پاورپوینت کامل گل، عطر زندگی است ۵۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل گل، عطر زندگی است ۵۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل گل، عطر زندگی است ۵۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل گل، عطر زندگی است ۵۷ اسلاید در PowerPoint :

>

۸۸

دختران بهار / دیدار

دیداری با زنان گلکار محلات

به بهانه جشنواره گل و گیاه محلات در
شهریور ماه، دیداری داشتیم از محلات و
بانوان گلکار آن. دو بانویی که به قول
«شمسی رضایی» گلکار محلاتی، از زبان
خانم دکتر «جواهری» مشاور امور بانوان و
جوانان استانداری استان مرکزی در سال
گذشته، تنها خانم هایی هستند که در این
استان به کاشت گل مشغولند.

هر دو گلکار سرپرست خانوار هستند و
چندین سال است که در میان گل ها، عطر
زندگی و حیات می بویند.

در ابتدای دیدار، سر از روستای
«امیرآباد» محلات در می آوریم و زمین کشت
گل های خشک تزئینی. «شمسی رضایی»
چهل و دو سال دارد و تا پنجم ابتدایی بیشتر
درس نخوانده است ولی روحیه ای بس شاد
دارد و با مهربانی خاص خودش گل ها را از هر
رنگ دسته می کند و در دست مان می گذارد تا
زینت دفتر نشریه شود.

نینتزیوم (هفت رنگ زنبوری)، استاتیز
(همیشه عروس)، افشان، گل های چینی و
مینا از جمله گل هایی هستند که خانم
«رضایی» در دشت سرسبز «امیرآباد» به
کشت آنها مشغول است.

«بچه که بودم قالی می بافتم و نخ های
اضافه را جمع می کردم تا با آن ساقه نشاء
گل های داودی را که پدرم کاشته بود، محکم
کنم. در واقع می توانم بگویم از همان کودکی
به گل علاقه زیادی داشتم و با عشق تمام
آنها را مثل بچه ها تر و خشک می کردم تا
اینکه از دوازده سال پیش به خاطر همین
علاقه و تأمین مخارج خانواده ام به طور جدی
مشغول کاشت گل تزئینی شدم. البته خیلی
دلم می خواست می توانستم گلخانه ای داشته
باشم و گل های آپارتمانی هم پرورش بدهم
ولی هزینه احداث یک گلخانه زیاد بود و
دست کم باید چهل میلیون تومان سرمایه
داشتم تا بتوانم فقط فضای خود گلخانه را راه
بیندازم و چون دستم تنگ بود به این اکتفا
کردم که در زمین هایی که از پدرم به ارث
رسیده بود کار پرورش گل در فضای سر باز را
تجربه کنم و چه تجربه ای. هیچ کس کمک
حالم نبود و بستگان می گفتند توی این کار
می مانی ولی لطف خدا شامل حالم شد و
توانستم روی پاهایم بایستم و به کارم ادامه
دهم. سال اول در صد متر زمین کارم را
شروع کردم. اول باید خاک آزمایش می شد تا
مشخص شود برای کاشت این گل ها مناسب
است یا نه. در این مرحله جهاد کشاورزی
محلات به کمکم آمد و وقتی مشخص شد
جواب آزمایش خاک و آب، نشانه مناسب
بودن آنهاست کارم را شروع کردم.

آن موقع برای شروع صد گرم بذر گل
افشان خریدم به قیمت یک میلیون تومان.
آن زمان می گفتند این بذرها از اسرائیل
می آید. تا اینکه با کاشت گل و گرفتن بذر
دیگر احتیاجی به خریدن آن بذرها در منطقه
نداریم و خود من بذر را به دیگر گلکاران
می دهم.

همان سال اول، آن صد گرم بذر را در
یک متر جا پرورش دادم و بعد که نشاها به
اندازه ده سانتی متر رسیدند آنها را از خاک
درآوردم و با فاصله ۴۰ سانتی متر در آن صد
متر کاشتم و بعد با وسعت دادن به کارم، بعدها
گل های دیگری را هم کشت کردم.»

خانم «رضایی» با شیفتگی مثل آنکه از
کودکان درس خوانش تعریف می کند از میان
جوی های آب می پرد و ما را به سر
زمین هایش می برد و گل ها را نشان مان
می دهد و می گوید هوا گرم است و اگر گل ها
به موقع آبیاری نشوند، خشک می شوند.

«آبیاری این زمین ها سخت است و خیلی
گران تمام می شود. در طول یازده روز، در کل
۱۶ ساعت و دو بار زمین ها آبیاری می شوند.
از آن جایی که هزینه آبیاری مکانیزه و
لوله کشی را نداشتم و جابجا کردن سنگ هایی
که جلوی جوی آب است برایم دشوار بود و
گاه این آبیاری به شب می افتاد، مجبور شدم
کسی را پیدا کردم که اینجا بنشیند و سر
ساعت سنگ های جلوی جوی ها را بردارد و
بگذارد؛ و همین زمان توجه به سهم آب و
جابجا کردن سنگ ها توسط یک نفر، بیست
تومان در شب و پانزده تومان در روز برایم
هزینه دارد. اما اگر می توانستم جوی ها را
سیمانی کنم و به جای سنگ جلوی آنها کشو
بگذارم کار خیلی راحت می شد و خودم
می توانستم این کار را انجام بدهم.»

وی برای آشنایی بیشتر ما از نحوه کاشت
و مراقبت از گل های خشک تا زمان برداشت
می گوید:

«چهار ماه طول می کشد تا یک بذر گل
بدهد و بعد حدودا تا چهار پنج ماه مرتب هر
بوته گل می دهد و با آمدن سرما دوباره بوته ها
خشک می شوند و من مجبورم یک ماه مانده
به عید زیر پلاستیکی که هوایش گرم تر است
بذرها را بکارم و دوباره این سیر چهار ماهه را
پشت سر بگذارم در صورتی که اگر گلخانه
داشتم و در فضای سرپوشیده این گل ها را
می کاشتم، بوته ها خشک نمی شدند و تا
چندین سال مرتب گل می دادند و من مجبور
نبودم هر سال کلی پول بذر و شخم زمین و
در کل احیای مجدد بوته ها را متقبل شوم و
همه اینها یعنی خسارت و فشار بر دوش ما.
هر سال صد هزار نشا می کارم که هر نشا
برایم دویست تومان هزینه دارد و این
هزینه ها شامل شخم زمین توسط تراکتور،
کودهای مختلف، ماسه، سم ها و آفت کش ها
است. هفته های ابتدایی به این نشاها کود
می دهم تا پایه ریشه سفت شود، کود آهن،
مرغی و دیگر کودها که همراه با آبیاری
هستند. در مواقع خاصی هم باید به طور
دقیق سمپاشی کرد و در صورت زنگ زدگی
گل، داروی آفت کش آن را به کار برد که همه
اینها توجه و دقت خاص در میزان مصرف
می خواهد و گرنه محصول از بین می رود.

موقع برداشت هم که بشود باید کارگر
بگیرم. هر چند خانم ها کمتر دستمزد می گیرند
ولی زیر آفتاب و در حالت چیدن و دسته
کردن گل ها زودتر خسته می شوند و مجبورم
اغلب کارگر مرد بگیرم که حدودا سه برابر
زن ها دستمزد می خواهند؛ تازه تهیه خوراک و
رفت و آمد این کارگرها تا محلات هر روز
توسط تاکسی تلفنی و با هزینه من است. در
واقع می خواهم بگویم خدا با این نعمتی که به
ما داده باعث می شود چندین و چند نفر از این
گل ها درآمد داشته باشند چه من و خانواده ام،
چه راننده تراکتور و تاکسی ها، چه آبیاران و
کارگران و حتی فروشندگان مواد غذایی و
دیگران و مهم تر از همه دلالان که بیشتر از
همه ما سود می کنند.»

نحوه فروش گل ها بزرگ ترین کنجکاوی
ماست و خانم «رضایی» با دلی پر از نبودِ
امکان فروش مستقیم توسط خودش گله گی
می کند.

«اگر دولت به جای دلالان گل ها را از ما
می خرید هم ما سود می کردیم و هم دولت؛
ولی الان بیشترین سود گل را دلالان می برند
و ما هم چاره ای جز تسلیم شدن در برابر
قدرت آنها نداریم.

بعضی وقت ها دلالان شهرستانی به سرِ
زمین می آیند و برای مغازه شهرهایشان به
طور عمده گل می خرند ولی بیشترین فروش
ما توسط بازار گل تهران است. آنها بازار گل را
در کشور در دست دارند و از همه جای ایران
گل ها به آنجا می رود. آنان گل فروش های
عمده و جزیی را می شناسند و خودشان قیمت
می گذارند و از ما گل می خرند و به آنها
می فروشند. برای همین چاره ای نداریم و در
فصل فرش گل هر روز یک وانت را پر از گل
می کنیم و راننده، شب به طرف تهران راه
می افتد و تا ساعت چهار صبح گل ها را در
آنجا می فروشد و دوباره به محلات برمی گردد
و ما باز گل ها را می چینیم و دوباره شب راننده
راهی می شود. با اینکه قیمت، دست بازار
تهران است و خیلی ارزان گل ها را می خرند
ولی حدودا روزی سیصد هزار تومان فروش
داریم که هفت هزار تومان آن نصیب راننده
می شود و بقیه بین من، کارگرانم و دیگر
هزینه های جاری قسمت می شود.

هر چند با دیداری که از بازار گل تهران
داشتم، دیدم گل های ما را در رنگ های
مختلف بسته بندی می کنند و به ترکیه، عراق
و دبی صادر می کنند و دلارهای بسیاری
نصیب خودشان می شود. جالب است بدانید
همان مقدار زمینی که در بازار گل به اندازه
پارک یک وانت به هر ماشینی اختصاص
داشته می شود، در فصل فروش گل فقط
سیصد هزار تومان اجاره بهایش است تا
ماشین هر روز سه چهار ساعتی را در آنجا
پارک کند.»

او با وجود همه سختی های این کار و
فاصله بین محلات و روستا و رودخانه بین راه
محلات و روستا که پس از سال ها رد شدن
وی و کارگرانش از آب، تازه یک سالی است
به درخواست آنها پلی کم ارتفاع روی رودخانه
نصب شده است؛ از اینکه زندگی اش
می چرخد راضی است و می گوید سال گذشته
هفده میلیون فروش داشته که پس از پرداخت
حق کارگران و دیگر هزینه ها، در کل فقط
یازده میلیون درآمد نصیبش شده است.

خانم «رضایی» از پنجاه و شش نهال
درخت میوه ای که در بین کرت های گل کاشته
است می گوید و از علاقه بسیارش به گل و
درخت و اینکه همه جای خانه خودش و تمام
همسایه ها و آشنایانش پر از گل های ریز و
رنگارنگ مزرعه اش است که خودش آنها را
تزئین کرده است.

وی در مورد جشنواره ها و لوح هایی که
دریافت کرده است، می گوید:

«دو بار از طرف جشنواره گل و گیاه
محلات تقدیرنامه گرفتم و دو بار از طرف
استانداری استان مرکزی تقدیر شدم. از طرف
کمیسیون امور بانوان و جوانان و جهاد
کشاورزی محلات هم به عنوان گلکار نمونه
انتخاب شده ام.

همین جا جا دارد که از جهاد کشاورزی
محلات کمال تشکر را داشته ب