پاورپوینت کامل اشتغال زنان، رفع نیازها یا مشکلات تازه ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل اشتغال زنان، رفع نیازها یا مشکلات تازه ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۲۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل اشتغال زنان، رفع نیازها یا مشکلات تازه ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل اشتغال زنان، رفع نیازها یا مشکلات تازه ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint :

>

۶

کار، کار، کار … در هر دوره ای از تاریخ این کلمه کوتاه سه حرفی
مورد نیاز همه اقشار اجتماع بود تا بتوانند به وسیله آن گذران زندگی
کنند و محیط زندگی را با تلاش و کوشش، شیرین و دلچسب نمایند.

شاید کار در یک قبیله و روستای کوچک فقط به دامداری و
کشاورزی و گاهی هم فروشندگی در برابر دریافت اجناس (معامله
کالا با کالا) تقسیم می شد. اما با گذشت زمان و نیازهای مختلف، کار
گسترش یافت و گاهی همه افراد خانواده از جمله کودکان، زنان و
مردان مجبور بودند برای گذران زندگی کار کنند.

اما اکنون که نیازها شکل های مختلفی گرفته، کار، فرایندی
است که در برابر انجام آن حقوق دریافت می کنند و نیازها جامعه را
اجبار می کند نیروهای خود را از زن و مرد به کار بگیرد. اما موضوع
مهم این است که با گسترش نیازها و فعالیت ها مشکلات کارگرها،
کارمندان و هر کس که به فعالیتی از هر نوعی مشغول باشد، پدید
می آید.

پدیده ای که بیش از هر موضوعی نمود پیدا کرده و کارشناسان
را وا داشته به آن بپردازند، کار و اشتغال زنان است؛ چرا که با
پیشرفت جوامع صنعتی، از بین رفتن عوامل بی سوادی بانوان، نیاز
به همراهی برای تأمین هزینه های زندگی و دلایل بی شمار دیگر،
نوع کار زنان هم در بیشتر جوامع، رو به پیشرفت گذاشته به طوری
که گاهی تعداد زنان شاغل اگر بیشتر از مردان نباشد کمتر نیست.

ایران هم از این قاعده مستثنا نیست، چرا که تحصیلات بانوان
در اکثر رشته ها، نیاز به جبران کمبودها و هزینه های زندگی و دلایل
دیگر، این قشر فعال را نیز به عرصه اجتماع کشانده، دیگر از تربیت
یک دختر خانه نشین برای ماندن در خانه همسر و فقط انجام
وظایف خانه داری خبری نیست.

در حال حاضر بیشتر دختران و زنان ایرانی با جامعه پیش
می روند و سعی می کنند خود را همسطح پیشرفت ها و نوآوری ها نگه
دارند. آشنایی با مسائل سیاسی و نیاز به فعالیت در این زمینه هم
بی تأثیر نبوده، به رشد اشتغال زنان دامن زده است.

اکنون با توجه به اینکه عادت های زندگی سنتی برچیده شده و
زنان از خانه ها پا به کارگاهها و دانشگاهها گذاشته اند، بررسی
مشکلات این قشر نیاز به کند و کاو دقیق و آمارگیری مشخصی
دارد. همچنین نباید از نظر دور داشت که عوامل مؤثر بر ایجاد
مشکلات بی تأثیر نیست؛ مشکلات و عواملی مانند سوء استفاده از
ضعف اخلاقی برخی زنان، امنیت کاری، یافتن کار مناسب،
مشکلات حین انجام کار و … چه همین عوامل هستند که زنان را
برای انجام فعالیت و ادامه آن به صورت مطلوب دچار مشکلات چند
برابر می کند.

سیاسی اجتماعی کنکاش

«این گزارش را همه خانم ها بخوانند!»

گزارشی از اشتغال یابی زنان و مشکلات پس از آن

کاریابی و مشکلات آن

بالاخره طبق تصمیماتی که در خانه
گرفته شده باید دنبال کار باشم اما با این همه
تقاضا از همه نوع مگر می شود یک کار با
حقوقی که بشود به آن حقوق گفت پیدا کرد؟
با این حال با خودم فکر می کنم هفته بعد، این
موقع احتمالاً در حال رفتن به محل کارم
هستم. با همین خیالات سوار تاکسی می شوم
و راه شرکتی را که دیروز برای گرفتن منشی
آگهی داده بود، پیش می گیرم.

شرکت خیلی شلوغ نیست و این شانسِ
من را برای گرفتن کار بیشتر می کند اما
شرکت خیلی بزرگ و تو در تو است، از چند
نفر می پرسم تا بالاخره به مکان مورد نظر
می رسم.

چقدر جمعیت! یاد روز امتحان کنکور
می افتم که داوطلبان پشت سالن امتحانات
جمع شده بودند تا درها باز شود. یعنی همه
اینها برای کار آمده اند! فکر می کنم راه
بی پایانی را شروع کرده ام.

خیالاتی بودم …

الهام.ت، لیسانس ادبیات فارسی
از دانشگاه پیام نور، ۲۴ ساله،
مجرد.

ـ الان حدود سه سال است که دنبال کار
می گردم، اما هر روز ناامیدتر از قبل هستم.
روزهای اوّل که در واقع روزهای آخر تحصیلم
بود، دنبال کاری بودم که به تحصیلاتم ارتباط
داشته باشد. مثلاً می رفتم آموزش و پرورش،
مکان های آموزشی، کلاس های متعدد
فرهنگی یا مدارس غیر انتفاعی تا شاید به
این ترتیب شغل خوبی پیدا کنم، اما پس از
گذشت یک سال فهمیدم خیلی خیالاتی
بودم.

کار نبود یا شما نمی پسندیدید؟

اصلاً کاری نبود که بخواهم بپسندم.
آموزش و پرورش که نیرو نمی خواست. چه
برای حق التدریس، چه برای کارهای معمولی
مثل دفترداری. از آنجا که کاملاً ناامید شدم.
مکان های دیگر هم دنبال کسی بودند که
لیسانس داشته باشد با سابقه کار و حقوق
کمی هم دریافت کند! یا اینکه برایشان فرقی
نمی کرد که سیکل داشته باشی یا دیپلمه، در
واقع کارگر می خواستند، در این میان چه کاری
پیدا می شود که بتوانم فارغ از بقیه مسائل
مثل حقوق و مزایا به آن بپردازم؟

الان هم دنبال کار آمده اید؟

بله، از دو روز قبل دیده بودم که در
روزنامه آگهی داده بودند مبنی بر اینکه به پنج
خانم، سه تا لیسانسه و دو دیپلمه نیاز دارند،
آمده ام ببینم چه می شود، البته اینقدر شلوغ
است که مسئولان شرکت با توجه به شلوغی،
شرایط کاری و حقوقی را نمی گویند تا ببینند با
این همه متقاضی چقدر می توانند به نفع
خودشان، شرایط کاری تعیین کنند.

جبران هزینه های اضافی زندگی

دختر جوانی کنار درِ ورودی دفتر شرکت
ایستاده و سرک می کشد تا خبرهای جدیدی
راجع به شروع مصاحبه برای استخدام به
دوستانش بدهد.

مائده.س، دیپلمه، ۲۱ ساله، مجرد.

ـ چهارمین بار است که دنبال کار آمده ام،
قبلاً شاغل نبودم و مشغول خانه داری بودم،
اما بعد از اینکه دیدم برای خریدهایم،
مخصوصا وسایل مورد نیازم دچار مشکل
هستم و نمی توانم همه هزینه ها را از پدرم
دریافت کنم، تصمیم گرفتم دنبال کار باشم.

اگر پذیرفته شوید، چه شرایطی را
مطلوب می دانید؟

اوّل اینکه مسافت رفت و آمدم و
ساعت کاری مناسب باشد، دوم اینکه خیلی با
آقایان سر و کار نداشته باشم چون خانواده ام
این وضعیت را دوست ندارند. بعد هم حقوق
که باید به اندازه باشد؛ فکر می کنم خیلی از
زنان که به دنبال کار هستند، به حقوق آنچنانی فکر
نمی کنند، بلکه دنبال این هستند که نیازشان را
برطرف سازند و دنبال حقوق معمولی اند.

به مشاغلی که می شود در خانه به آن پرداخت فکر نکرده اید؟

شغل داخل خانه را کسی کار حساب نمی کند، در ضمن
نمی توانی وقتت را به طور کامل برای کارَت بگذاری. معمولاً به
شغل هایی که در خانه می شود انجام داد اهمیتی نمی دهند و حقوق
ناچیزی در قبال آن دریافت می شود، اما اگر خیاطی و آرایشگری
باشد، حقوق خوبی دارد که آن هم پر زحمت است. پشت میز نشستن
خیلی کمتر وقت می گیرد و راحت تر است.

امنیت کاری از همه مهم تر

خانم فاطمه سادات. ف، ۳۴ ساله، متأهل و
لیسانس ادبیات عرب.

ـ قبلاً چهار سال شاغل بودم. دو سال در یک شرکت هواپیمایی
و دو سال دیگر در یک مؤسسه انتشاراتی ولی در حال حاضر بیکارم
و نیاز مبرمی به کار دارم.

چرا شغل های قبلی را از دست دادید با اینکه می گویید نیاز
مبرم به کار دارید؟

اولین شغلم که بلافاصله پس از گرفتن مدرک تحصیلی ام به
آن مشغول شدم، شغل خوبی بود، اما بعد از گذشت دو سال ریاست
شرکت عوض شد و خانم هایی را که کار می کردند اخراج کرد، چون
رئیس جدید معتقد بود مردها نیاز بیشتری به کار دارند. کارِ زن ها را
حتی اگر منشی بودند، قبول نداشت؛ بنابراین هر کدام از خانم ها را با
عذری بیرون کرد، طوری که مشکلی نداشته باشد و نتوانیم از لحاظ
قانونی اعتراض کنیم.

دومین کارم را هم که در یک مؤسسه انتشاراتی بود به علت
عدم امنیت شغلی رها کردم. چهار خانم بودیم که کار تنظیم مطالب
و کتاب ها را برای چاپ انجام می دادیم. به نظر کار فرهنگی و خوبی
بود، بخصوص که با کتاب سر و کار داشتیم، اما مسئول انتشارات
سرزده به اتاق خانم ها می آمد یعنی بدون اطلاع در را باز می کرد و
داخل اتاق می شد و شروع می کرد به ایراد گرفتن و دستور دادن! چند
بار از او خواستیم که وقتی قصد وارد شدن دارد حداقل در بزند چرا
که فقط ما خانم ها در اتاق بودیم و گاهی برای راحتی و سرعت کار
حجاب را رعایت نمی کردیم، اما مسئول انتشارات توجهی نمی کرد!
می گفت محل کار است و باید آمادگی ورود و خروج من را در هر
لحظه داشته باشید. وسایل گرمازا در زمستان را در اواسط فصل
وقتی که هوا خیلی سرد شده بود، تأمین کرد. برای تابستان هم
همین برنامه را داشت. بعد هم فهمیدیم حقوق خانم ها تقریبا نصف
حقوق آقایانی بود که کار می کردند.

به اداره کار مراجعه نکردید تا وضعیت کار شما بهتر شود؟

کسی که نیاز به کار دارد نمی تواند وقت خودش را در رفت و
آمد و شکایت بگذراند مخصوصا اگر خانم باشد، که مجبور است در
خیلی از موارد سکوت کند. من هم چون همسرم جانباز است و نیاز
دارم برای تأمین هزینه های بیمارستان کار کنم، نمی توانستم دنبال
این مسائل باشم. در ضمن محیط کار هم به دلیل مسائلی که گفتم
بسیار مشکل آفرین شده بود و احساس عدم امنیت داشتم.

نمونه های مثل من زیادند

صالحه.س، ۲۸ ساله، مجرد.

ـ لیسانس علوم اجتماعی دارم، اما کاری که بتوانم به آن مشغول
باشم و از مطالبی که خوانده ام بهره بگیرم، ندارم. فعلاً که دو سال
است به طور مداوم دنبال کار هستم.

در اینجا که یک شرکت تولید قطعات پلاستیکی است، چه
کاری می توانید پیدا کنید که مناسب وضع و تحصیل شما باشد؟

رشته من علوم اجتماعی است، شاید به این ترتیب بشود
شرکت را در مواردی از قبیل تبلیغات و ارتباط با دیگر شرکت ها
کمک کرد، گرچه در آگهی داده شده نیازی به این مورد نبود، اما به
هر حال ناامید نیستم.

چطور می خواهید از رشته تحصیلی تان استفاده کنید؟

فعلاً راضی هستم که در جاهای دیگر شرکت مشغول باشم،
تا شاید پس از گذشت مدتی، شرکت تمایلی برای انجام فعالیت های
تبلیغاتی و اجتماعی نشان بدهد.

انگیزه تان برای کار چیست؟

چهار سال و نیم درس خواندم تا توانستم لیسانس بگیرم.
مشکلات کنکور و دانشگاه بماند. چرا نباید پس از این سال ها بتوانم
از زحمتی که کشیده ام بهره بگیرم؟! گذشته از آن نه تنها به خاطر
خودم بلکه به خاطر پدر و مادر و اطرافیانم باید کار پیدا کنم، چون
همه انتظار دارند با دست پر به خانه بیایم نه اینکه مثل قبل در خانه
بنشینم و در و دیوار را تماشا کنم اما در دوره دانشگاه فشار روحی
برای یافتن کار نداشتم.

هنگام ورود به دانشگاه به قصد کار
پیدا کردن، درس می خواندید؟

بله، به همین خاطر دنبال درس رفتم.
اگر می خواستم در خانه بنشینم یا کاری مثل
قالیبافی و خیاطی انجام دهم، این همه وقت
و انرژی صرف درس خواندن نمی کردم. خیلی
از جوان ها به همین نیت درس می خوانند اما
دولت و اجتماع هیچ برنامه ای برای شغل
جوان ها پیش بینی نمی کنند. نمونه های مانند
من زیاد هستند.

پیدا کردن کار، نفس گیر و سخت

ساعتی از ظهر گذشته که به خانه
برمی گردم، آنقدر خسته ام که نای حرف زدن
هم ندارم. با خودم فکر می کنم آغاز راه برای
یافتن کار خیلی مشکل و طاقت فرساست،
امیدوارم بقیه راه مشکل نباشد.

شرکتی که برای استخدام آگهی داده بود،
اعلام کرد که هفته بعد جواب مصاحبه ها را
خواهد داد، اما فکر نمی کنم از میان صد و
پنجاه و سه نفر متقاضی، من که بدون تجربه
کاری ام، بتوانم شغلی در شرکت پیدا کنم. از
فردا باید دنبال کار دیگری باشم. بهتر است
برای صرفه جویی در وقت و هزینه،
نیازمندی های روزنامه را تهیه کنم و از طریق
تلفن دنبال کار باشم.

اولویت با خواسته های متقاضی یا
خواسته های کارفرما؟!

سلام، ببخشید شرکت …

بفرمایید.

می خواستم راجع به آگهی استخدام
صحبت کنم.

شرایط کاری ما برای بانوان اینهاست:
سن بالاتر از هجده سال، ترجیحا مجرد و
مدرک دیپلم یا بالاتر!

نوع کاری که در شرکت دارید، چیست؟

بازاریابی، به این ترتیب که اجناس
شرکت را به مغازه ها، مراکز فروش و … معرفی
می کنید و سپس سفارش می گیرید، حقوق هم
پورسانتی داده می شود، یعنی هر سفارشی که
گرفتید درصدی به عنوان دستمزد به شما
می دهیم.

شرایط و مزایای دیگری هم دارید؟

شرایط همان ها بود که گفتم، مزایا هم خیر! چون این کار را
در منزل خودتان هم می توانید انجام بدهید … .

مشاوره املاک …

بفرمایید:

آگهی منشی داده بودید، شرایط کار چیست؟

اوّل اینکه منزل شما باید در همین خیابان باشد، دوم اینکه
ساعت کاری از هشت صبح تا دوازده ظهر و از چهار بعدازظهر تا
هشت شب است. همچنین سن بالای هجده سال با روابط عمومی
بالا.

کار به چه صورت است؟

تنظیم سند، تنظیم قرارداد اجاره و خرید و رهن، راهنمایی
مشتریان و جوابگویی به تلفن ها، البته یک ماه به صورت آزمایشی
مشغول کار می شوید تا شرایط کار را خوب یاد بگیرید.

حقوق و مزایا؟

اوّلاً این کار استخدامی نیست که مزایا داشته باشد.
قراردادهای سه ماهه می بندیم، ثانیا پس از یک ماه آزمایشی اگر
مورد تأیید بودید مشغول کار می شوید، حقوق هم ماهی بیست و پنج
هزار تومان که در صورت کار بهتر، بیشتر می شود. چهار روز هم در
ماه تعطیلی داریم یعنی جمعه ها … .

مطب دکتر …

بفرمایید:

آگهی برای منشی داده بودید، شرایط چیست؟

بله! دستیار دندانپزشکی به همراه کارهای مربوط به منشی،
سابقه کار دارید؟

خیر می خواهم بدانم شرایط کاری شما چیست؟

اگر سابقه کار در دندانپزشکی داشتید، بهتر بود اما مهم
نیست. سه ماه به صورت کارآموز، دستیاری را یاد می گیرید. در
صورت خوب بودنِ شرایط، به عنوان منشی و دستیار مشغول به کار
می شوید.

شرایط کار و حقوق به چه صورت است؟

شرایط کار همان سه ماه آموزشی بود، به علاوه یک فرم که
اینجا پر می کنید، یک نفر معرف که شما را خوب بشناسند و یک
سفته به مبلغ پانصد هزار تومان، ساعت کار هم از سه بعدازظهر تا
ده شب است، حقوق هم که بعد از گذراندن دوره آموزشی مشخص
می شود.

سفته و معرف اجباری است؟

جزء مدارک است. معرف برای این است که شما را
نمی شناسیم، سفته هم برای این است که در طول مدت کار، کلید
مطب با همه وسایل دست شماست، ضمانتی برای این موضوع باید
باشد یا نه؟ تعطیلی هم تعطیلات رسمی است.

مهد کودک …

بفرمایید.

آگهی برای استخدام مربی داده
بودید، شرایط کار چیه؟

داشتن ۲۴ سال به بالا، یک تا دو سال
سابقه کار و داشتن مدرک لیسانس یا فوق
لیسانس روانشناسی، علوم اجتماعی یا
آموزش ابتدایی، البته دو نفر هم دیپلمه برای
نگهداری از نوزادان نیاز داریم.

کار به چه صورت انجام می شود؟

کار متخصصان یعنی لیسانس به بالا
به صورت اجرایی است، همچنین بررسی
شرایط کودک، برگزاری کلاس های مشاوره و
راهنمایی والدین و بررسی مشکلات و
مربی گری بچه های چهار سال به بالا. برای
نگهداری از نوزادان هم که مشخص است.

ساعات کاری و حقوق به چه صورت
است؟

مربی نوزادان هر روز از ساعت هفت
صبح تا چهار بعدازظهر یا یازده صبح تا هفت
بعدازظهر، حقوق هم فعلاً بر پایه چهل هزار
تومان است. اما برای مربی های دارای مدرک
بالاتر سه روز در هفته از ساعت هفت تا سه
بعدازظهر، حقوق هم به صورت دو ماه یک بار
به مبلغ صد هزار تومان است که البته با نظر
رئیس مهد کودک قابل تغییر است.

خیاطی زنانه … شرایط کار را
می خواستم بدانم.

بله! شرایط کاری ما سه سال سابقه
خیاطی در منزل یا کارگاه است. داشتن دیپلم
خیاطی به همراه دیپلم تحصیلی. ساعت کار
هم از هشت صبح تا یک بعدازظهر، چهار
بعدازظهر تا هشت یا نُه شب، در واقع تا وقتی
که مشتری داشته باشیم و کار طول بکشد.

حقوق و مزایا؟

اوّل کارهایی را که در خانه انجام
داده اید به عنوان نمونه می آورید، اگر مورد
تأیید بود با آوردن یک سفته دویست هزار
تومانی مشغول می شوید. حقوق هم به
صورت تعداد لباسی است که می دوزید، یعنی
از هر لباس درصدی به عنوان حقوق به
دوزنده تعلق می گیرد، اگر منظورتان از مزایا،
عیدی و بیمه و مرخصی است، هیچ کدام از
همکاران ما کارگران شان را بیمه نمی کنند،
عیدی و مرخصی هم با توافق و نظر
کارفرماست. در ضمن جمعه ها در صورت
نبودن مشتری تعطیل است.

در کل حقوق یک ماه حدود چقدر
است؟

بستگی به خودتان و مشتری دارد؛ هر
چقدر در کار سرعت عمل داشته باشید حقوق
بهتری می گیرید، اما ماهیانه از سی هزار
تومان شروع می شود و گاهی به صد و بیست
و بالاتر هم می رسد.

سفته ای که خواستید برای چیست؟

برای اطمینان کار، چون تمام
پارچه هایی که اینجاست برای مشتری است.
اگر در هنگام دوخت خراب یا گم شود، باید از
قبل فکر آن را کرده باشیم که با سفته، امنیت
و اطمینان بالا می رود.

موانع اشتغال

مردها و زنان هیچ کدام در یافتن شغل و
انجام آن و در نهایت استخدام شدن، به
راحتی پیشروی نمی کنند. همه می دانیم با
وجود متقاضیان بسیار، تحصیلکرده و
بی سواد، بازارِ یافتن کار بیش از پیش داغ
است. با رشد آگاهی افراد در زمینه های
فرهنگی ـ اجتماعی، نیز راهیابی تعداد زیادی
از زنان به دانشگاه و فراگیری تحصیلات
عالی، تقاضا برای یافتن کار زیاد است. اما
اینکه آیا همه آنها بتوانند با توجه به سطح
تحصیلات، فرهنگ و خواسته هایشان، به
کاری مفید دست یابند، جای شک و تردید
است، خصوصا با بینشی که اکنون در مورد کار
زنان وجود دارد که زن به علت نفقه گرفتن،
نیازی به تأمین خرجی ندارد، پس با این
وجود، نیازی به کار و حقوق نیست.

صرف نظر از این نکات پیش از زنان بیکار، مردان بیکار و
جویای کار هستند که هنوز نتوانسته اند برای حل مشکل خود کاری
کنند، همین امر باعث شده یافتن کار، مشکل و دور از انتظار باشد.

گروهی هستند که کار را در درجه اوّل حق مرد می دانند و
کارهای پیش پا افتاده و ساده، یا کارهای انجام پذیر در خانه را برای
زنان مناسب می بینند. علی رغم اینکه زنان از محیط بسته اندرونی
جدا شده اند، چنین تفکری چه پیامدهایی خواهد داشت؟

وقتی می دانیم شرکت ها، تعاونی ها، کارگاهها و کارخانه ها، هنوز
برنامه صحیحی برای استخدام بانوان ندارند، حتی آنها را به صورت
موقت به کار می گیرند، تا در صورت لزوم قادر به اخراجِ آنها باشند،
چه پیشرفتی را می شود انتظار داشت؟! آیا کافی است که فقط زمینه
تحصیل زنان و دختران را فراهم کنیم تا چند سالی با مشکلات
دست و پنجه نرم کنند، سپس به بازار کار وارد شوند، آن هم بازاری
که هیچ کالای مورد استفاده ای برایشان ندارد؟! تکلیف این همه
مهندس، پزشکان فارغ التحصیل یا کارگرانی که هر روز از این کارگاه
به آن کارخانه سرک می کشند تا کاری هر چند ساده بیابند چیست؟

آیا کسانی که دم از فعالیت اجتماعی و فراگیر زنان می زدند،
فکری برای این گونه پیامدها کرده اند؟! آیا آماری که نشان دهنده
ایجاد مراکز صنعتی یا تولیدیِ صرفا زنانه باشد، وجود دارد؟ چقدر
برای بهبود اوضاع شغلی زنان و زنان شاغل تلاش شده است؟!

غیر از بانوانی که به دنبال شغلی هستند تا وقت خود را پر کنند
زنانی هم وجود دارند که به علت مشکلات و مسائل مربوط به
طلاق، مرگ همسر، سرپرست خانواده و تأمین هزینه زندگی، مجبور
به انجام کارند. برای این نوع زنان که در درجه اولویت نسبت به زنان
دیگر هستند چه برنامه هایی اندیشیده شده است؟

گاهی کار مطلوب و مورد نظر پیدا می شود، اما نگه داشتن آن
بیشتر از انجام وظایف، سخت است. گاهی آنقدر وضع نابسامان
اقتصادی و مالی بر کارگر یا کارمند فشار می آورد که برای نگه داشتن
شغلی که پیدا کرده، از مزایای عادی و معمولی هم می گذرد و کار را
هر چند سخت باشد، می پذیرد!

مشکلات جانبی

گاهی اوقات برای زن یا دختری که مشغول به کار است،
مشکلاتی اضافه می شود؛ همین مشکلات، کار زنان را در نزد
خرده گیران و غرض ورزانی (که منتظر جرقه ای کوچک برای آتشی
بزرگ هستند) منفی جلوه می دهد و پر از بحران های اخلاقی و
اجتماعی می نمایاند!

کارفرمایانی هستند که برای رونق گرفتن
کار و بازار خود، زنان را در معرض دید قرار
می دهند و به بهانه های مختلف مثل جذب
مشتری، از این عنصر مهم اجتماعی سوء
استفاده می کنند! علی رغم اینکه شاید فروش
برخی لوازم نیاز به فروشنده زن داشته باشد،
اما استفاده های غلط، زن را در حد یک جنس
لوکس داخل ویترین تنزل می دهد.

اینها تنها مواردی کوچک و ناچیز از
مشکلات زنان است که به اجبار تن به کارهایی
می دهند که می دانند جز برای استفاده ظاهری،
کارآیی دیگری نخواهند داشت.

اندیشه های غلط و خطاست که تفکر زن را
نسبت به خود، آینده، زندگی و حتی تحصیلات
عوض می کند، چرا که گاهی یک زن با علم به
اینکه از ظاهر او برای رونق کار استفاده
می شود، سعی می کند با دامن زدن به این
مطلب، حقوق یا مزایای بیشتری دریافت کند!
چه کسی می تواند این اندیشه و تفکر نابه جا را
تغییر دهد؟ در کنار این مسائل اگر نیازهای
مختلف روحی، مالی و اجتماعی زن را در نظر
بگیریم، این مسئله جای بحث بیشتری خواهد
داشت.

اشتغال زنان نیازی است که جامعه و دولت
را ملزم می سازد با گزینش سیاست های مناسب
و نگاهی همه جانبه، زمینه حضور فعال ولی
مناسب زنان را فراهم سازند، چرا که زنان
اندوخته ها و توانایی هایی دارند که در توسعه
نقش دارد. عدم برنامه ریزی مناسب در این
زمینه به هدر رفتن انرژی، منابع پیشرفت و
توسعه می انجامد، که با بینش امروز چه در
داخل و چه در خارج از ایران نمی توان آن را
کوچک و بی اهمیت شمرد.

اشتغال و مشکلات آن

سومین هفته است که هنوز نتوانسته ام
کاری درخور پیدا کنم. اگر از هزینه های جانبی
که در این راه هدر داده ام، بگذرم، انرژی زیادی
هم از دست داده ام، به علاوه هنوز پدرم منتظر
است کاری پیدا کنم و کمک خرج او باشم. بهتر
دیدم با چند نفری که بالاخره توانسته اند شغلی
پیدا کنند صحبت کنم، تا بتوانم راجع به کار و
شرایط مطلوب آن اطلاعاتی داشته باشم، شاید
در این میان کاری هم برای من پیدا شد!

شرایط مطلوب نمی خواهم

سمیه.الف، ۳۶ ساله، متأهل، دیپلم.

ـ حدود یک سال است که در شرکت مواد غذایی به عنوان
کارگری که مواد غذایی را بسته بندی می کند، کار می کنم. از ساعت
هشت صبح تا پنج بعدازظهر سر پا بودن کار آسانی نیست، اما به
دلیل اینکه نیاز دارم، در وقت مقرر به کار می پردازم. اوایل طبق
شرایطی که شرکت اعلام کرده بود و مسیر دور بود، سرویس برای
رفت و آمد داشتیم اما بعد از گذشت سه یا چهار ماه، سرویس
کارگران را برداشتند و با این مسئله وضعیت ما را سخت کردند.
گروهی که می توانستند ماندند اما بعضی کناره گیری کردند. من هم
چون تنها نان آور خانه ام، ماندم و چاره ای جز تحمل ندارم.

شرایط سخت تری هم گذاشتند؟

بله! قرار بود بیمه شویم، ولی مسئولان شرکت گفته اند سابقه
کار شما برای بیمه شدن کافی نیست و تا شش ماه به صورت
کارآموز مشغول کار هستید و شرکت برای تشویق به کار است که
حقوق می دهد.

کاری که انجام می دادید نیازمند شش ماه آموزش بود؟

خیر حتی شش روز هم زیاد بود. اما من و بعضی از همکارانم
به خاطر اینکه بهتر از این حقوق و کار در جایی دیگر پیدا نمی شود،
مانده ایم، تا بلکه سابقه کار پیدا کنیم و بیمه شویم.

مشکلات دیگری هم دارید؟

از کارم راضی ام. به طور کلی چون حقوق می گیرم و احتیاج
خانواده ام برآورده می شود، راضی ام اما مسائلی هست که نمی شود از
آن گذشت، ولی به ناچار باید تحمل کرد. مثلاً فهمیده ایم آقایانی که
در بخش دیگر کارخانه مشغول کارند و فقط هشت ساعت کار
می کنند حدود بیست هزار تومان بیشتر حقوق می گیرند و سرویس
رفت و آمد دارند، در صورتی که کار آنها در مقابل کار ما سخت
نیست و تقریبا در یک حد است.

برای یکسان شدن شرایط کار به جایی مراجعه نکردید؟

یک بار برای همین موضوع به اتفاق همکارانم سراغ رئیس
رفتیم، ولی گفت که با استخدام یک مرد می تواند کار دو نفر زن را به
او بسپارد و برای شرکت به صرفه تر است که مردها را استخدام کند
اما چون سیاست شرکت می طلبد، زنان را هم پذیرفته اند. در مورد
سرویس رفت و آمد گفت که مردها خودشان برای سرویس هزینه
کرده اند و به شرکت ارتباطی ندارد، در صورتی که می دانیم این طور
نیست.

به اداره کار هم نمی توانم مراجعه کنم،
چون بلافاصله شغلم را از دست می دهم. من
نیاز به کار دارم و با وضعیتی که در حال حاضر
موجود است، کار به آسانی پیدا نمی شود.
گذشتن از کاری که یک سال است با آن خو
گرفته ام بی عقلی است. از شرایط مطلوب
می گذرم تا کارم را از دست ندهم.

حقوقم ناچیز است

منیره.ش، ۲۷ ساله، فوق
لیسانس فلسفه، مجرد.

ـ حدود دو سال است که در یک کتابخانه
نیمه خصوصی مشغول کتابداری هستم.

از شغلی که دارید راضی هستید؟

کار من شغل محسوب نمی شود و
صرفا به جهت اینکه بیکار نباشم به کتابخانه
می روم و حقوقی که می گیرم، کرایه رفت و
آمدم می شود. دنبال کار بهتری هستم، البته
اگر پیدا شود.

با مدرکی که دارید جایی برای
استخدام تان نیست؟

خیر. آموزش و پرورش که معلم
نمی خواهد. در واقع آنقدر دانشجوی تربیت
معلم در دانشگاه پذیرفتند که تا چند سال
آینده معلم دارند. مراکز تحقیقاتی هم به
صورت نیمه وقت و گاهی هم کار تحقیقی، به
رشته من نیاز پیدا می کنند. فعلاً که جایی
نیست.

در مورد پیدا کردن کار چه تلاش هایی انجام داده اید؟

به همه جا سر زده ام، اما نتیجه ای نگرفته ام. فقط یک مدرسه
بود که دفتردار می خواست ولی به علت اینکه دیدم معلم مدرسه با
مدرک فوق دیپلم مشغول تدریس است، نخواستم وارد این کار شوم.
مؤسسه ای هم بود که کار بررسی کتاب و مقالات فلسفی را به من
پیشنهاد کرد اما به علت کار زیاد و حقوق ناچیز نپذیرفتم. فعلاً در
کتابخانه هستم تا کاری مطلوب پیدا کنم.

به اداره کار سر نزدید؟

سه سال است که نام نویسی کرده ام تا اگر جایی به من نیاز
داشت مشغول کار شوم ولی فعلاً هیچ خبری نشده است.

چه کسی جوابگوست

مریم.الف، پرستار، متأهل، ۲۹ ساله.

ـ از دانشگاه که فارغ التحصیل شدم، دو سال طرح در بیمارستان
داشتم که گذراندم. بعد نتوانستم به ادامه کار بپردازم، چون در شهر
خودمان نیرو نمی خواستند، به ناچار در یک درمانگاه مشغول شدم و
فعلاً به امور کودکان و تنظیم خانواده می پردازم.

از کارتان راضی هستید؟

ساعت کاری خوب است و از لحاظ خلوت بودن، درمانگاه
دغدغه کمتری نسبت به بیمارستان دارد، اما حقوقم معمولی است و
نمی توانم از آموزش هایی که دیده ام استفاده کنم. در واقع همه
معلوماتی که در دانشگاه کسب کرده ام بی فایده مانده و رو به
فراموشی است.

فکر می کنید چه راهی به بهبود شغل زنان کمک می کند؟

این وضع مخصوص زنان نیست و در مورد آقایان هم صدق
می کند. شاید به همان میزان که برای خانمی کار نباشد، برای مردان
هم همین طور باشد، اما به دلیل اینکه زنان بیشتر از قبل به شغل
بیرون از خانه رو آورده اند، بیکاری در این قشر بیشتر به چشم
می خورد؛ همچنین با توجه به اینکه در کارهای استخدامی اولویت با
مردان است (به خاطر اینکه خانواده را اداره می کنند) کار برای زنان
کمتر یافت می شود. اما در کل وضعیت شغل ها روبه راه و مطلوب
نیست.

مشکلی هم دارید؟

مشکل اساسی انتقال ما از این
درمانگاه به درمانگاههای دیگر است. چند ماه
یک بار این برنامه اجرا می شد و دلیل آن را
نمی فهمیم. نکته بعد اینکه من در رشته
پرستاری درس خوانده ام و آمادگی کامل برای
این شغل را دارم، ولی با این اوضاع فکر
نمی کنم بتوانم مشغول به کار شوم.
دانشگاههایی که این رشته را ارائه می دهند و
آنقدر پذیرش می کنند، باید به فکر جمعیت
زیادی از فارغ التحصیلانی که بیکار می مانند
باشند. دولت باید در پذیرش دانشجوها و
رشته هایی که نیازی به آنها نیست دقت کند.
من این شانس را داشتم که در درمانگاه
مشغول به کار شوم، اما دوستانی دارم که به
هیچ وجه نتوانسته اند کاری بیابند یا اینکه دو
سه نفرشان مشغول تزریقات در مطب ها یا
درمانگاههای شبانه روزی هستند. مشکل من
و امثال من این است که کسی جوابگوی این
همه تقاضای کار نیست.

چاره ای جز این ندارم

شیما.ب، ۲۳ ساله، مجرد،
فروشنده لباس، دیپلمه.

ـ حدود نُه ماه است که در این فروشگاه
به کار فروشندگی لباس مشغولم. از کارم
راضی هستم و امیدوارم با تلاشی که می کنم
بتوانم مزایای خوبی دریافت کنم.

شرایط کار شما به چه صورت است؟ از
حقوق تان راضی هستید؟

از ساعت نُه صبح تا یک بعدازظهر
مشغولیم. بعد از آن وقتی برای ناهار و
استراحت داریم و دوباره حدود ساعت دو
بعدازظهر مشغول کار می شویم. حقوقی که
می گیرم نسبت به دوستان دیگرم که تقریبا
همین کار را دارند بهتر است و همین مسئله
من را راضی می کند، علاوه بر آن، روزهایی
که فروش خوبی داشته باشیم، مسئول
فروشگاه، لباس یا مبلغی به عنوان تشویقی
می دهد.

پس مشکل خاصی ندارید؟

مشکلات کار من و کارهای شبیه به آن، جزء ناگفته هاست،
چون نمی شود آن را خیلی راحت بیان کرد. در ابتدای ورودم به
فروشگاه شرایط سختی داشتم. مثلاً نمی توانستم به سرعت با
مشتری ارتباط برقرار کنم، در نتیجه کار را به خوبی انجام نمی دادم
اما به مرور یاد گرفتم که باید همیشه لبخند به لب داشت، چه در
مورد زنانی که برای خرید می آیند و چه در مورد مردها! به نظرم تنها
مشکل کار من همین بود، چون به خاطر رعایت اخلاق نمی خواستم
با هر مردی که وارد فروشگاه می شد، بگو و بخند کنم. اما چاره ای
نداشتم، تنها راه جلب مشتری همین است. از طرفی روز اوّل که قرار
بود با مسئول فروشگاه قرارداد سه ماهه ببندم، شرایط کاری را این
طور عنوان کرد: روابط عمومی بالا داشته باشید و همیشه سرِ کار
آراسته حاضر شوید. همه می دانند که روابط عمومی بالا یعنی چه،
اما شاید معنی آراسته بودن را نفهمند؛ آراسته و مرتب بودن در شغل
من یعنی لباس هایی با رنگ جذاب و مُد روز بپوشیم و همیشه با
صورت آرایش کرده کارمان را شروع کنیم، چرا که همین امر باعث
می شود مشتری ها جذب شوند. این چهره و قیافه برای من خیلی
نامأنوس بود، اما کم کم به آن عادت کردم، گرچه هنوز بعد از گذشت
نُه ماه دلهره دارم مبادا یک نفر از اقوام و آشنایان، من را در حال
انجام کار مشتری ببیند و مشکلاتم دو برابر شود.

اگر این شرایط را قبول نمی کردید کارتان را از دست
می دادید؟

صد در صد! تنها کاری که در این فروشگاه به آن نیاز دارند،
جلب مشتری است و غیر از این شیوه، طور دیگری نمی شود با
مشتری ارتباط برقرار کرد. دوستی داشتم که نتوانست با شرایط کار
کنار بیاید و به ناچار کارش را رها کرد، اما مسئول فروشگاه باید
متوجه باشد که در حین کار برای یک دختر جوان که ظاهر خاصی
دارد، هزار و یک مشکل پیش خواهد آمد: اوّل اینکه در فروشگاه
فقط فروشندگان زن نیستند و در طرف دیگر سالن چند مرد هم
فروشنده اند. طبیعی است که وقتی همکاران مرد، ما را در حال حرف
زدن، تبادل نظر یا خندیدن با مشتری می بینند فکر می کنند که اجازه
هر گونه سوء استفاده از ما را دارند و ما هم این قابلیت را داریم اما
این طور نیست و خودِ این مطلب بزرگ ترین مشکل ماست. از این
گذشته، گاهی اوقات مشتری ها روابط عمومی بالا را به عنوان راهی
برای ارتباط گسترده و مزاحمت های مختلف می بینند که مشکلات
بزرگی در پی خواهد داشت. اگر خودِ فروشنده زن گاهی با سیاست
برخورد نکند، امکان دارد کار و حیثیت خود را ناخواسته از دست
بدهد.

به نظر شما بهترین راه برای حل این مشکلات چیست؟

راه حلی که بشود آن را به کار گرفت نمی بینم چرا که نمی شود
به همه افراد جامعه درس اخلاق داد؛ از طرفی نمی شود همه مراکز
به طور خصوصی زنانه یا مردانه شود. بهترین راه این اس