پاورپوینت کامل عاطفه های جاری و جاری در عاطفه ها ۶۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل عاطفه های جاری و جاری در عاطفه ها ۶۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل عاطفه های جاری و جاری در عاطفه ها ۶۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل عاطفه های جاری و جاری در عاطفه ها ۶۰ اسلاید در PowerPoint :

>

هفته بزرگداشت دفاع مقدس، امسال نیز گذشت و خاطره فداکاری های زنان و مردان مجاهد این سرزمین و نیز نقشی که زنان مسلمان در این عرصه ایفا کردند زنده شد، اما در این میان در ارزیابی نقش و جایگاه زنان در این دفاع نکته ای بس مهم مانده است که به نوع نگاه به نقش آفرینی زنان، در تولیدات ادبی هنری برمی گردد؛ امری که باید ما را برای کارها و دستاوردهای ادبی هنری آینده مان به اندیشه وا دارد. این نگاشته، نقدی و نقبی به گذشته دارد تا راهی برای آینده را نشان دهد.

* *

تاریخ را چه کس می سازد؟

آیا تاریخ را قهرمانان می سازند یا ملت ها؟ جنگ را فرماندهان به پیش می برند یا سربازان؟ مردان حاضر در جبهه های جنگ مقاومت می کنند یا زنان غایب؟ شاید پاسخی فقط به قهرمانان و فرماندهان و مردان حاضر توجه کند. با این پاسخ سؤال بعدی مطرح می شود که ملت ها، سربازان و زنان غایب چه نقش هایی را در ساختن تاریخ، مقاومت و پیروزی در جنگ ها ایفا می کنند؟ قهرمان بدون ملت، فرمانده بدون سرباز و مردان بدون هویت و بدون عشق چه معنا دارند؟

حضور و نقش زنان در دفاع مقدس چه بوده است؟

دو حضور را می توان به عنوان حضور شاخص برشمرد. در اولین نگاه حضور مستقیم زنان در جبهه ها مطرح می شود. برشمردن حضور زنان در دفاع مقدس به دنبال این پاسخ است که چه تعداد از زنان اسلحه به دوش گرفتند؟ چه تعداد برای پرستاری و امدادرسانی و خدمت به جبهه ها و پشت جبهه ها رفتند؟ چه تعداد در بیمارستان ها انجام وظیفه کردند؟ چه تعداد خبرنگار، عکاس، نقاش، شاعر. .. نقش آفرینی کردند؟ بعد هم حضور در شهرها به جهت امدادرسانی پشت جبهه هاست که همه حکایت از نقش زنان در دفاع و مقاومت دارد. اما آیا حضور گسترده، فراگیر و ملی زنان در دفاع مقدس در این نوع حضور است یا چیزی ورای این نقش ها؟

چه بسیار از زنانی که در خانه های خود بودند که حدود و حقوق شان مورد تجاوز دشمن قرار گرفت. این زنان به همراه مردان مقاومت و ایستادگی کردند تا خانه را به بیگانه نسپرند. داستان این مقاومت ها در سینه های بازماندگان ثبت است. چه بسیار از این داستان ها که با قهرمانان خود در آتش کینه دشمن سوخت یا درون خاک دفن شد.

می دانیم، زنانی که خود در صحنه های نبرد حاضر شدند تا از قافله خودسازی عقب نمانند کم نیستند. نکته این است که چرا تا از حضور زنان در دفاع مقدس سخن به میان می آید، این حضور است که در ذهن می ماند؟ پزشکان، پرستاران، مددکاران، خدمت کنندگان از یک طرف با حضور مستقیم، و از طرف دیگر عکاسان، نقاشان، شعرا، نویسندگان و داستان پردازان، روزنامه نگاران، فیلمسازان و در یک کلام هنرمندان زن با به تصویر

کشیدن ارزش ها و داستان مقاومت ها در زمره مدافعان حقیقت ثبت شدند و با خلق و ثبت صحنه های شجاعت و شهامت و ایثار، زندگی خود را معنا کردند.

این نقش ها که برشمرده شد، زنان خودساخته و شاخصی را معرفی می کند که خود نماد زن ایرانی است. زنی که بنا دارد تا سرنوشت خود را خود به دست بگیرد و در راندن دشمن متجاوز مقاومت خود را به نمایش بگذارد. در ارتباط با حضور زنان در دفاع مقدس حضوری را باید شناخت و تقدیر کرد و پاس داشت که از شمار بیرون است. حضوری که چون رود جاری است و تشنگان را سیراب می کند. حضوری مثل هوا که با نفس کشیدن درک می شود و ترجمان و معرف هویت این ملت است. حضوری که بر حضورهای دیگر زنان در داستان مقاومت و دفاع مقدس فایق آمد و همان است که حماسه را آفرید. حضوری که اگر نبود سخنی از مقاومت و حماسه آفرینی مرد و زن این ملت هم نبود. این حضور همان حضوری است که انقلاب را هم به پا داشت، و آن حضوری در سطح ملی است و نه انفرادی.

حضور گسترده و فراگیر ملی زنان در دفاع مقدس

در این وادی حضور زنان را در دو بعد می توان بر شمرد:

بعد اول، خانواده:

خانه ایرانی با حضور و بر عاطفه جاری زن ایرانی رونق می گیرد. ظریفی می گفت بدون زن در خانه شاید بتوان جای روغن را پیدا کرد ولی رونق را هرگز. خانواده با زن برپاست و عاطفه با زن در خانه جاری. همین عاطفه است که شخصیت فرزندان این ملت را شکل می دهد. همین عاطفه جاری است که توان رفع و جبران نواقص شخصی فردی را در فرد می آفریند. هر ملتی تا بنیان خانواده را برپا دارد می تواند امیدوار باشد که جامعه ای دارد که از آسیب های جدی در امان است. خانواده محل جاری شدن عاطفه در روح است و عاطفه همان است که زندگی انسانی را در مسیر رشد و کمال انسانی حفظ می کند.

خانواده جایی است که هویت انسان در آن شکل می گیرد و به نیازهای فردی و اجتماعی او پاسخ گفته می شود. خانواده ایرانی همان گنجینه ای است که ملت ایران در آن شکل می گیرد. این ملت هویت خود را با انقلاب تعریف کرد و در جریان دفاع مقدس خود را به ثبت تاریخ رساند. بار این حضور و این جریان عاطفه بر دوش زنان است. هم مرد خانه و هم فرزندان از این چشمه لایزال که قطره ای از لطف و مهر خدا در میان بندگان است آب حیات می نوشند و جان می گیرند. فرزندان این مرز و بوم از سینه های عاطفه شیر می نوشند و آرامش را به جان می خرند. این آرامش به جان نشسته از دامان مادران است و بس. این حضور همان اکسیری است که در جبهه ها جاری شد اگر چه مستور بود. حضور زنانی غایب که در وجود مردان حاضرش به نمایش در آمد و در دل آنان زنده و جاری به نمایش گذاشته شد.

وقتی بر این بعد، روح مذهبی و ایمان زنان مؤمن و عشق به امام حسین(ع) هم اضافه می شود حماسه می آفریند. عشقی که پزشکان، پرستاران، مددکاران، خدمت کنندگان از یک طرف با حضور مستقیم، و از طرف دیگر عکاسان، نقاشان، شعرا، نویسندگان و داستان پردازان، روزنامه نگاران، فیلمسازان و در یک کلام هنرمندان زن با به تصویر کشیدن ارزش ها و داستان مقاومت ها در زمره مدافعان حقیقت ثبت شدند و با خلق و ثبت صحنه های شجاعت و شهامت و ایثار، زندگی خود را معنا کردند.

فرزندان در خانه از مادران و پدران می گیرند گنجینه ای است گرانبها که بزرگ ترین هنرها را خلق می کند که همان هنر انسان بودن و مبارزه با ظلم است. این حضور جاری دعای مادران بر سر سجاده عشق می شود که همیشه همراه پسران است و در فریادهای آنان در جبهه طنین می اندازد. اسم رمز «یا زهرا» و «یا زینب» می شود که شاه کلید عملیات است.

بعد دوم، دل های عاشق همسران و آرامش خانه ها:

مردان و زنان با هم عشق را تجربه می کنند، با هم خانه را می سازند و مسئولیت های خانه را تقسیم می کنند. با هم آرامش را در خانه پاس می دارند تا فرزندان شان به بار بنشینند. کیست که نداند عدم حضور پدر یا مادر چه مسئولیت سنگین و طاقت فرسایی بر دوش آنکه هست می گذارد؟ از همه سخت تر اینکه شانه ای نباشد تا سر بر آن بگذارد و سختی بار و ناملایمات زندگی را در یک نفس خالی کند. بی حضور یار سختی های هر روز است که بر سنگینی روز قبل انباشته و افزون می شود. خصوصاً برای زنان که چون گل نازکند و چون شیشه شکننده. روح های لطیفی که تاب تندباد را ندارند.

وقتی خانواده تشکیل می شود مردان و زنان هر یک مسئولیت های خاص خود را به عهده می گیرند. مردانی که به جبهه ها رفتند چه کسی مسئولیت خانه آنها را پذیرفت؟ زنان بودند که هر دو بار خانه را به اضافه بار غربت و جدایی به عهده گرفتند. هم خود ایستادند و هم خانه را برای فرزندان سر پا داشتند. هم مادر شدند و هم پدر. رزمندگان به پشتوانه عشق و ایثار زنان خود اطمینان و آرامش خاطر یافتند که می توانند فارغ از مسئولیت خانه در جبهه های دفاع حق باشند و هر گونه هم که بازگردند زنان شان شکرگزارند و صبورانه پای دفاع از حق ایستاده اند. تاریخ نشان داد که همین گونه بود و هنوز همین گونه هست. گواه آن هم زنانی هستند که فرزندان شهیدان را با قبول همه مسئولیت هایش بزرگ کردند. همین طور زنانی که بار غم جانبازان را به دل می کشند و مسئولیت ها را بر دوش. رزمنده ای که می رود تا شهید، اسیر و یا جانباز برگردد بار زندگی اش بر دوش که خواهد بود و یار و تیماردارش چه کس؟ زنانی که با چهره ای باز و دلی امیدوار همه رنج ها را پذیرفتند و در نبرد حق و باطل این اطمینان را به همسران خود دادند که همه جا یار و یاور آنها هستند و پای خانواده و عشق ایستاده اند. این حضور همان حضور در پرده مانده زن ایرانی است.

زنان این مرز و بوم بار سنگین خانه را بر دوش های ظریف خود هموار کردند و صبورانه آرامش را بر دل رزمنده ای که خانه و فرزند را می گذاشت و می رفت جاری ساختند. همه بار و کار خانه ماند برای زنان به اضافه بار غم دوری یار بر دل. این عاطفه همان عاطفه جاری است در جبهه ها. همان پیدای ناپیدا است این عاطفه، که مبدأ و منشأ و خالقش زن است.

«این خانه خانه من است، خانه را پاس خواهم داشت تا بازگردی.» نشان زن ایرانی است. همین زن نازکدل با روحی شکننده، حساس و لطیف همسر رزمنده خویش را آرام کرد با این اطمینان که «تو برو و غم ما و خانه را به دل راه نده.» این کار نه کاری ساده بلکه هنری بزرگ، پیچیده و مردافکن است. این کار نه باری سبک، بلکه خارج از محاسبه است که توانی برتر از توان عادی می طلبد و زنان نمایش دهندگان این هنر برتر بودند. تصویری که با مقاومت و پایداری از زنان بر این بوم نقاشی نشست سرنوشت تاریخ را رقم زد.

در این و