پاورپوینت کامل هجرت از «من» به «ما»خانواده، عشق، استواری(۱۱) ۷۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل هجرت از «من» به «ما»خانواده، عشق، استواری(۱۱) ۷۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل هجرت از «من» به «ما»خانواده، عشق، استواری(۱۱) ۷۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل هجرت از «من» به «ما»خانواده، عشق، استواری(۱۱) ۷۴ اسلاید در PowerPoint :

>

۵۶

خودخواهی، خودمحوری و «منیّت» که همان محور قرار دادن فهم، اراده و خواستِ
فرد بدون توجه به فهم، اراده و خواست
دیگران است، در اسلام و بیشتر منطق های
اخلاقی، به شدت نکوهیده می باشد. پیامد
این خصلت شیطانی، نفی ارزش و
شایستگی های افراد دیگر و انحصارطلبی
است. تا انسان در این مرحله است، دیگران را
فقط به عنوان خدمتگزار و کمربسته در
پیشگاه می خواهد و همگرایی، همراهی و
همدلی به وجود نمی آید:

جان گرگان و سگان از هم جداست

متحد جان های شیران خداست

حاکمیتِ «منِ» فردی از دوران کودکی
شروع می شود و تا انسان به مرحله بلوغ عقلی
نرسیده، ادامه دارد. کودک فقط خودش را
می بیند و همه چیز را برای خویش می خواهد
حتی به پدر و مادر به چشم وسیله و
ابزار می نگرد.

نظام آفرینش طوری تنظیم شده که
زمینه خروج انسان ها از لاک خودبینی و
خودپرستی فراهم گردد و پوسته سخت «من»
از اندام او بیفتد و با ورود به فضای «ما»
امکان رشد بیشتر یابد و به سوی تعالی و
کمال سوق داده شود؛ از این رو با پا گذاشتن به
سن بلوغ جسمی و جنسی، گرایش به جنس
مخالف در او پیدا می شود که از نشانه های
وجود و حکمت پروردگار است:

«از آیات خدا اینکه از جنس خودتان
برای شما همسرانی آفرید و بین شما انس و
الفت و همگرایی به وجود آورد.»^(۱)

در اینجا هم تا زمانی که بلوغ جسمی و
جنسی با بلوغ عقلی همراه نشده ـ که
متأسفانه بسیاری از ازدواج ها در این هنگام
است ـ زن و شوهر باز به چشم ابزار به هم
نگاه می کنند و رابطه زناشویی در حد یک
رابطه جنسی ـ حیوانی است، ولی آنگاه که
بلوغ جسمی با بلوغ عقلی همراه گردد، رابطه
زناشویی از افق رابطه جنسی و غریزی فراتر
رفته و در افق رابطه های روحی ـ روانی قرار
می گیرد و زن و شوهر به سوی یگانه شدن
پیش می روند و دلبستگی های روحی، آن دو
را به هم پیوند می دهد و یگانه می سازد، نیز
همگرایی و همنوایی فوق العاده بین آنان
ایجاد می نماید، به طوری که دیگر «من» و
«تو» رخت بربسته و «ما» ظهور می کند.

«ویل دورانت» معتقد است که
دلبستگی های روحی زن و شوهر که نتیجه

تماس و معاشرت است، چنان شدت می یابد
که حتی در ظاهر و جسم آنان هم اثر گذاره و
قیافه های زن و مرد را شبیه همدیگر
می سازد، یعنی همخوانی روحیِ حاصل از
معاشرت و ازدواج چنان شدید و قوی است که
به هماهنگی جسمی هم می انجامد.^(۲)

اثر روحی و تربیتی ازدواج است که آن را
ارزشمند ساخته و در ردیف اعمال صالح بلکه
از شایسته ترین کردارها قرار داده است، زیرا
انسان را از «من»، فردیت و خودپرستی دور
می سازد و به «ما» شدن سوق می دهد. ابتدا
با همسرش همنوایی و همگرایی پیدا می کند
و بعد با خانواده او، بدین گونه گستره
همگرایی اش وسعت می یابد تا با همه بندگان
خدا احساس همنوایی کند و در نمازهای
روزانه اش از صمیم قلب برای همه بندگان از
جمله خودش یاری و هدایت بطلبد:

ایّاک نعبدُ و ایّاک نستعینُ

و در آخر هم بر همه آنان درود فرستد
«السلام علینا و علی عباد اللّه الصالحین».

اگر ازدواج در راستای کنار زدن «من»
فردی و «ما» شدن باشد، ارزشمند و
موفقیت آمیز است، ولی اگر زن و مرد پس از
ازدواج، هنوز در لاک سخت خودپرستی و
خودخواهی باشند، به موفقیت و شادکامی
نمی رسند و منافع فردی آنها با هم ناسازگاری
پیدا خواهد کرد و «منیّت»ها با هم مخالفت
خواهند کرد، زیرا اختلاف، دوگانگی، کشمکش
و نزاع ثمره نامبارک «منیّت» است.

شناسایی روحیات یکدیگر، مقدمه

تفاهم و یگانگی

زن و مرد پیش از ازدواج می بایست در
جهت شناسایی روحیات یکدیگر تلاش کنند
و سعی در همسان گزینی داشته باشند. اگر در
آن مرحله با برنامه ریزی صحیح اقدام کرده
باشند، مقدار زیادی از راه تفاهم و یگانه شدن
را رفته اند اما چنانچه در آن مرحله بدون
رعایت دستور عمل های لازم اقدام کرده
باشند، حالا باید تلاش بیشتری داشته باشند

و در جهت شناسایی روحیات یکدیگر بیشتر
کوشش کنند تا زمینه تفاهم فراهم آید، ولی
در هر حال پیش از ازدواج نمی توان به
شناخت کاملِ طرف مقابل رسید. لازم است
در ماهها و سال های ابتدای ازدواج جهت
شناسایی روحیات همسر سعی کرد و با
شناختی که از راه همنشینی شبانه روزی به
دست می آید، راههای تفاهم و همدلی را
شناسایی نمود و پیمود.

بعضی از روحیات تقریبا عمومی
می باشند و برخی روحیات اختصاصی زن یا
مرد است. در باره روحیات عمومی گفته اند:

مردان به هنگام پیشآمد مشکل در خود
فرو رفته و به جستجوی راه حل برمی آیند،
حال آنکه زنان در این مواقع انتظار دارند
گوش شنوایی برای مشکل شان پیدا شود، هر
چند راه حلی برای مشکلات شان پیدا نگردد.

زنان با صحبت کردن و حرف زدن
تسکین و آرامش می یابند و نیاز روحی و
روانی آنان برآورده می گردد. زن اولین کار
پیش رویش را تسلی یافتن از طریق حرف
زدن می داند و در واقع نیاز دارد شوهرش فقط
به حرف هایش گوش دهد. چنانچه نیاز روانی
زن در این گونه مواقع برآورده شود، به طور
طبیعی احساس خوشایندی پیدا می کند.

مردان تمایل دارند خیلی سریع و بدون
حاشیه وارد اصل ماجرا شوند و اصل مشکل
را بدانند. وقتی مجبور می شوند به تمام
جزییات صحبت های همسرشان گوش دهند
و تا آخر منتظر بمانند، زود خسته و
عصبانی می شوند.

یکی از عوامل بگو مگو میان زن و
شوهر، عدم آگاهی و شناخت نسبت به تفاوت
خصلت ها و خصوصیت ها است. از طرف
دیگر، وقتی مرد دچار مشکلی شده و در خود
فرو می رود تا راه حل آن را بیابد، زن به
اشتباه تصور می کند شوهرش تمایل ندارد با
او حرف بزند و به او بی اعتنا شده و دوستش
ندارد، از این رو شروع به موضع گیری نموده و
مشاجرات لفظی را شروع می کند. اگر مرد هم
به شرح جزییات مشکل زن گوش ندهد، باز
گمان می کند از روی بی علاقگی و بی اعتنایی
به اوست و قهر و مشاجره و …
شروع می شود.^(۳)

آنچه بیان شد، روحیه عمومی مردان و
زنان بود که توجه بدان اهمیت بسیار دارد اما
علاوه بر آن، شناخت روحیاتِ اختصاصی زن
یا شوهر بسیار لازم است و شناخت و رعایت
آنها در پیدا شدن انس و تفاهم بسیار
تأثیرگذار می باشد. اگر زن و شوهر روحیات،
اخلاق، گرایش ها و تنفرهای همدیگر را
بشناسند و در زندگی رعایت کنند، همگرایی
آنان بسیار خواهد شد اما اگر زن و شوهری
پس از سال ها زندگی مشترک ندانند شریک
زندگی شان به چه چیزی علاقه مند و از چه
چیزی متنفر است، مثلاً هنگام خرید هدیه،
اثاث منزل و … به گرایش های همدیگر توجه
نداشته باشند، طبیعی است مورد بی توجهی
بلکه قهر همسرش قرار گیرد، در این صورت
شایسته نیست غیر از خودش را ملامت کند.
به جریان زیر توجه کنید:

مردی تصمیم می گیرد برای همسرش در
سالروز ازدواج شان هدیه ای بگیرد. دو روز
عصرها به دنبال هدیه ای مناسب می گردد و
پس از دو روز جستجو، هدیه ای را می بیند و با

شوق آن را خریده و کادوپیچ می کند و با
نوشتن جملاتی که بیانگر محبت و علاقه
اوست، به سوی منزل روان شده و با چهره
خندان و شاداب هدیه را به همسرش تقدیم
می کند. همسر از اینکه شوهرش برای او
سالگرد ازدواج گرفته، شاد می گردد و با چهره
خندان و گشاده هدیه را ستانده، پس از عرض
تشکر و قدردانی، آن را باز می کند اما با پیدا
شدن نوع هدیه به یکباره چهره اش در هم
فرو می رود و ناراحتی همه وجودش را فرا
می گیرد؛ با این حال خود را کنترل کرده و به
آرامی به همسرش می گوید: «دستت درد
نکند.» سپس آرام به اتاق خود می رود. مرد از
ناراحتی همسرش مطمئن است و می داند
هدیه بخصوص رنگش باب میل همسرش
نبوده، تازه یادش می آید که زنش از رنگ
قرمز متنفر است و هدیه او پارچه ای
قرمزرنگ بوده است!

تعهد متقابل

زن و مرد با ازدواج از زندگی مجردی و
انفرادی جدا شده و زندگی جمعی را شروع
می کنند. هر کدام از آنان از زندگی مجردی
بُریده و آن را برآورنده نیازهای خود ندیده اند
و ازدواج و زندگی مشترک زناشویی را برای
نجات یافتن از کاستی های دوران مجردی و
رسیدن به آرامش و خوشبختی برگزیده اند،
چنان که هر کدام با ازدواج به طرف مقابل
تعهد می دهد همراه او در به دست آوردن
آسایش، آرامش و خوشبختی بکوشد و نسبت
به او مسئولیت داشته باشد، از این رو پس از
ازدواج هیچ کدام نباید بر محور خواسته های
خود حرکت کند و بیندیشد، بلکه تلاش و
کوشش آنها باید پیرامون محور خوشبختی
مشترک شان باشد. ادبیاتی که زن و شوهر
پس از ازدواج باید رعایت کنند، مطابق نمونه
زیر باشد:

از کجا فهمیدی من هم این را دوست
دارم؟

با پیشنهاد شما موافقم.

چه خوراک خوبی تهیه دیده ای، من هم
این غذا را بسیار دوست دارم.

مایل نیستی فلان جا برویم؟ من هم
رغبتی ندارم.

تو که مریض هستی چرا پیش دکتر
نمی روی؟ من ناراحتم.

من از تلاش تو برای زندگی مان شرمنده
و متشکرم.

خیلی دلم برای پدر و مادرت تنگ شده
است.

در مهمانی چون تو نبودی، خوش
نگذشت.

در ادبیات بالا همگرایی محور است و
چنین ادبیاتی زن و مرد را به هم نزدیک و
نزدیک تر می سازد و به سوی یگانگی و
وحدت حقیقی سوق می دهد.

نکته مهم دیگر اینکه هیچ کدام از زن و
مرد نباید دنبال برتری باشد. به دستور عمل
تربیتی بسیار خوبی از یک متخصص امور
خانواده ـ دکتر هنگرفورد ـ توجه کنید:

اصرار نکنید آنچه را تا به حال عادت شما
بوده است، حتما ادامه دهید و سعی کنید خود
را با محیط تازه و زندگی جدید، متناسب
سازید، زیرا همه از همسر غیر قابل انعطاف و
خودرأی دوری می کنند. زیاد اصرار نکنید که
حرف خود را به کرسی بنشانید و به دیگری
هم فرصت بدهید که نسبت به عقاید خود،

گاهی بر شما غلبه کرده و ارضای خاطرش
فراهم شود.^(۴)

خویشاوندان «ما»

از مسائل بسیار مهم در زندگی، معاشرت
و رفتار زن یا شوهر با خویشاوندان و بستگان
طرف دیگر است. ازدواج به معنای واقعی
کلمه یعنی یگانه شدن دو نفر که لازمه این
یکرنگی و وحدت آن است که هر یک از زن
یا شوهر پس از ازدواج همه خویشاوندان
همسر را مانند خویشاوندان خود بداند و
احترام کند و بدانان علاقه نشان دهد. معمولاً
در کشور ما ـ و شاید در بیشتر کشورها به دلیل
روحیه مردسالاری ـ پس از ازدواج، مرد از
همسرش انتظار دارد به پدر، مادر، خواهر و
برادران وی احترام بنهد و خدمت نماید و
حرمت آنان را حفظ کند. زنان در این زمینه ـ
جز افراد اندکی ـ خوب عمل می کنند. آنها پدر
و مادر شوهر را مانند پدر و مادر خود می بینند
و احترام می کنند، نیز نسبت به فامیل و
وابستگان شوهر احساس خویشاوندی پیدا
می کنند و به آنان ابراز علاقه می نمایند و
احترام می گذارند، ولی متأسفانه مردها در این
زمینه به وظیفه وجدانی ـ انسانی و تعهد
دوسویه خوب عمل نمی کنند و بسیاری از
آنان نسبت به فامیل همسرشان توجه و
احترام کافی ابراز نمی نمایند، بلکه با آنان قطع
رابطه می کنند، حتی از همسرشان می خواهند
و انتظار دارند که با پدر، مادر، خواهر، برادر و
دیگر افراد فامیلش قطع رابطه کند بدون
اینکه توجه داشته باشند انتظاری غیر انسانی
و ظالمانه است.

رابطه انسان با پدر، مادر و بستگانش
مانند رابطه شاخه درخت با ریشه، تنه و
شاخه های دیگر است که انتظار قطع رابطه
آن یعنی بریدن شاخه از درخت و قطع رابطه
او با ریشه، تنه و شاخه های دیگر، که به
خشکیدن شاخه می انجامد.

دستور عمل های فراوان قرآن راجع به
احترام به پدر و مادر و صله رحم عمومی است

و همه افراد اعم از زن و مرد موظف به
رعایت آنها می باشند. زن با ازدواج کردن، از
این وظیفه معاف نمی گردد و شوهرش هم
حق ندارد او را از انجام این وظیفه باز دارد،
بلکه ایمان شوهر باید او را وا دارد توصیه کند
این وظیفه را بهتر انجام دهد.

مردها و همچنین بعض