پاورپوینت کامل پرستوی پرهیزگاری ۵۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل پرستوی پرهیزگاری ۵۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل پرستوی پرهیزگاری ۵۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل پرستوی پرهیزگاری ۵۱ اسلاید در PowerPoint :

>

۳۶

سیری در زندگی و تنها نوشته باهره بنت العلی علوی

* دُرّ دریای دیانت

سال ۳۱۴۱ه··· .ش بود. ایران درآتش اختناق
می سوخت. مردم کشور عراق نیز تحت ستم
نظام عفلقی و رژیم بعثی سخت ترین مصایب
را تحمل می کردند. آیت اللّه علوی که
نمی توانست این وضع را بپذیرد با بیان و بنان
در ستیز با استبداد حاکمان عراق لحظه ای قرار
و آرام نداشت. در این سال خداوند به ایشان
دختری عنایت نمود که او را «باهره» نامید و
دلیل این نام آن بود که جدش عبداللّه باهر،
فرزند امام زین العابدین(ع) نام داشت و مشتاق
آن بود که در میان افراد خانواده این اسم
تداعی گردد.(۱)

باهره در خانواده ای چشم به جهان گشود
که وجودشان را عشق به ولایت فروغهای
درخشان آسمان امامت فرا گرفته و به آنها صفا
بخشیده بود، انسانهایی که تاریخ زندگیشان
سراسر فضیلت، زهد و پرواپیشگی است و اگر
چه این دختر در عصر جاهلیت ستمگران بعثی
متولد گشت اما دوران کودکی خود را در دامن
پرمهر و عطوفت مادری سپری ساخت که از
موهبت تقوا و ایمان برخوردار بود و پدرش با
آن تواناییهای علمی و فرازهای فرزانگی به
پرورش و تربیت این فرزند دلبندش همت
گماشته و اهتمامش بر این بود او را در
جامعه ای که ارزشها را به فراموشی سپرده اند و
بی حجابی و مفاسد موج می زند بر لب جویبار
باطراوت عفاف و حجاب برده و این عزیزش را
با جرعه هایی از حکمت اسلامی و باورهای
دینی آشنایی دهد و چنین شد. خداوند در وجود
باهره موهباتی نیز نهاده بود که در سایر
دختران کمتر قابل مشاهده بود. از همان سنین
کودکی به پاکی و خوش خویی و پای بندی به
ارزشها روی آورده و کمتر در میان دیگر
دختران محله حاضر می شد و گویا نمی خواست
اوقات خود را به بازی کردن با آنان بگذراند. با
وجود آنکه اشتیاق زایدالوصفی به دانش اندوزی
داشت اما به دلیل وضع نامطلوب مدارس
دولتی در بغداد و نیز اوضاع آشفته مراکز
آموزشی ایران در زمان قبل از انقلاب اسلامی،
به خود اجازه نداد در چنین محیطهایی حاضر
شود و درس بخواند. هشت ساله بود که همراه
خانواده طی یک مهاجرت اجباری برنامه ریزی
شده توسط رژیم بعثی عراق به ایران آمد و در
قم اقامت گزیدند. برادرش سیدعمادالدین کتب
دوره ابتدایی را تهیه کرد و بتدریج این خواهر را
با مطالب و مضامین آنها آشنا نمود و موفق
گردید او را در خانه آموزش دهد. باهره که از
هوش سرشاری برخوردار بود در مدت زمانی
نسبتا کوتاه و در منزل با معلمی برادرش دروس
دوره ابتدایی را آموخت.

او که کمتر از خانه بیرون می رفت و به
ندرت سخن می گفت به موازات این گونه
آموزشها سخت مشغول مطالعه کتب غیر
درسی هم بود و این توفیق را به دست آورد که
با کمک برادر دیگرش با مقدمات دروس
حوزوی و جامع المقدمات آشنا شود. آثار دینی و
کتب معارف اسلامی را که به زبان عربی بودند،
مورد مطالعه قرار می داد و در فهم واژه ها و
برخی مضامین مشکل از آن دو برادر استمداد
می طلبید. باهره تنها خود را به آموختن و
علم اندوزی قانع نمی کرد بلکه عاشق فضایل
بود و از طریق نماز، دعا و توسل به
اهل بیت(ع) از تغذیه معنوی و سیر مراحل
ایمانی غافل نبود و مشغول تدارک توشه ای
نیکو برای سرای باقی بود و به سرعت در این
جهت نیز گام برمی داشت و مراحل آن را پشت
سر می نهاد. متانت، وقار، خوش خویی و حجب
و حیای باهره زبانزد اهل خانواده و
خویشاوندان بود و حتی همسایگان از وجود
چنین مروارید معرفتی در خانه آیت اللّه علوی
خبر نداشتند و چون در سنین نوجوانی به
سرای باقی شتافت، آنان با شگفتی و تحیّر به
مادرش می گفتند: مگر شما دختر شانزده ساله
هم داشتید؟ او حتی از شدت حیایی که داشت
به مجالس روضه خوانی در خانه همسایگان
نمی رفت و دوست داشت تنها باشد و در کتابها
به غور و تفحص بپردازد و خویشتن را به دو
بال علم و ایمان مجهز کند تا برای پرواز به
سوی پاکی با مشکلی مواجه نباشد. از آنجا که
لقب باهره، «بنت العُلی» بود با این عنوان نیز
خطاب می گردید.

به دلیل شایستگیهای ذاتی، تربیت
خانوادگی و مطالعات مداوم و خواندن کتب
آموزنده، باهره در حالی که سنین نوجوانی را
می گذراند و بهار نورستگی را طی می کرد
پندهایی به اطرافیان می داد که گویی فردی
پنجاه ساله است. عاقلانه و از روی تفکر سخن
می گفت، دوراندیشی داشت و از شرایط
آشفته ای که جامعه قبل از انقلاب اسلامی
بدان مبتلا بود رنج می برد. بدون شک اگر این
دختر عمر معمولی داشت و در سنین جوانی
گل وجودش پر پر نمی گشت با اندیشه هایی که
داشت به عطرافشانی در میان خواهران
مسلمان می پرداخت و به عنوان فردی فاضل و
دانشور، جامعه را از فضل و دانش خویش
برخوردار می ساخت. ادب وی در برخورد با
والدین، برادران، خواهران و خویشاوندان بسیار
تحسین برانگیز و سرشار از متانت بود.(۲)

* یاقوت در تابوت

در شب ۲۱ بهمن ۱۳۵۷ بود که باهره با
چند تن از افراد خانواده شان در حالی که غسل
شهادت کرده بودند راهی جمکران می شود.
غافل از اینکه پیک مرگ در کمین است.
خانواده چهار نفری که باهره نیز جزء آنهاست
برای حضور در مسجد جمکران بی صبرانه راه
طی می کنند. با دلی مملو از عشق اهل بیت(ع)
تا اینکه در نزدیک مسجد در اثر تصادفی که
احتمالاً عمدی بوده است آنان به خون خود
می غلطند و به سرمنزل مقصود می رسند.
داغی بزرگ بر دل پدر بزرگوارش که عالمی
فرزانه بود می نشیند و این داغ زخمی جانکاه در
روح لطیف او ایجاد می کند. آن مرحوم حزن و
اندوه جانگداز خود را در قطعه شعری که سروده
و نیز در نامه سرگشاده ای که برای فرزندان از
دست رفته اش نوشته منعکس ساخته است.

* نوشته ای نورانی

باهره وقتی در مسافرتها به همراه خانواده
عازم تهران می گشت و در این شهر آن وضع
اسفبار بدحجابی و بی حجابی را می دید و
مشاهده می کرد که مفاسد و ابتذال رواج یافته
خیلی بر خود فشار می آورد و از این بابت در تب
و تاب بود که چرا باید در مرکز حکومت کشوری
شیعه نشین دست نشاندگان استعمار و استکبار
چنان برنامه ریزی کنند که چنین وضعی پیش
بیاید و زمینه برای رواج فساد و ارضای
هوسهای عده ای جاهل و غافل پدید آید، از
این جهت بر اساس مطالعاتی که داشت و به
استناد منابعی که از آنها بهره برد در سن پانزده
سالگی به نوشتن پرداخت و کتابی در سه
بخش: زن و مسأله حجاب، سیر تاریخی زن،
زن و سیاست، به نگارش درآورد که قریب به
یک سال گذشت تا آن را به پایان رسانید. یک
هفته به فرا رسیدن ۲۲ بهمن ۱۳۵۷ مانده بود
که دست نوشته آن را تقدیم پدر نمود. آیت اللّه
علوی پس از تحسین به دخترش گفت:
فرزندم! موفقیت تو را در این سن برای نوشتن
کتاب تبریک می گویم. کتاب دیگری را آغاز
کن. باهره اظهار داشت اگر این کتاب چاپ شود
و در دسترس مردم قرار گیرد فایده دارد؛ در غیر
این صورت دست نویس متن چه دردی را دوا
می کند؟ پدر در این حالت برای ایجاد امید در
روح فرزند پرتلاش و برای تقویت ذوق و
علاقه اش قول داد به هر نحوی شده اثر فرزند
را منتشر سازد و علویه بنت العلی هم متعهد
گردید این برنامه را ادامه دهد اما چند روزی
طول نکشید که امید اهل خانه به یأس مبدل
گشت و نویسنده نوجوان در سانحه ای
اسف انگیز جان به جان آفرین تسلیم کرد.(۳)

شاید برای برخی خوانندگان این موفقیت
یک دختر جوان قابل قبول نباشد که کتابی
«پیرامون زن» بنویسد و در آن از مأخذهای
گوناگون استفاده کند و نثری نسبتا پخته و
مطالبی آموزنده، خواندنی و مفید داشته باشد
اما این روزها خبرهای نویدبخشی از این قبیل
توفیقها در جراید درج می شود که اعجاب افراد
را برمی انگیزد.

به هر حال کتاب «پیرامون زن» به قلم
بنت العلی علوی، سه سال پس از تألیف، توسط
آیت اللّه علوی به چاپ رسید.

* نه اعتزال و نه ابتذال

بنت العلی علوی در فرازی از تنها اثر
خود(۴) می نویسد: پوشش زن یکی از مهمترین
عوامل سعادت زن است. فلسفه مستور کردن
بدن زنان، تحکیم روابط زناشویی، محیط
خانوادگی و زندگی باحیا، عفت و پاکدامنی است
زیرا جلو هر گونه معاشرت بی بند و بار و
نکبت بار را می گیر