پاورپوینت کامل مجرد زیستن دختران؛ آمارها،عوامل و پی آمدها ۱۰۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مجرد زیستن دختران؛ آمارها،عوامل و پی آمدها ۱۰۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۰۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مجرد زیستن دختران؛ آمارها،عوامل و پی آمدها ۱۰۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل مجرد زیستن دختران؛ آمارها،عوامل و پی آمدها ۱۰۲ اسلاید در PowerPoint :

>

۱۲

اشاره:

ازدواج به گمان برخی، مقدس ترین کلمه
زندگی و شیرین ترین خاطره هر فرد در عمر
خویش است. ازدواج پیوندی آسمانی در
عرصه زندگانی است که سلامت روح و روان
و خوشبختی و بهروزی زن و شوهر را
تضمین می کند. در فرهنگ اسلامی، ازدواج
مایه شکفتن غنچه های عشق در گلستان
زندگی و پیوستن زوج ها برای رشد و بالندگی
است، چرا که رؤیاهای شیرین و شگرف
جوانی، تنها در پرتو شعاع خورشید زندگی
مشترک، معنا می گردد و در سایه گذشت،
تفاهم و تلاش مشترک با واقعیت ها و حقایق
زندگی اجتماعی همخوان می شود.

متأسفانه در سال های اخیر عوامل
مختلفی از جمله نبود زمینه اشتغال، اسکان،
ادامه تحصیل، بالا رفتن هزینه های زندگی،
دگرگون شدن معیارهای انتخاب همسر و …
سبب افزایش سن ازدواج و حتی ناتوانی
بسیاری از دختران و پسران برای ازدواج شده
است. همچنین تجملاتی شدن مراسم ازدواج
که بسان مانعی آهنین در مقابل جوانان قرار
گرفته، آئین های توخالی و بی هویت، انتظارات
نامعقول، هزینه های سرسام آور و چشم و
هم چشمی ها، جوانان را از ازدواج باز می دارد.
این فرایند در حالی است که روزگاری دختران
پس از اینکه به سن بلوغ می رسیدند و از
چهارده، پانزده سالگی می گذشتند راهیِ خانه
بخت شده، کمتر دختری را می دیدید که از
بیست سال گذشته و هنوز در خانه پدر زندگی
کند، مگر اینکه مشکلی داشته باشد. اما
دختران امروز اغلب بلافاصله پس از پایان
تحصیلات متوسطه، تمام سعی و تلاش خود
را متوجه قبولی در دانشگاه می کنند و در طول
تحصیلات دانشگاهی فقط به پایان رساندن
درس می اندیشند. پس از این دوران نیز به
دنبال یافتن شغلی مناسب راهی بازار کار
می شوند. با این وجود آیا فرصتی برای ازدواج
در بهترین سال های جوانی یک دختر پیش
می آید؟ آیا رخنه ای که میان زندگی سنتی با
وضع جدید جوامع ایجاد شده به نفع دختران
است؟ اساسا کدام شیوه درست است، شکل و
شیوه گذشته یا وضع جدید؟ آیا میان این دو،
راهی وجود دارد که بیشتر شیوه های خوب
برای بهبود زندگی دختران و زنان به کار
گرفته شود؟

افزایش سن ازدواج دختران؛ آمار

چه می گوید؟

امروزه عواملی اجتماعی، فرهنگی،
اقتصادی و … باعث دگرگونی در شکل و
محتوای ازدواج شده، این اقدام مقدس را از
ساده زیستی به سمت تجمل گرایی، نیز از
سادگی و صراحت به عاقبت اندیشی مادی و
رفاه طلبی سوق داده است!

مسائلی مانند گرایش دختران برای ادامه
تحصیلات عالی، تمایل به زندگی مستقل،
پایین بودن سطح درآمدها، نیز علاقه برای
ازدواج با مردی که دارای امکانات عالی باشد
و استقلال مالی داشته باشد، همه دست به
دست هم داده و موجب افزایش سن ازدواج
دختران شده است. آمار شاهد این مدعاست.

بر اساس نتایج حاصل از نظرخواهی
«همایش ملی ارزش ها و نگرش های
جوانان» که توسط سازمان ملی جوانان برگزار
گردید، در حالی که بیشتر مسئولان ازدواج را
از جمله مسائل اولویت دار در نظر می گیرند،
تنها ۳/۵ درصد پاسخ دهندگان نظرسنجی،
ازدواج را به عنوان هدف مهم خود در زندگی
تلقی می کنند. یعنی «ازدواج» در نگرش
جوانان پس از اشتغال، تحصیل، مسائل مالی،
افزایش مهارت، رسیدن به مقام و خدمت به
مردم، در اولویت هفتم قرار داشته و تنها ۴/۴
درصد از پاسخ دهندگان از ازدواج به عنوان
نگرانی عمده خود یاد می کنند. با چنین نگرشی
دور از ذهن نخواهد بود که شمار جوانان مجرد
به ویژه دختران سالانه افزایش یابد. طبق این
آمار، متوسط سن ازدواج مردان در حال حاضر
۷/۲۶ و زنان ۴/۲۲ در سال است. این افزایش
برای مردان دارای رشد سالیانه معادل ۶/۰
درصد و برای زنان ۵/۰ درصد بوده است.

همچنین رشد سالیانه ازدواج های صورت
گرفته در برنامه سوم توسعه ۷/۱ درصد
توسط سازمان یاد شده اعلام شده است. این
نسبت در جوامع شهری ۵/۱ و در مناطق
روستایی ۵/۲ درصد بوده، ازدواج در سال ۸۳
در مقایسه با سال ۷۵ حدود ۲/۵ درصد برای
مردان و ۵/۱۷ درصد برای زنان کاهش یافته
است.

از سوی دیگر، مرکز آمار ایران میانگین
افزایش سن ازدواج زنان ایران را در سال
گذشته ۹/۳ درصد نسبت به سال پیش اعلام
کرده و عنوان می کند: شمار ازدواج ها در سال
۶۵ از ۷ در هر یک هزار نفر به بیش از ۱۰ در
هر یک هزار نفر در سال ۸۲ رسیده است.
همچنین بنا بر این آمار، میزان طلاق در سال
۶۵ حدود ۷ در ۱۰ هزار نفر جمعیت بوده که
در سال ۸۳ به ۱/۱ در هر یک هزار نفر
رسیده است.

نکته قابل توجه اینکه به گفته
کارشناسان این مرکز، جمعیت کشور در سال
۷۵ بیش از ۶۰ میلیون نفر برآورد شده که
۵/۲۹ میلیون نفر آن زن و ۵/۳۰ میلیون نفر
مرد بوده اند. اما در سال ۸۳ از جمعیت ۵/۶۷
میلیونی کشور ۴/۳۳ میلیون نفر زن هستند،
چنان که حدود ۵/۵۹ درصد کل زنان کشور در
سن باروری (۱۵ تا ۴۹ سال) قرار دارند.

از منظری دیگر جمعیت دختران مجرد تا
۳۵ سال در کشور به شش میلیون و یکصد
هزار نفر می رسد. این در حالی است که
جمعیت پسران مجرد تا ۳۰ سال از چهار
میلیون و سیصد هزار نفر تجاوز نمی کند. اگر
همه آنان قصد ازدواج داشته باشند باز یک
میلیون و هشتصد هزار دخترِ دمِ بخت بدون
همسر می مانند. زنان روستایی نیز از این
فرایند مستثنا نیستند. یادآوری این نکته
ضروری است که به دلیل مهاجرت مردان
روستایی به شهرها ۴۱ درصد از زنان
روستایی تاکنون ازدواج نکرده اند.

در این حال رخداد دیگری در حال انجام
است. دفتر اقتصاد کلان سازمان مدیریت و
برنامه ریزی چندی پیش اعلام کرد: با تغییر
موازنه جمعیتی در سال ۱۳۹۰، شمار پسران
از دختران به تدریج پیشی خواهد گرفت، این
امر به گونه ای تغییر خواهد کرد که نزدیک به
یک میلیون و هفتصد هزار پسر آماده ازدواج
افزون بوده و برای ازدواج با کمبود دخترِ دم
بخت روبه رو خواهند شد.

عوامل مختلف مجرد زیستن

دختران

در نگاهی ساده زمانی که صحبت از
مشکلات و مسائل دختران و زنان بی همسر
است، دغدغه اصلی بر «همسر» متمرکز
می شود. از این دیدگاه زنان باید زیر پوشش یا
سرپرستی مرد به عنوان «همسر» زندگی
کنند تا از مشکلات و مسائل آنان کاسته و یا
به طور کامل حل شود. اما نگاه چیره در سطح
جامعه از این نوع اندیشه فاصله زیادی گرفته
است.

از آنجا که ازدواج امری طبیعی، مشروع و
منطقی در تمامی زمان ها و در همه جوامع
بشری تلقی می شود، خواه ناخواه زنانی که در
سنین ازدواج قرار دارند، اما مجرد مانده اند، در
وضعی نامعقول و غیر عادی به نظر می رسند.

این در حالی است که تجرد زنان و
دختران جوان اینک به مسئله ای جهانی
تبدیل شده است. برخی از مشکلات و مسائل
این دسته از زنان در اغلب کشورها همگون و
یکسان است اما بخش دیگری از آن خاص
فرهنگ ها و خرده فرهنگ ها، قومیت ها، ادیان
و مذاهب مختلف، سنت های خاص، ارزش ها
و سازه های مرسوم جوامع گوناگون است.

در باره عوامل مختلف تنهایی دختران
دکتر انور صمدی راد، استاد دانشگاه و
آسیب شناس اظهار نظر می کند. وی با بیان
اینکه نگهداری از یک یا چند تن از اعضای
خانواده که دچار بیماری یا پیری، ازکارافتادگی
و معلولیت هستند موجب مجرد ماندن
تعدادی از دختران شده می گوید: این وضع در
حالی است که هیچ گونه پاداش مادی، بیمه،
مستمری و غیره به آنان تعلق نمی گیرد.
همچنین بسیاری از دختران به خاطر نداشتن
خانواده ای برون گرا، معاشرتی و یا داشتن
خانواده فقیر، مشکل دار، متعصب یا گسسته و
پریشان، مجال و فرصت ازدواج برایشان
فراهم نشده است. در نتیجه به رغم تمایل و
آمادگی شخصی باید همچنان مجرد باقی
بمانند.

دکتر صمدی راد می افزاید: از سوی دیگر
وجود برخی سنت ها و آداب و رسوم مانند
ازدواج دختران به ترتیب سن، لزوم موافقت
پدر برای ازدواج، داشتن جهیزیه کامل، مهریه

بالا و … را نیز می توان از عوامل مؤثر در
ازدواج نکردن دختران برشمرد.

وی با اشاره به پژوهش خود بر ۵۴۴ نفر
از زنانی که هرگز ازدواج نکرده و در گروه سنی
بین ۲۸ تا ۵۵ سال قرار دارند می گوید:
برخلاف آنچه در ابتدا به نظر می رسد، ازدواج
نکردن و نداشتن همسر، مشکل بزرگ و
اساسی اغلب دختران مجرد نیست چرا که
۵/۵۲ درصد دختران مجرد با این مطلب که
نداشتن همسر، بزرگ ترین مشکل آنان است
مخالف یا بسیار مخالف بوده، ۳۴ درصد آنان
وابستگی به خانواده پدری و نداشتن استقلال
مالی یا درآمد شخصی را مهم ترین مشکل
خود می دانند.

وی در ادامه با بیان اینکه ۵/۵۰ درصد
دختران معتقدند برای ازدواج کردن یک دختر
هیچ وقت دیر نیست ادامه می دهد: این در
حالی است که ۷۰ درصد دختران ازدواج را
یک امر ضروری دانسته و ۵/۴۹ درصد بیان
کرده اند برای ازدواج دختران سن و یا محدوده
سنی مشخصی وجود دارد که نباید از آن
بگذرد.

این استاد دانشگاه بیان می کند: ۸۰
درصد دختران تهرانی معتقدند امکان زندگی
بدون دغدغه خاطر و نگرانی برای دختران
مجرد در جامعه ما وجود ندارد، در مقابل ۷۰
درصد دیگر به رغم داشتن سنی بیش از ۲۸
سال تمایل به جدا شدن از خانواده و زندگی
مستقل را ندارند.

این پژوهشگر با بیان اینکه ۹۰ درصد
این دختران حمایت های قانونی و
سیاست های اجتماعی را تبعیض آمیز و ناکافی
می دانند، می گوید: نداشتن مسکن مستقل و

مناسب، وجود نگرش های افراطی و اشتباه در
مورد زندگی مستقل زنان مجرد، از مشکلات
دختران بی همسر است که با مشکلاتی از
قبیل نداشتن شغل و درآمد کافی برای اداره
زندگی همراه شده و جنبه های گسترده تری به
خود می گیرد.

در این حال دیدگاه دیگری نیز وجود دارد.
رئیس انجمن مددکاری ایران با اشاره به
اینکه بالا رفتن سن ازدواج در کشور به هیچ
عنوان نگران کننده نیست، می گوید: اوضاع
امروز جامعه، ادامه تحصیل، یافتن کار و … از
جمله عواملی هستند که باعث می شود سن
دختران و پسران برای ازدواج افزایش پیدا کند
اما در صورت انتخاب صحیح، این امر
مشکلی برای آنان ایجاد نمی کند.

دکتر مصطفی اقلیما می گوید: بر اساس
آمارهای ارائه شده توسط سازمان ثبت
احوال، در حال حاضر سن ازدواج دختران به
۲۸ سال و پسران به ۳۰ تا ۳۵ سال افزایش
پیدا کرده است.

وی با اشاره به اینکه بیشتر طلاق ها در
سنین پایین اتفاق می افتد، می افزاید: اکثر
تصمیم گیری های جوانان در سنین پایین غیر
منطقی و از روی احساسات صورت می گیرد و
هنگامی که دختران و پسران در ۱۸ تا ۲۲
سالگی ازدواج می کنند، برداشت درستی از
زندگی ندارند.

وی معتقد است دختران پس از ۲۵ سال
و پسران پس از ۳۰ سال می توانند به درستی
تصمیم بگیرند.

به بیان وی در تمام دنیا سن ازدواج بالا
رفته و این امر یک بحران نیست، بلکه
نشان دهنده رشد فرهنگی در سطح

خانواده های شهرهای بزرگ است. ضمن
آنکه نوید می دهد دیگر خانواده ها فرزندان
خود را وادار به ازدواج نمی کنند. البته هنوز در
شهرهای کوچک و روستاها ازدواج در سنین
پایین انجام می شود.

به گفته وی تنها مشکلی که در حال
حاضر وجود دارد این است که برخی خانواده ها
تصور می کنند دختری که از ۳۰ سال گذشت
دیگر نمی تواند ازدواج کند و هرگز
خواستگاری برای وی نخواهد آمد. در
صورتی که به هیچ وجه این گونه نیست و
بسیاری از ازدواج های موفق پس از ۳۰
سالگی اتفاق می افتد.

جامعه شناسان از مهم ترین دلایل عدم
ازدواج جوانان به ویژه دختران در جوامع در
حال گذار (در حال توسعه) را دگرگونی
باورهای اجتماعی و وضع زندگی در میان این
قشر می دانند. جوانان امروز با ارتباطات
گسترده ای که از راه اینترنت، ماهواره و …
دارند، به مؤلفه های یک زندگی ایده آل
می اندیشند و قصد تجربه فضاها و دنیاهای
جدیدی را دارند. آنها متأسفانه ازدواج را تا حد
زیادی مانع دستیابی بر این موضوع می دانند.

طاهره مجدزاده، مشاور اجتماعی در این
باره می گوید: در گذشته تنها راهی که جوانان
برای یافتن استقلال می شناختند، ازدواج بود.
اما اکنون جوانان ازدواج را مانع بزرگی برای
استقلال می دانند، حتی برخی فکر می کنند
گرفتار شدن در چارچوب خانواده و تعهداتی
که این موضوع ایجاد می کند، مانع از رسیدن
به بسیاری از آرزوها و آرمان های آنان
می شود. بنابراین ازدواج نمی کنند یا به
بهانه های مختلف حاضر به قطع ارتباط
زناشویی می شوند.

دکتر مصطفی اکبریان، جامعه شناس، دو
عامل مهم را در بالا رفتن سن ازدواج دختران
مؤثر می داند. به اعتقاد وی، عامل اوّل به
نگرش و طرز تفکر دختران امروز با همتایان
آنان در دهه گذشته برمی گردد که دگرگونی
اساسی یافته است. آنان خواسته ها و عواملی
را مد نظر قرار می دهند که در نگاه دختران
دیروز ارزش محسوب نمی شد.

عامل دوم به اوضاع اقتصادی جامعه
برمی گردد. تورم اقتصادی حاکم بر جامعه و
خواسته هایی که زنان از مردان دارند باعث
می شود پسران از ازدواج سر باز زنند، در این
اوضاع دختران وارد بازار کار می شوند تا سربار
خانواده نباشند.

درس و کار دختران؛ سودمند یا

زیانبار؟

دکتر اکبریان معتقد است: مسئله کار و
درس دختران برگرفته از اندیشه های نو است،
در حالی که جامعه ما هنوز زیر تأثیر بافت و
تفکرات سنتی قرار دارد، از این رو پذیرش این
گونه رفتارها زمینه اختلافاتی را پدید می آورد.
این یک اصل است که تفکر جدید اگر
ناهمگون با ارزش های جامعه باشد، زیانبار
می باشد و اگر در راستای باورهای جامعه
حرکت کند سودمند است.

دکتر نسترن خواجه نوری، استاد دانشگاه
بر این اعتقاد است که مؤلفه های مختلفی
می تواند بر افزایش سن ازدواج دختران تأثیر
بگذارد که هر کدام از آنها دارای شدت و
ضعف است. کار و درس دختران موضوعات
بسیار مهمی است که به دو دلیل عمده
(مسائل اقتصادی و آگاهی دختران از حقوق
اجتماعی که دارند) بستگی دارد. در حالی که

برخی کارشناسان پیشی گرفتن دختران در
تحصیلات عالی را یک چالش و از علل اصلی
کاهش آمار ازدواج دانسته و خواستار
محدودیت پذیرش دختران در برخی از
رشته های دانشگاهی شده اند، برخی دیگر از
کارشناسان اجتماعی خلاف این نظر را دارند.

دکتر امین اللّه برایی قرایی مقدم،
آسیب شناس اجتماعی از جمله این
کارشناسان است. به گفته وی به سبب وجود
جمعیت نزدیک به دو میلیونی دختران مجرد
نسبت به پسران در جامعه و به علت بالا
رفتن سن ازدواج، دختران فرصت بیشتری
برای کار و ادامه تحصیل دارند.

به اعتقاد وی مسئولیت زندگی بر عهده
دختران نیست و آنان با مشکل خدمت وظیفه
روبه رو نیستند. بنابراین فرصت بیشتری برای
مطالعه و ادامه تحصیل دارند. همچنین به
علت نگاهی که جامعه نسبت به جنس زن
داشته است، آنان آگاه یا ناخودآگاه ادامه
تحصیل را راهی برای ابراز شایستگی و
لیاقت خود می دانند. زنان از دانش اندوزی
برای رسیدن به استقلال مالی و دوام و
استحکام زندگی مشترک استفاده می کنند.

همچنین تحصیلات، جایگاه اجتماعی
دختران را بالا بُرده و شانس ازدواج و یافتن
همسر مناسب را افزایش می دهد. برخی از
دختران برای ارتقای طبقه اجتماعی خود وارد
دانشگاهها می شوند و برای یافتن جایگاهی
مناسب در جامعه تلاش می کنند تا
شایستگی شان را نشان داده، چهره و پایگاه
اجتماعی مناسب و مستحکمی کسب کنند.

این آسیب شناس اجتماعی بر این مسئله
که تحصیلات زنان، کاهش آمار ازدواج را به

دنبال دارد صحه نمی گذارد اما معتقد است
این عامل، تأثیر ناچیزی در آمار ازدواج دارد.

در میان اظهار نظرهای گوناگون به این
نکته اشاره نشده که دانش اندوزی و استقلال
مالی زنان در دین مترقی اسلام هرگز منع
نشده بلکه تحصیل، همواره مورد تأکید بوده
است. بنابراین عواملی چون تحصیلات و
استقلال مالی، به خودی خود نمی تواند برای
تشکیل خانواده زیانبار باشد. در این صورت
می بایست در شیوه ها و روش های کنونی خود
بازنگری کرده و این عوامل را ناسازگار با
ازدواج ندانیم. گواه این نظر، ازدواج های
موفقی است که در آن زنان، برخوردار از
امکان تحصیل و کار بوده، به ارتباط عمیق
عاطفی و حضور کیفی و مدیریت زن و شوهر
در خانواده لطمه ای وارد نیامده، حتی چه بسا
عوامل یاد شده به استحکام بنیان خانواده
کمک کرده است و اساسا می بایست چنین
اتفاقی رخ دهد تا زنان و دختران ما در وضع
جدید اجتماعی کشور و جهان، الگوی مناسبی
برای دیگران باشند.

این امر البته ممکن نمی شو