پاورپوینت کامل جایگاه زن در ایران پیش از اسلام ۸۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل جایگاه زن در ایران پیش از اسلام ۸۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۸۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل جایگاه زن در ایران پیش از اسلام ۸۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل جایگاه زن در ایران پیش از اسلام ۸۸ اسلاید در PowerPoint :

>

۲۲

«یا اَیُّهَا النّاسُ اِنّا خَلَقْناکُمْ مِنْ ذَکَرٍ وَ اُنْثی
وَ جَعَلْناکُمْ شُعُوبَا وَ قَبائِلَ لِتَعارَفُوا اِنَّ اَکْرَمَکُمْ
عِنْدَ اللّه ِ اَتْقیکُمْ اِنَّ اللّه َ عَلیمٌ خَبیرٌ؛

هان ای مردم! همانا ما شما را از یک زن
و مرد آفریدیم و شما را به هیئت اقوام و
قبایلی در آوردیم تا با یکدیگر انس و آشنایی
یابید. بی گمان گرامی ترین شما در نزد خداوند
پرهیزگارترین شماست که خداوند دانای
آگاه است.»^(۱)

آئین مقدس اسلام، به عنوان کامل ترین
دین و جامع ترین شریعت، همواره بر این نکته
تأکید می کند که جامعه انسانی از زن و مرد
ترکیب یافته است و زن و مرد از یک گوهر،
خلق شده اند. بر اساس تعالیم عالیه اسلامی،
هیچ یک از «مرد بودن» و «زن بودن» مایه
شرافت، برتری و یا افتخار نیست. هیچ کس
بر هیچ کس فضیلت و برتری ندارد جز به
واسطه تقوا و پاکدامنی. سخن از مقام و مرتبه
زن است در گذشته های بسیار دور. در
هزاره های پیشین، زنِ ساکن نجد و فلات
ایران، یا زنِ عصرِ ماقبل تاریخ، پیش از ورود
آریاها، حتی در ده هزار سال پیش از میلاد
مسیح، با توانایی هایی که در مسائل اقتصادی،
خانوادگی، اجتماعی و دینی دارد، همواره با
مردان و یکسان با آنان، از مواهب طبیعت
خداداد بهره مند بوده است. او کشف کننده
آتش است، نخست اوست که با جستجو در
دشت و کوه می تواند ریشه های خوردنی
گیاهان و میوه ها را پیدا کند، گیاهان و
دانه های آنها را شناسایی کند و از فصل

رویش و رشد گیاهان مختلف آگاه شود. این
زن است که در اطراف زمین های رسوبی
خیمه های محل سکونت خود و افراد
قبیله اش، نخستین تلاش ها و مساعی را در
باب کشاورزی به عمل می آورد. در دوره
نئولیتیک یا نوسنگی، زن سازمان دهنده امور
تولید و اداره کننده کارهای قبیله و خانه است.
او به مقام روحانیت می رسد و واحد خانواده به
او تعلق دارد. در جامعه مادرسالار ماقبل تاریخ
نجد ایران، طایفه تا آنجا گسترش پیدا می کند
که به دودمان مادر وابسته باشد.^(۲)

این شوهر است که وارد خانواده زن
می شود. زن در امر چاره اندیشی برای رفع
مشکلات، موجودی نیرومند بوده است.
ساعات درازی را به انجام کارهای دشوار
می پرداخته و حتی در راه حفظ جان فرزندان
قبیله اش، تا سر حد مرگ با متجاوزین
می جنگیده و مقاومت می کرده است. زن
علاوه بر آوردن فرزند، توزیع کننده غذای افراد
قبیله و خانواده است. او نظم دهنده قبیله خود
است و می تواند داور و فرمانروا هم باشد.

در اوایل هزاره سوم پیش از میلاد در
نجد ایران زن می تواند فرمانده جنگجویان
قبیله اش باشد که از آن جمله می توانیم به
طایفه گوتی در دره کوههای کردستان اشاره
کنیم. تا عصر پدرشاهی، زن عنصر برتر و
سازنده تمدن و فرهنگ اجتماعی بشر است.
اندیشه و ابتکار زن بود که در مواقع باران های
سیل آسا و آفتاب سوزان، منزلگاه و سرپناه
می ساخت و مسئولیت نگهداری نوزاد و
کودک او را به انجام این مهم وا می داشت.
افروخته نگه داشتن آتش اجاق، جمع آوری
غذا و دباغی پوست جانوران، به عهده زن
بوده است و برخی احتمال می دهند که سخن
گفتن و ابداع واژگان برای انتقال مفاهیم
مجرد، به وسیله زنان پایه گذاری شده است،
چون زنان به سخن گفتن با کودکان و ایجاد
ارتباط با افراد قبایل دیگر، نیاز بیشتری
داشتند. از همین روست که در تمام
فرهنگ ها و زبان ها، زبان گفتگو را زبان
مادری می گویند. در آن هنگام که مرد در
قرن های متمادی به طور دائم، با روش های
کهن و ابتدایی خود به شکار حیوانات
اشتغال داشت، زن هنرهای خانگی بسیاری
را ایجاد کرد.

فنون ریسندگی، پارچه بافی، دوخت و دوز
و سبدبافی را زن به وجود آورد. در اواخر
هزاره چهارم قبل از میلاد، زن فن سفالگری
و ساختن ظروف و کوزه ها را به ارمغان
می آورد. هر چند که اطلاعات محققان در باره
دین بومیان ساکن نجد ایران، پیش از آمدن
آریاها، بسیار ناچیز است، با این حال کشفیات
باستان شناسی نشان می دهد که در میان این
قبایل ماقبل تاریخ، تعداد زیادی از
پیکرک های کوچک متعلق به الهه ها را
یافته اند و همین کشفیات به باستان شناسان
اجازه می دهد که بگویند انسان های ساکن
نجد ایران در هزاره های نخستین پیش از
میلاد چه اعتقادات و باورهایی داشته اند.

زن بومی ساکن نجد ایران و عیلام
بین النهرین، نه تنها در زمین، بلکه در آسمان
هم قدرت داشته است. مجسمه الهه ها بر فراز
بلندترین عبادتگاهها بوده است. بر خلاف
برخی از مصریان باستان که می پنداشتند
منشأ حیات، مذکر است بومیان فلات ایران،
منبع زندگانی را مؤنث می دانستند.^(۳)

در نجد ایران، قوام یک طایفه به
زن بودن است و در نتیجه، اندیشه، عاطفه،
تدبیر و فکر او برای اقتصاد و سیاست بسیار
تعیین کننده و حائز اهمیت بوده است. بررسی
حکاکی ها و حجاری صخره ها و نقاشی های
روی دیوارها و پیکره های کشف شده از عصر
پارینه سنگی، باستان شناسان را به این نتیجه
می رساند که نقش و اهمیت زنان، محوری و
مرکزی بوده است و نقش مردان در آن
دوران، حاشیه ای؛ و زمانی این نتیجه گرفته
شد که دیرینه شناسان، سمبل های زنانه را در
نقاط مرکزی غارها و سمبل های مردانه را در
نقاط پیرامونی غارها یافتند.

در بخش دیگری از سرزمین ایران، در
هزاره سوم پیش از میلاد در منطقه عیلام
بین النهرین، نیز نظام مادرسالاری حاکم بوده
است. در این منطقه نیز الهه ها در رأس
خدایان عیلام پرستش می شده اند. از جمله
الهه شهر شوش، مرکز عیلام و الهه ای دیگر
در کوههای شرقی انشان و الهه دیگری که
پرستشگاه او در نزدیکی بوشهر کنونی بوده
است. به جز الهه ها، فرشتگان مؤنث دیگری
نیز در ایلام وجود داشته است از جمله الهه
پیروزی. در میان طبقه کاهنان که نفوذ زیادی
در دربار داشته اند، کاهنه هایی نیز بودند که
دختران معبد نامیده می شدند. قوانین
اجتماعی حاکم بر عیلام، در هزاره های دوم و
سوم قبل از میلاد نشان می دهد که زنان
می توانند به عنوان شاهد در دادگاه حضور
یابند^(۴) و گاه آنها تنها وارث هستند و در اسناد
واگذاری اموال علاوه بر مردان، نام زنان نیز
به چشم می خورد.

زن در اقوام هند و اروپایی^(۵) باستان

در عصر ماقبل تاریخ

زن در نزد اقوام هند و اروپایی باستان نیز
موقعیت برتری دارد، به ویژه در زمان هایی که

اقتصاد کشاورزی بر آن جوامع حاکم است.
جوامع هند و اروپایی هم، مادرسالار هستند و
معتقدند که نسل از طریق مادر بقا می یابد. در
آسیای غربی به آثاری از جوامع مادرسالار
برمی خوریم. علاوه بر نجد ایران، تا حدود
سند و همچنین تا آسیای صغیر و در
بخش هایی از مصر، نظام مادرسالاری، نظام
مشترکِ حاکم بین همه جوامع نامبرده است.

از مشخصات بارز فرهنگ هند و
اروپاییان بسیار کهن در هزاره چهارم قبل از
میلاد مسیح که در سرزمین گسترده ای که
بین رودخانه ینی سئی تا شمال غربی دریای
سیاه امتداد دارد، حتی نشان هایی از
زن سالاربودن می توان یافت. در گورهایی که
از آنها کشف شده، صورت زن ها به سمت
مشرق و صورت مردها به سمت مغرب بوده
است. واژه «زن» به معنی «زادن» و واژه مرد
به معنای «مردن» بوده است.^(۶)

زن به عنوان عنصر زاینده، با طلوع
خورشید مناسبت پیدا می کند و مرد به عنوان
عنصری که نقش او در زادن نامعلوم است و با
مرگ خود نابود می شود، روی به سویی دارد
که خورشید در آن غروب می کند. پس در
جوامع هند و اروپایی نیز در ۴۰۰۰ سال پیش
از میلاد مسیح، تبار از راه مادر حفظ
می شده است.

زوال عصر مادرشاهی

اما زمانی که پرورش حیوانات اهلی،
وسعت پیدا کرد و مرد، گاوآهن را در کشاورزی
به کار برد، این عمل باعث شد که هدایتِ امر
کشاورزی از زن به مرد به سهولت انجام گیرد
و اداره کردن کشاورزی، به مرد منتقل شود،
زیرا استعمال گاوآهن، نیازمند به کار گرفتن
نیروی عضلانی بیشتری بوده است. از آن
پس سواران جنگجوی هند و اروپایی باستان
که فرهنگ بیابانگردی و شبانی دارند و از راه
شمشیر زدن به عنوان مزدور برای اقوام برتر
زندگی را می گذرانند به لطف زور بازو، با زنان
خود همچون برده داران رفتار می کنند؛
حکومتی اقتدارگرایانه و همراه با تحکّم. در
این خانواده ها دیگر زنان هیچ گونه اختیاراتی
نسبت به شوهر خود ندارند. جامعه نوین
مردسالار، مبتنی بر اقتصاد چوپانی و گله داری
و خصلت جنگ طلبی است. در اواسط هزاره
دوم پیش از میلاد، مبانی مردسالاری، بقایای
مادرسالاری را حتی در بین النهرین کنار
می زند و قدرت زنانه، هم در زمین و هم در
آسمان کاهش پیدا می کند. حضور بارزتر
خدایان مذکر در انگاره های دینی این هزاره
در بین اقوام مختلف، آغاز جدی بود برای
دوره مردسالاری و پدرشاهی. تقریبا در
همین زمان بود که قبایل مختلف هند و
اروپایی باستان برای به دست آوردن زمین
بیشتر برای چراگاه، روزگار را به قتل و غارت و
دزدی می گذرانیدند و زندگی اجتماعی این
اقوام سخت در معرض خطر قرار گرفته بود،
تصمیم به مهاجرت می گیرند.

این مهاجرت های عظیم و نفوذ آنها در
مناطق کوچ، ناگهانی و یک باره نبود و بلکه
تدریجی بوده و طی چندین قرن به طول
انجامیده است. دین آریاهای باستان، پرستش
قوای طبیعت بوده است. از خدایان محبوب و
مورد علاقه آریاها، پیش از آمدن اشو
زرتشت، مهر (میثره یا میترا) بوده است.
پرستش میترا مورد علاقه شبانان و جنگاوران
بود. او رب النوع جنگ و ضامن عهد و پیمان
بین قبایل بود. این قبایل پرستش مهر را با
زندگی قبیله ای، گله داری و چوپانی بیشتر
سازگار می دانستند و قربانی های خونینِ
چهارپایان، به ویژه اسب و خوردن مایعات
سکرآور و مدهوش کننده و انجام اعمال

جادوگری در میان کاهنان و مغان آریایی که
رؤسای روحانی این قبایل بودند، بسیار رواج
داشت. کاهنان و جادوگران مانع تحول زندگی
آریاها به شرایط جدید بودند و به همین دلیل
هم این قبایل بر اثر نداشتن زمین، دائما در
حال نزاع بودند.^(۷)

اشو زرتشت

مقارن و یا همزمان با مهاجرت آریاها به
سرزمین ایران اشو زرتشت، پیام آور پندار
نیک، گفتار نیک و کردار نیک، اصلاح
اجتماعی بنیادین را آغاز کرد (بین ۱۲۰۰ تا
۶۰۰ سال پیش از میلاد مسیح). به عقیده
زرتشت، بالاتر از اهورا مزدا یا سرور دانا
خدایی نیست و همه مظاهر طبیعت، تابع و
فرمانبردار او هستند و در مرتبه ای پایین تر از
او قرار دارند. زرتشت با اعمال جادویی و
پرستش دیوان و قربانی های خونین مخالفت
می ورزید. اینک شمار عظیمی از آریاهای
باستان اندک اندک، صحراگردی را ترک گفته
بودند و سکوت اختیار کرده بودند و به
کشاورزی و باغبانی و زراعت غلات و حبوبات
و درختکاری در مناطق و محل های ثابت
می پرداختند. برای این گروه اکثریت، رسوم
سابق گذشته و آداب دین مغان، دیگر مناسب
نبود و اوضاع اقتصادی آنها با کیش و آئین
مغان مطابقتی نداشت. آنچه برای دوره
صحرانشینی و چوپانی و بیابانگردی، امری
آسان و عملی می نمود و ضرر و زیان
اقتصادی چندانی به بار نمی آورد، در دوره
جدید برای ساکنان قریه ها و شهرهای آریایی
گران تمام می شد. با این حال کاهنان بر رسوم
دیرین خود پایدار بودند و به هیچ اصلاحی تن
در نمی دادند و همچنان به ساحری و
جادوگری اشتغال داشتند. صحراگردهای
تورانی آفت جان مردم کشاورز شدند. آنان
پیش از یورش به دهقانان آریایی به نام ارواح
شرّانگیز یا دیوان، قربانی ها نثار می کردند. اشو
زرتشت اعلام نمود که دیوهای معبود مغان و
تورانیان، همگی زیانکارند و منشأ شر و بدی
و فتنه و زشت کاری هستند و تورانیان،
جانوران بی آزار را به بهانه قربانی در
برابر معبد دیو هلاک می کنند و به مزارع
سرسبز و درختان حمله می کنند و آنها را
نابود می سازند.^(۸)

بنا بر تعلیمات زرتشت، پرداختن به
کشاورزی و پاکیزه نگهداشتن آب و خاک و
آباد کردن زمین در این آئین، امری بسیار
پسندیده بود و اهورا مزدا به آن فرمان می داد.
اما تعالیم زرتشت و عقاید او با مخالفت مغان
(کاهنان و جادوگران) روبه رو شد. زرتشت
برای گسترش و تبلیغ عقاید خود به نزد یکی
از امیران محلی شرق به نام «کی گشتاسب»
رفت و دعوت خود را به او عرضه کرد. نخست
گشتاسب تحت تأثیر بدگویی مغان، از پذیرش
آئین او سر باز زد اما سرانجام با دیدن
معجزه ای از او (شفابخشیدن اسب گشتاسب)
خود و همسرش هوتوس و پسرش اسفندیار و
سایر اعضای خانواده و سپاهیان به او
ایمان آوردند.^(۹)

در حدود هزار سال پیش از میلاد مسیح
که شاخه ایرانی اقوام هند و اروپایی برای
گریختن از سرما و یخبندان های طولانی
دشت های اوراسی (جنوب روسیه) و یافتن
مناطقِ حاصلخیزتر برای سکونت و مأوا، به
نجد ایران سرازیر و در آنجا مستقر می شوند با
فرهنگ و تمدن سکنه بومی نجد ایران و
تمدن عیلام در دشت بین النهرین آشنا
می شوند. همان طور که قبلاً اشاره شد،
زندگی و اقتصاد اقوام اخیرالذکر نیز بر مبنای

کشاورزی بوده است. بر اثر همنشینی و
مجاورت با ساکنان بومی فلات ایران، تجدید
نظر و تعدیل بیشتری در زندگی و
باورهای آریاها پس از مهاجرت به وجود
آمد. چنانچه اعتقاد به فرشته مؤنث موکل
بر آب ها (آناهیتا) در آئین زردشتی رواج
می یابد.

امشاسپندان و ایزد بانوان مؤنث در

انگاره های زرتشتی

در آئین زرتشت که نوعی اعتدال را در
باورهای قدیم تر آریاها پیشنهاد می کند، در
کنار امشاسپندان (نامیرایان پاک) مذکر،
امشاسپندان مؤنث را می بینیم: امرداد گه
فرشته مؤنث موکّل بر بی مرگی و پژمرده
نشدن گیاه است و خرداد، فرشته مؤنث موکل
بر کلّیت و کمال و مظهر شادابی
گیاهان و نجات افراد بشر است و اسفند
(سپندارمد) الهه زمین و مظهر تحمل و
بردباری است.^(۱۰)

زن در نامه مقدس اوستا

در آئین زردشت و در اوستا، نامه مقدس
اشو زردشت، همه جا نام زن و مرد در یک
ردیف ذکر می شود. هر آنچه در اوستا راجع به
زن و مرد است، متضمن برابری حقوق
می باشد و زنان و مردان پارسا با هم تقدیس
می شوند. در بین همه باورها و اعتقادات دینی
پیش از اسلام در ایران، به نظر می رسد کیش
زرتشتی بیش از آئین های دیگر معتقد به
مساوات در خلقت زن و مرد بوده است.
برا