پاورپوینت کامل زنان و برگ افتخار شبکه دو سیما ۴۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل زنان و برگ افتخار شبکه دو سیما ۴۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل زنان و برگ افتخار شبکه دو سیما ۴۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل زنان و برگ افتخار شبکه دو سیما ۴۵ اسلاید در PowerPoint :

>

(کارشناس، مجری و تهیه کننده برنامه «زنان اهل قلم»).

[مطلب پیش رو را نویسنده محترم مدتی پیش نوشته و در اختیار مجله گذاشته بود، اما تصمیم در باره آن، در میان مطالب موجود ماند و مدتی نیز به محاق نسیان رفت. با این همه به خواندنش می ارزد، به ویژه که اهمیت و نقش ویژه کم مانند بلکه بی مانند صدا و سیما، مجله را واداشته که از این پس، در کنار ستون هایی چون «نقد فیلم» ستون جداگانه ای را به «صدا و سیما» اختصاص دهد و این مطلب سرآغازی برای این ستون است؛ البته معلوم است که بنای این ستون، همواره بر نقد نخواهد بود و از خدمات زیادی که رسانه ملی در بخش خانواده و مسائل زنان دارد نیز سخن خواهد گفت. ان شاءاللَّه.]

* *

یکی باید قد علم می کرد و پای کار هم می ایستاد که شبکه دو این کار را کرد و افتخارش را هم نصیب خود کرد. می پرسید کدام کار و کدام افتخار؟ ده قسمت برنامه «زن در سینمای ایران» در سال ۸۰، ۲۶ قسمت برنامه «زن در سینمای جهان» در سال ۸۱، ۱۳ قسمت برنامه «زن در قصه پریا» در سال ۸۲ (به تحقیق، ترجمه، کارشناسی، نگارش و اجرای این حقیر – فرشته ولی مراد -)، ۱۳ قسمت «زن در تاریخ ایران» و «بانوی ایرانی» سال ۸۳، برنامه هایی بوده اند که پشت سر هم به روی آنتن برده است. برنامه هر شب «هزار راه نرفته» هم که به طور متمرکز به مسائل خانواده و ارتباط بین افراد خانواده می پرداخت با ساعت پخش خانوادگی باز کاری را کرد که در شبکه های دیگر مورد توجه قرار نگرفته است. (چگونگی برنامه ها مبحث دیگری است.)

درست است همه شبکه ها برنامه های مربوط به خانواده دارند، ولی ساعت پخش وسط روز گویای چه مطلبی است؟ در درجه اول روشن است که این برنامه ها برای مردان نیست چرا که آقایان عمدتاً در آن ساعت ها در خانه نیستند. قطعاً توضیح این است که برنامه برای همه افراد خانواده است ولی توجیه این است که ساعت دیگری برای پخش نداریم. توضیح و توجیه مهم نیست، مهم عمل و نتیجه است. نتیجه هم که روشن است. اطلاعات خانم ها در باب مسائل خانواده و حقوق و مسئولیت های افراد خانواده نسبت به هم بالا می رود و آقایان همچنان آموزش ندیده باقی می مانند. بعد اگر این تفاوت سطح اطلاعات و آگاهی مسائلی را در خانه ها ایجاد کند بیایند و بگویند به زن ها اطلاعات ندهید برای خانواده خوب نیست. این وضع که گروه مخاطب را محدود می کند نیاز را هم بر اساس او تعریف می کند. یک سیکل معیوب ساخته می شود که این یکی توضیح آن است و آن یکی توضیح این. یکی باید این وسط می آمد و می گفت که مسائل و مشکلات خانواده ها جدی است، و آموزش ارتباط صحیح بین فردی اعضای خانواده هم به همه اعضای خانواده مربوط است. برنامه هایی که به خانواده می پردازد بخصوص برنامه هایی که ارتباطات صحیح بین افراد خانواده را آموزش می دهد باید در ساعت هایی باشد که همه اعضای خانواده در خانه هستند. (که مدیر محترم قبلی شبکه دو این گونه فکر و عمل کرد ایضاً مدیر محترم کنونی. که همین ها را رسماً و مستقیماً گفت. روی آنتن هم گفت.)

بگذریم از اینکه دور از جان همه آقایان بعضی از آنها، از برنامه هایی که پای حرف حق و حقوق و احترام و توانایی های خانم ها را به میان بیاورد (گفتن به صراحت که هیچ، حتی برنامه بوی این حرف ها را هم بدهد) خوش شان نمی آید و در هر ساعت شبانه روز هم که باشد پای آن نمی نشینند. با شنیدن این حرف ها خلق شان تنگ می شود و راهشان کج. این خانم خانه است که با زبان نرم و دعوت به یک فنجان چای گرم آنها را پای برنامه می نشاند (بخوانید می کشاند!) البته با زبان محبت و نه غیر آن، که هم تجربه و هم علم ثابت کرده است و هم بزرگ ترها نشان داده اند که غیر زبان محبت کارساز نیست که نیست. خانم ها هم یاد گرفته اند که آن چه کار می کند یکی به نعل زدن است و یکی به میخ زدن. فراموش نشود که گفته شد بعضی از آقایان و نه همه.

نکته اصلی و مشترک در برنامه هایی که بر شمرده شد موضوع زنان است. ربط موضوع خانه و خانواده به زنان که روشن است. یک طرف خانواده خانم ها هستند و آن هم طرف مهم قضیه. چرا که تربیت و سرنوشت بچه ها بی واسطه به شخصیت و احوالات فردی و شخصی خانم خانه بند است. این بند بودن هم در سال های اولیه زندگی کودک تا درصد بالایی فقط و فقط به خانم خانه بستگی دارد. نه فقط کودکان که سلامت آقایان هم به سلامت بانوی خانه بستگی دارد. آن هم نه فقط سلامت جسم که هم جسم و هم روان و هم روابط. آنچه تلویزیون به عنوان رسانه ملی موظف به انجام آن است پاسداری از این سلامت است. پاسداری از سلامت هم، خود دو راه دارد؛ یکی درمان و دیگری مهم تر از آن بهداشت. درمان راه حل مشکل را نشان می دهد و بهداشت راه پیشگیری و جلوگیری از بیماری را. با این توضیحات دیگر لازم نیست که پرسیده شود چرا لازم است آقایان مخاطب برنامه های مربوط به خانم ها باشند؟ جواب روشن است. حقوق خانم ها را چه کسی باید رعایت کند؟ ارتباط صحیح با آنها را در خانه و خارج از خانه چه کسی باید برقرار کند؟ قدر خانم ها را چه کسی باید بداند؟ هم خودشان، هم شریک زندگی شان، هم بچه ها، هم فامیل و هم جامعه. اینها چه کسانی هستند؟

احترام به قانون و حفظ حقوق دیگران را چه کس در وجود کودکان و نوجوانان نهادینه می کند؟ هویت ملی را چه کس از کودکی در اطفال زنده نگاه می دارد؟ تربیت را چه کس در وجود کودکان بارور می کند؟ آرامش مردان کجا تأمین می شود؟ در مقابل اینکه جامعه از وجود پر نفع خانم ها به دست می آورد زنان چیزی نمی خواهند جز اینکه ارزش آنها شناخته شود و احترام آنها حفظ و ارتباط با آنها بر اساس هویت انسانی آنها باشد. این امر انجام نمی شود جز اینکه جامعه اعم از خود زنان و مردان درست بشناسد و درست عمل کند. به این معنا که جامعه:

الف) آموزش ببیند، هم در ارتباط با شناخت صحیح خانم ها و هم برقراری ارتباط صحیح با آنها.

ب) فقط آموزش دیدن کافی نیست، بلکه مبتنی بر آن آموزش های صحیح آموزش ها و دیدگاهها و توقعات غلط را اصلاح کند.

ج) کاری کند تا آن آموزش ها به رفتار و به فرهنگ جاری تبدیل شود.

د) برای انجام آنچه صحیح است علاوه بر آموزش اخلاق و تربیت صحیح از اهرم قدرت هم استفاده کند.

در همه این موارد رسانه ملی نقش دارد، حتی در برقراری بند پایانی. با توجه به نقش رسانه ملی، پرواضح است در عین حال که همه مراکز، نهادها و سازمان های تربیتی – فرهنگی مکلف به انجام این وظیفه هستند ولی روشن است که یکی از مهم ترین نقش ها را در کنار آموزش و پرورش، رسانه ملی دارد. این مراکز فرهنگی موظف هستند که افراد جامعه را هدایت کنند به این جهت که زنان و ارزش وجودی آنها را آنچنان که در شأن انسانی آنها است بشناسند و بیاموزند که سلامت دختران و زنان یعنی سلامت جامعه.

این همان امتیازی است که شبکه دو نشان داده است با برنامه هایی که به روی آنتن برده است و در دستور کار و جریان تولید خود در این راستا دارد به نام خود ثبت کرده است.

شبکه های دیگر ه