پاورپوینت کامل چهارشنبه ای چهارنفره ۷۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل چهارشنبه ای چهارنفره ۷۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل چهارشنبه ای چهارنفره ۷۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل چهارشنبه ای چهارنفره ۷۳ اسلاید در PowerPoint :

>

۶۰

هنر و ادب / نقد فیلم

نام فیلم: چهارشنبه سوری

نویسندگان: مانی حقیقی، اصغر فرهادی

کارگردان: اصغر فرهادی

بازیگران: هدیه تهرانی، ترانه علیدوستی، حمید فرخ نژاد، پانته آ بهرام

خلاصه فیلم: «روحی» دختر جوانی در
آستانه ازدواج است که برای نظافت و کارگری
به خانه زوج جوانی به نام «مژده» و
«مرتضی» می رود و به مرور زمان درگیر
منازعات و اختلافات خانوادگی آنها می شود و
به طور ناخواسته پای در زندگی آشفته
«مژده» می گذارد که به روابط پنهانی
شوهرش با زن همسایه «سیمین» مشکوک
است. در طول این پروسه، «روحی» نیز نگاه
و تلقی جدیدی نسبت به زندگی زناشویی
آینده اش پیدا می کند.

تا به حال «اصغر فرهادی» نگارش
مجموعه های تلویزیونی از جمله «خاطرات
کودکی»، «داستان یک شهر» و قسمت هایی
از «چراغ جادو» و «پشت کنکوری ها» و
همچنین فیلم «ارتفاع پست» به همراهی
«ابراهیم حاتمی کیا» را در کارنامه خود دارد.
«چهارشنبه سوری» سومین ساخته بلند
سینمایی او پس از «رقص در غبار» و «شهر
زیبا» است.

فیلم «چهارشنبه سوری» از زمان واقعی
داستانی استفاده کرده است، به طوری که
تمام اتفاقات آن در یک صبح تا شب رخ
می دهد و به تبع آن فقط با ماجراهایی روبه رو
می شویم که در یک روز ممکن است برای
یک خانواده رخ بدهد. این وقایع و حوادث نیز
بر اساس ترتیب و تداوم زمانی، در یک خط
پیوسته روایت می شود.

بیشترین ماجراهای فیلم در آپارتمان
خانواده ای از طبقه متوسط جامعه شکل
می گیرد. فیلم به درستی از این محدودیت
جغرافیایی و تمرکز زمانی و مکانی داستان
بهره برده و با استفاده از اصل وحدت زمان،
مکان و موضوع، روایت سرراستی را ارائه
کرده است. آنچه سبب می شود
«چهارشنبه سوری» با چنین دستمایه ساده و
محدودی بتواند به چنان تأثیر عمیقی برسد،
پرداخت دقیق فیلمساز در فضاسازی است.
«فرهادی» آنقدر خوب، جغرافیای آپارتمان،
موقعیت واحدهایش نسبت به هم و معماری
ساختمان هر یک از واحدها را به تماشاگر
معرفی می کند که مخاطب به راحتی می تواند
در لایه های زیرین قصه شناور شود و در
دغدغه های عاطفی و کلنجارهای روحی
شخصیت ها شرکت کند. صحنه ای را که
«روحی» در باره سفر «مژده» و «مرتضی» با
«سیمین» صحبت می کند، به یاد بیاورید، که
بستن درِ حمام توسط «سیمین» چه تأثیر
نابی بر جای می گذارد و یا نگاه «مژده» به
هواکش حمام در سکانس پایانی فیلم.

این نشانه گذاری ها بیش از آنکه مدیون
پرداخت جزئیات و اِلِمان های بصری قصه
باشد، بیشترین بهره را از زمینه چینی های
درست فضاسازی برده است و مخاطب گوشه
و کنار آن خانه شلوغ و به هم ریخته را
همچون منزل شخصی خود می شناسد و
می تواند از روش های مختلف مانند «مژده»
به خانه همسایگان سرک بکشد و استراق
سمع کند.

فیلم از جهت اینکه از یک بحران شروع
می شود، به موقعیتی متعادل می رسد. هر
حادثه موجب بروز حادثه بعدی می شود و
رابطه علت و معلولی میان ماجراها وجود دارد،
به شیوه کلاسیک مربوط می شود اما به سبب
بازگشت قصه به نقطه ابتدایی بحران که به
جای موقعیت متعادل ثانویه جایگزین شده
است، از آن متمایز می شود.

«چهارشنبه سوری» از زاویه دید
«روحی» دختر نظافتچی روایت می شود به
طوری که فیلم با او شروع و تمام می شود.
این روایتگری به صورت محدود است. بدان
معنا که ما اطلاعات داستانی را از طریق
«روحی» دریافت می کنیم. ولی در بعضی از
قسمت ها روایت، سمت و سوی دانای کل
پیدا می کند و مخاطب در دانستن بعضی از
مطالب از «روحی» جلوتر می افتد و خیلی
صحنه ها از دید او پنهان می ماند و بدین
ترتیب قصه از شخصیت محوری به سمت
موقعیت محوری تغییر مسیر می دهد و همین
تناقض آشکار، یکدستی فیلم را دچار خدشه
می کند. مانند خلوت «مژده» با خواهرش در
حمام، درگیری «مرتضی» با «مژده» در
مقابل شرکت و یا ملاقات «مرتضی» و
«سیمین» در ماشین که مهم ترین نقطه

«چهارشنبه سوری» به عنوان یک رسم تاریخی خاص، شهری شلوغ و پرالتهاب را

به نمایش می گذارد که پیش زمینه اجتماعی همان بستر کوچک خانواده پر از اغتشاش است

و با این تمهید از آن خانه بی سر و سامان به متن جامعه نقب می زند تا همه را

در معرض واقعیات وحشتناکی که تهدیدشان می کند، قرار بدهد.

تعلیق قصه به گره گشایی می انجامد. ظاهرا
فیلم روایتگری عینی را به مثابه یک
خط محوری برگزیده که هر چند در جستجوی
خلوت درونی و ذهنی شخصیت هایش
لحظاتی از آن جدا می شود، ولی باز به آن
رجعت می کند.

درون مایه فیلم پنهانکاری، خیانت و سوء
ظن در چارچوب خانواده است که به تدریج با
پیشرفت سیر داستانی، ناامنی روانی و
بی ثباتی به کلیت جامعه تعمیم می یابد.
«چهارشنبه سوری» به عنوان یک رسم
تاریخی خاص، شهری شلوغ و پرالتهاب را به
نمایش می گذارد که پیش زمینه اجتماعی
همان بستر کوچک خانواده پر از اغتشاش
است و با این تمهید از آن خانه بی سر و
سامان به متن جامعه نقب می زند تا همه را
در معرض واقعیات وحشتناکی که تهدیدشان
می کند، قرار بدهد. اتفاقاتی که در روز
چهارشنبه سوری می افتد، به نوعی مابه ازای
بیرونی حال درونی افراد است. تصاویر
خیابان های پرسر و صدا و آتش و دود، نوعی
احساس غلیان های روحی و عقده گشایی و
تخلیه هیجانات فرو خورده را القا می کند. به
هر حال، فیلمساز با اتخاذ نشانه گذاری های
خاص، با یک رابطه خانوادگی در حال
فروپاشی شروع می کند، اما با گذشت فیلم،
احاطه ابعاد روایت فراگیر می شود و
بی اعتمادی و سوء ظن به گونه ای گسترش
می یابد که به کل شهر منتقل می شود. گویی
انفجارهای چهارشنبه سوری که از دورترین
نقاط شهر به گوش می رسد، انعکاس همین
حس شکاکیت و بی ثباتی است که در تمام
جامعه پراکنده می باشد. اولین نشانه پردازی با
گیر کردن چادر «روحی» به چرخ موتور
نامزدش و سقوط آنها آغاز می شود که این
سقوط یک عمل هشداردهنده است تا بیننده
را به صورت غریزی آماده مواجهه با ورود
«روحی» به یک موقعیت بحرانی نماید.

مورد بعدی که رگه های تردید را در ذهن
مخاطب پررنگ تر می کند، لباس سپید
عروسی «روحی» است که بر روی لباس سیاه
قبلی اش پوشیده می شود، گویی هر لحظه
ممکن است جای سپیدبختی با سیاه بختی
عوض شود. این گسترش حس ناامنی در
جامعه ادامه پیدا می کند تا به سرک کشیدن
«مرتضی» به ماشین همسر سابق «سیمین»
و نگاههای پر از سوء تفاهم نامزد «روحی»
تداوم می یابد.

فیلم با شخصیت سرزنده، کنجکاو و
احساساتی «روحی» در آستانه ازدواج آغاز
می شود که برای نظافت و خانه تکانی شب
عید به منزل زن و مرد جوانی می رود، اما به
مرور زمان آنچنان درگیر ماجرای آنها می شود
که انتهای داستان به تغییر و تکامل
شخصیت او می انجامد. اصلاح ابروی
«روحی» تمهیدی است که به ایجاد عمق و
پویایی بیشتر در شخصیت پردازی او کمک
زیادی می کند. واکنش پر از تردید، ذوق زدگی
و اضطراب «روحی» در قبال این پیشنهاد را
به یاد بیاورید که چگونه خاستگاه سنتی او را
معرفی می نماید و یا انتقال حرف از این خانه
به آن خانه و بروز بعضی از رفتارهای
خاله زنکی که بحران منازعات را تشدید
می کند، بر پایگاه اجتماعی و شغلی او تأکید
می ورزد. همچنین دروغ مصلحتی او در
جریان بلیت های هواپیما و یا بازی
بچگانه اش برای نوبت گرفتن از آرایشگاه
«سیمین» که توسط «مژده» طراحی می شود،
وجوه سادگی و خامی دخترانه او را آشکار
می سازد.

«روحی» علاوه بر اینکه به عنوان یک
شخصیت پیش برنده روایت، منحنی کنش
موجود میان شخصیت های دیگر را دچار
نوسانات می کند، خود نیز از همان روابط،
تأثیر متقابل می پذیرد و کم کم دچار عدم
قطعیت در باره نگرش و جهان بینی اش راجع
به زندگی زناشویی می شود و در نهایت با
عبور از موقعیت بحران زده اطرافش به مثابه
مرحله گذار، از آن خامی و احساسات کودکانه
ابتدایی فیلم به بلوغ و آگاهی زنانه در انتهای
آن می رسد.

«مژده» بحث برانگیزترین شخصیت فیلم
«چهارشنبه سوری» است. قدرت فضاسازی
فیلم به حدی است که قبل از ورود «مژده» به
فیلم، با آن خانه نامرتب و به هم ریخته،
بُعدی از شخصیت نابسامان، عصبی و
مستأصل او عریان می شود. در ادامه نیز

آنچه سبب می شود
«چهارشنبه سوری» با چنین
دستمایه ساده و محدودی
بتواند به چنان تأثیر عمیقی
برسد، پرداخت دقیق فیلمساز
در فضاسازی است.

ارتباط سرگشته او با «روحی» که وی را بارها
از خانه بیرون می کند و باز می گرداند و یا از او
می خواهد دست از کارش بکشد و به کار
دیگری مشغول شود، بلاتکلیفی و سردرگمی
«مژده» را در این زندگی بحران زده نمایان
می سازد.

ناتوانی «مژده» در حفظ روابطش با اقوام
و همسایگان، غیبت ناگهانی اش از منزل، سر
کردن چادر «روحی» و کشیک کشیدن مقابل
شرکت «مرتضی»، کتک زدن پسر کوچکش و
… بیماری روحی (پارانویا) «مژده» را به
صورت زنجیره ای از قرینه های مناسب به
نمایش می گذارد. اما مهم ترین عنصر برای
بروز شکاکیت، بدبینی و سوء ظن او نسبت به
محیط اطرافش، هواکش دیوار حمام است که
حضور پی در پی «مژده» در حمام برای
استراق سمع از طریق هواکش، تردید و
تشویش ذهنی او را القا می کند و در نهایت
این درگیری های ذهنی، در عقده گشایی وی
برای خواهرش در همان حمام بروز می کند.

به طور کلی چنین حوادث در بطن روایت
باعث می شود تا دیدگاه قطعی تماشاگر دچار
تزلزل و تردید شود و پیش فرض های
کلیشه ای او زیر سؤال برود. فیلم با زمان بندی
مناسب ارائه اطلاعات، مخاطب را وا می دارد
تا پیوسته نگرش و نوع قضاوتش را نسبت به
شخصیت ها تغییر دهد.

فیلم ابتدا با فاکتورهایی که در باره
شخصیت شکاک و بیمارگونه «مژده» در
اختیار ما قرار می دهد، ما را نسبت به سوء
ظن او به شک می اندازد، بعد با نشانه های
ظاهری شبیه اینکه «سیمین» ساعت پرواز

آنها را می داند، ما را به این دریافت می رساند
که این شک صحیح است و بعد با نمایش
رفتارهای معقول و متین «مرتضی» اطمینان
ما را رد می کند. دوباره ما را به تردید وا
می دارد که «مرتضی» می خواهد به بهانه
دروغین خرید کردن، سرِ قرار ملاقات با
«سیمین» برود ولی با صحنه کوتاه خرید
کردن، شک ما را رفع می نماید و بالاخره در
یک لحظه غافلگیرکننده، ضربه نهایی را
می زند و معلوم می شود این شک و سوء ظن
درست است و به همین سادگی مخاطب را در
بازی عدم قطعیت خود شریک می سازد و
بیننده مجبور می شود نظرش را راجع به
«مژده» عوض کند و او را برای آن رفتارهای
عصبی و پرخاشگرانه صاحب حق بداند. چون
آن اعمال ناهنجار بیرونی، بازتاب درون
مشوش و خیانت دیده اوست. به طوری که
وقتی «مژده» با قسم «مرتضی» و دروغ
«روحی» احساس می کند در سوء ظن خود
نسبت به شوهرش اشتباه کرده است و برای
لحظات کوتاهی به آرامش موقت می رسد،
تلاش می کند تا در نمایی از جارو کردن خانه،
به زندگی آشفته و پریشانش سر و سامانی
بدهد و بدرفتاری های گذشته را جبران کند.
پس دیگر تماشاگر نمی تواند از وی تصویری
در ذهن داشته باشد که «مرتضی» در دفاع از
هتاکی خود نسبت به «مژده» برای دوستش
توضیح می دهد و می گوید او وظایفش را در
زندگی زناشویی به خوبی انجام نمی دهد و
حتی تا به حال بوی غذا در خانه به مشامش
نرسیده است.

به هر حال، آنچه به بحران روحی
«مژده» دامن زده است، بی اعتنایی
«مرتضی» به موقعیت باتلاق گونه ای است که
همسرش در آن دست و پا می زند. بهترین
نمونه بی تفاوتی کاراکتر مرد، در همان
سکانس های آغازین است. وقتی «مژده» از
«مرتضی» می خواهد تا به دور از چشم
فرزندشان با هم صحبت کنند و مسئله دعوا و
درگیری