پاورپوینت کامل انسجام اسلامی و چالش های فراروی ۱۱۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل انسجام اسلامی و چالش های فراروی ۱۱۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۱۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل انسجام اسلامی و چالش های فراروی ۱۱۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل انسجام اسلامی و چالش های فراروی ۱۱۰ اسلاید در PowerPoint :

>

۲۳

اتحاد و انسجام اسلامی، دارای ابعاد گوناگون سیاسی، اجتماعی
و فرهنگی است. لذا مباحث گوناگونی را می توان پیرامون آن مطرح کرد. از قبیل:
ضرورت اتحاد و انسجام اسلامی، مبانی اتحاد و انسجام اسلامی، سیره معصومان(ع) در
این باره، زمینه های وحدت و همبستگی، و راهکارهای رسیدن به این مقوله و همچنین
چالش ها و موانعی که بر سر راه اتحاد ملی و انسجام اسلامی قرار دارد و دهها
موضوع مهم دیگر.

دشمنان اسلام و نظام اسلامی در هر مقطعی که ما انتخابات
داشته ایم با کمک ایادی خود و با ایجاد یأس و ناامیدی در مردم تلاش کرده است که
مردم را نسبت به شرکت در انتخابات دلسرد کنند ولی مردم همواره نقشه های او را
خنثی کرده و موجب حیرت و سرگردانی او شده اند.

دشمنان خارجی و ایادی داخلی آنان پروژه بحران سازی و
چالش آفرینی را در آستانه انتخابات مجلس هشتم در دستور کار خود قرار داده اند.
نمونه ای از چالش ها و بحران آفرینی های آنان را از هم اینک که چند ماه به
انتخابات مانده در مطبوعات می بینیم. و شواهد بیانگر آن است که به زودی بر شدت
آن نیز افزوده خواهد شد.

چالش هایی که بر سر راه تحقق انسجام اسلامی قرار دارد
بسیارند از جمله: استعمار و توطئه هایش، صهیونیسم جهانی، حکومت های استبدادی،
روشنفکران سکولار و عالمان متحجر، تعصبات نابجای مذهبی، جهل مذاهب نسبت به
یکدیگر، نفوذ و رسوخ رذائل اخلاقی در میان مسلمانان، غفلت مسلمانان … بخشی از
این چالش ها به شمار می آیند. بی شک، با این چالش ها و موانع به خوبی می توان
مقابله کرد به شرط اینکه کارگزاران حکومتی، حوزه های علمیه و بالاخره تمام
نیروهای فکری و فرهنگی و سیاسی ملت های مسلمان تلاش چشمگیر به عمل آورند.
خواستار انسجام اسلامی شدن گام اول است که رهبر انقلاب آن را طرح کردند.
گام های بعدی به فعلیت درآوردن امکانات جهان اسلام، در این راستا است که با
فعال شدن بازوی فکری و فرهنگی جمهوری اسلامی ایران و هماهنگ عمل کردن آن با
بازوی سیاسی در خارج از مرزها به ویژه در کشورهای عربی اسلامی عملی خواهد شد.

در این مقال به برخی از چالش های فراروی انسجام اسلامی
خواهیم پرداخت.

هدف اصلی استعمار، نابودی دین و غارت منابع مادی و معنوی
همه مسلمانان است. اگر احیاناً قرائت خاصی از اسلام را می پذیرد و با قرائت
دیگری به نام بنیادگراها به دشمنی می پردازد این خود یک توطئه است تا از این
راه اعتماد بخشی از مسلمانان را به خود جلب کرده و با وسیله قراردادن آنها به
اهداف شوم و شیطانی خود برسند.

چالش ها و انسجام اسلامی

۱ـ استعمارگران

استعمارگران یکی از موانع بی چون و چرای انسجام و همبستگی
به شمار می آیند. آنان همواره یکی از عوامل اصلی ایجاد اختلاف و ایجاد کینه در
میان مسلمانان بوده اند. شعار همیشگی آنان «تفرقه بینداز و حکومت کن» بوده است.
علت تأکید بر بهره گیری از اختلاف در گذشته و حال از سوی آنان این است که آنان
برای سلطه خود بر کشورهای اسلامی و به غارت بردن منابع مادی و معنوی آنان با
موانع عمده ای روبه رو بوده اند. زاید اسلام و آموزه های آن و همچنین نفوذ
عالمان دینی سدّی محکم در برابر استعمارگران بوده است. آنان برای شکستن این سد
راههای گوناگونی را تجربه کردند، رویارویی نظامی، تحریف و وارونه جلوه دادن
آموزه های اسلامی. ترویج فساد و فحشاء و ایجاد اختلاف و تفرقه در میان مسلمانان
و … .

استعمارگران با جمع بندی تجربیات گذشته خود به این نتیجه
رسیده اند که بهترین و موفق ترین راه برای دستیابی به اهداف شان ایجاد تفرقه در
میان مسلمانان است. استعمارگران از جمله انگلیس در گذشته و حال برای ایجاد
تفرقه در میان مسلمانان راههای فراوانی را تجربه کرده اند. از جمله بهره گیری
از رخنه و نفوذ مأموران خود در میان مسلمانان، از باب نمونه، همفر جاسوس
کهنه کار انگلیسی در خاطراتش به بخشی از مأموریت های خود چنین اشاره می کند:

«دامن زدن به اختلاف مذهبی با ایجاد حس بدگمانی و سوء ظن در
میان مسلمانان شیعه و سنی و نگارش مطالبی اهانت آمیز، تهمت انگیز از سوی هر
گروه نسبت به گروه دیگر ضرورت دارد. در اجرای این برنامه سودمند، تفرقه و نفاق
نباید از صرف هزینه های بسیار خودداری شود.»

استعمارگران برای رسیدن به این هدف شوم از جعل هر گونه اتهام و داستان سازی
علیه شیعیان و اشاعه آن در بین اهل سنت و برعکس، و بزرگ جلوه دادن اختلافات
مذهبی – به گونه ای که هر کدام دیگری را کافر و حتی کشتن و نابودی یکدیگر را
روا بدانند کوتاهی نکرده و با همه توان تلاش کرده اند که این اختلافات را با
چاشنی داغ مذهبی در هم آمیزند از باب نمونه:

«در دوران صدارت امیرکبیر، انگلیسی ها در قندهار و سنی ها
را تحریک می کردند و به آنها القا می کردند که اگر ایران حاکم بلامنازع
افغانستان گردد، شیعه پیش می افتد و منافع سنی ها در خطر خواهد افتاد. اقدامات
انگلیسی ها در سنی ها کارگر افتاده بود تا آنجا که روز عاشورا سال ۱۲۶۷ در حالی
که شیعیان سرگرم عزاداری بودند. سنی ها به تحریک عمال انگلستان بر سر آنها
ریختند و کشتار فجیعی به راه انداختند.»

و با این عمل آتش اختلاف را برانگیخته و دل های شیعیان را جریحه دار کردند. در
این سوی در میان شیعیان دست به اعمالی مرموز زده تا علاوه بر نگه داشتن ریشه
اختلاف، دل های برادران اهل تسنن را نسبت به شیعیان مکدر نمایند و اسباب
آتش افروزی را مهیا سازند. نقل می کنند:

«روضه خوانی، زاید در مسجدِ نزدیک سفارت عثمانی (در تهران)
زاید هر روز صبح روضه حضرت زهرا(س) می خواند. و پس از آن نسبت به خلیفه دوم
بدگویی می کرد. شخصی در پی جویی فلسفه این کار از روضه خوان سؤال می کند. آقا
مگر شما روضه دیگری بلد نیستید؟ چرا هر روز همین روضه را می خوانید؟ او
می گوید: شخصی بانی این روضه خوانی است. او برای هر روز ۵ ریال به من می دهد و
می گوید: روضه حضرت زهرا(ص) را با این خصوصیات بخوان.»

این شخص پس از تحقیق و پیدا کردن واسطه ها و پرسش از آنها
به سفارت انگلستان می رسد و مشخص می شود که سفارت انگلستان برای روضه خوانی
روزی ۲۵ تومان اختصاص داده است. چرا که هم سفارت عثمانی که سنی مذهب اند و
افرادی که از اهل تسنن، برای نماز به این مسجد می آیند، نسبت به ایران و مذهب
شیعه تحریک شوند. نظیر همین قضیه در مشهد مقدس نیز، در محلی که مورد تردد و
مرکز داد و ستد برادران اهل سنت و شیعه بوده، انجام می گیرد.

شخصی در «دارالسیاده» حضرت رضا(ع) روضه حضرت زهرا(س) را به
مدت دو سال نیم با آن شکل مخصوص می خواند، در اینجا نیز پس از تحقیق و بررسی
معلوم می شود که این کار نیز توسط کنسول گری انگلستان انجام می گرفته است.
امروز نیز، استعمارگران از هلال شیعی و پیش افتادن شیعه در عراق و لبنان و …
سخن گفته و کشورهای اسلامی و علمای اهل سنت را علیه ایران تحریک می کنند.

«مایکل برانت» به یکی از معاونان سابق سازمان سیا، همانند
همفر، از سیاست تفرقه میان شیعه و سنی تا سرحد

در اوج مبارزات ملت مسلمان هند و پاکستان ایجاد فرقه
قادیانیه به وسیله انگلیس طرح ریزی می شود، و غلام احمد قادیانی کاندیدای این
کار می گردد. او در فتواهای خود با همه توان تلاش می کند که خشم مسلمانان را
نسبت به دولت انگلیس فرو نشاند و آنان را به همکاری با انگلیس وادار سازد و چون
بریتانیای کبیر از جهاد اسلامی سخت ناراضی است، لذا غلام احمد رسماً جهاد را
تحریم و آن را لغو شده اعلام داشت.

نابودی شیعیان سخن می گوید. و مؤسسه امریکن اینتر پرایز،
تنها راه مقابله با نظام اسلامی ایران را ایجاد اختلافات داخلی و اختلاف بین
شیعه و دیگر مسلمانان دانسته است.

هدف اصلی استعمار، نابودی دین و غارت منابع مادی و معنوی همه مسلمانان است. اگر
احیاناً قرائت خاصی از اسلام را می پذیرد و با قرائت دیگری به نام بنیادگراها
به دشمنی می پردازد این خود یک توطئه است تا از این راه اعتماد بخشی از
مسلمانان را به خود جلب کرده و با وسیله قراردادن آنها به اهداف شوم و شیطانی
خود برسند.

تلاش های استکبار برای تفرقه در میان مسلمانان بسیار گسترده
است از جمله:

۱ـ تحریک احساسات شیعه و سنی علیه یکدیگر که به نمونه هایی
از آن اشاره کردیم.

۲ـ تأسیس فرقه ها و گروههای افراطی.

۳ـ تدوین و تألیف کتاب های تفرقه انگیز و نشر وپخش آنها.

۴ـ راه اندازی سایت های اینترنتی با تحریک برخی از ناآگاهان
شیعه و سنی و یا با نام شیعه و سنی.

۵ ـ حمایت از افراد نامتعادل.

۶ـ رواج اتهام و شایعه از سوی شیعه علیه اهل سنت و به عکس.

۷ـ جلوگیری از شناخت مسلمانان نسبت به یکدیگر.

۸ ـ حمایت از حکومت های لائیک و روشنفکران لائیک و غرب زده.

۹ـ بزرگ نمایی اختلافات.

۱۰ـ طرح موضوعات تفرقه افکنانه.

استعمارگران از عوامل یاد شده و عوامل دیگری همانند آن برای
تفرقه بهره می گیرند برای اینکه بحث به درازا نکشد تنها به چند مورد که از
اهمیت بیشتری برخوردار است اشاره می کنم:

چه کسی است که نداند فعال شدن صوفی گری و بهائیت در ایران و
وهابیت در عربستان سعودی و گروههای تکفیری در عراق و پاکستان بخشی از سیاست های
استعماری در جهت اختلاف بین مسلمانان در جهان اسلام است.

الف: تأسیس فرقه ها و گروه های افراطی

یکی از گام هایی که استعمار برای ایجاد اختلاف در میان
مسلمانان برداشته و برمی دارد ایجاد و تأسیس فرقه ها و گروههای افراطی و
استعماری است. تا با ایجاد تفرقه و تشتت در میان مسلمانان به هدف اصلی خود که
نابودی اسلام و مسلمانان است برسد. دستورالعمل استعمار پیر انگلیس، به
جاسوس های خود در مناطق اسلامی در این باره چنین است:

«تبلیغ عقائد و مذاهب من درآوردی و ساختگی در مناطق اسلامی
با برنامه ریزی آگاهانه و منظم، به گونه ای که تبلیغ پس از ارزیابی زمینه های
مساعد فکری در اقشار مردم صورت گیرد.

و خلاصه بی گدار نباید به آب زد … نشر و تبلیغ این مذاهب
جعلی نباید منحصر و محدود و در مراکز تشیع باشد، بلکه در میان فِرَق اربعه اهل
تسنن نیز باید مذاهبی از این دست به ترتیبی که یاد شد، انتشار یابد. و اختلافات
و منازعات شدیدی بین این فرقه ها برپا گردد تا بدان جا که هر فرقه خود را
مسلمان واقعی، و دیگران را مرتّد، کافر. واجب القتل پندارد.»

پس از این دستورالعمل، جاسوسان با مطالعه و دقت و شناخت موقعیت های اجتماعی و
سیاسی جوامع و گرایش های افراطی و تفریطی به ایجاد فرقه هایی دست زدند. روشن
است که استعمارگران هیچ گاه این کار را به گونه ای مستقیم انجام ندادن، بلکه
برای اجرای این هدف به سراغ کسانی رفتند که از ایمان قوی و محکمی برخوردار
نبوده و زمینه گرایش های گوناگون در آنان وجود داشت. ایجاد فرقه های بهائیت و
شیخیه، در میان شیعیان و وهابیت در میان اهل تسنن، و فرقه قادیانیه در میان
مسلمانان هند، صوفی گری، فرقه اسماعیله بابیت و بهائیت، همه و همه فرقه هایی
هستند که به وسیله استعمارگران به وجود آمده اند. از باب نمونه: در اوج مبارزات
ملت مسلمان هند و پاکستان ایجاد فرقه قادیانیه به وسیله انگلیس طرح ریزی
می شود، و غلام احمد قادیانی کاندیدای این کار می گردد. او در فتواهای خود با
همه توان تلاش می کند که خشم مسلمانان را نسبت به دولت انگلیس فرو نشاند و آنان
را به همکاری با انگلیس وادار سازد و چون بریتانیای کبیر از جهاد اسلامی سخت
ناراضی است، لذا غلام احمد رسماً جهاد را تحریم و آن را لغو شده اعلام داشت.

او خود به صراحت می گوید: «من قسمت عمده عمر خود را در تأیید حکومت انگلستان و
پیروزی آن بسر آورده ام و در منع جهاد و وجوب اطاعت از اولی الامر «انگلیس» به
اندازه ای کتاب و نشریه و

اعلامیه منتشر کرده ام که اگر آنها را جمع کنند، مثنوی
هفتاد من کاغذ شود، من اینها را در مصر، سوریه، ترکیه و … پخش کرده ام … من
عقیده دارم که اسلام مرکب از دو جزءاست: اطاعت از خدا و اطاعت از حکومت
بریتانیا، که امنیت را به ما ارزانی داشته و در سایه آن از ظالمین و ستمگران
نجات یافته ایم».

بدین وسیله در زمانی که مسلمانان احتیاج به وحدت شدیدی در راه مبارزه با
استعمار انگلیس دارند، این فرقه نقش بزرگی را در ایجاد رخنه در صفوف مسلمانان و
پراکندگی آنان اجرا می نماید.

پس از انقلاب اسلامی نیز با فعال کردن برخی از همین گروهها
و ایجاد و تأسیس برخی دیگر از گروههای افراطی، اختلاف و تفرقه بین مسلمانان را
پیگیری می کنند. چه کسی است که نداند فعال شدن صوفی گری و بهائیت در ایران و
وهابیت در عربستان سعودی و گروههای تکفیری در عراق و پاکستان بخشی از سیاست های
استعماری در جهت اختلاف بین مسلمانان در جهان اسلام است.

نظر شرف الدین این بود که بسیاری از اختلافات سنی و شیعه
پایه درستی ندارد، بلکه سرچشمه آنها دروغ و اتهام ها و تبلیغاتی است که در
شرایط زمانی خاص مطرح شده است و قدرت های سیاسی گذشته آنها را اشاعه داده اند.

ب: تدوین و تألیف کتاب های تفرقه انگیز

تدوین و تألیف کتاب ها، مقالات و رساله های تفرقه انگیز و
نشر و پخش آن در میان مسلمانان یکی دیگر از توطئه های استعمار در جهت تفرقه
است. بسیاری از کتاب هایی که هم اینک علیه اهل سنت و به عکس چاپ و نشر می شود
استعمار به گونه ای مستقیم و یا غیر مستقیم در آن نشر و پخش دخالت دارد. با
پیگیری هایی که چندی پیش انجام شد روشن شد که از یک مرکز سنی کتاب هایی به نام
شیعه و علیه اهل سنت و از یک مرکز شیعی کتاب هایی علیه شیعه و به نام اهل سنت
نشر می شده است. متأسفانه کتاب هایی که امروزه در کشورهای اسلامی علیه اعتقادات
شیعیان در تیراژ بسیار بالا نشر می شود بسیار زیاد است. از جمله هر ساله
کتاب هایی در میان حجاج ایرانی و غیر ایرانی علیه شیعه پخش می شود. و نیز در
برخی از کشورها و منطقه های سنی نشین کتاب هایی علیه اهل سنت نوشته و پخش
می شود. این گونه کارها آن هم با وسعت فراوان و با تیراژ بسیار زیاد بدون
برنامه ریزی دشمنان اسلام ممکن نیست. همان گونه که بیش از این اشاره کردیم
استعمارگران دیگر به اختلاف بین شیعه و سنی رضایت نمی دهند بلکه از دشمنی و جنگ
آنان علیه یکدیگر سخن می گویند و برهمین اساس در عراق به کشتار شیعیان پرداخته
و آنان را به اهل سنت نسبت می دهند و به کشتار اهل سنت پرداخته و آن را کار
گروههای شیعی و یا ایرانی قلمداد می کنند.

ج: اتهامات مذاهب نسبت به یکدیگر:

یکی دیگر از عوامل تفرقه در میان مسلمانان اتهاماتی است که
مسلمانان نسبت به یکدیگر وارد می سازند. «نقش استعمار در جعل و رواج این
اتهامات نیز، از سوی متفکران اسلامی، در بسیاری از موارد افشا شده است.
استعمارگران با جعل و رواج برخی از تهمت ها افکار مسلمانان را نسبت به هم تحریک
کرده و ناآگاهان از مسلمانان نیز، رواج این اتهامات را در سطح وسیعی مرتکب
شده اند این مسئله اختصاص به گروهی خاص نداشته و در میان شیعیان نیز افرادی
یافت می شوند که عهده دار نشر اکاذیب و تهمت ها نسبت به اهل سنت بوده اند. در
مقدمه کتاب النص و الاجتهاد در این باره چنین آمده است:

«نظر شرف الدین این بود که بسیاری از اختلافات سنی و شیعه
پایه درستی ندارد، بلکه سرچشمه آنها دروغ و اتهام ها و تبلیغاتی

بنگاههای استعماری به منظور تکمیل نقشه های شوم خود در
جدایی مسلمانان از یکدیگر، ضمن احیای تهمت های گذشته و چاپ برخی از کتاب های
گذشته با ادبیات تازه و نو، تهمت های جدیدی را نیز که با اوضاع کنونی تناسب
دارد متوجه شیعیان ساخته اند.

است که در شرایط زمانی خاص مطرح شده است و قدرت های سیاسی
گذشته آنها را اشاعه داده اند.»

شرف الدین خود در کتاب الفصول المهمه فی تألیف الامه، به شرح عامل ها و سبب های
نسبت های ناروا به شیعه پرداخته و نقش چند عامل زیرا را برجسته تر می بیند:

کسانی که به شیعه اتهام می زنند بر چهار دسته اند:

۱ـ غرض های سیاسی گروهی از دانشمندان وابسته به پادشاهان
بنی امیه و بنی العباس، آنان در دوره ای که شیعیان امنیت اجتماعی و سیاسی
نداشتند، مجوزی برای هجوم اصحاب قدرت به شیعیان می ساختند.

۲ـ شماری از عالمان اهل سنت نیز برای بازداشتن مردم از
گرایش به شیعه اتهام هایی را به آنان نسبت می دادند.

۳ـ اشتراک لفظی نام شیعه، گروهی این نام را که بر فرقه های
گوناگون اطلاق می شد به یک معنی می دانستند. و چنین می پنداشتند که عقاید
گروههایی چون: کیسانیه، فطحیه، خطابیه و… با شیعیان در یک گروه قرار دارد.

۴ـ گروهی نیز در نقل تهمت ها بر علمای پیشین اعتماد کردند
بدون اینکه در درستی و نادرستی آن تحقیق کنند و یا به منابع اصلی شیعه مراجعه
کنند.

عوامل یاد شده نیز بیانگر آنند که حکومت های اموی و عباسی و
عالمان وابسته به آنان … در اتهام به شیعه نقش داشته