پاورپوینت کامل خانواده و تربیت ; دوستی در کودکان و نوجوانان ۳۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل خانواده و تربیت ; دوستی در کودکان و نوجوانان ۳۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل خانواده و تربیت ; دوستی در کودکان و نوجوانان ۳۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل خانواده و تربیت ; دوستی در کودکان و نوجوانان ۳۵ اسلاید در PowerPoint :

>

۸۶

دوستی یک پدیده اجتماعی در عالم انسانی است. هر کدام از ما
در طی زندگی خود دوستان متعددی را انتخاب می کنیم و بخشی از عمر خود را با آنها
می گذرانیم. برای بسیاری از انسان ها، دوست نقشی مهم و گاه مهم تر را در زندگی
بازی می کند. برخی از افراد خواهش دوست را بر خواهش هر کس دیگر ترجیح می دهند و
تأثیری که از دوست می پذیرند، از هیچ معلم و مصلحی پذیرا نیستند. وقتی که دوست
تا این درجه می تواند در زندگی ما نقش داشته باشد، پس باید آداب مربوط به رفتار
با او را نیز بیاموزیم و فرزندان مان را در این راه تربیت کنیم.

کودک یک موجود اجتماعی است، احتیاج به انس و الفت دارد و
نیازمند به همبازی است. یکی از نیازهای طبیعی کودک مجالست و مؤانست با معاشران
است. پدران و مادران هرگز نمی توانند نقش همبازی را عهده دار شوند، گرچه خود را
فوق العاده صمیمی نشان دهند. تأثیری که دوست بر انسان می گذارد، قابل مقایسه با
راهنمایی و اندرز پدران و مادران نیست، زیرا کودکان در برابر گفته های
بزرگ ترها مقاومت می کنند، ولی در برابر دوستان و معاشران، ناخودآگاه از رفتار
و کردار آنان اقتباس می نمایند.

روی این اصل، پدران و مادران باید با همه وجود تلاش کنند
معاشران خوبی برای فرزندان خود انتخاب کنند. با انجام این کار دو فایده عمده
نصیب آنان خواهد شد: در درجه اول، فرزندان شان ناخودآگاه کمالات معاشر خوب را
اقتباس کرده، به نیکی گرایش پیدا خواهند کرد، دوم اینکه از معاشرت با افراد
فاسد و آلوده برکنار مانده، از آفت های زشت آنان مصون خواهند ماند. (استادان
طرح جامع آموزش خانواده، ۱۳۸۰، ص۶۱)

دوستان بچه ها، مهمّند

بچه ها از طریق معاشرت با بچه های دیگر با مسائل زندگی آشنا
می شوند. متخصصان امور تربیتی بچه ها عقیده دارند: اگر فکر می کنید فرزندتان در
صورت رابطه نداشتن با بچه های دیگر دارای شخصیت بهتری خواهد شد، اشتباه
می کنید، زیرا بچه ها مسائل مهم را جز از طریق معاشرت های مکرر با بچه های دیگر
به آسانی یاد نمی گیرند، پس دوستان آنان جزء افراد مهمی هستند که بچه ها آنها
را می شناسند و به آنها نیاز دارند. (لبیبی رانکوهی، ۱۳۷۸، ص۲۶)

شما نمی توانید دوستان فرزندتان را انتخاب کنید و اگر چنین
کنید، در مقابل شما خواهد ایستاد. اظهار مخالفت فکر خوبی نیست، مگر اینکه
فرزندتان واقعا مشغول ولگردی با دوستان ناباب باشد که در آن صورت حتما باید
پافشاری کنید.

مخالفت کردن با یک دوست خاص صرفا کودک را به سوی او سوق
می دهد و باعث می شود فرزندتان مخفی کاری کند. فکر خیلی بهتر این است که به
فرزند خود بگویید دوستش را به منزل دعوت کند تا او را بهتر بشناسید. شاید دوست
او خیلی بهتر از آنچه که شما فکر می کردید، باشد. به این ترتیب فرزندتان
آزادمنشی شما را احساس می کند و نسبت به مواضع دلسوزانه شما واکنش مثبت نشان
می دهد و در نتیجه آمادگی بیشتری برای تبادل نظر و متقاعد شدن پیدا می کند.
(استاپرد، ۱۳۸۲، ص۱۸۴).

بسیاری از ما می پنداریم که ممکن است، رفتارهای نابهنجار
سایر بچه ها در فرزند ما اثر نامطلوب بگذارد، اما محققان در این زمینه عقیده
دارند که این طور نیست، زیرا بچه ها به طور معجزه آسا و شگفت انگیزی قدرت
تغییرپذیری و دگرگونی از خود نشان می دهند و عقیده دارند که: مراقبت از فرزند
به این معنی نیست که مدام نظر بدبینانه ای نسبت به دوستان او داشته باشیم، بلکه
باید آنها را تحت نظر داشته و در وقت لازم با خوشرویی مداخله کنیم.

گرچه کنترل بچه ها از طریق والدین امری طبیعی است اما کنترل
کامل آنان، کار درستی نیست. زیرا معمولاً کنترل های شدید برای داشتن استقلال
کودک به مرز لیاقت، به او ضربه وارد می سازد. کمی واقع بین بودن والدین کمک
زیادی به امر تربیت کودک می نماید، واقع بین بودن این است که در مقابل خطرها و
نتایج آنها صادق باشیم. از آنجا که به طور طبیعی هر شخصی فرزند خود را دوست
می دارد، بجاست که در باره قابلیت و شایستگی او، در مراجعه با خطر نگران باشد.
اما این نگرانی نباید بدان معنا باشد که او را از داشتن دوست یا بازی یا کارهای
سازنده محروم کند. البته این موضوع نیز نباید نادیده گرفته شود که: هرگز نباید
بی محابا به فرزندان آزادی بدهیم یا اولین کسی باشیم که در مقابل خواسته های او
سر تسلیم فرود آوریم، زیرا فرزند ما نیز محدودیت ها را در پاره ای موارد بهتر
می پسندد. (لبیبی رانکوهی، ۱۳۷۸، ص۲۷).

دوستی در دوره دبستانی

روابط دوستانه بخصوص دوستان هم جنس یکی از مقوله های متداول
در دوران دبستان به شمار می رود و این نوع دوستی ممکن است شکل های مختلفی داشته
باشد مانند هم کلاسی ها، دوستان ماجراجو، دوستان مشاور و راهنما. دوستان همچنین
یکدیگر را در رسیدن به عزت نفس و نیز احساس لیاقت در دنیای اجتماعی کمک
می نمایند. هر چقدر کودکان در این مرحله بیشتر رشد نمایند، روابط دوستان همسال
رنگ بیشتری به خود می گیرند. به عنوان مثال بچه های بزرگ تر به نظر می رسد از
فعالیت های گروهی مانند اسکیت، دوچرخه سواری و خانه بازی بیشتر لذت می برند.

روابط دوستانه در همسالان بیشتر براساس شباهت های میان آنها
شکل می گیرد. آگاهی بر تفاوت های نژادی و یا تفاوت های دیگر بین همسالان ممکن
است سبب تأثیر بر رابطه دوستی گردد. عدم بردباری در کودکانی که شبیه یکدیگر
نیستند،