پاورپوینت کامل شاعران رنگ و رؤیا ; گزارشی از نخستین نمایشگاه زنان سفالگر ایران ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل شاعران رنگ و رؤیا ; گزارشی از نخستین نمایشگاه زنان سفالگر ایران ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۲۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل شاعران رنگ و رؤیا ; گزارشی از نخستین نمایشگاه زنان سفالگر ایران ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل شاعران رنگ و رؤیا ; گزارشی از نخستین نمایشگاه زنان سفالگر ایران ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint :

>

۵۵

رفتیم در سُرایش سرود سبز سفالینه ها سهیم باشیم و در میان
موج سفال که زاینده خیال و سیلان اندیشه است، غوطه ور شویم؛ در میان احساسات
زنان سفالگر و در دل، رنگ و رؤیا، اسلیمی و فیروزه، رنگ و لعاب؛ و تجربه کنیم
حس بودن و حس ماندگاری در درون تاریخ را.

سفالگری سرشار از خلاقیت است و سرشار از گنجینه های ذهنی
فراوانی که می توان آن را از تخیل به تجسم درآورد. سفالگر بذر ایده و اندیشه اش
را در دل خاک می کارد و در آن جسم و بُعدی را پرورش می دهد که روحش همانا ایجاد
روح هنر و خلق روحیه ای آرام و شاد در ذهن تماشاگر است. از آغاز خلقت بشر، گل
سفالگری مناسب ترین ماده برای انتقال عواطف و احساسات بشری بوده و این عواطف
علاوه بر خلق وسایل کاربردی و ظروف و آفرینش کتیبه ها، خبر از احوال سازندگان
آن داشته است و هنوز که هنوز است هرگاه پا به موزه ها بگذاری، در دل همین
سفالینه ها، به تاریخ هنر، فرهنگ و تمدن هر قومی پی می بری.

حضور زنان در هنر سفالگری قدمتی به ازای تاریخ بشری دارد و
زنان سفالگر در این تاریخ حق بزرگی بر گردن سفالگری در جهان دارند؛ بخصوص زنان
سفالگری ایران در تاریخچه سفالگری معاصر کشور سهم بسزایی دارند و اولین
نمایشگاه سفال این زنان نشان از همین خودباوری سازنده آنان در عرصه این هنر
دارد. نمایشگاهی که سرشار است از شیوه های مختلف ساخت و ترکیب مواد در سفال و
سرامیک که آن را از شکل کاربردی و سنتی خود بیرون آورده و تبدیل به یک هنر و
تکنیک نو کرده است، هنری که چهار عنصر طبیعت ـ آب، باد، خاک و آتش ـ را در خود
نهفته دارد.

این نمایشگاه معرفی نوینی از توانمندی زنان هنرمند در عرصه
سفال و سرامیک است، نمایشگاهی که نشان می دهد نسل جدید زنان سفالگر کشور با به
کار بستن شیوه های جدید اجرایی، همراه با نبوغ خلاقانه خود آینده درخشانی را در
عرصه سفال ایران رقم زده اند ؛ آینده ای درخشان در افقی نو و نمایشگاهی نوتر در
بنیاد آفرینش های هنری نیاوران.

این نمایشگاه که با مشارکت وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی،
موزه هنرهای معاصر تهران، اداره کل بانوان شهرداری تهران، سازمان میراث فرهنگی،
گردشگری و صنایع دستی، مجله الماس و شرکت صنعت سرام برپا شده در شهریور ماه در
فرهنگسرای نیاوران افتتاح شد.

در این نمایشگاه علاوه بر به نمایش در آمدن آثار سفال و
سرامیک، برنامه ای جنبی دیگر نیز برپا بود. سه نشست تئوریک با عنوان «حلقه های
تفکر» با طرح مباحث نظری و بنیادین در خصوص سفال و طرح موضوعاتی چون: نوآوری در
سفال، اسطوره شناسی در سفال، روانشناسی در سفال، معناگرایی در سفال، بررسی آثار
کاربردی هنر، بررسی وضعیت موجود سفال و آسیب شناسی آن و رابطه هنر و صنعت در
سفال برگزار شد.

هدف از برپایی نشست های حلقه های تفکر یا میزگردهای مباحثه،
علاوه بر به تجسم کشیدن اندیشه ها با زبان هنر سفالگری، پرداختن به چرایی و
چیستی های سفال بود. این حرکت سبب شد تا تمامی علاقمندان و شرکت کنندگان در
نمایشگاه بتوانند در فضای باز فرهنگسرای نیاوران در نشستی با اساتید فن به
گفتگو بنشینند و سؤالات خود را مطرح کرده و پاسخ بگیرند. چنان که دبیرخانه
نمایشگاه نیز قصد دارد نتایج مدون این حلقه ها و عکس های چهار رنگ آثار را در
کتابی به چاپ برساند.

ایجاد چهارده کارگاه آموزش سفال و سرامیک و ورک شاپ های
عمومی و تخصصی با حضور اساتید در تکنیک های راکو، احیا، زرین فام، تراش بدنه،
ساخت خرمهره و ساخت کوره به صورت تجربی از دیگر برنامه های جنبی این نمایشگاه
بود.

نشان دادن پتانسیل قوی و فعالیت زنان در عرصه سفال با توجه
به جبنه های هنری، صنعتی و آموزشی ؛ تشویق و ترغیب زنان سفالگر به ادامه و
گسترش سفال و سرامیک ؛ زنده کردن دوران درخشان سفالگری در تاریخ ایران باستان؛
نشان دادن حضور فرهنگی و هنری زنان ایرانی در عرصه های اجتماعی به جهان؛ ارتقای
سطح فکری و آموزشی در عرصه سفال، توسعه صنایع و هنرهای خانگی در جهت کارآفرینی
و توجه خاص به هنر سفالگری در پیشرفت تفکر جانبی به لحاظ هنری، آموزشی، فرهنگی
و روانشناسی، از جمله اهداف برپایی این نمایشگاه بود.

خانم «منیژه آرمین» نویسنده، سفالگر، استاد دانشگاه و دبیر
اولین نمایشگاه زنان سفالگر در مراسم افتتاحیه این همایش گفت: «خداوند تقدیری
زیبا در به ثمر رسیدن این نمایشگاه قرار داده است، چرا که با وجود زحمات بسیار
از سال گذشته برای انجام فراخوان، بارها و بارها روند کار به حالت تعلیق درآمد،
اما استقبال بی نظیر زنان هنرمند سفالگر و اطلاع با تلفن های مسئول دبیرخانه در
مدتی محدود و رسیدن اولین اثر از سوی هنرمندی سیستان و بلوچستانی باعث شد
دریابیم امداد الهی اولین چراغ راه است و تشکر بسیار از مدیر عامل فرهنگسرای
نیاوران که اگر نبود همت والا و همیاری ایشان در ادامه راه، این نمایشگاه در
تاریخ مقرر به سرانجام نمی رسید … ضمن ارج گذاردن به حضور زنان پیشکسوت عرصه
سفال، مقدم نسل جدیدی از زنان هنرمند سفالگر را که دارای اندیشه های ممتازی
هستند گرامی می داریم و امید آن داریم مسئولین امر توجه ویژه ای به سرمایه عظیم
ملی زنان سفالگر داشته باشند.»

فردایی بهتر با انجمن زنان سفالگر

خانم «منیژه آرمین» در پاسخ به اولین سؤال ما که جرقه
برپایی نخستین نمایشگاه سفال زنان، چه بوده است، گفت: «حضور چشمگیر و پر رنگ
زنان در نمایشگاه دو سالانه های قبلی سفال و همچنین دو سالانه ای که سال گذشته
برپا شد و از لحاظ کمی و کیفی مورد توجه بود قابل چشم پوشی بنود، به همین خاطر
احساس کردم وجود نمایشگاهی بزرگ در سطح ملی و با شرکت زنان سفالگر و طرح این
مسئله در سطح بین المللی ضرورت دارد. از نظر آمار معمولاً در نمایشگاههای سفال
دو سوم شرکت کنندگان خانم هستند و همین حضور زنان باعث شد به این فکر بیفتم که
برای نشان دادن حضور پر شور زنان و انرژی های پنهان آنان در زمینه سفال،
نمایشگاهی اختصاصی از آثار زنان سفالگر بگذاریم تا روحیه زنانه سازندگان آن و
جنبه های هنری آثار به معرض دید عموم در آید. همان طور که در آثار روحیه صبوری،
روح مادرانه و حس زنانه احساس می شود.»

خانم آرمین استقبال هنرمندان از تهران و شهرستان ها به چه
صورت بود و چه میزان اثر به دست تان رسید؟

در ابتدا هنرمندان CDهای حاوی عکس آثارشان را برایمان ارسال
کردند که در کل ۱۷۰۰ عکس از ۲۰۰ زن هنرمند به دست مان رسید. با توجه به اینکه
برخی از این کارها بسیار خوب بودند ولی اصالت شیوه های ساخت سفال در پدید آوردن
آنها رعایت نشده بود و به طور مثال تلفیقی از دیگر مصالح بود و یا پوششی غیز از
سفال و سرامیک داشت و چون قصد ما یادآوری گذشته درخشان سفال ایران بود، برخی
آثار را برای حضور در نمایشگاه نپذیرفتیم. در نتیجه در مرحله اول داوری و
انتخاب آثار، ۴۰۰ اثر از ۱۸۰۰ زن سفالگر پذیرفته شد و اصل آثار برای حضور در
نمایشگاه به فرهنگسرای نیاوران منتقل شد . این ۴۰۰ سفال شامل ۲۰۰ اثر حجم، ۲۵
اثر کاربردی هنری، ۵۳ تابلوی دیواری و بقیه آثار چیدمانی بودند که در چهار بخش
مسابقه نمایشگاه پذیرفته شدند. التبه هئیت انتخاب بعضی از کارهای غیر حرفه ای
را هم به منظور امکان مقایسه از سوی سازندگان آنها، در کنار آثار ارزشمند و
حرفه ای پذیرفت تا موجب جهش تازه ای در حرکت های آینده سفال کشور شود.

بیشترین استقبال نیز از شهر تبریز، تهران، سمنان وکاشان
بود. اما در کل از ۳۵ شهر کشور از جمله اردبیل، زاهدان، سیاهکل، همدان، کرمان،
رامهرمز، میبد، رفسنجان، شاهرود، کرج، اصفهان، شهریار، مشهد و … اثر به
دستمان رسید. گاه با تفکرات متفاوت و بدیهی در شهرستان ها مواجه بودیم که بسیار
قابل توجه بود.

تحصیلات این زنان هنرمند تا چه حدی بود؟

در کل باید گفت شرکت کنندگان در این نمایشگاه از زنان
فرهیخته کشور بودند چرا که ۷۰ درصد زنان تحصیلات بالای لیسانس داشتند و مابقی
دیپلم و فوق دیپلم بودند . در ضمن مسن ترین شرکت کنندگان خانم «فخری گلستان» با
۸۲ سال، سن بودند و کوچک ترین شرکت کننده «دُرسا فیاض» بود که هفت سال بیشتر
نداشت.

با توجه به صحبت های شما می خواهیم بدانیم سفال چه
ویژگی هایی دارد که زنان بیشتر به آن تمایل دارند.

پژوهش های تاریخی و باستان شناسی نشان می دهد که زنان اولین
سفالگران تاریخ بشرند آنها بخصوص در دوران سفال دست ساز، آثار کاربردی و هنری
فراوانی از خود به یادگار گذاشته اند، اما با به وجود آوردن چرخ سفالگری و لزوم
تولید انبوه سفال، مدیریت سفالگری به دست مردان افتاده است . الان هم بیشتر
سفالگران به صورت خانوادگی در کارگاههای خانگی کار می کنند.

در حال حاضر می توان گفت حداکثر چهل سال است که رویکرد
جدیدی در کشور ما به سفال صورت گرفته و در کنار نگاه سنتی و فرم های کاربردی از
سفال و ظرفیت های آن برای خلق آثار تجسمی نیز استفاده می شود. حتی در دانشگاهها
هم در ابتدا رشته سفال نبود فقط در رشته مجسمه سازی واحد سفال وجود داشت و بعد
برخی دانشگاهها گرایش سفال و برخی واحد سفال را به رشته های صنایع دستی اضافه
کردند. گرایش سفال نیز در حال حاضر فقط در چند دانشگاه محدود ارائه م شود.

به نظر شما کارهای زنان و مردان سفالگر چه فرقی با هم دارد
و اصولاً مردان سفالگر به نمایشگاه شما چه واکنشی نشان دادند؟

خود من هر کاری را که می بینیم متوجه می شوم سازنده آن زن
بوده یا مرد. روحیه لطیف و زنانه هنرمند زن کاملاً در کار منعکس است . مردان
سفالگر هم با روحیه خوبی از نمایشگاه بازدید کردند هر چند برخی انتقاد می کردند
که چرا فقط آثار زنان به نمایش درآمده است، ولی در کل برخورد آقایان خوب بود.
در واقع می توانم بگویم در غیاب مردان کارهای زنانه خوبی به نمایش گذاشته شده
است.

البته باید گفت این نمایشگاه با انگیزه های فیمینستی و در
تقابل با مردان سفالگر برگزار نشده است بلکه فرصتی است تا سفال معاصر ایران از
سوی زنان حضور بیشتری داشته باشد. زنان با نیزو و انرژی بیشتری کار می کنند و
ما دلمان می خواست می توانستیم آثار بیشتری را به نمایش بگذاریم ولی مشکلات
بسیاری سر راهمان بود و از آنجایی که دفتر امور بانوان وزارت ارشاد به تعهدات
خود عمل نکرد نتوانستیم با فراخوان به موقع و امکانات لازم کار را شروع و ادامه
دهیم؛ لذا در ادامه کار فرهنگسرای نیاوران جایگزین دفتر امور بانوان شد.

استقبال مردم عادی و تماشاگران به چه صورتی بود؟

آشنایی عموم مردم با مقوله سفال و سرامیک به همان کارهای
سنتی برمی گردد و ما سعی داشتیم با قرار دادن امکانات تهیه سفال در اختیار عموم
علاقمندان به صورت رایگان و زیر نظر اساتید، مردم را با اصول پایه ای این هنر
آشنا کنیم. در این غرفه ها کودکان وافراد غیر حرفه ای کارهایی ساختند که به
کوره هم فرستاده خواهد شد مردم عادی از این کارکاههای عمومی ساخت سفال استقبال
کردند و حتی علاقمند به یادگیری و ثبت نام در کلاس های سفال شدند سفال سنتی
کاملاً برای مردم جا افتاده است ولی کارهای دیگری مثل حجم و چیدمان برایشان
عجیب بود و این نمایشگاه باعث شد تا بازدیدکنندگان با انواع شیوه ها و فرم های
سفال آشنا شوند.

با توجه به این استقبال، برنامه ریزی تان برای زنان سفالگر
و نمایشگاه دوم چه خواهد بود؟

امیدوارم نمایشگاه دوم با حضور دوستان در هفته زن سال آینده
باشد و کارهای جدید و موضوعی از سفالگران بخواهیم. شاید در آینده هم انجمن زنان
سفالگر را در داشته باشیم هر چند برخی مخالفند و می گویند مرزبندی نباید باشد
البته خود ما هم با مرزبندی مخالفیم ولی فکر می کنیم لزوم داشتن انجمن زنان
سفالگر حس می شود و اتفاق خوبی خواهد بود چرا که دغدغه های زنان و میزان حضور
آنان در عرصه های اجتماعی و هنری در محافل ملی و بین المللی بیشتر آشکار خواهد
شد.

در حال حاضر زنان سفالگر کشور به صورت مستقل کار می کنند و
وابسته به سازمان خاصی نیستند و این عدم وابستگی به ارگانی خاص و حمایت ویژه،
خود باعث شده کارها بهتر باشد.

فروش آثار به چه صورتی بود؟

برخی از سفالگران که علاقمند به فروش آثارشان بودند
قیمت های دلخواهشان را اعلام کردند و بعضی از کلکسیون دارها و علاقمندان آثار
هنری و یا حتی مردم عادی برخی از آنها را خریدند. در واقع می توانم بگویم فروش
خیلی خوب بود.

سفالگری تخلیه هیجانات است

«عشرت سیروس» دبیر اجرایی نمایشگاه نیز که خود شاگرد استاد
«عربعلی شروه» بوده و روانشناس و کارشناس مشاوره و راهنمایی است در بخش
حلقه های تفکر موضوع «روانشناسی و سفال» را بررسی کرد، وی در مورد سفالگری و
علاقه اش به این هنر گفت: «بعضی ها سفالگری را یک صنعت می دانند ولی سفالگری
هنر است و باعث ایجاد خلاقیت در کار با گِل می شود، سفالگری تخلیه هیجانات است
و راهی برای نزدیکی به خدا. این هنر با نوعی اعتماد به نفس همراه است؛ وقتی
سفالگر اثری را خلق می کند حس غریبی دارد، اثری آفریده شده ولی فرد نمی تواند
به آن روح بدهد و فقط احساسات درونی خود را در آن منعکس می کند. به زبان دیگر
باید گفت در هر قوم و قبیله ای احساسات آن قوم در سفالگری منعکس می شود.

یک سفالگر فرمانی را که مغزش می دهد به دستش منتقل می کند و
در این میان تنش ها اضطراب و خشم خود را به گِل انتقال می دهد و تخلیه روانی
می شود.

خود من به طور اتفاقی با این هنر آشنا شدم و با اینکه با
هنرهای دیگری هم آشنا بودم ولی کار با گِل آنقدر جذاب بود که جذب آن شدم و از
سفالگری لذت بردم و بعد شروع به آموزش کردم در حال حاضر هم هنرجویانی از سن مهد
کودک تا دانشگاه دارم.»

با توجه به اینکه گفتید می توان به وسیله کار با خاک و گل
اضطراب را در افراد از بین برد، توضیحات بیشتری در این زمینه می دهید؟

بله خودم من به خاطر شغلی که دارم تحقیقی در دبیرستان انجام
دادم و از دانش آموزان تست اضطراب گرفتم و بعد از مدتی آنها را وارد کار سفال
کردم و دوباره تست اضطراب گرفتم و متوجه شدم بیست نفر از دانش آموزان
فوق العاده اضطراب شان کاهش پیدا کرده و ذهنی خلاق پیدا کرده اند. عده ای به
هنر علاقمند هستند و به دنبال آن می روند ولی برخی بچه ها علاقه ای به
هنرندارند و همیشه افسرده و منزوی هستند این بچه ها را باید به صورت هدف دار با
کار سفال آشنا کرد . همچنین حمایت مسئولین نیز شرط است، نباید بگویند این کارها
گل بازی است بلکه سفالگری یک هنر و تکنیک است. به جای اینکه بعدا کلی هزینه شود
تا جوان های مضطرب درمان شوند چرا حمایت ها طوری نباشد که از همین الان با
هدایت جوانان به سوی هنر، جلوی مشکلات رفتاری آینده آنها را بگیریم و سرشان را
در کارگاههای هنری گرم کنیم تا به شکوفایی برسند و خود تبدیل به یک تولیدکننده
شوند. حتی به نظر من زنان خانه دار را باید وارد کار کرد و با سفال به آنها
روحیه داد. زنان سفالگر واقعا سرمایه های کشور هستند. ما هم تلاش کردیم در این
نمایشگاه با آموزش رایگان سفال به زنان و کودکان آنها را با این هنر آشنا کنیم.

در حال حاضر ما در نمایشگاه قرآن طرح فضاسازی سوره های قرآن
را عملی کرده ایم که خود یکی از خلاقیت های موجود در کار سفالگری است.

استقبال هنرمندان شهرستانی از این نمایشگاه چگونه بود؟

استقبال از شهرستان ها خیلی خوب بود زنان سفالگر بسیاری
می خواستند با هم ارتباط کاری برقرار کنند و بتواند در پوشش انجمن با همدیگر
مبادله فکری داشته باشند . برخی از این هنرمندان شهرستانی برای شرکت در
نمایشگاه مشکلاتی در مورد هزینه رفت و آمد و اسکان در تهران داشتند. شاید
هنرمندانی باشند که واقعا به دلیل نداشتن پول نتوانستند آثارشان را به تهران
بیاورند. برخی هم با زحمات بسیار کارهای بزرگی را از شهرستان آوردند که به
دلایلی کارشان پذیرفته نشد. چند نفری هم از سمنان از ما محل اسکان خواستند که
فقط توانستم برای آنان محلی را هماهنگ کنیم. ولی در کل باید بگویم برگزاری این
نمایشگاهها و حضور زنان در آنها و تبادل فکری موجود بین هنرمندان هم باعث
پیشرفت خود آنها و هم آگاهی خانواده ها از این هنر می شود.

زن هنرمند ایرانی و حفظ ارزش های اسلامی

آقای «اصغر مهرآیین» مدیر فرهنگسرای نیاوران نیز در مورد
برپایی این نمایشگاه و نحوه مشارکت فرهنگسرا در برگزاری آن گفت: «چند ماه قبل
از سوی مرکز امور بانوان وزارت ارشاد و همچنین خانم آرمین دبیر نمایشگاه، برای
به نمایش درآمدن آثار سفال در فرهنگسرا درخواستی شد ولی بعد مرکز امور بانوان
پیگیر ماجرا نشد و خود ما مجری این طرح شدیم و حدود سه ماه، دبیرخانه این
نمایشگاه در همین فرهنگسرا مشغول به کار بود. آثار رسیده در همین جا دریافت شده
و داوری شدند. انصافا هم آثار بسیار خوبی به نمایش در آمدند. خبرگزاری های
داخلی و چندین خبرگزاری خارجی دیگر، خبر و گزارش تصویری از نمایشگاه تهیه
کردند. بازدیدکنندگان خارجی هم برایشان بسیار جالب بود که زنان ایران این قدر
قدرتمند عمل می کنند، حتی سفیر کشور سوئد نیز بازدیدی از نمایشگاه داشت و آن را
بسیار حیرت انگیز دانست.»

خود شما سفال و این نمایشگاه را دارای چه ویژگی هایی دیدید
که علاقمند به همکاری با دبیر نمایشگاه شدید؟

هنر ایرانی و هنر سفالگران زن بسیار ستودنی بود، نقش و
نگارهای سفال ها و نوع آوری های موجود در آنها باید به نمایش گذاشته می شد. از
طرفی داشتن کارگاههای سفالگری در فضای آزاد باغ بسیار برای مردم جالب بود و
می توانستند پشت چرخ سفال بنشینند و با آموزش کوتاهی آثاری خلق کنند. در واقع
سفالگری با فطرت انسان سازگار است. این کارگاهها بازدیدکنندگان را به هنر و
یادگیری کار سفال علاقمند کرد و به آنها انگیزه داد تا به سراغ آموزش های هنری
بروند حتی برای ما هم انگیزه ای شد تا با توجه به اهدافی که داریم در آینده
کلاس های آموزشی برپا کنیم.

برخورد زنان سفالگر و شرکت کننده با مدیریت فرهنگسرا به چه
صورتی بود؟

همگی احساس رضایت داشتند و تشکر می کردند . برای ما هم خیلی
جالب بود که خانم ها از شهرستان ها کارهایشان را به اینجا می آوردند. مثلاً
خانمی بود که داستان رستم و سهراب را تبدیل به یک تابلوی سفال کرده بود ولی
کارش برای حضور در نمایشگاه آماده نشد.

در کل زیاد بودند افرادی که با عشق و علاقه آمدند و آثارشان
را تحویل دادند . ما هم داریم با مسئولین شهری ارتباطاتی برقرار می کنیم تا
بتوانیم سفارش هایی برای محیط های شهری بگیریم تا کار هنرمندان رونق پیدا کند.

با توجه به فضای فرهنگسرا و امکانات موجود، برنامه های
حمایتی شما از آثار بانوان و بخصوص برگزاری دومین نمایشگاه سفال زن در آینده
چیست؟

البته برنامه حمایتی خاصی برای نمایشگاههای بانوان نداریم
ولی وقتی خانم ها طالب برگزاری چنین نمایشگاههایی هستند انسان احساس می کند که
باید همکاری بیشتر شود تا بانوان بتوانند کارهایشان را عرضه کنند. شاید نتوانیم
حمایت مالی خاصی داشته باشیم ولی سعی می کنیم با حمایت های معنوی و همکاری کادر
فرهنگسرا به آنان کمک کنیم. از همین الان نیز آمادگی خودمان را برای برپایی
دومین نمایشگاه سفال زنان در سال آینده اعلام می کنیم تا این اتفاق با
خدمات رسانی بهتر صورت بگیرد. حتی برخی فرهنگسراها هم اعلام آمادگی کرده اند که
همین نمایشگاه و یا برخی از آثار آن در فرهنگسرای آنان نیز به نمایش درآید.

در خاتمه کمی هم از فعالیت های فرهنگسرا و بخصوص فعالیت های
اخیر بانون در آن توضیحاتی بدهید.

کار ما در حوزه ارائه آثار موسیقی، تجسمی، تئاتر و سینماست
و در واقع بحث تولید نداریم فعالیت های تجسمی نیز بیشتر از دیگر هنرها مشهود
است و هنرمندان می توانند آثارشان را در نگارخانه شماره یک و در فرهنگسرا به
نمایش بگذارند. در مقوله سینما، اکران فیلم های روز و نقد بررسی آنها را داریم
و نمایش و برنامه های کنسرت موسیقی هم که در سالن های خلیج فارس و گوشه
فرهنگسرا اجرا می شوند. در فضای باز هم هفته ای دو روز برنامه نمایشنامه خوانی
داریم که هم آقایان و هم خانم ها از آنها استقبال می کنند. مثنوی خوانی،
شاهنامه خوانی، سعدی خوانی و حافظ خوانی هم داریم که بیشترین استقبال کنندگان
خانم ها هستند و سر ساعت در سالن برگزاری شعرخوانی حضور پیدا می کنند. از طرفی
سعی ما بر این است که هنرمندان را به نمایشگاه های خارج از کشور اعزام کنیم. در
رایزنی هایی که با سفارتخانه ها داریم تا به حال چندین گروه هنرمند خانم را با
آثارشان به کشورهای خارجی فرستاده ایم و این کار از نظر من بسیار لازم است چرا
که برای افراد خارج از کشور بسیار جالب است که زن ایرانی به صورت فعال و با حفظ
ارزش های ایرانی و اسلامی در زمینه هنر نقش آفرینی داشته باشد.

اجرای نمایش «آواژیک» به کارگردانی «پانته آ بهرام» و چندین
جلسه نمایشنامه خوانی به کارگردانی خانم ها «سپیده نظری پور»، «پریسا وثوقی»،
«سارا امینی»، «ساناز ناصری»، «سوسن پرور»، «مژگان صادقی نسب» از جمله کارهای
خانم ها در فصل گذشته در فرهنگسرا بود.

در زمینه هنرهای تجسمی بانوان نیز به جز برگزاری همین
نمایشگاه اخیر، نمایشگاه آبرنگ های گیاهان خانم «فرامرزی» بود. همچنین در دو
نمایشگاه جشنواره هنرهای تجسمی که یکی از آنها به نفع بیماران سرطانی بود در کل
از ۱۵۳ هنرمند، ۶۰ هنرمند زن بودند. خانم ها «ایران درودی»، «فریده
شاهسوارانی»، «شهلا همایونی» و «گلناز قدیری» نیز آثارشان را در فرهنگسرا به
نمایش گذاشتند و خانم «فریده شاهسوارانی» را برای برپایی نمایشگاه، «زن، هنر،
معنویت» به ایتالیا اعزام کردیم.

یاد و یادگار بازدیدکنندگان نمایشگاه

زنان و مردان بازدیدکننده از هر سن و قشری پس از دیدن
نمایشگاه نظرات خود را این گونه ارائه کردند.

ـ دیدن نمایشگاه باعث شد به حضور زنان در عرصه های هنر
افتخار کنم و بر دست شان بوسه زنم.

ـ عوام کارهای سفالی را کاری عادی می دانند ولی من در این
نمایشگاه به ذهن خلاق و روحیات ظریف زنان هنرمند ایران پی بردم و به شخصه دید
جدیدی نسبت به هنر سفال پیدا کردم.

ـ وقتی زنان در تاریخ، مخترع سفال بودند، لذا غیر از این هم
از زنان توانمند ایرانی انتظار نمی رفت. در این نمایشگاه اعتقادات دینی و عشق و
مهم تر از همه خدا جاری بود.

ـ آثار برگرفته از احساسات زنانه بود، بسیار هنرمندانه و
تأثیرگذار.

ـ حیف که این کارها در جامعه جهانی دیده نمی شود اگر این
هنرمندان در سطح بین المللی کار ارائه دهند خیلی موفق خواهند بود.

ـ صدآفرین به خانم هایی که این آثار را خلق کرده اند،
خانم ها حتی در پرداخت و شکل گیری آقایان نقش بسزایی دارند.

ـ با دیدن نمایشگاه لطافت روح و آرامش را تجربه کردم،
زیبایی و آرامش مطلق را.

ـ به نظر می رسد در انتخاب آثار از دیدگاه خاصی پیروی شده
است ولی در کل برپایی این نمایشگاه بدون پشتیبانی خاصی، واقعا درخشنده و
زیباست.

ـ نمایشگاه خیلی زیبا بود فکر نمی کردم زمینه کار سفال
اینقدر وسیع باشد.

ـ با اینکه علاقه چندانی به سفال و سفالگری ندارم ولی آثار
زیبایی را دیدم و جذب این هنر شدم.

ـ خدا دست توانای این عزیزان را از جمیع آفات حفظ کند. دست
زنان هنرمند و پرقدرت همیشه پاینده باد.

ـ با دیدن نمایشگاه فهمیدم زیبایی آثار تاریخی ایران باستان
هنوز زنده است و نفس می کشد، تلفیق سنت و تجدد زیباست. در کلیه آثار زندگی و
روح موج می زند. رنگ فیروزه ای و خاک انسان را به یاد لحظه اول تولدش
می اندازد.

-بی نظیر بود، فوق العاده . امیدوارم این نمایشگاه روزی در
سطح بین الملل به نمایش گذاشته شود.

ـ کارها بسیار ارزشمند و هنری بود درست است که روی هنر
نمی توان قیمت گذاشت ولی برخی قیمت ها نجومی بود.

ـ چگونه می توان در قطعه ای خام و بی جان چنین آرام اما
بیقرارتر از باد و باران به ظهوری این چنین اندیشید.

ـ هنر سفال از دل آدمی سخن می گوید.

ـ با اینکه هنرمند نیستم ولی هنر را بسیار دوست دارم و از
نمایشگاههای هنری دیدن می کنم چون می دانم زحمت و روح حساسی پشت این کارها
نهفته است.

ـ نمایشگاه منحصر به فرد است چون فقط خانم ها در آن شرکت
کرده اند و از تمام انواع سفالینه ها نیز استفاده شده است.

ـ اگر فراخوان گسترده تری داده می شد هنرمندان دیگری هم
شرکت می کردند به نظرم برخی کارها در حد پروژه های دانشجویی بود.

ـ یک خسته نباشید درست و حسابی، هر چند می دانم کسی که دستش
و گِل را با هم همساز می کند خسته نمی شود.

ـ نمایشگاه ترکیبی از هنر و سلیقه و عشق زنان ایران زمین
بود. امیدوارم این آثار در زندگی واقعی ما هم نمود داشته باشد و فقط در
نمایشگاهها نباشد.

ـ این نمایشگاه قدمی برای شناساندن هنر زنان ایرانی بود و
من بسیار خوشحالم که شکوفایی هنر توسط این زنان را دیدم.

ـ خیلی خوشحال می شدم که می توانستم خودم هم ذره ای از این
هنرهای زیبا را یاد بگیرم.

ـ طرح های انتزاعی به نظرم بسیار جالب بودند مخصوصا کار
«بانوی آب» خانم آرمین.

ـ به عنوان یک تماشاگر عادی و غیرحرفه ای رنگ های فیروزه ای
در سفال ها را بسیار پسندیدم.

ـ خیلی خوشحال شدم که زنان ایرانی به این اندازه رشد و
شکوفایی رسیده اند و توانسته اند نمایشگاهی اختصاصی با این کیفیت خوب ارائه
دهند. در کارها تم ایرانی و سنتی بود و چیزی از تقلید و خودباختگی در آنها دیده
نمی شد.

ـ کاش این نمایشگاهها همیشه باشد تا انگیزه ای قوی برای
حضور زنان و دختران در عرصه هنر و ارائه تفکرات شان باشد.

پای صحبت داوران سفال

خانم ها «منیژه آرمین»، «مرضیه قره داغی»، «دکتر هایده
صیرفی»، «فریده تطهیری مقدم»، «عشرت سیروس»، «منیره قان بیگی» و «فخری گلستان»
داوران بخش مسابقه این نمایشگاه بودند که با آنان گفتگویی کوتاه داشتیم.

«مرضیه قره داغی» کارشناس ادبیات انگلیسی است و مترجم هشت
کتاب و مؤلف یک اثر در زمینه سفالگری. وی سال هاست در هنرستان ها سفالگری تدریس
می کند و سرفصل های درس سفال را برای دانشگاه علمی و کاربردی نگاشته است.

«قره داغی» که در نشست های حلقه های تفکر موضوع «نوآوری در
سفال» را مطرح کرده بود، در مورد آثار رسیده و نحوه داوری گفت: «نمایشگاه خیلی
خوب بود و در همه سطوح کار ارائه شده بود و بنا به سیاست دبیر نمایشگاه به خاطر
معرفی همه سفالگران زن، حتی برخی کارهای مبتدی نیز پذیرفته شده بود.

مشکل کارشناسی سفالگری در حال حاضر این است که سفالگر داریم
ولی به حد لازم کارشناس سفالگری نداریم که در این رشته تحصیل کرده باشند به
همین خاطر شاید ارزیابی ها و داوری های سفال نیز صد در صد ایده آل نباشد.در
داوری این نمایشگاه نیز چون فقط نظر یک نفر نیست و تعداد آرا مهم است گاه همه
نظرات موافق یک اثر نبود ولی در کل توانست رتبه بیاورد. مثلاً در بخش نقش
برجسته فقط یک نفراعلام شد و نفر دوم و سوم نداشتیم چون به نظر خود من تمامی
اصول نقش برجسته در دیگر کارها رعایت نشده بود.

برای اینکه نمایشگاههایی از این دست بربارتر شوند باید در
فراخوان فرصت بیشتری برای خلق اثر داد. همه زنان سفالگر در این نمایشگاه شرکت
نکرده بودند ولی می توان گفت توان زنان سفالگر همین است و مثلاً اگر دیگرانی هم
شرکت می کردند نمایشگاه باز در همین حد بود چرا که در بینال دو سالانه سفال نیز
بضاعت سفالگران در همین حد ارزیابی شد.»

«هایده صیرفی» که سال ها قبل در فرانسه دوره ساخت سفال را
پشت سر گذاشته است، دکترای تخصصی فرهنگ و زبان های باستانی دارد و در حلقه های
تفکر نیز نشستی با عنون رویکرد اسطوره شناسی در سفال داشت.

این مدرس لعاب و سفال گفت: «من همه رشته های هنری را دوست
دارم. یک مدتی رفتم سراغ نقاشی و بعد دیدم نمی توانم نقاش خوبی باشم، رفتم سراغ
موسیقی و متوجه شدم نوازنده خوبی هم نمی شوم و فقط شنونده خوب هستم. بعد رفتم
سراغ سفال و دیدم این هنر همان چیزی است که به آن علاقه دارم و می توانم هر
حرفی را که می خواهم با آن بزنم و همین شد که از سال ۶۸ به بعد در کنار مطالعات
دانشگاهی کار سفال را هم ادامه دادم.»

وی در مورد آثار ارائه شده در نمایشگاه گفت: «کارهادو دسته
بودند یکسری حرفه ای و یکسری متوسط و همین کار داوری را بسیار سخت می کرد
کارهای حرفه ای هم سطح هم بودند و رقابت ها از نظر تکنیک و فرم خیلی به هم
نزدیک بودند، آثار ضعیف هم که دیگر تکلیف شان معلوم بود؛ اما چیزی که در این
نمایشگاه توجه مرا جلب کرد این بود که روی فرم آثار کمتر کار شده بود و
سفالگران بیشتر به تجربه روی تکنیک ها و انواع لعاب ها پرداخته بودند، در صورتی
که در آخرین نمایشگاه دو سالانه قبلی، فرم ها بیشتر به چشم می آمدند . با توجه
به اینکه در زمینه باستان شناسی تخصص دارم می خواهم بگویم فرهای اصیل کم رنگ
شده اند. در ابتدای کار باید خود اثر فرم خوبی داشته باشد و وقتی فرم عالی بود
آن وقت باید دیگر تکنیک ها را هم پیاده کرد.

در کل می توانم بگویم نمایشگاه خیلی عالی بود و زنان سفالگر
ما در کشور بسیار حرفه ای و توانمند شده اند و می توانند در سطح بین الملل
معرفی شوند. مثلاً زنان سفالگر تبریزی کارهای بسیار خوبی از لحاظ فرم داشتند و
می توانم بگویم تبریز حرف اول را می زند.»

«فریده تطهیری مقدم» مدرس دانشگاه در رشته نقاشی ایران و
نقاشی روی سفال است. وی از ۳۳ سال قبل با خاک و سفالگری آشنا شده، و ۲۰ سالی
است که به صورت متمرکز کار سفال انجام می دهد.

«تطهیری مقدم» یکی از آرزوهایش این است که بتوان به عنوان
یک بوم نقاشی از سفال استفاده کرد و بوم خاک را بسیار توانمند برای ارائه نقاشی
روی آن می داند. وی در مورد کیفیت آثار شرکت کننده در اولین نمایشگاه سفال زنان
گفت: «به نظرم دو ویژگی خاص در هنر سفال و سرامیک باید رعایت شود؛ اول مهارت در
چرخ کاری است که دارد در نمایشگاه ها کم رنگ می شود و باید تمهیداتی اندیشید که
ارتباط انسان با خاک توسط چرخ بیشتر شود؛ دوم اینکه با توجه به چهار بخش داوری
آثار، بخش نقش آفرینی روی حجم نداشتیم و آثاری از این دست در بخش هنری کاربردی
بررسی شد. اما اگر به فرض در تابلوهای نقش برجسته، حجم سفالین به عنوان بوم
نقاشی فرض شود؛ نگاه ویژه تری به این بخش هم می شود. در واقع باید ساختار سازی
کرد، فقط هنر محض را می بینیم و این آثار کاربردی ندارند. آثار هنری کاربردی
فقط در حد تزئینی مطرح هستند در صورتی که اگر افرادی، هم نقاش باشند و هم سفالگ
می توانند آثار خوبی ارائه دهند.

در بحث حلقه های تفکر هم عنوان کردم که متأسفانه هنر هر جای
دنیا را یک کشف می دانیم اما با هنر خودمان آشنا نیستیم و اگر به کارهای هنری
قدیم ایران بپردازیم می گویند کهنه گرا هستیم و داریم کپی برداری می کنیم، در
حالی که با مشاهدات دقیق و آشنایی بیشتر با هنر خودمان به تاریخ مان ارزش
می دهیم و باید با ساختارهای جدید هنرمان را پویاتر کنیم و راهکارهای لازم را
آسیب شناسی کنیم.»

این مدرس دانشگاه در مورد نحوه داوری و بضاعت هنری زنان
سفالگر شهرستانی افزود: «ابتدا در کل باید بگویم نمایشگاه غنی بود ولی نشان از
همه ه توان زنان نبود چرا که از آخرین نمایشگاه سفال مدت زمان زیادی نگذشته و
فرصت نبوده تا هنرمند در مدت کمی کار جدیدی خلق کند و با امکانات کم آفرینشی نو
داشته باشد، اما به عنوان معرفی بخشی از توانمندی های زنان بسیار موفق بود و
خیل بازدیدکنندگان نیز به همین علت بود.

از آنجایی که شهر تهران وسعت زیادی دارد نباید فکر کنیم اگر
کاری در یک نمایشگاه عرضه شد در تمام سطح شهر دیده شده است باید این نمایشگاهها
به صورت مداوم در مکان های مختلف برپا شود تا کارهای خوب امکان دیده شدن داشته
باشند هر چند امکان دارد طیف هنرمند و جامعه هنر دوست قبلاً در نمایشگاه دیگری
این آثار را دیده باشند ولی تکرار نمایش آثار می تواند هنرمند را برای عموم
مخاطبان معرفی کند و جلسات نقد و بررسی با هدف تعمیق و شناخت بستر هنر، مؤثر
واقع شود.

ما به عنوان داور روی تکنیک های ساخت و نگاه به هویت ایرانی
و ساختار قوی آثار توجه ویژه داشتیم . حتی توجه در بخش پژوهش بسیار خوب بود و
آثاری که نگاه پژوهشی به تکنیکی داشتند، معرفی شدند.

در همه شهرستان ها هم کار یکسان نیست. مثلاً از برخی شهرها
مثل همدان که رشته سفال سرامیک دانشگاهی دارند و شهر لالجین که مکاتب هنری در
آن موجود است انتظار داشتیم کار هنری بیشتری ارائه شود. از طرفی سفال آذربایجان
و تبریز نیز معروف است و سفالگران این منطقه همه در یک مکتب کار می کنند و
تقریبا آثار خوبی به نمایشگاه فرستادند.

در عصر ارتباطات و با امکان ارتباط بین شهرستان ها و
هنرمندان باید هم انتظار داشته باشیم آثار آگاهانه و موفق شهرستانی از آثار
هنرمندان تهرانی بهتر باشد.»

«فخری گلستان» یکی دیگر از داوران بود که به عنوان مسن ترین
سفالگری که اثرش در نمایشگاه عرضه شده بود، در این گردهمایی شرکت داشت.

خانم «گلستان» که ۸۲ سال سن دارد، ۲۸ سال مدیریت یک
شیرخوارگاه و پرورشگاه را برعهده داشته و از سال ۶۱ به هنر سفال روی آورده و در
نمایشگاههای بسیاری شرکت کرده است. وی در مورد علاقه اش به سفال و نحوه گرایش
خود به این هنر گفت: «حدود پنجاه سال گذشته وقتی می خواستند آثار تاریخی مارلیک
را کاوش کنند برای تماشا به آنجا رفتم در آنجا دیدم از قبرهای دو هزار و چندین
ساله سفال های مختلف بیرون می آورند و این برای من بسیار جالب بود که سفال ها
با این قدمت هنوز سالم بودند. مسئول کاوش که از آشنایان بود و علاقه مرا به این
سفال ها دید، مقداری سفال شکسته شده به من داد و جایی را در موزه ایران باستان
مشخص کرد تا سفال ها را در آنجا به هم بچسبانم وقتی اولین گلدان بزرگ دسته دار
را به هم چسباندم بسیار خوشحال بودم و این در ذهن من ماند تا اینکه خودم فقط از
طریق کتاب خواندن و کار با چرخ توانستم سفالگری را بیاموزم . اکثر کارهایم هم
حجمی و مجسمه و یا کاربردی است.

وقتی گِل را به دست می گیرم با دنیا قطع رابطه و آرامش
بسیاری کسب می کنم طوری که گذشت زمان را درک نمی کنم و همه چیز جز کارگاه را
فراموش می کنم و گِل خودش به من می گوید مرا به این شکل درست کن . واقعا گِل در
حس آدم فرو می رود و خودش به سفالگر می گوید که مرا به چه شکلی بساز.»

با بیانیه هیئت داوران

«با احترام و تشکر از هنرمندان شرکت کننده در اولین
نمایشگاه زنان سفالگر هنرمند ایران، به اطلاع می رساند به دلیل کوتاه بودن
فاصله زمان اطلاع رسانی و برگزاری نمایشگاه، بسیاری از هنرمندان سفالگر
نتوانستند آثار جدید خود را جهت شرکت در نمایشگاه آماده کنند، لذا هیئت داوران
نظر خود را نسبت به آثار موجود در نمایشگاه و براساس مقایسه نسبی آنها با
یکدیگر و نه براساس توانایی زنان سفالگر ایران، صادر می کند.

با امید اینکه این نمایشگاه بتواند در ارتقاء اندیشه های
نو، توانایی اجرا بهتر، آشنایی با روش های اجرای بهتر، نوآوری و به کارگیری
تکنیک های جدید ساخت، به کارگیری صحیح مواد جدید، در نظر گرفتن مبانی سفال
تاریخی ایران و نگرش به هویت فرهنگی کشور، توجه و مطالعه و بررسی در راه شناخت
سفال تاریخی جهان و هنر سفال معاصر جهانی، انگیزه ای مؤثر باشد.»

گفتگویی با هنرمندان برگزیده

بخش نقش برجسته و تابلو

در این بخش خانم «رحجانه حسینی» از تهران رتبه اول را کسب
کرد و هیئت داوران اثری را شایسته مقام دوم و سوم ندانست. در ضمن از خانم
«نفیسه خلج» از کرج نیز در این بخش تقدیر شد.

«رحجانه حسینی» که به خاطر مجموعه «گذر تاریخ» این جایزه را
دریافت کرد، کارشناس رشته صنایع دستی در گرایش سفال است و در حال حاضر در
دبیرستان ها در رشته لعاب و در دانشگاه سوره در واحد سفال تدریس می کند.

وی که همراه با همسرش «هیربد همت آزاد» به کار