پاورپوینت کامل هنرهای دستی رمز پیروزی هستند;گفتگویی با یک هنرمند قلمزن،به بهانه سالروز صنایع دستی در کشور ۶۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل هنرهای دستی رمز پیروزی هستند;گفتگویی با یک هنرمند قلمزن،به بهانه سالروز صنایع دستی در کشور ۶۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل هنرهای دستی رمز پیروزی هستند;گفتگویی با یک هنرمند قلمزن،به بهانه سالروز صنایع دستی در کشور ۶۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل هنرهای دستی رمز پیروزی هستند;گفتگویی با یک هنرمند قلمزن،به بهانه سالروز صنایع دستی در کشور ۶۸ اسلاید در PowerPoint :

>

۶۴

آنجا که تاریخ در ضمیر خود نگاشته است و در کنار آنها آثار
و ادوات و اشیایی که از انسان به دست آمده مشخص شده است، حدود هزاره ششم قبل از
میلاد، بشر با فلز آشنا شده است. این فلزات شامل طلا، مس و نقره بوده است.
فلزاتی که مواد تشکیل دهنده آن به راحتی در سطح زمین به دست می آمد. کاربرد
اولیه اینگونه فلزات بسیار ساده بوده و بدون آنکه آنها را در کوره های ذوب
ببرند و با قالب گیری و ریخته گری فرم های زیبایی به آنها بدهند، صرفا با
چکش کاری قطعات ریز و ابتدایی با آن ساخته شده است.

در هزاره چهارم قبل از میلاد ذوب فلز موجب گردید تزئینات و
فرم های گوناگونی با آنها ساخته شود و با امتزاج آنها مفرغ به دست آمد. در
هزاره های بعد و در تمدن های قدیمی ایران چون عیلامیان، مادها، هخامنشیان،
اشکانیان و ساسانیان انواع فلزات مورد استفاده قرار می گرفت و با بهره گیری از
آهن در حقیقت تحولات شگرف فلزکاری به اوج رسید. از روزی که فلزکاری به عنوان یک
صعنعت، هنر مورد توجه بشر قرار گرفته، زمان زیادی از تجارب و هنرنمایی های
انسان روی سایر آثار چون سنگ، گل، چوب، استخوان و … می گذشت و عادت آدمی نیز
این بود که هر ماده جدیدی را کشف کرد، تجربیات گذشته اش را روی آن اجرا کرده و
ضمن کار به خلاقیت و نوآوری بپردازد. فنون و حرفه هایی که باعث هنرنمایی در
تزیین و طراحی و فرم فلزات مورد توجه قرار گرفت عبارتند از: فلزکوبی، قلمزنی،
مشبک کاری، ریخته گری و قالب ریزی، ملیله کاری، دوات گری و … که در این میان
قلمزنی روی فلز از اهمیت بالایی در تاریخ برخوردار بوده است.

یکی از هنرهایی که به صورت خالص توسط انسان روی مواد مختلف
انجام گرفته است ایجاد یک نقش و طرح روی سطحی مسطح و سپس کندن خطوط و یا زمینه
نقش است، به گونه ای که بعد از انجام این کار نقش مورد نظر به صورت برجسته یا
با عمق کنده شده خود را نشان می دهد.

این فن و هنر در طول تاریخ روی سنگ، خشت، چوب، استخوان،
سفال و … انجام گرفته که با توجه به نوع کار و جنس اثر نام های مختلفی چون
منبت، حجاری، حکاکی، کنده کاری، برجسته کاری و … روی آنها نهاده شده است. این
هنرنمایی روی فلز به قملزنی معروف است قلمزنی تکنیکی خاص برای ایجاد نقوش، خطوط
و طرح های گوناگون روی فلزات مس، برنج و نقره و دیگر فلزات است. در این کار سطح
شی فلزی با استفاده از قلم های مخصوص و با ضربه چکش به فضایی متضاد (برجسته و
کنده) تقسیم می شود. اگر چه از دوره های قبل از ساسانی نیز این کار هنری در
ایران رایج بوده است، اما آثار مشهور و به دست آمده این دوره که روی مس، طلا و
نقره کار شده و نمونه های آن در مراکز فرهنگی مختلف دنیا چون موزه «ارمتیاژ» در
سن پترزبورگ قابل مشاهده است، شروع و رواج اولیه این هنر را در ایران نشان
می دهد. در دوره اسلامی ایران، قلمزنی روی فلز مورد توجه قرار گرفته و مناطقی
چون خراسان، همدان، ری و سمرقند ید طولایی در این کار دارند. دوره سلجوقی یکی
از درخشان ترین دوره های ترویج این هنر است.

این صنعت، هنر اگر چه دارای فراز و فرودهایی در طول تاریخ
گسترده ایران بوده، اما هیچ گاه از صحنه بازار و هنر حذف نشده و تا به امروز
ادامه دارد و اکنون شهرهایی چون اصفهان، تهران و کرمانشاه پرچمدار رواج این هنر
اصیل هستند. امروزه علاوه بر بازارهای فنی و کارگاههای خصوصی استادکاران،
سازمان ها و نهادهایی چون میراث فرهنگی و گردشگری، صنایع دستی ایران، فنی و
حرفه ای و کارودانش، مؤسسات آموزشی عالی و مراکز آموزشی آزاد در جهت اعتلای آن
می کوشند.

«سباسیدان جعفری» از شیفتگان امروز هنر قلمزنی است که ضمن
شاگردی از محضر بزرگان این هنر، پله های ترقی را طی کرده و امروز بعد از سال ها
تلاش و کوشش با بهره برداری از تجربیات پیشکسوتان مطالعات علمی و تاریخی در این
زمینه ابتکار و خلاقیت و خلاصه گام نهادن در این وادی از استادان صاحب نظر و
دارای سبک در زمینه قلمزنی روی فلز محسوب می شود. خانم «جعفری» دارای مدرک درجه
دو هنری از شورای ارزشیابی هنرمندان سازمان میراث فرهنگی و گردشگری بیش از بیست
سال سابقه فعالیت در رشته قلمزنی فلز دارد و سال ها در محضر استادانی چون «احمد
فیناسیان» کار کرده است. او در حال حاضر مدرس رشته قلمزنی در دانشگاهها و
مؤسسات آموزشی عالی کشور چون دانشگاه سوره، دانشگاه هنر، دانشگاه هنر تهران،
دانشگاه هنر اسلامی تبریز و دانشگاه پیام نور است و با ارگان ها، نهادها
وادارات دولتی و سازمان های خصوصی مرتبط با این هنر نیز همکاری های زیادی داشته
و دارد.

زمینه های فعالیت این بانوی برجسته هنرمند، ریزه قلمزنی،
جُنده کاری، برجسته کاری و ریتون سازی است که این تخصص هنری، تقدیرها و
افتخاراتی را به دنبال داشته است، از جمله، استاد نمونه گروه صنایع دستی
دانشگاه، سوره در سال های ۸۱ و ۸۲، دریافت لوح تقدیر از وزیر ارشاد، دریافت لوح
تقدیر از ریاست جمهوری به عنوان هنرمند نمونه قرآنی، دریافت لوح سپاس از دکتر
ولایتی وزیر امور خارجه وقت، دریافت تقدیر به مناسبت تدوین برنامه آموزشی
قلمزنی در دوره دبیرستان، شرکت در نمایشگاههای انفرادی و جمعی در داخل و خارج
کشور و …

با بهانه سالروز صنایع دستی با این بانوی هنرمند برجسته
قلمزنی به گفتگو می نشینیم و از او می خواهیم از خود و هنرش برایمان بگوید.

متولد اصفهان هستم و صدای ضربه های چکشی که هر روز در
محله مان، آهنگ زیبای زندگی را می نواخت، مرا بر آن داشت تا همیشه این آرزو را
تکرار کنم که کاش من هم روزی بتوانم همچو این هنرمند، قلمزنی کنم. این آرزوی
دوران ۱۴ سالگی من بود که بالاخره در ۲۱ سالگی میسر شد تا به دست گرفتن قلم و
چکش، بر جسم سرد، فلز، جان داده و احساس درونی خودم را به آن منتقل کرده و فلز
را نقش جان دهم. آری اینگونه بود که صدای ضربه های چکش هنرمند محله، حکم تقدیر
مرا صادر کرد. بعد از مهاجرت به تهران در سن ۱۵ سالگی به دنبال آموزش این هنر
رفتم. در رشته قلمزنی میراث فرهنگی ثبت نام کرده و زیر نظر استاد عزیز آقای
«احمد فیناسیان» با علاقه مندی فوت و فن و ریزه کاری های این هنر نفیس و رو به
فراموشی را آموزش گرفتم. پس از آن به درخواست سازمان میراث فرهنگی، به استخدام
همان سازمان در آمدم و در کارگاه قلمزنی میراث فرهنگی ضمن تدریس به هنرجویان از
محضر استادان مختلف این رشته بهره بردم و مهارتم را در این رشته بیشتر کردم.

با توجه به اینکه سال ها قلمزنی در انحصار مردان بوده است،
واکنش خانواده شما نسبت به آموزش این هنر و پیگیری آن توسط شما چه بود؟

پدرم خدا بیامرز یک هنرمند چرم ساز بود و به هنر خوشنویسی و
شعر علاقه بسیار داشت. بنابراین دوره طفولیت من در کنار پدرم با نقاشی سپری شد.
او ما را تشویق به کشیدن نقاشی و خوشنویسی می کرد و تمام اوقات فراغت من از
اوان کودکی با این دو پر شد. هر نقاشی مورد پسند پدرم با جایزه همراه بود.
ناگفته نماند حداکثر جایزه یک ریال بود. هر چند تحصیلات دانشگاهی من به اصرار
مادرم در رشته بازرگانی بود، اما حمایت خانواده همواره مرا در این کار مصمم و
کوشاتر کرد. راه اندازی کارگاه کوچکی در پشت بام خانه، فعالیت مرا شبانه روزی
کرد و احساس شادی وصف ناپذیری در وجودم لانه کرد و بهترین اوقات زندگیم را وقف
کار کردم.

سوژه و ایده هایتان را از کجا می گیرید؟

ذهن هنرمند در تمام روز در حال فعالیت است و از دنیای
پیرامون خود بهره می گیرد. صدای آب، صدای سکوت، نگاه یک دختربچه ها، پرواز یک
پرنده و … همه اینها می تواند در اثر هنری یک هنرمند تأثیرگذار باشد. از طرف
دیگر ذهن فعال هنرمند با ابزار ذهن خود به پرواز در می آید، هر گاه با تصور
حرکت یک مرغ، به مرغ جان می دهد و آن را به پرواز درمی آورد و در ذهن خود نقش
می کند؛ و بعد اینقدر به این کار ادامه می دهد که آن مرغ به صورت رؤیا در خواب
اوست و با هنرمند زندگی می کند تا آنکه آن را به صفحه فلز نقش می کند و با ضربه
چکش و قلم، مرغ را جان می دهد و پرواز. این الهامات و حرکات ذهنی اینقدر در
هنرمندان شکل می گیرد که گاهی انسان متعجب می شود که این طرح و ایده و الگو از
کجا آمده و مراحلی که طی کرده چگونه بوده است؟ برای مثال، چندی قبل یکی از
طرح هایم را کامل کردم و به نمایش گذاشتم. خانم نویسنده و مترجمی ضمن بازدید
نمایشگاه از من پرسید این طرح را از کجا انتخاب کرده ام. به او گفتم طرحم ذهنی
است این خانم در ملاقات بعدی، طرحی شبیه به کار من را که متعلق به ۲۵۰۰ سال قبل
بود، نشانم داد و می گفت تو با ساکنان آن دوره زمین ارتباط ذهنی داشته ای. چون
ذهن و خاطر محدودیتی جهت حرکت ندارد و می تواند تا هزاران سال قبل و بعد را طی
کند و ارتباط برقرار کند.

علاقه شما به هنرهای دیگر چگونه است؟

یک هنرمند به تمام هنرها عشق می ورزد. مگر می شود قدرت قلم
استاد بهزاد را ستایش نکرد و به قلم موی نقاشانی چون کمال الملک که مملو از تپش
زندگی است، عشق نورزید.

همه هنرها دوست داشتنی هستند. اما احساس من به رشته خودم یک
احساس خاص است. فلز خاصیت سری دارد، بسیار سخت و محکم است و زمانی که زیر دست
هنرمند نرم می شود و شکل می گیرد، زنده می شود و آن زمان است که اثر خلق
می شود. فلز نرم شده و کلک خیال انگیز است تمام این مراحل کافی است که مرا
همچون مجنونی، ساعت ها به دنبال خود بکشاند و با تمام وجود پس از ساعت ها خیره
شدن به اثر، صدای نبض کار را بشنوم و دوباره صدای چکش قلمزن محله دوران
کودکی ام در من زنده شود و ارتباط بین کار خلق شده و آن صدا را با تمام وجودم
حس کنم.

به عنوان یک هنرمند، تعهد هنر و هنرمند را ارزیابی کنید.

تعهد هنری، یعنی احساس مسئولیت در قبال هنر رشته قلمزنی یک
قدمت و سابقه طولانی در کشور ما دارد در دوران گذشته هنرمندانی بزرگ و گمنام
بوده اند که در این زمینه کار کرده اند، زنده نگاه داشتن یاد و هنر آنان
مسئولیتی است که به دوش هنرمندان است و ما در قبال هنر آنان متعهد هستیم. از
طرفی هنر به همین سادگی بر جان و روح هنرمند ننشسته است بلکه لطف الهی باعث
جاری شدن روح هنر در هنرمند و هنر اوست. بنابراین هنرمند باید قدر خود را
بشناسد و نسبت به ارائه تعهد در هنرش کوشا باشد. در رشته قملزنی، چالش میان
هنرمندی که از پدیده های درون و برون خود به جوش آمده و از دستانش می تراود. با
اثری که با تمام ویژگی های طبیعی اش که سخت است و مقاوم، رابطه خاص کسانی است
که خداوند متعال ودیعه ا