؛ دنیا پل و گذرگاه است نه
منزل و توقفگاه.

الدّنیا دارُ ممرّ و الاخره دارُ مقرّ؛ دنیا خانه
گذر و عبور است و آخرت سرای ماندن و
خلود.

الدّنیا ساعهٌ؛ زندگی دنیوی ساعتی بیش
نیست.

الدّنیا بحرٌ عمیق؛ دنیا دریایی عمیق است
که بسیاری در آن غرق شده اند.

کونوا فی الدّنیا اضیافا؛ به این باور دست
یابید که در دنیا بیش از مهمان نیستند.

الدّنیا دارٌ بالبلاء محفوفه؛ دنیا خانه ای
است که با انواع بلاها، پوشانده شده است.

لا تنال فی الدّنیا نعمهٌ اِلاّ بفراق اُخری؛
هرگز به نعمتی دنیوی دست نمی یابید مگر با
از دست دادن نعمت دیگری.

و سرانجام به فرزانگان و شایستگان
توصیه شده است که:

المؤمن یهتمّ بامر دنیاه و آخرته؛^(۲۹)

انسان خداجو به امور دنیوی و اخروی
خود به طور جامع می نگرد.

بینش ناب در نگاه دخت آفتاب

حضرت زهرا(ع) با روشنای نگاه فاطمی
خود به پدیده های پایدار و ناپایدار زندگی
می نگریست و در عمر کوتاه خویش، معارف
ماندگاری به یادگار گذارد تا برای فرداهای
حیات و هستی الگویی همیشه جاودان در
برابر دیدگان همگان باشد و هرگز نگاه
پرفروغ پیروان آن حضرت، آرمانها و ابزارهای
زندگی را جایگزین همدیگر نسازند.

آن بانوی همیشه بیدار، هنگامی که شیوه
بسیاری از افراد را «پرستش دنیا» و
«شیدایی و شیفتگی» می دید با صراحت
بسیار فرمود:

«اِنّی لا احِبُّ الدّنیا؛^(۳۰)

من دنیای ـ دنیاپرستان ـ را دوست
ندارم.»

و زمانی که در شهر رسول خدا(ص)،
مدینه دنیازدگانی را می نگریست که برای
دستیابی به مقام و قدرت چندین روزه، هر
آنچه در توان داشتند در باره او ستم ورزیدند و
امام و حجت الهی را خانه نشین کردند، رو به
پروردگار خویش کرد و گفت:

«یا ربّ اِنّی قد سئمتُ الحیاه و برّمت
باهل الدّنیا فالحق بابی. الهی! عجّل و
فاتی سریعا؛^(۳۱)

پروردگارا! از زندگی خسته و روی گردان
شده ام و از دنیازدگان، بلاها و مصایب ناگوار
دیدم. خدایا مرا به پدرم رسول خدا ملحق کن
و مرگ مرا زود برسان.»

در واپسین روزهای زندگی دخت رسول
اللّه (ص) که درد و اندوه همدل و همراه آن
بانوی مظلوم بود، زنان مهاجرین و انصار به
عیادت وی رفتند و پرسیدند:

ای دختر رسول خدا! چگونه صبح کردی
و با بیماری خود چه می کنی؟

آن حضرت رو به آنان کرد و با تلخکامی
بسیاری لب به سخن گشود و فرمود:

«اصبحتُ و اللّه لدنیا کن …؛^(۳۲)

صبح کردم در حالی که به خدا سوگند
دنیای شما را دوست نمی دارم.»

اما در سخنی دیگر چون نسبت به
بهره گیری از دنیا برای فردای جاودان مطالبی
مطرح می شود، آن بانوی روشن بین سه
ر