پاورپوینت کامل زنان بلوچ عاشق سوزن دوزی هستند ۳۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل زنان بلوچ عاشق سوزن دوزی هستند ۳۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل زنان بلوچ عاشق سوزن دوزی هستند ۳۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل زنان بلوچ عاشق سوزن دوزی هستند ۳۰ اسلاید در PowerPoint :

>

۱۹۴

دیداری با «مهتاب نوروزی» هنرمند رشته سوزن دوزی

هنر، تلاشی برای معنا بخشیدن به زندگی و کمالات انسانی است.
هنر قدیم ایران هم هنر بود و هم صنعت. هنر از آن جهت که خلاق بود و صنعت از آن
جهت که در زندگی مردم جریان داشت. شاید این بهترین عنوانی باشد که بتوان به
هنرهای قدیم ایران اطلاق کرد، یعنی هنر ایرانیان قدیم به مثابه زندگی آنها بوده
است. حضور و زندگی در جامعه سنتی همواره آمیخته از عشق و تدبیر بوده است. هنر
سنتی از خلاقیت و عواطف انسانی و اندیشه بشری لبریز بوده و از کارکردهای زندگی
اجتماعی بشر سرشار. بن مایه های هنرهای سنتی فرآیند اجتماعی اقتصادی زندگی بود
و نیاز و ضرورت دو مسئله ای که انسان در طول زندگی با آن مواجه است و این دو
نیاز او را به سمتی می برد که پدید بیاورد و بیافریند.

اما زمانی که این دو از میان زندگی مردم رخت برمی بندد،
هنرها به واسطه رابطه نزدیک شان با زندگی، کم کم از مردم جدا می شوند. و این از
یاد رفتن ها در دو حوزه اتفاق می افتد، هم هنر و هم هنرمند. امروز هم هنرهای از
یاد رفته داریم و هنر هنرمندان از یاد رفته.

«گنجینه های از یاد رفته هنر ایران» عنوان همایش و گردهمایی
بود که فرهنگستان هنر جمهوری اسلامی ایران در زمستان سال جاری برگزار کرد و به
پاسداشت از فرهنگ و هنر ایران، به نیت چهارده معصوم(ع)، از چهارده هنرمند
فرهیخته که هر کدام از دیاری با کوله باری از تجربه و قامتی خمیده از رنج
روزگاران بدون هیچ ادعایی آمده بودند، تجلیل کرد.

از میان این چهارده نفر، دو زن هنرمند که گرد سفید پیری بر
چهره شان بود، مورد تقدیر و تجلیل قرار گرفتند و فرصتی شد تا ما از نزدیک با
یکی از این هنرمندان زن آشنا شویم.

«مهتاب نوروزی» هنرمند ۷۵ ساله اهل روستای قاسم آباد بخش
بمپور از توابع شهرستان ایرانشهر است. او با توجه به موقعیت خاص منطقه از اوان
کودکی شروع به سوزن دوزی کرده است، و با توجه به ذوق و علاقه ای فراوان به یکی
از چهره های شاخص سوزن دوزی ایران تبدیل شده است.

او معنا و مفهوم هنر را به زیبایی تمام به تصویر کشیده است
و هنر سنتی سوزن دوزی را با چنان ذوق و مهارتی اجرا کرده است که تا قرن ها هنر
او زنده و جاوید خواهد ماند، و چشم جهانیان به حقیقت به نقش های سوزن دوزی او
خیره مانده است.

این زن ساده روستایی از هنرش می گوید: «عاشق سوزن دوری
هستم. هر نقشی که می زنم خیال و خاطر و ذهن خود را در پارچه نقش می کنم. عاشق
کارم هستم و به هیچ عنوان از آن دست نخواهم کشید.»

برق چشمان «مهتاب نوروزی» کوچک ترین و ریزترین زوایای نفشی
که بر پارچه می زند را در سیطره خود آورده است و این زن ۷۵ ساله روستایی بدون
هیچ ابزاری نقوش هندسی را با ذهن و خیال خود با مدد از رنگ ها بر روی پارچه
می نشاند.

بلوچ دوزی یا سوزن دوزی اصیل بلوچ که روزگاری تنها نوع
سوزن دوزی در کشور بوده است، از جمله هنرهای از یاد رفته ایران است که منبع
درآمد خوبی برای بسیاری از خانواده های بلوچ به حساب می آمده است.

«مهتاب نوروزی» در این مورد می گوید: «من و بسیاری از زنان
و هنرمندان قدیمی بلوچ دوری بدون توجه به بی مهری ها و عدم توجه مراکز فرهنگی و
بدون هیچ چشمداشتی، این هنر را که در شرف انقراض بود، را زنده نگه داشته ایم و
تا جان در بدن دارم به سوزن دوزی ادامه خواهم داد.»

او از درآمد سوزن دوزی و منبع درآمدش می گوید: «من
سوزن دوزی را شغل نمی دانستم و نمی دانم چرا که پول زیادی بابت آن همه زحمتی که
روی این هنر کشیده می شود، عاید نمی شود و درآمد بالایی ندارد و تمام زنان
سوزن دوز روستای قاسم آباد بمپور، سوزن دوزی را برای دل شان انجام می دهند نه
برای کسب درآمد. من از کودکی بیشتر به خاطر علاقه به سوزن دوزی همه همت و تلاش
خودم را روی این کار گذاشتم و پی کسب درآمد نبودم»

وقتی از خاطرات دوران کودکی اش می پرسی چشمان سیاهش برق
می زند و به نقطه ای خیره شده و می گوید:

«کوچک بودم، مادرم سوزن دوزی می کرد و خانواده ام مرا برای
این کار تشویق می کردند. سوزن دوزی، حرفه و کار رایج روستای ما بود، و می شود
گفت آن زمان همه زنان و دختران روستا سوزن دوزی می کردند. آن زمان سفارش از
سازمان صنایع دستی به زنان روستا داده می شد. اما آن زمان گذشت و با وادرات
صنایع پاکستانی دیگر سفارشی به زنان روستای ما داده نشد.»

«مهتاب» هنرمند که نامش با سوزن دوزی بلوچ عجین شده است. و
امروز، آثار بی نظیری از او به یادگار مانده است، در نقطه ای دورافتاده در
استان سیستان و بلوچست