پاورپوینت کامل عروسی در لرستان ۶۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل عروسی در لرستان ۶۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل عروسی در لرستان ۶۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل عروسی در لرستان ۶۳ اسلاید در PowerPoint :

>

۷۶

در هر یک از مناطق مختلف استان
لرستان آیینهای عروسی به شیوه ای خاص
برگزار می شود. این مراسم گرچه دارای وجوه
مشترک فراوانی است؛ در عین حال نمایانگر
خصوصیت دینی، فرهنگی و گاه جغرافیایی قوم
و طایفه می باشد.

به عنوان مثال، ناف بری و آیین دستمال،
رسمی است که در تمام مناطق لرستان وجود
داشته و دارد اما تنها در منطقه چگنی این
استان است که سه روز پس از عروسی، زنان
آبادی، نوعروس را به صحرا برده و برای او
تاب بسته و چون کودکی با او به بازی
می پردازند.

آیینهای عروسی معمولاً از لحظه بروز
تمایل جوان به دختر مورد علاقه اش آغاز شده
و به مراسم دعوتهای خصوصی اهل فامیل که
شروع دوباره زندگی عادی خانواده نوپاست
ختم می شود.

در منطقه سرد و برف گیر نورآباد، ابتدا
جوان جهت آگاه شدن از نظرات خانواده مقابل،
دو تن از ریش سفیدان محل را به منزل دختر
می فرستد. چنانچه خانواده دختر با وصلت
موافقت داشتند روزی را به عنوان دستگیرونی
(نامزدی) تعیین کرده و در روز مورد نظر مبلغ
جهیزیه (جهیزیه معمولاً از طرف خانواده داماد
تهیه شده و به خانه عروس برده می شود تا
دوباره به منزل داماد انتقال یابد) و شیربها را
مشخص می نمایند و موافقت نامه را طرفین با
حضور چندین ریش سفید امضا می کنند. بعد از
مجلس دستگیرونی پدر و مادر دختر، داماد را
برای صرف شام به منزل خود فرا می خوانند.
در آن شب داماد باید هدیه مناسبی برای
پدرزن آینده خود همراه ببرد. معمولاً همسنگ
این سوغات و گاه بیشتر از مبلغ آن، از شیربها
کم می کنند. سپس مجلس عقد منعقد می شود.
در نورآباد، شب قبل از عروسی، شب حنابندان
است که هزینه های آن معمولاً از طرف داماد
پرداخت شده و در خانه عروس برگزار می شود.
در این شب، پدر و مادر و فامیل نزدیک داماد
که به خانه دختر دعوت شده اند هر کدام
هدایایی به عروس آینده خود می دهند.

روز بعد از حنابندان داماد به همراه حدود
صد نفر و گاه در حالی که یک یا چند دسته
نوازنده آنان را مشایعت می کند به طرف منزل
عروس حرکت کرده تا با عزت و احترام عروس
آینده خود را به خانه بخت بیاورد.

سه روز پس از زفاف، مادر عروس در حالی
که توسط چند زن از اقوام مشایعت می شود به
طرف منزل جدید دختر خود رفته و در آنجا به
اتفاق داماد و اقوام او غذایی را که خود پخته
صرف می کنند. آنگاه داماد جوان نیز هدایایی به
مادرزن و زنان همراه داده و به همسر تازه خود
اجازه می دهد تا همراه مادرش به خانه پیشین
باز گردد. چند روز پس از این آیین، خانواده
عروس از داماد و همراهان دعوت می کنند تا
جهت بردن عروس خود برای صرف ناهار و یا
شام به خانه آنها بروند. در این روز پدر عروس
هدیه ای مناسب به دختر خود می دهد که
«بوونی» نام دارد. از فردای این روز رفت و آمد
دو خانواده شکل عادی به خود گرفته و عروس
می رود تا پس از شرکت در مجالس دعوت
خصوصی با اقوام شوهر خود آشنا شود.

اما در مناطق کوهستانی و سرزمین پرپیچ
و خم و سرد بختیاریهای لرستان مراسم ازدواج
بدین گونه است:

ابتدا خانواده پسر، بی آنکه رسما علاقه
خود را به ازدواج با دختر مورد علاقه اظهار
دارند سعی می کنند به طور پنهانی از نظر دختر
و خانواده اش آگاه شوند که به این عمل
اصطلاحا زیر به زیر (پنهانی) می گویند. پس از
حصول نتیجه مثبت برای دریافت رسمی
نظرات آنان پیکی از جانب پدر و مادر پسر به
خانه دختر رفته و موضوع خواستگاری را آشکار
می کند. پس از موافقت خانواده دختر، هدیه ای
دریافت می شود و از این پس با فرستادن حلقه
و یا انگشتری به خانه دختر بر روی او نشانه
گذاشته و این بدان معناست که دختر
نامزد دارد.

در شب بله برون خانواده پسر، تعدادی از
ریش سفیدان و بزرگان طایفه را با خود همراه
کرده و با اطلاع قبلی به منزل دختر مورد نظر
می برد. با موافقت رسمی بزرگ خانواده
عروس، پای داماد به خانه عروس باز می شود و
در این مرحله که پسر جوان به دامادی خود
امیدوار شده است یک دست لباس کامل زنانه
به همراه یک سری رخت و تن پوش به عنوان
سررختی (سر لباس) برای عروس و خانواده او
هدیه می آورد. معمولاً برگزاری مراسم عقد و
عروسی یک سال بعد از این آیین انجام
می پذیرد اما اگر در این یک سال، دو طایفه، پیر
رو به موتی داشته باشند قبل از فوت او مراسم
را برگزار می کنند (بختیاریها مراسم عروسی را
بعد از سالگرد متوفایشان می گیرند) و بعضی از
خانواده ها و خصوصا اقوام و ملای آبادی را
خبر می کنند تا صیغه ای خوانده و پسر و دختر
شرعا محرم شوند که به هر حال عروسی سال
بعد برگزار می شود.

بختیاریها در روز عروسی، جشنی به پا
کرده و مهمانی مفصلی می دهند که هزینه و
زحمت پخت و پز این غذا به عهده داماد و
خانواده او است و آن به این ترتیب است که
چند تن از بستگان و نزدیکان داماد مقداری
روغن و برنج و قند و چای را به همراه چندین
گوسفند به محل خانواده عروس برده و خود به
طبخ غذا می پردازند که این آیین را اصطلاحا
باروزی می نامند.

روز «خرج بران» روز تعیین شیربها و
مهریه و چانه زدن سر کم یا زیاد کردن آن
است. در این مجلس، بزرگان دو طرف نقش
اساسی را بازی کرده و پس از دریافت نظرات
دو خانواده، مبلغ نهایی را پیشنهاد کرده و آن را
به دو خانواده اعلام می دارند. وظیفه هر دو
طرف قبول پیشنهاد بزرگان و ریش سفیدان
است که در این لحظه داماد برخاسته و در
حضور جمع دست پدرزن آینده خود را
می بوسد.

اما «زبان گشو» (زبان گشادن) نیز آیینی
است در ادامه همین مجلس و آن بدین صورت
است که هنگامی که داماد مقداری از شیربهای
تعیین شده را (نقدی یا جنسی) در حضور یکی،

دو ناظر پرداخته و توافق نامه اولیه توسط
ریش سفیدان و بزرگان خانواده دو طرف امضا
می شود و عروس نیز طبق رسم، باید آن را
توشیح کند اما او از امضای توافق نامه خودداری
می ورزد و طبق رسم، داماد هدیه ای به او
می دهد تا پای ورقه را امضا نماید. به این هدیه
در اصطلاح عامیانه «زبان گشونه» می گویند.

چنانچه دوران نامزدی پسر و دختر به عید
نوروز بکشد، داماد به همراه والدین خود با
عیدی مفصلی از قبیل یک گونی قند، یک
دست لباس، چند رأس گوسفند، یک گونی
برنج، یک صندوق چای و عطر و انگشتر و طلا
به خانه پدر عروس رفته و ضمن بازدید و
عیددیدنی هدایا را تقدیم می دارد. چنانچه بعد
از عید و دریافت عیدانه، نامزدی توسط داماد
به هم بخورد عیدانه به هیچ وجه مسترد
نخواهد شد، اما اگر عروس و یا خانواده او پیوند
را به هم بزنند باید مخارج عیدانه را به طور
کامل به داماد پرداخت نمایند. مراسم عقد
معمولاً نزد ملای محل و در صورت امکان نزد
روحانی محضردار برگزار می شود.

روز عروسی داماد به تناسب مدعوین
چندین رأس گوسفند که گاه به پانزده رأس
می رسد با مقداری برنج و روغن و قند و چای
همراه چند فرستاده به خانه عروس روانه کرده
تا فرستادگان غذا را طبخ نمایند. در این روز
سوارکاری و تیراندازی، چوب بازی و پایکوبی با
دستمال از جمله مراسمی است که انجام
می گیرد. چوب بازی بختیاری بسیار دیدنی و
جذاب است که معمولاً همراه با نواختن ساز و
دهل انجام می گیرد. کلاه ورانی (کلاه برداشتن)
نیز از جمله بازیهاست که در روز عروسی انجام
می شود و آن بدین صورت است که دو
اسب سوار کنار هم می تازند و هر کدام سعی
می کند کلاه دیگری را بقاپد. در این بازی جایزه
از آن کسی است که کلاه سوارکار دیگر را برباید.
هنگامی که می خواهند عروس را به خانه داماد
بفرستند برادر عروس یا پسرعموی او شالی را
به همراه مقداری قند و نبات دور کمر خواهر و
یا دخترعموی خود می بندد که پس از آن تنها
داماد است که حق باز کردن شال از کمر عروس
خود را دارد و عروس و داماد در صبح فردای
عروسی قند و نبات را به نشانه شیرین شدن
زندگی آتیه خود می خورند.

هنگامی که عروس را به خانه داماد
می برند جهیزیه را مقابل دید همگان تحویل
داماد داده و آنگاه عروس و داماد را سوار اسب
کرده و پسرکی را در آغوش عروس می گذارند با
این نیت که فرزند اول او پسر باشد.

اسب از پیچ و خم کوچه های باریک روستا
و یا فراز و نشیب جاده مالرو بین دو آبادی
گذشته و به مقصد می رسد. داماد پیاده می شود
اما تا عروس هدیه ای که معمولاً گاو و یا
گوسفندی است پرارزش، از پدرشوهر خود
نگیرد از اسب پیاده نمی شود. از هنگام پیاده
شدن عروس تا ورود به خانه داماد آیین
دیگری به نام «بره کُشون» اجرا می شود و آن
بدین صورت است که معمولاً گوسفندی جلو
منزل داماد سر بریده و از عروس می خواهند که
از روی خون رد شود، اما عروس پا جلو
نمی گذارد تا تکه ای جواهر از دست شوهرش
بگیرد. آنگاه قدم به زمین خونرنگ می نهد. این
در حالتی است که خانواده عروس، گوسفند و
طبقی حلوا را جهت پذیرایی میهمانان به خانه
داماد فرستاده است.

در مراسم عروسی معمولاً نوازندگان و
زنان آوازی دسته جمعی موسوم به «هیوله»
می خوانند و مردان جوان از سر شوق تیرهای
هوایی شلیک می کنند.

بختیاریهای لرستان برخلاف بسیاری
دیگر از مناطق لرستان زن و یا زنانی را هنگام
زفاف برای یافتن خبر در خانه داماد نمی گذارند.
از همان اولین روز پس از عروسی بستگان
عروس به خانه او رفته و هدایایی به نوعروس
می دهند که به آن «ری گشا» می گویند. عروس
هم در مقابل، با بذل هدایایی مانند دستمال
چیت که در چمدانی نگاه داشته لطف آنان را
پاسخ می گوید.

سه روز پس از عروسی، زنهای آبادی جمع
شده و نوعروس را با خود به سرچشمه برده و
از او می خواهند تا هفت مشک آب را پر کند.
زنهای اهل ده از این آب، که با دست نوعروس
پر می شود، نوشیده و مرادشان را طلب
می کنند.

یکی دو روز پس از عروسی، داماد به
همراه یکی از بستگان خود به خانه پدرزن رفته
و دست وی را می بوسد. در مقابل پدرزن نیز
هدایای به داماد و همراه او می دهد. این آیین
را دامادسلام می گویند.

عروس تا یک هفته در خانه داماد مانده و
سپس، بستگان وی، او را به منزل پدر خود
می برند و اینگونه نوعروس یک