پاورپوینت کامل همه چیز به همین سادگی نیست ۴۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل همه چیز به همین سادگی نیست ۴۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل همه چیز به همین سادگی نیست ۴۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل همه چیز به همین سادگی نیست ۴۱ اسلاید در PowerPoint :

>

۷۶

عنوان فیلم: به همین سادگی

فیلمنامه نویس: شادمهر راستین

کارگردان: سیدرضا میرکریمی

بازیگران: هنگامه قاضیانی، نیره فراهانی، مهران کاشانی

وقتی قرار باشد مدیر عامل خانه سینمای کشور فیلمی بسازد و
فیلمش سیمرغ بلورین بهترین فیلم، فیلمنامه و بازیگر نقش اول زن را در بیست و
ششمین جشنواره بین المللی فجر از آن خود کند و مهم تر از همه فیلمش صد در صد در
ارتباط با زنان باشد، دیگر همه چیز به همین سادگی پیش نمی رود.

«میرکریمی» در حالی به دنبال سوژه این فیلم می رود و
جایره های جشنواره را درو می کند که «به همین سادگی» اصلاً مؤلفه های فیلم
تماشاگرپسند را ندارد و نمی توان هیچ عنصری دال بر جذابیت به مفهوم امروزی آن،
در فیلم یافت؛ آن هم در سینمایی که تمام حواس مخاطب به موضوعی سرگرم کننده و پر
از کشمکش های عاطفی، همراه با حضور بازیگران جوان به همراه همان عنصر جذابیت
است.

با این تفاصیل به جرئت می توان گفت در وانفسایی که سینمای
کشور آن قدرها که به زنان خیابانی پرداخته به زنان خانه دار توجه نکرده است،
فیلم «میرکریمی» به طور خاص معطوف به یک زن خانه دار معمولی است که نه تنها
قهرمان فیلم است بلکه با وجود این هیچ حادثه قابل توجهی نیز در زندگیش رخ
نمی دهد و دیالوگی هم رد و بدل نمی شود.

کسانی که دست بر قلم دارند به راحتی متوجه می شوند که نوشتن
در باره یک قهرمان معمولی با یک زندگی ساده و کسالت بار بدون آوردن گفتگوهایی
که درونیات قهرمان را آشکار کند، چقدر می تواند ضد مخاطب از آب در بیاید. اما
«فریبا وفی» در رمان «پرنده من» به چنین زنی می پردازد و «به همین سادگی» آن زن
را به تصویر می کشد.

«به همین سادگی» ساختاری به شدت ساده و خطی و کاملاً شخصیت
محور دارد. همه چیز حول و حوش یک صبح تا شب زندگی شخصیت اصلی «طاهره» می چرخد.
او همسر یک مهندس معماری، مادر دو فرزند، خانه دار، مطیع شوهر، همه فن حریف در
امر بچه داری، آشپزی ماهر، فردی با ایمان، دور از وطن مادرن، درونگرا، کم حرف،
خجالتی، مهربان، غمخوار عالم و آدم، همسایه ای دلسوز، با وقار، صبور، قدرشناس،
خواستار تحولاتی شگرف در زندگی، مردد در رفتن و یا ماندن در خانه شوهر، درگیر
روزمرگی و زندگی کسالت بار آپارتمانی، علاقمند به شعر و ادبیات و در پی ایجاد
شور و نشاط هستی است و صد البته رهایی از همان احساس بیهودگی که در وجود اوست و
تلاش برای رسیدن به دیگر ابعاد وجودی در خانواده و اجتماع.

فراموش نشود که به تمام این ویژگی های شخصیتی «طاهره» باید
افسرده و دلمرده بودن را هم اضافه کرد، آنقدر که در اثر کثرت کار خانه داری و
بچه داری و فداکاری برای همه، خودش را فراموش می کند و حتی یادش می رود گاه
گاهی نگاهی به آینه بختش بیندازد.

این شخصیت پردازی ها همه و همه پشت سر هم ردیف می شوند تا
نشانگر روایتی ساده از فیلمی که بسیار تابع وحدت زمان، مکان و موضوع است،
باشند؛ تا بتواند با ریتمی کند، زندگی ملال آور و بدون کنش «طاهره» را که شاید
زندگی روزمره میلیون ها زن خانه دار لااقل ایرانی است، که کسی آنها را
نمی بینند و در باره شان نمی نویسند و فیلم نمی سازد، نشان دهد. فیلمی که
برخلاف دیگر آثار مرسوم در سینما از انواع کشمکش های بین زن و مرد در آن خبری
نیست و تنها کشمکش ناپیدای آن، درگیری «طاهره» با خودش است که مخاطب را تا حدی
درگیر فیلم می کند و او را به یک «این همانی» بزرگ می رساند طوری که خود را
«طاهره» دیگری می بیند که از قاب سینما به خانه «طاهره» فیلم سرک کشیده است.

«به همین سادگی» خیلی ساده نشان می دهد که اگر زنی در خانه
حرف نمی زند، اعتراض نمی کند، جار و جنجال راه نمی اندازد و شوهرش را به هر
علتی بازخواست نمی کند، ترجیحا زن خوشبخت و سعادتمندی نیست و چه بسا در تمام
این لحظه های سکوت، حرف های ناگفته بسیاری گفته می وشد البته اگر گوش دل، شنوا
باشد و احساس شریک زندگی آن قدر زنگ نزده باشد که زنگ اندوه زنی تنها را نشنود

«طاهره» این فیلم هم هیچ وقت زبانش، به شکایت باز نمی شود و
حتی در تنهایی خود و به روال معمولی فیلم ها حتی بر سر سجاده هم گله و شکایتش
را به نزد خدا نمی برد و هیچ جا تفکراتش را بر زبان نمی راند جز آن جایی که
تمام اضطراب ها و کمبودهای عاطفی و اجتماعی اش را در دلش انباشته می کند و سپس
تمام آنها را در لفافه شعر از مغزش بر زبان جاری می کند، اشعاری که برگرفته از
اسیر بودن روح بلند او در چهار دیواری تکرار است.

در واقع می توان گفت مخاطبان فیلم «میرکریمی» بیش از آنکه
زنان باشند مردان هستند و فیلم، زنگ هشداری برای مردانی است که توجه به همسر و
فرزند را فراموش کرده اند و «طاهره»های بسیاری را در میان تارهای تنهایی خود در
خانه ها رها کرده اند.

«به همین سادگی» نه تنها به دعواهای خانوادگی نمی پردازد و
به مدد آنها رنگ و لعابی به خودش نمی دهد، بلکه چون روال رایج همان فیلم های
خانوادگی، مدام هم در مورد زنان و مردان فرضیه های متناقض صادر نمی کند و تنها
فرضیه فیلم، همان سخنی است که از زبان همسایه طاهره بیرون می آید و اینکه اگر
مردها سیبل هایشان را بتراشند عین بچه ها می شوند و دیگر هیچ چیز عین خیال شان
نیست!

گویا تنها کسی که در فیلم عین خیالش است همان «طاهره»
تنهاست که از صبح تا شب با صدها فکر و خیال و کار ریز و درشت در خانه درگیر است
و تنها دلخوشی اش زمزمه شعری در هنگام شستن ظرف و لباس و به وقت آشپزی است، آن
هم در دفتری ک در گنجه آشپزخانه پنهان است، آن هم به شرطی که مداد از دستش
نگریزد و زن مجبور نباشد در نمایی نمادین با زحمت مدادش را از زیر آهن پاره های
آشپزخانه به ظاهر متمدنش بیرون بکشد و در سوگ آرزوهای بر باد رفته اش تصاویر
شاعرانه ای خلق کند و در هر رفت و آمدش در آن کاخ آشپزخانه مصرعی را از
سروده هایش را بر روی کاغذ در یخچال به یادگار بگذارد.

و همه اینها در شرایطی نشان داده می شود که «طاهره» جایی در
میان دیالوگ های بسیار اندگش و در هنگام بازی با بچه ها عنوان می کند در
نوجوانی در روستایشان در آذربایجان، تفنگ شکاری بر دست، سوار بر اسب می تاخته،
آن هم در دورانی که حتی پسرهای ولایت شان به زور سوار الاغ می شدند. حال
«طاهره»ای که خود روزگاری یکه تاز روستایشان بوده و سرشار از ا