پاورپوینت کامل زندگی در ایران عطیه ای است الهی ۵۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل زندگی در ایران عطیه ای است الهی ۵۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل زندگی در ایران عطیه ای است الهی ۵۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل زندگی در ایران عطیه ای است الهی ۵۷ اسلاید در PowerPoint :

>

۱۰۶

دختران بهار / دختران دنیا

زینت فردوس ـ بنگلادش

«بنگلادش» هفتمین کشور پر جمعیت
جهان با مساحتی در حدود ۱۴۴ هزار کیلومتر
مربع و جمعیتی معادل ۱۴۱ میلیون و ۳۴۰
هزار و ۴۸۰ نفر یکی از فقیرترین کشورهای
جهان به شمار می آید. پایتخت این کشور
«داکا» است و زبان مردم «بنگلادش» بنگالی
می باشد. این کشور در جنوب آسیا و شمال
خلیج بنگال قرار دارد که در سال ۱۹۷۱ با جدا
شدن از پاکستان، به صورت کشور مستقلی
در آمد.

طبق قانون اساسی «بنگلادش» سیستم
پارلمانی بر این کشور حاکم می باشد که بر این
اساس هر پنج سال یک بار انتخابات مجلس
برگزار می شود و حزب اکثریت در مجلس
عهده دار تشکیل دولت می گردد. «بنگلادش»
دارای ۳۳۰ نماینده است که ۳۰۰ نفر آنها
مستقیما به وسیله مردم و ۳۰ نفر دیگر توسط
۳۰۰ نماینده مجلس از بین زنان انتخاب
می شوند.

در حال حاضر ۸۲ درصد مردم این کشور
به کشاورزی مشغول هستند که این امر متأثر
از آب و هوای استوایی «بنگلادش» می باشد.
هم اکنون از کل جمعیت این کشور ۳/۸۸
درصد مردم مسلمان، ۶/۰ درصد بودایی و
۳/۰ درصد مسیحی هستند.

میهمان این شماره ما یکی از دختران
بنگلادشی می باشد که این گونه خود را
معرفی می کند:

«زینت فردوس هستم ۲۲ ساله و
دانشجوی مقطع کارشناسی ارشد در رشته
شیعه شناسی.»

خانم فردوس، چه انگیزه ای باعث شد
تا در دوره نوجوانی که وابستگی بیشتری به
خانواده احساس می شود، آنها را ترک کرده و
به ایران بیایید؟

این امر ابتدا به خواست پدرم صورت
گرفت. در حقیقت پدرم آرزو داشت یکی از
فرزندانش برای تحصیل علوم اسلامی و
مخصوصا شیعه شناسی به ایران بیاید، قرار
بود خواهر بزرگ ترم عازم ایران شوند اما
متأهل شدن وی در همان زمان، چنین
امکانی را از او سلب کرد. پس از آن پدرم از
من خواست به ایران بیایم و من که تا حدی
شناخت قبلی نسبت به ایران داشتم، پذیرفتم؛
اما عامل دیگری هم در این مسئله دخیل بود
و آن اینکه من از همان ابتدای دوره نوجوانی
به علت برخی تحریفات موجود در دین اسلام
و بخصوص مذهب تشیّع که توسط برخی
فرقه ها و ادیان دیگر به وجود آمده بود، با
سؤالات متعددی در ذهنم مواجه بودم که
پاسخ روشن و شفافی برای آنها پیدا نمی کردم
از این رو همواره در صدد بودم تا بتوانم در
فرصتی مناسب به پاسخ های قابل قبولی
برای سؤالات و ابهامات ذهنی ام برسم.
پیشنهاد پدرم این امکان را برایم فراهم
می ساخت. همین امر مهم ترین انگیزه
عزیمتم به ایران شد.

پس با این وجود شما تنها مقطع
تحصیلی ابتدایی را در کشورتان گذراندید.
آیا اختلاف فاحشی میان سیستم آموزشی
ایران و بنگلادش به چشم می خورد؟

در کشور بنگلادش شروع تحصیل از
سن پنج سالگی می باشد. مقطع تحصیلی
ابتدایی نیز پنج سال است و مقطع تحصیلی
راهنمایی هم پنج سال که مجموعا ده سال
می شود. به عبارت دیگر مقاطع تحصیلی در
کشور بنگلادش تنها مقطع ابتدایی و
راهنمایی را در بر می گیرد و دیگر از مقطع
متوسطه یا دبیرستان خبری نیست. پس از
آن هم هر کس قصد ادامه تحصیل داشته
باشد بدون آزمون کنکور و تنها با شرکت و
ثبت نام در رشته مورد نظرش وارد دانشگاه
می شود.

به رغم فراهم بودن امکان ادامه
تحصیل، آیا زنان و دختران بنگلادشی با
محدودیت هایی در این خصوص مواجه
نیستند؟

در کشور بنگلادش هیچ محدودیتی
برای زنان و دختران علاقه مند به ادامه
تحصیل وجود ندارد. چنان که آمارها هم
نشان می دهد هر ساله تعداد دختران وارد
شده به دانشگاه نسبت به تعداد پسران
هم دانشگاهی بیشتر است. خوشبختانه مردان
بنگلادشی هم تعصب خاصی روی ادامه
تحصیل زنان و دختران شان ندارند. فقط
درصد کمی از آنها نتوانسته اند با مسئله
اشتغال زنان و دختران شان کنار بیایند یعنی
نمی پذیرند که زنان و دختران شان شاغل
باشند.

خانم فردوس، به رغم وجود پاره ای
مخالفت ها با مسئله اشتغال، زنان و دختران
بنگلادشی غالبا چه مشاغلی را انتخاب
می کنند؟

به طور کلی زنان و دختران بنگلادشی
تا از لحاظ اقتصادی مجبور نباشند، سر کار
نمی روند و شاغل نمی شوند. یکی از دلایل
این امر وجود ناامنی های موجود در کشور
است که در همه سیستم ها به چشم می خورد.
دلیل دیگر وجود معضل بیکاری است که
هم اکنون مردان تحصیلکرده بنگلادشی هم
بیکاری را تجربه می کنند لذا دیگر فرصت
مناسبی برای اشتغال زنان و دختران
بنگلادشی مهیا نمی شود اما در مواردی که
شرایط اقتصادی حکم کند و زنان و دختران
بنگلادشی مجبور به کار شوند، عموما در
کارخانه های تولیدی و صنوف کارگری
مشغول به کار می شوند.

چند شهر مهم بنگلادش را نام ببرید.

داکا که پایتخت این کشور است.
چیتاگونگ که دومین شهر مهم بنگلادش و
بندر اصلی آن می باشد و شهرهای سیلهت،
راجشانی، بوگرا، داقا و خولنا.

مهم ترین اسامی دخترانه بنگلادشی
چیست؟

از آنجا که اکثریت مردم بنگلادش
مسلمان هستند. مهم ترین اسامی دخترانه
بنگلادشی اسامی مذهبی و اسلامی همچون
زهرا، فاطمه، زینب، مریم، سکینه، رقیه و
همچنین اسماء و … می باشد. البته اقلیت های
مذهبی و سایر ادیان از این قاعده مستثنا
می باشند و دختران آنها با اسامی و القاب
هنرپیشه ها و یا اسم های اروپایی مثل لیندا و
… نامگذاری می شوند.

در حال حاضر زنان و دختران
بنگلادشی از چه پوشش و لباسی استفاده
می کنند؟

در کشور بنگلادش لباس های بسیار
متنوعی وجود دارد. لباس های نخی و
لباس های بافته شده با پارچه های کشباف که
به آن «کورتا» می گویند. ساری هم مهم ترین
لباس ملی و سنتی این کشور به شمار می آید
که زنان و دختران بنگلادشی از آن استفاده
می کنند. در کنار این پوشش ها بانوان
بنگلادشی سر و صورت خود را گاه با تکه
پارچه هایی به نام «قمتا» می پوشانند اما در
کنار این لباس ها، برخی زنان و دختران
بنگلادشی از لباس های غیر سنتی و امروزی
و به اصطلاح غربی استفاده می کنند که رفته
رفته این مسئله رواج بیشتری می یابد.

خانم فردوس وضعیت حجاب در میان
بانوان بنگلادشی چگونه است؟

متأسفانه در کشور بنگلادش حجاب به
معنای واقعی آن در میان بانوان دیده
نمی شود. به طور مثال در پوشش ساری
دست ها، گردن و موها چندان مستور و
پوشانده نمی شوند. به طور کلی در کشور
بنگلادش اکثر زنان و دختران بنگلادشی فاقد
حجاب کامل هستند؛ تنها درصدی از بانوان
که مسلمان و شیعه می باشند کاملاً محجبه
دیده می شوند.

از غذاهای معروف بنگلادش بگویید.

برنج غذای اصلی مردم بنگلادش
است. علاوه بر برنج، ماهی، عدس و
سبزیجات خوراک اصلی می باشند. یکی از
غذاهای معروف بنگلادشی بریانی است که با
گوشت و برنج پخته می شود. نکته ای که حایز
اهمیت است این است که در کشور بنگلادش
زنان برای تهیه غذا از گوشت، سبزیجات و
مواد کاملاً تازه استفاده می کنند یعنی زمان
خرید به مقداری که مورد نیاز همان روز
می باشد، مواد تهیه می کنند و اصلاً میوه،
گوشت، سبزی و … برای مدت طولانی
نگهداری نمی شود. در واقع بانوان بنگلادشی
هیچ گاه از فریزر برای فریز کردن مواد
استفاده نمی کنند. مصرف مواد تازه یکی از
اصولی است که همواره مورد توجه قرار
می گیرد. حتی در مقوله نان نیز اکثر زنان و
دختران بنگلادشی با داشتن تنورهای
نان پزی در خانه هر روز صبح، نان مورد نیاز
برای سه وعده غذایی خانواده را تأمین
می کنند. البته اکثر مواد مورد نیاز خانواده ها از
قبیل گوشت، سبزی، میوه و … توسط
دست فروشان، در منازل به آنها عرضه
می شود و زحمت چندانی بابت خرید و تأمین
این مواد بر دوش زنان و دختران بنگلادشی
نیست. در کنار غذا، شیرینی، میوه و دسر نیز
از اهمیت ویژه ای برخوردار است. فرنی به
عنوان یک دسر محبوب و شیرینی زولبیا
بسیار مورد توجه می باشد. شیمایْ، شیرینی
دیگری است که از شیر و شکر تهیه می شود.
در حقیقت شیرینی و بستنی ها به طعم و
مزه های مختلف در اشکال متنوع و بسیار
گوناگون تهیه و عرضه می شوند که بانوان در
اکثر موارد ترجیح می دهند حتی شیرینی،
بستنی و دسرها را نیز خودشان تهیه و به
خانواده عرضه کنند.

اشاره کردید خانواده، این نهاد چه
جایگاهی در کشور بنگلادش دارد؟

نهاد خانواده در کشور بنگلادش از
اهمیت ویژه ای برخوردار است؛ به همان
اندازه که زنان و دختران نسبت به همسران و
پدران شان احساس مسئولیت و وظیفه
می کنند، مردان و پدران بنگلادشی هم نسبت
به خانواده شان احساس تعهد می کنند. به طور
مثال در کشور بنگلادش مرسوم است که
همه اعضای خانواده رأس ساعات مشخصی
که غذا می خورند، کنار هم و در خانه باشند به
همین دلیل حتی زنان شاغل و مردانی که
مشغله کاری زیادی دارند، هیچ وعده غذایی را
بیرون از خانه سِرو نمی کنند. در این کشور
هیچ کس برای خودش تصمیم نمی گیرد و
همه به نحوی تابع جمع و اعضای خانواده
می باشند. در بنگلادش فرزندان پس از ازدواج
تا زمانی که پدران و مادران شان زنده اند، کنار
آنها و به صورت دسته جمعی با یکدیگر در
یک اتاق از خا