پاورپوینت کامل اتحاد ملی، چالش ها، راهکارها ۱۱۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل اتحاد ملی، چالش ها، راهکارها ۱۱۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۱۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل اتحاد ملی، چالش ها، راهکارها ۱۱۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل اتحاد ملی، چالش ها، راهکارها ۱۱۲ اسلاید در PowerPoint :

>

۱۰

سخن از اتحاد و همبستگی ملی، سخنی دیروزی نیست، بلکه امروزی
و فردایی نیز هست. بلکه امروز بیش از دیروز و فردا بیش از امروز، امت اسلامی و
نیاز به همسویی، همدلی و همگرایی دارد. و نیز این مقوله، مقوله ای مردانه و یا
زنانه نیست. بلکه از تکالیف عامّ و مشترک همه زنان و مردان است. یکایک ما از زن
و مرد باید به سهم خود و به قدر توان و ظرفیت و مسئولیت خود در تحقق اتحاد ملی
تلاش کنیم.

رویکرد به همدلی و همراهی، تنها ریشه در چگونگی ها، وضع حال
و پیوستگی های جهان کنونی ندارد بلکه یکی از پیام های اصلی و حیاتی مکتب اسلام
است که مرز زمان و مکان نمی شناسد و پیامی است برای همه انسان های مسلمان در
همه جای روی زمین، و همواره از گذشته تا به حال نیز، مورد تأکید و توجه مصلحان
و پیشوایان اسلامی بوده است. ولی به اعتقاد کارشناسان و صاحب نظران در شرایط
فعلی این موضوع اهمیت دو چندانی یافته است، به گونه ای که مقام معظم رهبری
امسال را «۱۳۸۶» سال اتحاد ملی و انسجام اسلامی نامگذاری کردند. گزینش نام و
شعار برای هر سال از سوی رهبری، صرفا یک عمل تشریفاتی نیست. این نامگذاری ها به
ما و ملت و مسئولان نشان می دهد که چه می خواهیم و دنبال چه چیزی باید باشیم.
نامگذاری سال «۸۶» به «اتحاد ملی و انسجام اسلامی» از یکسو مردم و مسئولان نظام
اسلامی را در چارچوب مصالح عمومی و منافع ملی به وحدت و همدلی تشویق می کند، و
از سوی دیگر، زمینه ساز تلاش و حرکتی مضاعف، در جبهه تقویت همبستگی ملت های
مسلمان، با هدف دفاع از کیان اسلام می باشد.

هر ساله پس از پیام نوروزی مقام معظم رهبری حضرت آیت اللّه
خامنه ای، نهادها، سازمان ها، مطبوعات و اقشار مختلف مردم در صدد بیان ابعاد
گوناگون شعار مربوط به آن سال برمی آیند و مبانی دینی، سیاسی و فرهنگی، آن را
تبیین می کنند. اما آنچه که باید مورد توجه همگان باشد این است که نگاه ما به
این شعارها صرفا نگاهی سطحی و زودگذر نباشد. چرا که این شعارها نیاز همیشگی
دولت و مردم ما را، به این مقولات نشان می دهد. ولی شرایط کنونی کشور و منطقه
ایجاب می کند که توجه و تأکید بیشتری به این دو مقوله مهم و حیاتی بشود. اکنون
بیش از هر زمان دیگری دست های تفرقه افکن در داخل ایران و عوامل ضد وحدت در
خارج ایران فعال شده، و مقابله با آنها به هوشیاری و تلاشی مضاعف نیاز دارد.
موضوع این مقال، موانع و چالش هایی است که فراروی اتحاد ملی قرار دارد. هر چند
به راهکارها نیز اشاراتی خواهیم داشت. به امید آنکه پس از شناسایی موانع در جهت
رفع آن اقدامی جدی و مؤثر به عمل آید.

سخن از اتحاد و همبستگی ملی، سخنی دیروزی نیست، بلکه امروزی
و فردایی نیز هست. بلکه امروز بیش از دیروز و فردا بیش از امروز، امت اسلامی و
نیاز به همسویی، همدلی و همگرایی دارد. و نیز این مقوله، مقوله ای مردانه و یا
زنانه نیست. بلکه از تکالیف عامّ و مشترک همه زنان و مردان است.

چالش های فراروی اتحاد ملی

در راه اتحاد و همبستگی ملی موانع و چالش هایی وجود دارد.
دشمن نیز با بهره گیری از همین زمینه ها تلاش های فراوانی در جهت ایجاد تفرقه و
جدایی به عمل می آورد تا راه را برای اهداف شوم خود هموار سازد. پیش از آنکه به
شرح موانع بپردازیم، اشاره به مفهوم اتحاد ملی مفید و مناسب می نماید.

مفهوم اتحاد ملی

اتحاد و همبستگی به معنای ارتباط اشیا و مواد با یکدیگر و
«ملّی» به معنای منسوب به «ملّت» (آیین، دین) گاهی نیز «ملّی» به معنای دولتی
در فرهنگ ما بکار برده می شود مانند مدارس ملّی. چون دولت نماینده ملت است.
صنایع ملّی یعنی صنایعی که در دست دولت است.

اما تعریف اصطلاحی: اتحاد ملی به معنای وحدت و همدلی همگانی و مردمی (میان مردم
ومسئولان) و همکاری همگان با یکدیگر است.

آنچه که باید مورد توجه همگان باشد این است که نگاه ما به
این شعارها صرفا نگاهی سطحی و زودگذر نباشد. چرا که این شعارها نیاز همیشگی
دولت و مردم ما را، به این مقولات نشان می دهد. ولی شرایط کنونی کشور و منطقه
ایجاب می کند که توجه و تأکید بیشتری به این دو مقوله مهم و حیاتی بشود.

رهبری معظم انقلاب اتحاد ملی را چنین تعریف می کند:

«همکاری، همدلی، بازو به بازو دادن و دل ها را به یکدیگر
مرتبط کردن و به سمت هدف های والای این ملت که برای بِهْروزی و پیشرفت او و
کشورش لازم است پیش رفتن.»

اهمیت و ضرورت اتحاد ملّی

«اتحاد ملّی» از مهم ترین عوامل پیروزی انقلاب اسلامی و
تداوم آن در حدود سه دهه گذشته بوده است. و برای ادامه راه نیز بدان نیاز جدی
داریم. امام خمینی(ره) و پس از ایشان، مقام معظم رهبری، بر این معنا بارها
تأکید کرده اند. از جمله مقام معظم رهبری علاج همه دردها و رمز پیروزی ملت
ایران و پشتوانه همه تلاش های مردم و مسئولان را در وحدت و همدلی دانسته و
می فرمایند:

«همه ملت ایران، این درس پر مغز و کوتاه را از امام عزیزمان
به یاد داشته باشند و وحدت کلمه بر محور اسلام را فراموش نکنند، و اعتصموا
بحبل اللّه جمیعا و لاتفرقوا. به ریسمان الهی چنگ زنید و بر محور اسلام متحد
شوید. این اتحاد علاج همه درها و کوبنده تمام دشمنان است. اکسیر اعظم برای
پیروزی ملت ایران، همین یک نکته است: اتحاد کلمه براساس اسلام.»

تلاش های بسیار حضرت امام و مقام معظم رهبری در جهت ایجاد اتحاد و همبستگی از
مواردی است که با بررسی تاریخ انقلاب اسلامی، آن را به وضوح مشاهده می کنیم.
اتحاد و همبستگی از مفاهیمی است که بارهای بار، امام خمینی(ره)، و مقام مظعم
رهبری به مردم و مسئولان کشور سفارش کرده اند و در هنگامه هایی که یک موضوع پر
اهمیت در دستور کار بوده و یا دشمن برای مخدوش کردن اتحاد و همبستگی
سرمایه گذاری خاص کرده تأکید آن بزرگواران نیز، براین مسئله، بیشتر بوده است.

اگر مقام معظم رهبری، اتحاد ملی را جزیی از شعار امسال قرار
می دهد به همان جهات یاد شده است. چرا که تفرقه و اختلاف افکنی دشمنان
اصلی ترین حربه ای است که آنان بارها از آن سخن گفته اند. از جمله: مؤسسه
امریکن اینتر پرایز، که به مخزن اندیشه نئومحافظه کاران آمریکایی، N.C.I.T،
معروف است و دولتمردان بوش یا از این مؤسسه به کابینه آمده اند و یا به هر
دلیلی پس از کناره گیری از دولت بوش، به این مؤسسه بازگشته اند. در گزارشی
درباره راههای مقابله با جمهوری اسلامی ایران، خطاب به نئومحافظه کاران حاکم بر
آمریکا، می نویسد: «اگر تهدیدها علیه ایران با بی اعتنایی این کشور روبه رو
شود، بعد از آن هیچ گام دیگری برداشتنی نخواهد بود و برپایی جنگ، قبل از آنکه
جمهوری اسلامی ایران را به مخاطره اندازد، برای آمریکا و متحدانش هولناک است.»
امریکن اینتر پرایز، در ادامه چنین توصیه می کند: تنها راه مقابله با حکومت
دینی ایران، که می رود به قدرت منطقه تبدیل شود درگیری داخلی است. این
درگیری ها می تواند در دو عرصه گروهها و احزاب سیاسی و قومیت ها و مذاهب در
داخل کشور پدید آید. و می افزاید: اختلافات قومی و مذهبی ظرفیت گسترش به بیرون
مرزهای ایران را نیز دارد … .»

نمونه هایی از این دست در اظهارنظرها، گزارش ها و طرح های دشمنان به فراوانی
دیده می شود. اگر این اعترافات آشکار نمی شد عملکرد آمریکا و متحدانش به ویژه
انگلیس و اسرائیل کمترین تردیدی باقی نمی گذاشت که بر هم زدن اتحاد ملی و
انسجام اسلامی اصلی ترین هدف دشمن برای مقابله با ایران و نهضت جهانی اسلام
است.

از این زاویه، ایران اسلامی، در این مقطع حساس و شرایط ویژه
تاریخی، بیش از هر زمان دیگر به اتحاد و همگرایی نیاز دارد و خدشه دار کردن
اتحاد ملی به هر بهانه ای از هیچ فرد و گروه علاقه مند به کشور و معتقد به
اسلام پذیرفتنی نیست. چرا که استکبار جهانی به بهانه های گوناگون همانند انرژی
هسته ای و اتهام دخالت ایران در عراق و لبنان علیه نظام اسلامی، توطئه چینی
می کند. تهدید به جنگ، می کند. جنگ روانی راه می اندازد … . تنها در سایه
وحدت و همدلی است. که می توان نقشه های دشمن را خنثی کرد. افراد و گروههایی که
اتحاد و همبستگی را پاس نمی دارند چه بخواهند و چه نخواهند آب به آسیاب دشمنان
اسلام به ویژه آمریکا و متحدانش می ریزند.

اتحاد ملی و چالش ها

همانگونه که اشاره کردیم چالش ها و موانع اتحاد ملی، بسیار
است از جمله: طرح ارزش های جاهلی و غربی در میان کشور و مردمی که اسلام دین
مشترک اکثریت قریب به اتفاق آنان است. خدشه در اصول و مواضع مورد وفاق مردم.
مطلق اندیشی، باندبازی و حزب گرایی، هواهای نفسانی (به ویژه خود برتربینی و
عیب جویی) رخنه و نفوذ فرصت طلبان، طرح اندیشه های التقاطی، نبود فرهنگ رقابت
سالم،

خدشه در اصولی که مردم بدان ایمان دارند و یا مورد توافق
اکثریت جامعه اسلامی قرار گرفته است از عوامل واگرایی است.

از این رو علی(ع) سفارش می کند:

«آنچه را که پیوند اسلامی بدان استوار و پایه های طاعت بر
آن پایدار است بر خود لازم شمارید.»

تقدم مصالح فردی بر مصالح عمومی، تفسیرهای مدرن و متحجرانه
از اسلام و آموزه های آن، تکیه بر قومیت ها و … همگی از عواملی هستند که بر
روند مثبت اتحاد ملی تأثیر می گذارند. به برخی از آنها در زیر اشاره می کنیم:

۱ـ تهاجم به ارزش های اسلامی

مردم ایران، از ترک، کرد، لر، بلوچ و ترکمن، فارس و عرب همه
مسلمانند و نسبت به دین و ارزش های دینی حساسیت فراوان دارند. تهاجم به
ارزش های اسلامی و طرح ارزش های غربی سبب ناراحتی مردم و سست شدن همگرایی و
بگوومگوی فراوان در میان آنان می شود. طرح مباحثی چون: آزادی به شیوه غربی از
جمله روابط آزاد دختر و پسر، بی حجابی از جمله آن مواردند. به همین جهت ایادی
استکبار همواره بر طرح این مسائل و همانند آن پافشاری می کنند. چون طرح این
گونه مسائل محور همگرایی را که همان اسلام باشد متزلزل می کند. علی(ع) با نکوهش
کوفیان به علل سقوط آنان چنین اشاره دارد:

«آگاه باشید که شما هم اکنون دست از رشته اطاعت کشیدید و با
زنده کردن ارزش های جاهلیت، دژ محکم الهی را درهم شکستید در حالی که خداوند بر
این امت منت گذاشته و پیوند الفت و اتحاد در بین آنان ایجاد نموده است تا در
سایه آن زندگی کنند …»

در روزگار مشروطیت هنگامی که روشنفکران غرب زده افراطی گری ها را به اوج
رساندند، حتی برخی از همان جریان که تا حدودی معتدل تر بودند به آنها ایراد
گرفته و گفتند: این گونه سخنان و کارهای افراطی مایه وحشت و جدایی افراد معتقد
به مذهب، از نهضت مشروطیت می شود.

۲ـ خدشه در اصول دینی و ارزشی نظام

خدشه در اصولی که مردم بدان ایمان دارند و یا مورد توافق
اکثریت جامعه اسلامی قرار گرفته است از عوامل واگرایی است. از این رو علی(ع)
سفارش می کند:

«آنچه را که پیوند اسلامی بدان استوار و پایه های طاعت بر
آن پایدار است بر خود لازم شمارید.»

قانون اساسی به عنوان میثاق ملی، ولایت فقیه، به عنوان ستون خیمه انقلاب،
اندیشه و شخصیت امام خمینی به عنوان بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران … از جمله
اصولی هستند که خدشه در آن موجب واگرایی و تفرقه می گردد. بر همین اساس، بسیاری
از کارشناسان براین اصول تأکید کرده و حرکت در چارچوب هایی که ولی فقیه و رهبری
انقلاب، بیان می کنند به عنوان فصل الخطاب و از راهکارهای اساسی اتحاد ملی بر
شمرده اند. با توجه به نقش این اصول در همدلی و همفکری امت اسلامی، مشاهده
می کنیم که در سال های اخیر، برخی از افراد نشانه دار که وابستگی آنها به خارج
از کشور روشن است. این اصول را هدف گرفته اند. در صورتی که مهم ترین تمایز
ایران اسلامی با دیگر کشورهای اسلامی که سبب هراس و وحشت دشمن شده، همین اصول
است.

۳ ـ مطلق اندیشی

مطلق اندیشی نیز، یکی دیگر از عواملی است که اتحاد ملی را
به چالش می کشد، چرا که اعتماد مطلق و بیش از اندازه به خود و اندیشه های خود و
بی اعتمادی به دیگران و اندیشه های آنان و یکسره باطل و مردود دانستن آنها صفا
و صمیمیتی که رکن اصلی همگرایی و همبستگی است از میان برداشته و فضا و جوّ
عمومی را برای گروههای مختلف و طرح آراء و اندیشه های آنان ناامن می سازد.
بنابراین، بهترین شیوه که از تفرقه جلوگیری می کند این است که هر گروهی حق
داشته باشد ضمن طرح و دفاع ازباورها و دیدگاههای خویش، گفته های دیگران را با
متانت و بردباری بشنود و آموزه های درست آن را بپذیرد و نادرست آن را با
شیوه ای متین و با رعایت همه جوانب پاسخ گوید، و این همان شیوه ای است که قرآن
می فرماید:

«فبشّر عبادی الذین یستمعون القول فیتبعون احسنه؛

پس بندگان مرا بشارت ده، همان کسانی که سخنان را می شنوند و از نیکوترین آنها
پیروی می کنند.»

۴ ـ باندبازی و حزب گرایی

باندبازی و خط گرایی و به دیگر سخن تقدم مصالح فردی و گروهی
بر منافع و مصالح عمومی یکی دیگر از موانع اتحاد ملی است. باندبازی و حزب گرایی
مصیبتی است که معمولاً انقلاب ها پس از پیروزی گرفتار آن می شوند. و در
کشورهایی که انقلاب از یک پشتوانه قوی برخوردار نیست این خط بازی ها به کودتا
علیه یاران گذشته منجر می شود. کودتای بومدین علیه (بن بلا) در الجزایر، یکی از
موارد روشن این مصیبت است.

اعتماد مطلق و بیش از اندازه به خود و اندیشه های خود و
بی اعتمادی به دیگران و اندیشه های آنان و یکسره باطل و مردود دانستن آنها صفا
و صمیمیتی که رکن اصلی همگرایی و همبستگی است از میان برداشته و فضا و جوّ
عمومی را برای گروههای مختلف و طرح آراء و اندیشه های آنان ناامن می سازد.

در جامعه ای که باندبازی و گروه گرایی مرسوم گردد، عوض یاری
و حمایت از یکدیگر، به عیب جویی و خورد کردن طرف مقابل پرداخته می شود. در این
میانه خدا و مسئولیت شرعی به فراموشی سپرده می شود و خودخواهی ها و گروه
بازی ها و منافع شخصی و حزبی جای آن زاید را می گیرد. هدف ما نفی احزاب و
تشکل ها و سلیقه های گوناگون نیست، مقصود نفی باندبازی و نفی تضادهای بنیانی و
تقدم مصالح و منافع عمومی بر منافع شخصی و گروهی است وگرنه تشکیل حزب و ایجاد
تشکل و حتی اختلاف سلیقه امری طبیعی است. مقام معظم رهبری در این باره
می فرماید:

«اختلاف سلیقه در کشور وجود دارد، اما تبدیل آن به تضاد
بنیانی از کارهایی است که دشمن به آن می پردازد، و در شکل دهی آن موثر است،
باید مواظب باشیم، مسئولان جناح های سیاسی مواظب باشند، اختلاف سلیقه را به
تضادهای بنیانی تبدیل نکنند.»

چرا که در این صورت همدلی و همفکری و همسویی و یکپارچگی امت اسلامی در معرض
آسیب جدی قرار می گیرد.

۵ ـ هواهای نفسانی

یکی دیگر از موانع، فراروی اتحاد ملی، خودخواهی ها و
هوی پرستی هاست. بی شک همدلی و همبستگی با توجه به فراوانی و گوناگونی
تفاوت های قومی، فرهنگی، تاریخی، زبانی و مذهبی و … مستلزم اغماض و چشم پوشی
از برخی منافع و علاقه های شخصی و گروهی است و بدون آن دستیابی به اتحاد ملی در
مقیاسی کلان و گسترده سرابی بیش نخواهد بود، علی(ع) در بسیاری از خطبه های نهج
البلاغه، فساد درونی، دنیاطلبی و هواهای نفسانی را از عوامل اختلاف شمرده است.
از باب نمونه آن حضرت می فرماید:

«انّما بدء وقوع الفتن اهواءٌ تتبع و آراءٌ تبتدع؛

آغاز فتنه ها، هواهای نفسانی است که پیروی می شود و آراء شیطانی که بدعت گذارده
می شود.»

و در جای دیگر می فرماید:

«شما برادران دینی یکدیگرید، چیزی جز درون پلید و نیت ناپاک
شما را از هم جدا نساخته است، نه خیرخواه یکدیگرید و نه

باندبازی و خط گرایی و به دیگر سخن تقدم مصالح فردی و گروهی
بر منافع و مصالح عمومی یکی دیگر از موانع اتحاد ملی است. باندبازی و حزب گرایی
مصیبتی است که معمولاً انقلاب ها پس از پیروزی گرفتار آن می شوند. و در
کشورهایی که انقلاب از یک پشتوانه قوی برخوردار نیست این خط بازی ها به کودتا
علیه یاران گذشته منجر می شود. کودتای بومدین علیه (بن بلا) در الجزایر، یکی از
موارد روشن این مصیبت است.

یکدیگر را یاری می دهید و نه چیزی به یکدیگر می بخشید و نه
به یکدیگر دوستی می کنید.»

در موارد دیگر آن حضرت، حرام خوری و دنیاگرایی را موجب جدایی زاید مردم از
حاکمان دانسته است.

۶ ـ رخنه و نفوذ فرصت طلبان

رخنه و نفوذ کسانی که اعتقاد به اسلام و نظام اسلامی ندارند
به بدنه حکومت و نظام اسلامی به ویژه در رده های بالا سبب اختلاف در میان جامعه
است. از دیرباز در جامعه افرادی سودجو و فرصت طلب که به هیچ چیز جز منافع خود
نمی اندیشند همواره در پی فرصت ها و شرایطی بوده تا به گونه ای سهل و آسان
خواسته های غیرمنطقی و نامشروع خویش را به دست آورند، وجود داشته است. این
افراد از آنجا که باورها و اندیشه های واقعی خود را در تعارض با علایق و
خواسته های مردم و جامعه می دانند. می کوشند تا نیّت های درونی خود را از دسترس
افکار عمومی دور نگه داشته و با بازسازی ظاهری خویش و ارائه تصویری مطلوب و
دلخواه از خود به مردم، در مسیر پر فراز و نشیب اجتماع اثر گذاشته، شرایط و
تحولات را آنگونه که مورد نظر آنان است سامان دهند. باید توجه داشت که
نفوذی های کنونی با بهره گیری از تجربه های گذشته بسیار آگاه تر و ظاهر
الصلاح تر و