پاورپوینت کامل جوان و مسئولیت پذیری ۷۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل جوان و مسئولیت پذیری ۷۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل جوان و مسئولیت پذیری ۷۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل جوان و مسئولیت پذیری ۷۷ اسلاید در PowerPoint :

>

۸۶

هر کسی را وظیفه و عملی است

رشته ای پود و رشته ای تار است

وقت پرواز بال و پر باید

که نه این کار چنگ و منقار است

روزها و لحظه های جوانی لبریز از
زیبایی، هیجان، نشاط، احساسات و لذت های
متنوع از تفریح و شادی، شیک پوشی و
آراستگی، میهمانی های پر خاطره و
مسافرت های شیرین و لذت بخش است.

در بیشتر جوانان، احساسات مبنای اراده
کارها قرار می گیرد و تنها لذت و خوشی هر
روز نخستین هدف می شود، بی آنکه به فردا و
فرداهای زندگی توجه شود و یا کاری برای
روز نیاز و احتیاج انجام شود. از این رو
«راحتی»، «تنوع طلبی»، «سنّت شکنی» و
«بی توجهی به هنجارهای خانواده و جامعه»
به دور از «بکن و نکن» و «باید و نباید»
مطلوب و محبوب نسل جوان است. جوانان
روی خوش نسبت به «تکلیف»، «وظیفه» یا
«مسئولیت» در زندگی نشان نمی دهند و از
هر گونه گفتار و رفتار یا بینش و روش
محدودکننده ای گریزان هستند.

خانواده و تربیت / نسل نو

در بسیاری از عرصه ها «ممنوعیت»ها را
محترم نمی شمرند و «خط قرمز» برای
خواسته های خود نمی دانند. نسبت به
واژه هایی همچون «حرام»، «نباید»،
«صحیح نیست» و … واکنش نشان می دهند
و دوست دارند جوانی خود را که سرشار از
غرور، قدرت، آرزو و رؤیاست همسو با
خواسته های خود سپری کنند، گرچه به
شکافتن مرزهای «باید و نباید» مرسوم در
فرهنگ ملی بینجامد و بسیاری را در
دستیابی به خواسته های خود برنجاند.

اما چندی نمی پاید که با «شناخت»،
«شعور» و «بینش روشنی» که نسبت به
«هست ها و نیست ها» و «حقایق هستی»
می یابند، تفاهم عقلانی و گفتگویی منطقی و
مستدل با انسان های اندیشمند و آگاه برقرار
می کنند و تمامی بایدها و نبایدها را باعث
«مصونیت» و نشان «انسانیت انسان» و
تمایز خود با «حیوان» می بینند. بدین خاطر
وظیفه و مسئولیت یا تکلیف و تعهد را
هدیه ای الهی به انسان می بینند آن هم
انسانی عاقل و خردمند و بالغ و اختیارگرا که
مسیری سعادت آفرین برای امروز و فردای
خود فراهم می سازد و با رشد و رشادتِ هر چه
تمام می گوید:

«به تمام کسانی که به من «نه» گفتند
مراتب سپاسگزاری خود را اعلام می کنم
زیرا آنها باعث شدند که من خودم
مسئولیت هایم را به عهده بگیرم.»

و گاه زمزمه ای اینچنین با خویش
می نماید:

به روزگار جوانی خوش است کوشیدن

چرا که خوش تر ازین وقت روزگاری نیست

تو قدر خرمی نوبهار عمر بدان

خزان گلشن ما را دگر بهاری نیست

جلوه های مسئولیت و پیامدهای
مسئولیت پذیری جوانان

مسئولیت در سه جلوه همچون ضلع های
مثلث رخ می نماید و حاصل آن مسئولیت
فردی، مسئولیت اجتماعی و مسئولیت الهی
است که به ترتیب در قبال خود، خلق و خدا
معنا می یابد. منظور از مسئولیت فردی یا
مسئولیت در قبال خود، آن است که آدمی
حدود توانایی خویش را به درستی بشناسد،
آنها را از نظر اصلی و فرعی از یکدیگر تمییز
دهد و تا سرحد امکان، به پرورش و شکوفایی
هر یک اقدام نماید و به تعبیری دیگر حق
خویشتن را بر خود ادا کند. به یقین هر گاه
خط سیر زندگی او از چنین مراحلی عبور کند،
موفقیت ها و کامیابی هایی که نصیب وی
می شود، فصل درخشان و ارزنده ای از
هویتش تکوین می یابد.

آثار مسئولیت پذیری و انجام وظیفه در
نسل جوان بسیار است. برخی از پیامدهای
برجسته آن عبارت است از:

۱. تقویت حس کفایت و لیاقت
در زندگی

زمانی که والدین با نگاهی آکنده از لطف
و محبت فرزند سه ساله خویش را به
جمع آوری وسایل بازی خود ترغیب و تشویق
می کنند و کودک با دستان کوچکش آنها را در
جای خویش قرار می دهد، اولین درس
«مسئولیت پذیری» با تمام زیبایی اش در
کانون خانواده آموخته می شود و نخستین
لذت «خودکفایی» و به تعبیر صحیح
«خودبسندگی» در کام وجود کودک شکل
می گیرد. سالیان بعد، همان کودکِ دیروز، در
ایّام جوانی به خوبی می داند مسئولیت پذیری
یعنی هر کس کاری را که به او سپرده اند، به
خوبی و شایستگی انجام دهد. تقویت حس
کفایت و لیاقت زمانی پدید می آید که هر یک
از ما احساس می کنیم لیاقت ذاتی خویش را
به ظهور رسانده ایم و با قبول تعهد و
مسئولیت به قله افتخار «خودباوری» دست
یافته ایم.

۲. احساس نشاط پایدار درونی
و شادابی معنوی

ور به مکتب وظیفه نشناسی

اوستاد و خلیفه نشناسی

نه وظیفه شناخته نه عمل

گول و نادان و مست ولایعقل

نه امانت نه حس ملیت

نه وظیفه نه پاکی نیت

استقبال از «مسئولیت» و توجه به
«تعهد» و «تکلیف» به ویژه در عرصه ارتباط
با پروردگار و آفریده های الهی بیانگر گستره
شخصیت انسان و تفاوت او با جمادات،
نباتات و حیوانات است.

پاسخ به ندای «یا ایها الذین آمنوا» و
«یا ایها الناس» یعنی قبول مسئولیت بندگی
و عبودیت، یادآور این حقیقت درخشان و
دلرباست که انسان دارای «احساس و
عاطفه» و «اندیشه و شناخت» است،
خردمندانه می بیند، اندیشمندانه تصمیم
می گیرد و آگاهانه انجام می دهد و با انجام
وظیفه خویش گاه برتر از فرشتگان و ملائک،
به مقام خلیفه الهی بار می یابد.

مسئولیت و تعهد در لحظه لحظه های
زندگی، حقیقتی غیر قابل انکار است که آیات
قرآن با صراحت بسیار به آن اشاره دارد و با
سخن از رستاخیز انسان ها و لحظات
پاسخگویی افراد، امر الهی را بازگو می نماید
که:

«وَقِفُوهُم انّهم مسؤولون؛

بازداشت شان کنید که آنها [نسبت به خود
و دیگران] مسئولند و باید پاسخگو باشند.»

رسول گرامی اسلام(ص) نیز با اشاره به
این آیه نورآفرین فرمود:

«در روز قیامت هیچ بنده ای قدمی از قدم
برنمی دارد مگر اینکه چهار چیز از او سؤال
می شود:

۱. از لباس او که [چگونه و در چه راهی[
مندرس و فرسوده شده است؟

۲. از [یگانه سرمایه هستی او یعنی[
عمر وی که [در چه راهی [و چگونه صرف
کرده و به پایان رسانده است؟

۳. از دارایی و ثروتش که چگونه
جمع آوری نموده و در چه راهی خرج کرده
است؟

۴. از حب و دوستی ما اهل بیت که
[چه مقدار معرفت و شناخت و محبت نسبت
به ما پیدا نموده است؟]

بی دلیل نیست که پیشوایان پاک اندیش
ما از خداوند در راه انجام رسالت و مسئولیت
خویش در زندگی درخواست کمک
می نموده اند، همان طوری که امیر مؤمنان
علی(ع) می فرماید:

«اَستَعینُه علی وظایف حقوقه؛

مدد می جوییم از او برای انجام وظایف
الهی و ادای حقوق و تکالیف عبادی.»

گرچه در انجام وظایف بندگی سختی
وجود دارد اما شیرینی و دلنشینی روحی و
رضایت خاطر درونی انسان یکایک
ناهمواری ها را هموار و محبوب می سازد.

این بینش موجب آن شده است که برخی
از صاحب نظران به این باور دست یابند:

* راهی که به بهشت منتهی می شود،
انجام وظیفه است.

* وظیفه، جاده کوهستانی است به سوی
خدا.

* انجام وظیفه و پذیرش مسئولیت و
تعهد عالی ترین مقصد و منظور زندگی و
اخلاق است و زندگی انسان در مرکز دایره
وظایف عمومی قرار گرفته است.

* هر کس با عزم و اراده متین سعی در
انجام وظیفه نماید، مقصد و منظور اصلی
خلقت خویش را به انجام رسانده و شالوده
یک اخلاق عالی مردانه ای را در نفس خویش
استوار ساخته است.

۳. ایجاد و افزایش حس
قدرشناسی از زندگی

«قدرشناسی» یا «شکر نعمت ها» صفات
کریمان و بزرگواران است که سنجیده
می بینند، سنجیده می پوشند و سنجیده
می نوشند؛ لطفی پیدا و پنهان است که
پیشوایان روشن اندیش ما برای دستیابی بدان
افزون بر عزم و جزم، از خداوند مهربان و
رحیم درخواست توفیق کرده اند و بهترین
سپاس را اجتناب از گناه و تمام شکر را جمله
«الحمدللّه ربِّ العالمین» معرفی کرده اند.

آثار سیل آسا و برکات بی نظیر شکر و
سپاس نعمت های الهی به گونه ای رفیع و
عظیم است که پیامبر اسلام(ص) با اشاره به
آن فرمود:

«ما فتح الله علی عبد باب شکر فخزن
عنه باب الزیاده»؛

باب شکر و سپاس به روی بنده ای
گشوده نمی شود مگر اینکه خداوند در پی آن،
باب افزایش نعمت و لطف خود را به روی او
می گشاید.»

در یک نگاه مسئولیت پذیری و تعهد و
توجه به وظایف خویش در زندگی، حس
قدرشناسی به انسان می بخشد، زیرا آنان که با
زحمت و تلاش و سختکوشی و قبول
مسئولیت به زندگی خود رشد و بالندگی
بخشیده اند، بیش از دیگران شاکر نعمت ها و
قدرشناس الطاف الهی هستند.

۴. آمادگی برای ایفای
مسئولیت های بزرگ

انجام هر وظیفه و مسئولیتی، رضایت

درونی به انسان می بخشد و افزون بر آن بر
اعتماد به نفس جوانان می افزاید و آنها را
برای قبول مسئولیت های عظیم تر و
گسترده تر آماده و مطمئن می سازد. جامعه را
بهره مند از مدیران متعهد و خدمتگزاران
شایسته می کند و نیز روند نوسازی و توسعه
اجتماعی را بهبود چشمگیر می بخشد.
«برایتون» جلال و افتخار حقیقی در زندگی
را این گونه ترسیم می کند:

«بزرگی و عظمت واقعی انسان در آن
نیست که شخصی در طلب آسایش و لذت یا
کسب مقام و شهرت برای نفس خود باشد،
بلکه جلال و افتخار حقیقی هر کس عبارت از
آن است که وظایف و تکالیف شخصی خویش
را به درستی انجام دهد.»

و «اپیلکتوس» هم برای حس
قدرشناسی آثاری اینچنین بیان می نماید:

«حس وظیفه شناسی برای مردمان دلیر
و شجاع به منزله حافظ و پشتیبان است و
آنها را سرفراز و پابرجا نگاه داشته، به آنان
قوّت و قدرت [برای کارهای بزرگ و سترگ[
می بخشد.»

عوامل پرهیز جوانان از پذیرش
مسئولیت

موانع متفاوتی باعث روی گرداندن نسل
جوان از استقبال یا قبول مسئولیت در
عرصه های فردی، خانوادگی و اجتماعی
می شود که شناخت این عوامل ـ به ویژه از
سوی پدران، مادران، معلّمان و مربیان ـ
زمینه ساز محو این موانع و جایگزین سازی
عوامل مثبت و سازنده می شود.

با هم یکایک این ناهنجاری ها را مرور
می کنیم:

۱. کم خبری یا بی خبری از
ارزش احساس مسئولیّت در زندگی

تفاوت برجسته انسان با دیگر موجودات
در «عقل و خرد» یا «شناخت و معرفت»
است. آنان که خود را در گستره هستی
«انسان» می دانند و انسان را به معنای
موجودی مسئول نسبت به خود، خلقت و
خداوند و در جلوه های مادی و معنوی یا
دنیوی و اخروی تفسیر می کنند، بی شک، پس
از ایّام کودکی و با ورود به روزهای نوجوانی،
آمادگی درک و دریافت مسئولیت های کوچک
و بزرگ را در خود ایجاد می کنند. گرچه از یک
نظر زمینه این مهم در آغاز باید از سوی
اطرافیان بخصوص والدین صورت پذیرد، امّا
فراهم ساختن اندیشه مسئولیت پذیری از
سوی جوانان، انگیزه پاسخگویی و
مسئولیت طلبی را به گونه ای سهل و آسان
فراهم می سازد.

با نگاهی به آموزه های دینی جدّی گرفتن
این احساس به طور جامع و فراگیر همه
پیروان پاک اندیش را بیداری شایانی
می بخشد؛ از سخن خالق حکیم به عیسی
بن مریم(ع) این است:

«یا عیسی! اِنَّک مسؤول فارحم الضعیف
کرحمتی ایّاک و لاتقهر الیتیم؛

ای عیسی! همانا تو مسئول هستی، پس
به ضعیف مهربانی کن مثل رحمت من به تو
و از یتیم روی مگردان و با او قهر مکن.»

نیز رسول گرامی اسلام(ص) فرمود:

«مرد، راعی و سرپرست خانواده خود
است و هر سرپرستی مسئول نسبت به افراد
خویش است و زن نیز مسئول در باره مالِ
همسر است و از او در باره دارایی شوهر
سؤال می شود.»

سپس آن حضرت اصلی کلّی و مبنایی
نسبت به تمامی داده های الهی ارائه فرمود:

«کُلُّ نعیم مسؤول عنه یوم القیامه الاّ ما
کان فی سبیل اللّه تعالی؛

تمامی نعمت ها مورد سؤال و بازخواست
در روز قیامت قرار می گیرد، مگر آنچه در راه
خدا داده شده است.»

این بینش بالنده زمینه ساز سخن
حکیمانه ای گردیده که: همه ما به فقر و غنا،
سلامتی و مرض، غربت و قدرت و علم و
جهل مبتلا هستیم و در باره داده ها و نداده ها
مورد امتحان قرار می گیریم.

به یقین باخبری نسل جوانِ ما از چنین
بصیرت و بینایی معنوی، روشنی راه، رفع
تردید و دودلی و نگرانی، به هرز نرفتن
سرمایه های انسانی و استفاده شایسته و
بایسته از فرصت های ارزنده زندگانی را به
همراه خواهد داشت تا به تعبیر قرآن از روز
نخست با قوت و قدرت به مسئولیت خویش
رو کنند (خُذِ الکِتابَ بِقُوَّهٍ) و هرگز دچار
روزمرّگی و بیهودگی یا سردرگمی و دودلی
نگردند و عاقبتی زیانبار در سخن
معصومان(علیهم السلام) در انتظار آنان
نباشد، که فرمودند:

«آن کس که بدون بینایی و آگاهی لازم،
عمل می کند، همانند کسی است که در غیر
مسیر مورد نظر حرک