پاورپوینت کامل رسول خدا(ص)، سیره و منش فردی ۱۰۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل رسول خدا(ص)، سیره و منش فردی ۱۰۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۰۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل رسول خدا(ص)، سیره و منش فردی ۱۰۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل رسول خدا(ص)، سیره و منش فردی ۱۰۴ اسلاید در PowerPoint :

>

۱۵۴

درآمد سخن

خداوند برای هدایت بشر پیامبرانی فرستاد.
برخی از آنان تنها وظیفه ابلاغ و ارائه راه داشتند. و
بعضی افزون بر آن عهده دار حرکت دادن جامعه به
سمت و سوی آن راه بودند و در این طریق، الگوی
تمام نمای آن! اینان گذشته از مقام نبوت، منصب
امامت را نیز دارا بودند.

قرآن کریم می فرماید: «قَدْ کانَتْ لَکُمْ أُسْوَهٌ
حَسَنَهٌ فی إِبراهیمَ و الذینَ مَعَهُ …؛ برای شما سرمشق
خوبی در زندگی ابراهیم و کسانی که با او بودند،
وجود داشت …»

به گفته قرآن، حضرت ابراهیم گذشته از مقام
نبوت، امام نیز بود که شأنی بالاتر از آن است.

خداوند پیامبر(ص) را به عنوان الگوی
انسان ها معرفی کرده است:

«لَقَدْ کانَ لَکُمْ فی رَسُولِ اللّه ِ أُسْوَهٌ حَسَنَهٌ لِمَن
کانَ یَرْجُو اللّه َ وَ الیَوْمَ الاَخِرَ وَ ذَکَرَ اللّه َ کَثیرا؛

قطعا برای شما در زندگی رسول خدا سرمشق
نیکویی است، برای آنها که امید به رحمت خدا و
روز رستاخیز دارند و خدا را بسیار یاد
می کنند.»

هر کسی سرمشق خود را در زندگی براساس
هدف و مسیری که برگزیده است، انتخاب می کند.
بر این اساس شیفتگان دنیا و پدیده های آن، هیچ
گاه پیامبر خدا و پویندگان راه او را برای خود الگو
نمی گیرند. حضرت برای کسانی نمونه است که راه
و مقصد او را پسندیده و برگزیده باشد اما رسول
خدا در چه زمینه ای الگو می باشد؟

ابعاد وجودی رسول خدا(ص)

۱. ویژگی های مربوط به هویت فردی (سال
تولد و ارتحال، محل ولادت و فوت، نام پدر و مادر
و …)

۲. حوادث معمولی و طبیعی پیش آمده برای
حضرت در دوران کودکی و جوانی و پس از آن،
همچون شیرخوارگی، یتیمی، زندگی تحت
سرپرستی جدّ و عمو، ازدواج با ویژگی های مربوط.

۳. ویژگی های ارزشی و خدادادی آن بزرگوار
مانند مراتب وجودی خاص او، مقام نبوت و
رسالت، عصمت، معراج و … .

وجود پیامبر(ص) در هیچ یک از جنبه های
برشمرده، قابلیت الگویی ندارد و هر یک از آنها
ویژه حضرت است.

۴. سلوک و مَنِش فردی، نوع کارکردها و
شیوه های مربوط به زندگی در جنبه هایی که
مشترک بین همه انسان هاست. مانند نظم در
زندگی، نظافت و آراستگی، نوع پوشش، و
چگونگی غذا خوردن.

۵. سلوک اجتماعی و چگونگی برخوردها و
مناسبات حضرت با دیگران، نظیر رعایت حقوق
آنان، امانت داری، صداقت و راستی، نرم خویی و
مدارا.

سلوک فردی و اجتماعی پیامبر برای دیگران،
سرمشق و قابل پیروی است. در این حوزه هر چند
برخی مراتب، دور از دسترس انسان های عادی
است، ولی بی تردید اصل آن در حدّ امکان و
ظرفیت هر کس، عملی است که قرآن در همین
گستره بدان سفارش کرده است.

حیات بشری پیامبر و خُرده گیری مشرکان

یکی از نقاط خرده گیری مشرکان بر رسول
گرامی(ص) مسائل مربوط به سلوک و منش فردی
او بود. برای آنان دشوار می نمود پیام آور الهی
همانند آنان زندگی عادی بشری داشته باشد:
بخورد، بیاشامد، در کوچه و بازار آمد و شد کند و به
نیازمندی های شخصی رسیدگی نماید. به گفته
قرآن، آنها بر این باور بودند که فرستاده خداوند
باید از فرشتگان باشد تا شایسته مقام پیامبری
گردد.

قرآن کریم در پاسخ آنان می فرماید:

«وَ لَوْ جَعَلناهُ مَلَکا لَجَعَلناهُ رَجُلاً وَ لَلَبَسْنا عَلَیْهِم
ما یَلْبِسُونَ؛

و اگر او (پیامبر) را فرشته ای مقرر می کردیم،
او را به صورت مردی قرار می دادیم و یقینا کار را
بر مردمان مشتبه می ساختیم، همچنان که اکنون در
این اشتباهند.»

اما همانندی با مردم بدان جهت است که آنها
بتوانند با او تماس بگیرند و سخن خداوند را
دریافت کنند، نیز سلوک و شیوه های زندگی فردی
و اجتماعی او بتواند سرمشقی برای آنان باشد.

در ادامه به نمونه هایی از سلوک فردی
حضرت می پردازیم.

۱ـ نظم

امیر مؤمنان در وصیت خود به امام حسن و
امام حسین علیهماالسلام می فرماید:

«اوصیکما و جمیع ولدی و اهلی و من بلغه
کتابی بتقوی اللّه و نظم امرکم؛

شما و همه فرزندانم و کسانم و آن کس را که
نامه من به او برسد، به تقوا و آراستن کارتان
سفارش می کنم.»

علی علیه السلام با همه تأکید و فراگیری
وصیت، ابتدا به تقوا سفارش می کند، آن گاه از بینِ
امور مهمی که شایسته توصیه اند، نظم را برگزیده
است. اهمیت بسیار تقوا و پارسایی بر همگان
روشن است، ولی ممکن است بیان نظم در پی آن
(که نشان از اهتمام و عنایت بسیار بدان است)
برای برخی پرسش برانگیز باشد؛ گذشته از اینکه
چه رابطه ای بین تقوا و نظم وجود دارد، که در یک
ردیف بدانان سفارش شده است؟

شاید راز رابطه این باشد که رسیدن به تقوا
(که عمل به وظایف و ترک گناهان است) بدون
برقراری سامان در کارها امکان پذیر نیست.

روی آوردن به وظایف و واجبات، بی توجه به
نظم، چه بسا شخص را به زیاده روی و یا سستی در
انجام برخی وظایف و غفلت از برخی دیگر گرفتار
سازد، که ضد تقوا و بر هم زننده آن است. از این رو
رابطه ای سازمان یافته و سازمند بین پارسایی و نظم
برقرار است.

بسیاری در برابر این پرسش که چرا صله ارحام
نمی کنید و یا چرا در مسجد حضور نمی یابید و یا به
عبادات و وظایف دینی خود رسیدگی لازم
نمی کنید، در پاسخ «کمبود وقت» را بهانه می کنند،
در حالی که مشکل «نبود فرصت» نیست، بلکه از
بی نظمی و بی سامانی در کارهایشان حکایت دارد.

رویکرد جدی به نظم و برنامه ریزی، به ویژه
در زندگی پیشرفته کنونی، اهمیت فراوان دارد،
زیرا وجود ابزارهایی چون اینترنت، کامپیوتر،
تلویزیون با کانال ها و برنامه های متنوع و بسیار،
گاهی تمام وقت مفید انسان را فرا می گیرد و او را از
رسیدگی به اساسی ترین مسائل زندگی باز می دارد.
همه آشفتگی ها از نبود نظم در زندگی است، در
حالی که نگاهی گذرا به سیره رسول خدا صلی اللّه
علیه و آله حاکمیت و برقراری نظمی دقیق در
حیات فردی و اجتماعی حضرت را به ما نشان
می دهد.

شیخ صدوق نقل می کند که امام حسین
علیه السلام فرمود: از پدرم در خصوص برنامه
پیامبر اکرم در زمان حضور در منزل پرسیدم، پاسخ
داد: … هر گاه به خانه می رفت، وقت خود را سه
قسمت می کرد: بخشی را به عبادت می پرداخت،
پاره ای را به خانواده اختصاص می داد و قسمتی هم
ویژه خود بود، که این را هم دو بخش می کرد:
فرصتی را برای رسیدگی به امور شخصی برمی گزید
و بقیه را صرف ملاقات با خواص و عموم می کرد و
از فرصتی که به آنان اختصاص داده بود، چیزی کم
نمی گذاشت.»

حضرت حتی در بهداشت و پوشش دارای
نظم بود: لباسی داشت که تنها روز جمعه به تن
می کرد و همیشه در وقت وضو مسواک می زد.

رسول خدا زمانی که در مدینه بود، برای هر
یک از امور خود ستونی از مسجد را اختصاص داد.
در کنار ستون «سریر» برگ هایی از نخل پهن
می کرد تا ایام اعتکاف به عنوان تختی بر آن
استراحت کند. در کنار ستون «وفود» همواره سران
قبایل و گروههای مردم را برای ملاقات و مذاکره
در باره مسائل سیاسی و یا آشنا کردن آنان به اسلام
به حضور می پذیرفت. علی(ع) نیز در کنار ستون
«حرس» (= نگهبانان) آماده می نشست و از وجود
مقدس پیغمبر نگهبانی می کرد. برای خواندن نماز
شب مکان ویژه ای در نظر گرفته بود که اکنون
«محراب تهجّد» نام گرفته است.

تأکید بر نظم و آرایش صفوف مسلمانان به
حدی بود که حتی نامنظم بودن صف های نماز
جماعت را برنمی تابید و می فرمود:

«صف هایتان را آراسته کنید و دوش به دوش
هم بایستید تا شیطان بر شما چیره نشود.»

نظم در زندگی و رفتار رسول خدا، به شیوه
عادت و نهادینه و راسخ بود، به گونه ای که تمام
جوانب زندگی حضرت را شامل می شد.

۲ـ آراستگی و زیبایی

از زمان های دور همواره کسانی بودند که
گرایش های معنوی و عرفانی را ناهمگون با آراستن
ظاهر می پنداشتند و هر کس را با ظاهری نیکو
می یافتند، در زهد و پارسایی اش، با دیده تردید
می نگریستند. خود نیز ژولیده و ناآراسته در بین
مردم حضور پیدا می کردند. اکنون نیز در برخی از
دینداران ما همین اندیشه و تربیت نادرست وجود
دارد و گاهی با ظاهری زننده و نامناسب در کوچه و
بازار ظاهر می شوند!

وجود این گونه افراد در اجتماع، به طور
ناخودآگاه این برداشت غلط را در ذهن نسل جوان
می پروراند که دین مداری با آراستن و رسیدگی به
خود منافات و ناهمخوانی دارد! همین پندار در
کجروی و دوری جوانان از مسیر دین مداری نقش
مهمی دارد.

اما تمامی گزارش ها می گوید که رسول
خدا(ص) در نهایت زیبایی و آراستگی در جمع
یاران خود حضور می یافت. حتی یک مورد
گزارش از نامرتب بودن وضع ظاهری حضرت در
دست نیست، که نشان می دهد رویکرد حضرت به
آراستگی نه یک رفتار ساختگی و موقتی، بلکه
ناشی از احساس وظیفه و اخلاق دینی بوده است که
باید سرمشق پیروان او قرار گیرد.

در سیره پیامبر آمده است: خود را در آیینه
می نگریست و موهای خود را می آراست و شانه
می زد. اگر آیینه نبود، در آب نظر می افکند. خویش
را برای اهل خانه زینت می کرد؛ برای ملاقات با
اصحابش نیز خود را مرتب و زیبا می ساخت.

روزی عایشه دید رسول خدا خود را در ظرف
آبی که در خانه بود، می نگرد و موهای خود را
می آراید. به حضرت گفت: پدر و مادرم فدایت! در
جام آب می نگری و موی سر خود را مرتب
می کنی، در حالی که پیامبر خدا و بهترین آفریده
اویی! رسول خدا فرمود: خداوند دوست دارد هر
گاه بنده اش به سوی برادران ـ دینی ـ خود می رود،
خویش را برای دیدار با آنان بیاراید.

در این گزارش نکاتی قابل توجه است:

أ) در این گزارش افزون بر اینکه سیره نبی
اکرم(ص) مبنی بر رعایت آراستگی ظاهر در
اجتماع بیان شده، به رعایت زیبایی و حُسن ظاهر
حضرت در منزل (به منظور تحکیم پیوند
زناشویی) نیز اشاره شده است. حتی از این نقل به
دست می آید توجه به آراستگی در محیط داخلی و
برای اعضای خانواده توسط آن بزرگوار بیشتر از
محیط اجتماعی بوده است، زیرا اهتمام به آن در
درون منزل، به عنوان پایه و یک امر مسلّم فرض
شده، رعایت آن در بیرون و بین مردم، فرع بیان
گردیده است. این نکته به جهت حفظ بنیان
زناشویی و پیشگیری از فساد، در روایات دیگر هم
مورد توجه قرار گرفته، اهمیت آن مورد تأکید
است.

امام باقر(ع) می فرماید:

«زنان دوست دارند شوهران خود با همان
آراستگی ببینند که مردان علاقه دارند همسران
خویش را آن گونه بنگرند.»

امام کاظم(ع) می فرماید:

«زنان از این رو پاکدامنی را کنار نهادند که
شوهران شان خود را برای آنان آماده و مرتب
نمی ساختند.»

ب) این گزارش به خوبی نشان می دهد که
چگونه پیامبر به شأن و کرامت انسان ها اهتمام
می ورزیده و برای دیگران ارزش و احترام قائل بود.
ایشان بلندمرتبگی و عظمت شخصیت خود را
بهانه ای برای بی اعتنایی به آنان قرار نمی داد، حتی
این منش و اصل را درون خانه و با نزدیکان و اهل
خانه منظور می داشت.

برخی وقتی به مقام و منصبی دست می یازند،
جز خود همه را به فراموشی می سپرند و با همه چیز
و همه کس با بی اعتنایی روبه رو می شوند!

از مردمک چشم بباید آموخت

دیدن همه کس را و ندیدن خود را

ج) از گفتگوی عایشه با پیامبر بر می آید که او
با این تصور خطا که انسان بلندمرتبه نباید به
آراستگی ظاهر خود اهتمام ورزد، یا رفعت معنوی
با سامان دهی ظاهر سازگاری ندارد، به حضرت
خرده گرفت و شأن ایشان را بالاتر دانست اما
حضرت با معنوی دانستن کار خود، عایشه را متوجه
اشتباه خویش کرد و به او فهماند که این کار نه تنها
منافاتی با مقام نبوت ندارد، بلکه عملی است
معنوی و پسندیده خدا و در نتیجه مایه تقرب و
نزدیکی به پروردگار!

امام صادق(ع) از پیامبر نقل می کند که فرمود:

«موی زیبا و آراسته از پوشش های خدا است؛
آن را مهم بدانید و بدان رسیدگی کنید».

رسول خدا مردی را دید که ریش خود را بلند
گذاشته بود. فرمود: اگر ریش خود را مرتب می کرد،
چه زیانی می دید؟ این سخن به گوش او رسید و
محاسنش را مرتب و کوتاه کرد، سپس خدمت
پیامبر رسید، وقتی حضرت او را دید، فرمود: این
گونه عمل کنید.

۳ـ نظافت و پاکی

پاکی بدن، گذشته از اینکه موجب انبساط
خاطر و آرامش ذهن و اعصاب است، در بهبود و
سالمسازی روابط و مناسبات اجتماعی نقش
مؤثری دارد.

بدن در اثر عرق کردن و دفع مواد زاید از
طریق پوست دچار بدبویی می شود، گاهی اطرافیان
را به شدت آزار می دهد. علاوه بر آن، ماندن مواد
زاید بر بدن، آن را دچار مسمومیت و بیماری
می کند و منافذ جذب اکسیژن از طریق پوست را
(که در شادابی و طراوت جسم و جان نقش مؤثری
دارد) می بندد و بر سلسله اعصاب تأثیر منفی
می گذارد.

پیامبران به مناسبت رسالتی که بر عهده دارند،
اجتماعی ترین مردمند، و باید بهترین ابزار و توان
جذب را دارا باشند. بسیاری از این توانمندی ها،
معنوی و درونی اند؛ برخی نیز بیرونی و مربوط به
ظاهرند. از مهم ترین عوامل ظاهری جذب
دیگران، نظافت بدن و خوشبویی است.

حضرت رضا(ع) می فرماید: «جزء اخلاق
پیامبران نظافت و پاکیزگی است.»

سخن حضرت جنبه الگویی و توصیه ای دارد و
نظافت را اخلاق نبوی دانسته است.

رسول خدا به «اَنَس» (خدمتکار خود) فرمود:
«همواره پاک باش تا خداوند عمرت را دراز
کند.» نیز امیر مؤمنان(ع) می فرماید: «با آب
خود را از بوی بدِ بدن پاکیزه کنید. خداوند
چرک آلودگی بندگانش را خوش نمی دارد.»

اینک به مواردی از نظافت جسمی در سیره
رسول خدا اشاره می کنیم:

۳ ـ ۱. زدودن موهای اضافه

یکی از موارد نظافت، زدودن مو از بدن است،
به ویژه قسمت هایی که به سبب عرق کردن و
نرسیدن هوا زودتر از دیگر نقاط بدن دچار آلودگی
و بدبویی می شود.

امیر مؤمنان(ع) می فرماید: «زدودن موهای
زیر بغل، بوی بد را از بین می برد و باعث پاکیزگی
است. پیامبر پاکیزه به انجام این کار فرمان داده
است.»

حذیفه بن منصور می گوید: از امام صادق
شنیدم که فرمود: «پیامبر خدا در هر جمعه زیر ناف
و بین پاها را نوره می کشید.»

۳ ـ ۲. مسواک

بیماری های دهان و دندان از شایع ترین
بیماری هاست. شلوغی مراکز دندانپزشکی شاهدی
بر این ادعاست. گذشته از اینکه سلامتی دندان ها
سهم بسیاری در هضم کامل غذا دارد، پزشکان
معتقدند آلودگی دهان و دندان، منشأ اختلال در
معده و دستگاه گوارش است. مطابق تحقیقاتی که
اخیرا دانشمندان ژاپنی انجام داده اند، رابطه ای
نزدیک بین وضعیت دندان ها و حافظه است، به
گونه ای که کندن هر دندانی بر حافظه تأثیر منفی
دارد و انسان را دچار ضعف حافظه می کند.

علاوه بر آن آلودگی دندان ها، دهان شخص را
بدبو می سازد و دیگران را از او گریزان می کند.

رسول گرامی فرمود: «اگر بر امتم دشوار نبود،
آنان را هنگام وضو گرفتن برای نماز، به مسواک
زدن فرمان می دادم.»

از ظاهر حدیث پیداست که «امر و فرمان» به
معنای وجوب است، زیرا اوّلاً:

فرمان مستحبی حضرت در باره مسواک زدن،
در بیانات دیگر ایشان وارد شده است؛

ثانیا: امر مستحبی مشقت و دشواری ندارد،
چون قابل ترک است.

امام باقر(ع) می فرماید: «رسول خدا بسیار
مسواک می زد، در حالی که واجب نیست.»

امام صادق از پیامبر نقل می کند: «آن قدر
جبرئیل به من سفارش مسواک زدن کرد [و من
انجام دادم] که نسبت به ساییده شدن دندان های
خود نگران شدم.»

رسول خدا(ص) چند بار مسواک می زد.

۳ ـ ۳. گرفتن ناخن ها

از جاهایی که محل گرد آمدن
میکروب هاست، زیر ناخن هاست.

امام صادق(ع) از پدران گرامی اش نقل می کند
که پیامبر فرمود: «هر کس روز جمعه ناخن های
خود را بگیرد، خداوند درد را از انگشتان او بیرون
کرده به جای آن شفا وارد می کند.»

روشن است که مقصود از درد در روایت،
عامل درد است، که مواد زیانبار و بیماری زاست.

نیز نقل شده است: پیامبر هر جمعه پیش از
آنکه برای برپایی نماز بیرون رود، ناخن های خود
را کوتاه می کرد و سبیل خود را می گرفت.

۴ـ بوی خوش

از ویژگی های رسول خدا(ص) استفاده بسیار
انواع عطرها و بوی خوش است، به گونه ای که در
بسیاری از موارد، آمدن حضرت را با بوی خوش او
می فهمیدند، حتی در شب تاریک وقتی از نقطه ای
عبور می کرد، پیش از اینکه حضرت را ببینند، بوی
خوش او به مشام دیگران می رسید و می گفتند
پیغمبر خداست که می آید!

۵ـ بی آلایشی

معمولاً انسان های برجسته و صاحبان موقعیت
اجتماعی، شئونی برای خود قایل اند که در سلوک
فردی و اجتماعی آنان تأثیر می گذارد، تا حدی که
انجام کوچک ترین امور مربوط به