پاورپوینت کامل برای یک زن، چه پناهی امن تر از سکوت؟ ۴۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل برای یک زن، چه پناهی امن تر از سکوت؟ ۴۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل برای یک زن، چه پناهی امن تر از سکوت؟ ۴۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل برای یک زن، چه پناهی امن تر از سکوت؟ ۴۷ اسلاید در PowerPoint :

>

نام فیلم: به من نگاه کن

نویسنده و کارگردان: شهرام اسدی

بازیگران: لادن مستوفی، فاطمه معتمدآریا، مهدی فتحی

در تحلیل فیلم ها، پرداختن به مضمون آن کار درستی نیست، اما در بیشتر فیلم ها آنچه خود را به فیلم تحمیل می کند و برای مخاطب جلوه فروشی می نماید، مضمونی است که فیلمساز شیفته آن شده است و بدین ترتیب آنچه از اهمیت بیشتری برخوردار می شود، همان محتوای مورد علاقه فیلمساز است که بدون توجه به قالب بیانی مناسب با آن، بسط و گسترش می یابد و این موضوع به معنای غلطیدن فیلم در ورطه شعارزدگی و سطحی نگری است. به طور کلی کمتر فیلمی را می توان یافت که بتواند درونمایه خویش را در قالب مطلوبش بیان کند و همان ساختاری را برایش در نظر بگیرد که از دل محتوایش برآمده است، به همین دلیل غالباً فیلمسازان یا از این طرف بام می افتند و گرفتار مضمون زدگی می شوند و یا از آن سوی بام که ابتلا به بیماری فرمالیسم را به همراه دارد.

با این مقدمه باید گفت که فرم و ساختار در فیلم «به من نگاه کن» نیز به خاطر درونمایه دلخواه فیلمساز مورد غفلت قرار گرفته و «اسدی» با اتکا به خط قصه پرکنش خود، ساده انگارانه از کنار قالب بیانی آن گذشته است.

مضمون فیلم برخاسته از نقد دیدگاههای متعصبانه و جاهلانه قومیت هایی است که در نگاه شان هنوز، زن موجودی است که باید برای مرد به اندازه ده نفر کار کند و بچه بزاید و نسل مرد را زیاد کند، در غیر این صورت موجب سرافکندگی است.

«آی تکین» دختری است شبیه به ماه با پاهایی که می توانند او را در دشت های بی انتها به پرواز در آورند، اما سرنوشت مختوم او توسط بزرگ طایفه به گونه ای رقم می خورد که در خردسالی، برادر فلجش را بر دوش می کشد و نقص او را با پاهایش جبران می کند، در ۹ سالگی تاوان بدبختی و بدهی پدرش را پس می دهد و به عقد مردی در می آید که زن را به مثابه قاطر چموشی می بیند که باید پاهایش را برید و یا او را در طویله ای حبس کرد تا شعله های عصیان و سرکشی در او فرو نشیند و بعد از آن، گویی پاهای پر آبله «آی تکین» در مسیر زندگی اش راهی جز فرار را نمی شناسند و ترس از محبوس شدن در دایره آداب و رسوم جبری قبیله ای که تا پایان عمر در تعقیب او هستند، او را وا می دارد تا از هر چیز و هر کس بگریزد، تا آنجا که این گریزهای پی در پی از او دونده ای می سازد که رکورد قهرمانی دوومیدانی را می شکند و مشعل مسابقات المپیک بانوان اسلامی را به دست می گیرد.

در این فیلم دو گروه متمایز از کاراکترها مسبب حوادث هستند، در یک سو، یک گروه وکیل به دنبال کسب اطلاعاتی در باره «آی تکین» و یافتن حقیقت هستند و در سوی دیگر، «آی تکین» و شخصیت هایی که او را می شناسند و مربوط به گذشته اش می شوند، قرار دارند. علت اصلی ارتباط دو گروه، متهم بودن «آی تکین» به خاطر قتل شوهرش است که وکیل و خانم مربی را وا می دارد تا با کند و کاو در گذشته مبهم و مجهول او، راز جنایت را برملا سازند. در واقع تحقیق وکیل برای کشف معمای جنایت یکی از خطوط اصلی طرح و توطئه را شکل می دهد، اما خط دیگر کنش، یعنی زندگی گذشته «آی تکین» در زمان قبل ترسیم شده است.

سکوت دنباله دار «آی تکین» در تمام مراحل بازجویی و قضاوت باعث شده تا فیلم از روایت غیر متعارفی برخوردار شود، چون در چنین شرایطی، وکیل در صدد این است که دریابد چه مسائلی باعث شده تا «آی تکین» حتی برای نجات جان خود نیز حرفی نزند و بدین ترتیب از او شخصیتی می سازد که کشف ویژگی هایش در گذشته می تواند انگیزه بخش تحقیقات وکیل باشد.

دیگر کاراکترهای مؤثر در زندگی «آی تکین» عناصر علّی روایت را تکمیل می کنند با وجود اینکه «آی تکین» سکوت کرده است، حضور کاراکترهایی که او را به خوبی می شناسند به وکیل امکان می دهد که تحقیقات قتل را دنبال کند. این اطلاعاتی که توسط آنها ارائه می شود مربوط به سراسر زندگی «آی تکین» می شود که از نظر بازسازی پیشرفت حوادث داستان، در فیلم خیلی مهم است. خانم دکتر کودکی اندوهبار «آی تکین» را بیان می کند، خانم مربی به روند تمرینات و ورزش او می پردازد و برادر مربی ماجرای عاشقانه خود را مطرح می نماید و در نهایت پسر شوهر «آی تکین» راز قتل را افشا می کند.

به هر حال، چه فیلم در جهت داعیه داری اصول فمینیستی ساخته شده باشد و چه نشده باشد، با پی گیری خط کنش دراماتیک داستان، ما با زنی مواجه می شویم که در طول زمان، روح زنانه او در کالبد تنگ تعاریف قبیله ای از زن، محبوس می شود و در نهایت علی رغم همه تلاش ها برای رهایی موجودیت مرده او از زیر خروارها ستم و تعصب ناروا، باز هم او محکوم است تا تسلیم تقدیری شود که توسط دیگران رقم می خورد. در واقع آنچه «آی تکین» را به پای میز محاکمه کشانده است، اتهام قتل شوهرش نیست، بلکه او به خاطر تخطی و سر باز زدن از تقدیری که به دست بزرگ طایفه رقم خورده، مورد اتهام قرار گرفته است.

براستی در جامعه ای که هنوز تبعیض جنسیتی از رونق نیفتاده است، آنچنان تفاوتی میان فضای بدوی و مدرن آن وجود ندارد و در آن زن چه از دیدگاه نادرست واپس گرا و چه از دیدگاه مدرنیته تجددخواه نگریسته شود، همواره باید موجودیت خویش را انکار کند و حقوق و نیازهای طبیعی خود را نادیده بینگارد، پس به قول «آی تکین» در چنین دنیایی برای یک زن چه پناهی امن تر از سکوت وجود دارد.

شاید انتظار دیگران از «آی تکین» برای شکستن سکوتش و دفاع از جان خود کمی مضحک به نظر برسد، کسی که در تمام طول زندگی اش هرگز مجال نیافته تا با اختیار خود انتخاب کند و یا در دفاع از خویش حرفی بزند و همیشه دیگران به جای او حرف زدند و تصمیم گرفتند و او همان جامه ای را بر تن کرده که توسط بزرگان قبیله بریده و دوخته شده است، چگونه می تواند اکنون در دفاع از هویت فردی و حیثیت جمعی خویش سخنی بگوید؟ مگر چیزی از این دو حق طبیعی در وجود تباه شده او باقی مانده است؟

عصر آخرالزمان را باید همان جاهلیت مدرن دانست که در آن زنده به گور کردن دختران به شیوه های نوگرایانه انجام می شود. آیا براستی کسی در موقعیت «آی تکین» را می توان انسان زنده ای قلمداد کرد که به معنای واقعی زیستن را تجربه می کند؟ آیا او جز حامل جنازه خواسته ها و آرزوهای خویش است، که ریشه آن را در وجودش خشکانده اند؟ و آیا گور اسارت و ذلتی که برای او کنده اند به وسعت همه عالم نیست و او هر جا برود و به هر کاری روی بیاورد، در نهایت گریزی از سرنوشت از پیش نوشته اش خواهد داشت؟

اما آنچه تا حدودی تم اخلاقی فیلم را شعاری نشان می دهد، شیوه فیلم است که به گونه ای پیش می رود که از نظر ترتیب و توالی حوادث، حالت خطی پیدا می کند و روند قصه در ذهن مخاطب، هر بار با دریافت نکته تازه ای از زندگی «آی تکین» تغییر می کند و مخاطب آنقدر با این پازل های پراکنده بازی می کند تا الگوی داستانی یکپارچه فیلم را به دست آورد.

به کارگیری این ساختار خطی در روایت، کمی به جنبه های تعلیق و کنجکاوی مخاطب لطمه می زند، زیرا با توجه به پیش زمینه های مخاطب نسبت به فرجام دختران در فضاهای بومی، فراز و فرود روابط در چنین ساختاری ساده جلوه می کند و بیننده همواره چند قدم جلوتر از داستان، رویدادهای آن را پیش بینی می کند و حتی می تواند پایان ماجرا را حدس بز