پاورپوینت کامل دختران افغان؛ پرستوهای غریب و تنها در سرزمینی آشنا ۳۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل دختران افغان؛ پرستوهای غریب و تنها در سرزمینی آشنا ۳۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل دختران افغان؛ پرستوهای غریب و تنها در سرزمینی آشنا ۳۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل دختران افغان؛ پرستوهای غریب و تنها در سرزمینی آشنا ۳۳ اسلاید در PowerPoint :

>

۲۸

زنان نیمی از مردم کشور افغانستان را تشکیل می دهند و البته با توجه به جنگ های
داخلی و … بیش از نیمی از جمعیت را زنان و
دختران تشکیل می دهند.

زمزمه های آزادی که پس از حمله امریکا
صورت گرفت، توهّم آزادی را در اذهان پدید
آورد. اما امروز کم و بیش همه می دانند بهانه
از بین بردن بن لادن تنها بهانه ای برای
سلطه بر افغانستان و ایجاد بازاری دیگر برای
کالاهای امریکایی بود. امروز در افغانستان
فیلم های امریکایی، وسایل تفریح و سرگرمی،
ویدئو و … بیش از امنیت اجتماعی یافت
می شود. مردان بیکار و خسته از جنگ برای
دیدن فیلم های امریکایی صف می کشند اما
زنان افغان چه؟

در پس پرده توهم آزادی هدیه
امریکایی ها مسائل پنهان دیگری نیز نهفته
است.

مشکل اصلی؛ فقر

مشکل اصلی در افغانستان چه برای
مردان و چه برای زنان فقر است. کارخانجات
باقی مانده از جنگ های داخلی عملاً در چرخه
تولید قرار ندارند. عدم گسترش و به روز کردن
تولیدات آنها نیازمند پشتوانه اقتصادی قوی
است. کالاهای مصرفی از طریق سازمان ملل
متحد و نیز کشورهای ایران و پاکستان وارد
کشور می شود. البته فروش کالاهای امریکایی
در کشور سود بیشتری برای امریکاییان دارد.

معدود زنانی که در دوران مهاجرت
توانسته اند قابلیت های خود را به عرصه ظهور
برسانند، بسیار اندک هستند. اما تلاش
گسترده ای را برای سازمان دهی وضعیت زنان
کشور آغاز کرده اند. تشکیل سازمان های غیر
دولتی و «NGO»های غیر انتفاعی در
راستای توانمندسازی زنان از عمده
فعالیت های آنان است.

زنان سرپرست خانوار که تعداد آنها در
جامعه کم نیست به مدد سازمان های غیر
دولتی بار مسئولیت خانواده را بر دوش
می کشند تا خانواده خود را به سرانجامی
برسانند. تسهیل شرایط کاریابی برای این
گونه زنان به مدد فعالیت های مشاور امور
زنان و سهمیه استخدام در ادارات دولتی نیز
از برنامه های دولت برای ریشه کن کردن فقر
است. اما این مسئله و تسهیلات، خاص
شهرها است و در روستاها به ویژه روستاهایی
که از شهرهای اصلی دور هستند هنوز فقر
عامل بقای زندگی به شمار می رود.

مفهوم آزادی

شرکت زنان در انتخابات به عنوان یکی
از اولین قدم ها برای استقرار دموکراسی در
افغانستان بسیار حائز اهمیت بود. گرچه با
سرنگونی دولت طالبان زن ها در رفت و آمد،
تعلیم و تربیت و اشتغال، آزادی بیشتری پیدا
کردند، اما توقع دولت امریکا و سربازان آنها از
معیار آزادی با آنچه زن افغان در سر دارد
بسیار متفاوت است. به طوری که حتی زنان
پیشتاز در این عرصه نیز از این ترکتازی ها داد
برآوردند.

«فوزیه نوری»، روزنامه نگار می گوید:
بسیاری از زنان در نقاط دوردست افغانستان

دسترسی به دوا و دکتر ندارند. این را
نمی توانیم قبول کنیم که فرضا زن تنها بیاید
پشت میز بنشیند. به لباس خود توجه کند. از
شرق و غرب اروپا صحبت کند و یا اینکه خود
را نمایش بدهد.

این را ما نمی توانیم آزادی زن بنامیم.
آزادی، حمایت از زنانی است که برای به
دست آوردن کمی دارو و آب کیلومترها راه را
باید پیاده طی کنند.^(۱)

این زنان، راه اعتلای زنان را در آموزش
می بینند تا زنان قدرت تمییز راه از چاه را
بیابند. و اولین گام اساسی در این مسیر
آموزش سواد است.

آموزش

در سراسر جهان بیش از صد میلیون
کودک وجود دارد که نمی توانند به مدرسه
بروند. نبود مدرسه مناسب، عدم وجود
پرداخت هزینه آموزش از سوی خانواده،
دوری مدرسه از خانه و … مسائلی است که بر
سر راه آموزش عمومی ابتدایی وجود دارد.
گرچه کشورهای عضو سازمان ملل متحد
متعهد شده اند که تا سال ۱۳۹۴ش ـ ۲۰۱۵م،
آموزش دوره ابتدایی همگانی را در همه
کشورها برقرار سازند اما به نظر می رسد این
امر در افغانستان بسیار سخت باشد.

تنها ساخت مدرسه، آموزش رایگان و
تربیت معلم مشکلات افغانی ها نیست.
جاده های مین گذاری شده، راههای نامناسب
ارتباطی، تصورات باطل مبنی بر عدم
تحصیل دختران به ویژه در مناطق روستایی
و دور از دسترس، کمبود معلم به ویژه معلم
زن و از همه مهم تر نبود امنیت برای
دختران، خانواده های افغان را وا می دارد تا در
مورد تحصیل دختران محتاط تر گام بردارند.

ساخت مدارس به همت خود مردم در
مناطقی که تاکنون مکتب (مدرسه ای) برای
دختران وجود نداشته است، نشان دهنده
اندیشه مثبتی است که در اذهان افغانی ها
پدید آمده است.^(۲) گرچه نبود امنیت اجتماعی
و باقی ماندن سنت های قبیله ای هنوز مانع
بزرگی در راه آموزش دختران است. در واقع
خانواده های افغان مانع به مدرسه رفتن
دختران می شوند تا آبروی خود را حفظ کنند.

خودسوزی

میزان خودکشی به ویژه خودسوزی در
زنان افغان به شدت رو به افزایش نهاده است.
برخی از فمینیست ها و سوسیالیست های
افغانی این مسئله را ناشی از تأثیر فرهنگ
کشورهای مهاجرپذیر افغانی ها (ایران و
پاکستان) و شیوع عدم تحمل پذیری زنان
افغان می دانند. این خودسوزی ها برای
کشوری که از کوچک ترین امکانات بهداشتی
و درمانی برای درمان سوختگی ها بی بهره
است بسیار اسف بار است. عمده خودسوزی ها
از استان غربی هرات و قندهار گزارش
شده اند.<