پاورپوینت کامل نگاهی دوباره به پوشش زنان جهان گرد ۸۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نگاهی دوباره به پوشش زنان جهان گرد ۸۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۸۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نگاهی دوباره به پوشش زنان جهان گرد ۸۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل نگاهی دوباره به پوشش زنان جهان گرد ۸۴ اسلاید در PowerPoint :

>

۱۵۲

چکیده

حس حرکت و سفر برای دیدن پدیده های
ناشناخته و سرزمین های مختلف و مناظر جذاب
طبیعت در نهاد انسانی نهفته است. از دیرباز
همواره گروه هایی از انسان ها برای دیدن دیگر
سرزمین ها و آشنایی با اقوام و جوامع مختلف
بشری و دیدار چشم اندازهای دل فریب طبیعت و
داد و ستد کالاهای مختلف، رنج سفر را بر خود
هموار می کردند و با وجود خطرهای مختلفی که
زندگی آن ها را تهدید می کرد، راهی مناطق دور و
نزدیک می شدند.

سرزمین ایران نیز از سالیانی دور تاکنون با
داشتن جاذبه های فرهنگی و هنری هر ساله
جهان گردان بسیاری را از سراسر جهان به سوی
خود فرا می خواند و بی تردید، زنان جهان گرد هم
سهم قابل توجهی در این سفرها دارند. در این
نوشتار تلاش شده است تا محدوده پوشش بانوان
جهان گرد به ایران از دیدگاه فقهی و حقوقی تبیین
شود. برای این منظور، نخست به اجمال، ضرورت
رعایت حجاب در همه ادیان الهی، بیان و سپس
برخی اسناد مبتنی بر احکام فقهی و قوانین مدنی
مطرح شده است. در این میان، باید دانست
ضرورت این بحث و بررسی حقوق و وظایف
غیرمسلمانان (به ویژه بانوان) در سرزمین اسلامی
بر کسی پوشیده نیست.

* * *

مقدمه

جهان گردی و سیر و سیاحت در زمین از جمله
موضوع هایی است که در قر آن کریم و روایات
معصومین(ع) بدان فرا خوانده شده است. از آن
جمله می توان به این موارد اشاره کرد:

«افلم یسیروا فی الارض، فینظروا کیف کان
عاقبه الذین من قبلهم دمر الله علیهم و للکافرین
امثالها؛

آیا در زمین نگشته اند تا ببیند سرانجام اقوامی
که پیش از آن ها بوده اند و خداوند آن ها را زیر و
زبر کرد، چگونه بوده است و بدانندکه کافران دیگر
هم امثال این سرنوشت ها را دارند؟»

«افلم یسیروا فی الارض، فتکون لهم قلوب
یعقلون بها، او اذان یسمعون بها، فانها لاتعمی
الابصار ولکن تعمی القلوب التی فی الصدور؛

آیا در زمین گردش نکرده اند، تا دل هایی
داشته باشند که به وسیله آن ها بیندیشند یا
گوش هایی داشته باشند که با آن ها بشنوند؟ زیرا
چه بسا که چشم نابینا نیست، ولی دل هایی که در
سینه هاست، نابینا می شود.»

«قل سیروا فی الارض ثم انظروا کیف کان
عاقبه المکذبین؛

ای پیامبر! بگو در زمین بگردید. آن گاه بنگرید
که سرنوشت تکذیب کنندگان پیامبر خدا چگونه
بوده است؟»

«قل سیروا فی الارض فانظروا کیف کان عاقبه
المجرمین»

ای پیامبر! بگو بروید و در زمین گردش کنید و
ببینید سرانجام کار مجرمان چگونه است.»

«قل سیروا فی الارض فانظروا کیف بدأ الخلق
ثم الله ینشی النشأه الاخره ان الله علی کل شی ء
قدیر؛

ای پیامبر! بگو در زمین گردش کنید. سپس
ببینید خدا چگونه پدیده ها را آفرید تا پی برید که
باز خداست که می تواند نشئه آخرت را پدید آورد؛
چون خداوند بر هر چیزی قدرت دارد.»

«و قدرنا فیها السیر، سیروا فیها لیالی و ایاما
آمنین؛

ما میان آن قریه ها و شهرها را به گونه ای
مقدور کردیم که سیر و سیاحت به خوبی انجام
گیرد. پس شما شب ها و روزها را با امنیت در آن به
سیر و سیاحت بپردازید.»

در این آیات، به انگیزه های گردش گری و
نتایج حاصل از آن نیز اشاراتی شده است.

هم چنین پیامبر اعظم(ص) فرموده است:

«سافروا تصحوا و تغنموا؛

سفر کنید تا تن درست گردید و به غنیمت
برسید.»

«سافروا تصحوا و ترزقوا؛

به سفر بروید تا هم به سلامت مانید و هم
روزی یابید.»

«سافروا مع ذوی الجدود و ذوی المیسره؛

با مردم خوش برخورد و دارای رفاه و امکانات
به سفر بروید.»

«سفره فی سبیل الله خیر من خمسین حجه؛

سیر و سفری اندیشمندانه و عبرت آموز که در
راه خدا باشد، بهتر از پنجاه مرتبه حج است.»

«حجّوا تستغنوا و سافروا تصحّوا؛

به زیارت خانه خدا بروید تا بی نیاز گردید و
سفر کنید تا سالم و شاداب مانید.»

«الجار قبل الدار و الرفیق قبل الطریق و الزاد
قبل الرحیل؛

همسایه پیش از خانه در خور شناخت است و
رفیق راه پیش از خود راه و زاد و توشه پیش از
حرکت.»

«ثلاث حق علی الله ان لا یرد لهم دعوه:
الصائم حتی یفطر، و المظلوم حتی ینتصر، و
المسافر حتی یرجع؛

سه نفر هستند که بر خداست تا دعایشان را بی
پاسخ نگذارد: روزه دار تا آن گاه که افطار کند و
ستم دیده تا آن گاه که ستم از سر او کم شود و دادش
را بستاند و مسافر تا آن گاه که به وطن باز گردد.»

بی تردید، سیر و سفر و گردش در زمین آداب و
احکام ویژه ای برای جهان گردان دارد که حوزه های
بسیار وسیعی از روابط ملت ها و دولت ها با
یکدیگر تا احترام متقابل و حسن معاشرت را دربر
می گیرد.

از این گستره وسیع، آن چه در این نوشتار بدان
پرداخته می شود، بررسی آداب و احکام مربوط به
پوشش زنان جهان گرد در کشورهای اسلامی است.
ابتدا چارچوب مفهومی این موضوع در سه بخش
لزوم پوشش در ادیان، احکام فقهی پوشش زنان
جهان گرد و احکام ثانوی پوشش در کشور اسلامی،
ذکر و سپس درباره آن نتیجه گیری می شود.

پرسش های پژوهش

در این پژوهش تلاش شده است تا به دو
پرسش اساسی پاسخ داده شود:

۱. از دیدگاه فقه اسلامی، محدوده حجاب
بانوان جهان گرد چگونه است؟

۲. از دیدگاه قوانین مدنی، محدوده پوشش
زنان جهان گرد چگونه است؟

پاسخ گویی به این پرسش ها به خوانندگان
یاری می رساند تا نسبت به شرایط حضور زنان
جهان گرد در سرزمین اسلامی، از بینشی صحیح
برخوردار شوند و دست اندرکاران صنعت
جهان گردی را نیز به تهدیدها یا فرصت هایی که از
نظر فرهنگی با حضور زنان جهان گرد پدید می آید،
آگاه می سازد.

روش پژوهش

روش مطالعه، تحلیل ثانویه تحقیقات و
نوشته های موجود درباره پوشش زنان جهان گرد
است. در این پژوهش، مقاله ها و گزارش هایی
بررسی شده اند که در آن ها به برخی احکام اولیه و
نیز احکام ثانوی (حکومتی) درباره محدوده
حجاب بانوان جهان گرد اشاره می شود.

چارچوب مفهومی

۱. پوشش زنان در ادیان الهی

در ادیان زرتشت، یهودیت، مسیحیت و
اسلام، حجاب زن امری لازم و واجب شمرده شده
است. در دوره زرتشت، زنان از لباس های بلند و
روسری استفاده می کردند. علاوه بر این، حتی زنان
اشراف در خارج از خانه، از روبند برای پوشاندن
صورت استفاده می کردند. زرتشت با پند و
اندرزهای خود، حجاب را تحکیم بخشید و حتی
پس از او، در زمان داریوش، حجاب با الزام بیشتری
میان زنان معمول بود.

هم چنین در یهودیت، پوشش مناسب از
جایگاه والایی برخوردار بود و در این دین، علاوه
برحفظ حجاب، بر حفظ عفت میان زنان بسیار
تأکید می شد. زن یهودی باید خود را فقط برای
همسرش بیاراید و حق صحبت با مردان دیگر را
نداشت مگر از پشت پرده. محل عبادت مردان نیز
از زنان کاملاً جدا بود. در آیین یهود، به اشکال
مختلف به حجاب اشاره شده است و ارزش حجاب
را تا اندازه ای دانسته که در موردی برای تنبیه زنان
خطا کار، به بازکردن موقتی حجاب آن ها دستور
داده است.

بر اساس اصول یهود، حداقل حجاب برای
دختران مجرد، پوشش موی سر هنگام برگزاری
نماز و خواندن دعا، پوشاندن دست ها تا زیر آرنج
و پاها تا حدود ده سانتی متر زیر زانوست. حجاب
برای زنان متأهل یهودی، رعایت پوشش موی سر
در مقابل افراد نامحرم، پوشاندن دست ها حداقل تا
زیر آرنج و پاها تا حد مچ پاست. کل پوشش به
صورت استفاده از روسری یا کلاه بسته، به تناسب
کشورها و فرهنگ های مختلف، متفاوت است.

در کتاب انجیل، بر داشتن عفت و آراستگی به
حیا و لزوم پوشیدن لباس مناسب، به ویژه در مراسم
عبادی تأکید شده است. حواریون و پس از آن،
پاپ ها و کاردینال های بزرگ، زنان را با پوشش
نزد خود می پذیرفتند و زنان مسیحی نیز تا قرن
سیزدهم، در زمان عبادت، لباس بلند به تن
می کردند. در تصویرهایی که از مردم اروپا نشان
داده شده است، زنان دارای لباس های مناسب و
پوشش سر بوده اند. حتی زنان مسیحی ساکن ایران
برای پوشاندن موهای خود، از کلاه یا روسری
نازک استفاده می کردند.

تاریخ نشان می دهد بیش ترین الزام پوشش در
میان اقوام سامی و از حدود ۴۰۰۰ سال پیش مطرح
بود. پیروان ابراهیم(ع)، بنی اسرائیل و اقوام عرب،
همه از نسل سام بن نوح بوده اند که به دلیل حضور
پیامبران الهی در منطقه زندگی آن ها، وجود پوشش
محرز است. از کتاب مقدس برمی آید که در عهد
سلیمان(ع)، زنان علاوه بر پوشش بدن، برقع به
صورت می انداختند. نامزد اسحاق ابتدا که اسحاق
را دید، برقع بر صورت انداخت.

در قرآن کریم نیز آمده است:

«یا ایها النبی قل لازواجک و بناتک و نساء
المؤمنین یدنین علیهن من جلابیبهن ذلک ادنی ان
یعرفن فلا یؤذین و کان الله غفورا رحیما؛

ای پیامبر! به همسران و دخترانت و به زنان
مؤمنان بگو که جلباب های (روسری ها) خویش را
به خود نزدیک سازند. این کار برای این که شناخته
شوند، و آزار نبینند، نزدیک تر است و خدا آمرزنده
و مهربان است.»

۲. پوشش زنان جهان گرد غیر مسلمان در
احکام اولیه

«برای شناخت حکم پوشش زنان غیر
مسلمان و یا وادار کردن آنان به [رعایت] پوشش
اسلامی، هنگام حضور در جوامع اسلامی، باید به
دو نکته اساسی زیر توجه داشته باشیم:

الف) با مطالعه قرار دادهایی که پیامبر
اسلام(ص) با اهل ذمه داشته است، به این نتیجه
می رسیم که آنان می توانند بر اساس فرهنگ
خودشان رفتار کنند و هیچ الزامی نسبت به پوشش
اسلامی ندارند؛ زیرا با این که در این قراردادها،
اهداف و مواد آن به گونه ای روشن تنظیم شده
است، در عین حال، هیچ سخنی از پوشش زنان
آن ها به میان نیامده است.

افزون بر این، در قراردادهای ذمه، فقهای
شیعه، دو گونه شرط را یادآوری کرده اند:

یک ـ شرایطی که باید در متن قرارداد قید
گردد، از قبیل: جزیه، احترام به قانون های اسلام،
پذیرش احکام جزایی و قضایی اسلام و…؛

دو ـ شرایطی که با توافق مسلمانان و اهل ذمه
بهتر است در قرارداد گنجانده شود، از قبیل:
خودداری از پیشنهاد ازدواج با زنان مسلمان،
خودداری از تلاش های تبلیغی و… .

در هر دو بخش، اشاره ای به الزام زنان اهل
ذمه به حجاب نیامده است. با این که اگر از مواد
اساسی بود و یا دست کم از مواردی بود که بهتر بود
در قرار داد گنجانده شود، باید جزو آن شرایط
آورده می شد.

ب) در شماری از روایات از پیامبر و امامان
معصوم(ع) سؤال شده که نگاه کردن به سر و
صورت و موهای اهل ذمه چه حکمی دارد؟ از باب
نمونه، در حدیثی از امام علی(ع) آمده است: «لا
بأس بالنظر الی رؤوس النساء من اهل الذمه؛ نگاه به
سرهای زنان اهل ذمه جایز است». در روایت
دیگری امام صادق(ع) از پیامبر اسلام نقل کرده که
فرمود: «لاحرمهٌ لنساء اهل الذمه ان ینظر الی
شعورهن و ایدیهن؛ حرام نیست که به موها و
دست های زنان اهل ذمه نگاه شود».

از این روایات به دست می آید که زنان اهل
ذمه، فرهنگ پیش از اسلام را حفظ کرده بودند و به
پوشش اسلامی پای بند نبودند و الزامی هم برای
آنان از سوی پیامبر(ص) و یا امامان معصوم(ع)
همانند زنان مسلمان وجود نداشته است. پرسش
مسلمانان نیز برای این بوده که تکلیف خودشان را
در برخورد با آنان بفهمند.

از این دو نکته به این نتیجه می رسیم که زنان
اهل ذمه ملزم به حجاب و پوشش اسلامی نبوده اند.
وقتی که زنان اهل ذمه ملزم نباشند، به طریق اولی،
زنان دیگر کافران ملزم به پوشش اسلامی
نیستند».

استاد مطهری نیز در کتاب مسئله حجاب، پس
از استناد به این دو روایت درباره زنان اهل ذمه،
چنین نتیجه گیری می کند: «در این مسئله که نظر به
زنان اهل کتاب جایز است، فقها و مجتهدین متفق
می باشند. الا این که جمعی از فقها، قیدی را اضافه
کرده اند و آن این است که باید به مقداری که در
زمان پیغمبر اکرم(ص) بین خود اهل ذمه متداول
بوده است، اکتفا کرد؛ یعنی باید دید چه مقدار را در
آن زمان ها نمی پوشانیده اند، نگاه کردن به همان
مقدار جایز است. (آن هم بدون تلذّذ و ریبه)
و اما این اندازه که در این زمان ها برهنه شده اند،
نگاه به آن جایز نیست. ولی عقیده دیگران این
است: هر اندازه از بدن آن ها که معمولاً خودشان در
ملأعام نمی پوشند، نظر به آن مانعی ندارد، هر چند
در زمان پیغمبر اکرم(ص) کمتر از آن را باز
می گذاشتند».

«امام خمینی (ره) نیز در تحریرالوسیله چنین
نظر می دهد: «نگاه کردن به زنان نامحرم غیر
مسلمان جایز است، بنابر احتیاط واجب نمی توان
به مواضعی که به طور معمولی پوشانند نگاه کرد،
مشروط به آن که به قصد ریبه و تلذذ نباشد.»
بنابراین، نگاه کردن به صورت و دست ها و موهای
زنان اهل کتاب و دیگر زن های غیر مسلمان جایز
است. البته اگر انسان ترسی از آن داشته باشد که با
نگاه کردن به حرام بیفتد، نباید نگاه کند. از این
فتاوا نیز می فهمیم که واداشتن آنان به پوشش لازم
نیست.»

آشکار است وقتی وادار کردن زنان اهل ذمه
به پوشش در حالی که ساکن سرزمین اسلامی
هستند، ضروری و واجب نباشد، به طریق اولی، در
مورد پوشش زنان جهان گرد، الزام و اجباری در کار
نیست.

۳. احکام ثانوی پوشش زنان جهان گرد

«از نظر حقوقی، رعایت قوانین داخلی کشور
میزبان توسط جهان گردان به همان اندازه ضروری
است که رعایت طبیعی ترین و ان