پاورپوینت کامل پیاده روی در قلمروی قلم; دیداری با زنان اهل قلم ۱۰۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل پیاده روی در قلمروی قلم; دیداری با زنان اهل قلم ۱۰۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۰۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل پیاده روی در قلمروی قلم; دیداری با زنان اهل قلم ۱۰۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل پیاده روی در قلمروی قلم; دیداری با زنان اهل قلم ۱۰۶ اسلاید در PowerPoint :

>

۶۴

نویسندگی و غرق شدن در میان واژه ها و سرشار گشتن از شمیم
ادبیات شاید آرزوی کسان بسیاری باشد و چه آرزویی بهتر از اینکه به وسیله نوشتن
که از قدیمی ترین و بهترین راههای ارتباط با مخاطب است، از مردم و برای مردم
نوشت.

در فرصتی که دست داده است به سراغ برخی زنان داستان نویس و
شاعر کشورمان رفتیم تا از ارزش قلم و نویسندگی بگویند و از درد دل هایشان در
وادی انجمن قلم و نشر کتاب.

خانم «منیژه آرمین» سفالگر و استاد دانشگاه نویسنده
رمان های «آن روز که عمه خورشید مرد»، «ای کاش گل سرخ نبود»، «شب و قلندر»،
«کیمیاگران نقش» و … در ابتدا در مورد انجمن قلم ایران می گوید: «این انجمن
حضورش بسیار ضروری است، به لحاظ شرکت نویسندگان بسیار و شناخته شده در کشور،
اعتبار انجمن خیلی بالاست ولی این کافی نیست و من به عنوان یک عضو انتظارم این
است که هیئت مدیره وقت بیشتری بگذارند و با روحیه اجتماعی تری کار را دنبال
کنند و هدف شان در کل ارتقای ادبیات زنان ایران باشد.

به نظر من این انجمن و چه انجمن های دیگر در وهله اول باید
برای اعضای خود از نظر مسائل رفاهی فکری بکنند. مسئله بعدی توجه به رشد ادبیات
است که از رفاه نویسنده هم مهم تر است. باید سطح فکر و دانش و کار اعضا بالا
برود و این در صورتی است که انجمن جلسات فعال تری برای اعضا داشته باشد و فقط
به مجمع عمومی بسنده نکند.

همچنین انجمن می تواند به نویسندگان شهرستان ها توجه کند و
افرادی را به شهرها بفرستد چرا که داستان نویسان جوان شهرستانی هم، نویسندگان
آینده کشور هستند.

البته خود زنان نویسنده در هر شهری می توانند انجمنی افتتاح
کنند و جلسات آموزشی برگزار کنند و متکی به تهران و انتشار کتاب شان در این شهر
نباشند، انجمن قلم هم می تواند با برنامه ریزی به فعال شدن نویسندگان در
شهرستان ها کمک کنند.»

نظرتان در مورد فعالیت های گسترده خانم ها در عرصه نویسندگی
و حضور در جشنواره های ادبی و کسب جوایز مختلف چیست؟

کتاب های زنان در حال حاضر خیلی خوب شده است، ولی همین خودش
بحث کارشناسی می خواهد. برخی متأسفانه با گذشتن از خط قرمزهای اخلاقی برای
خودشان افتخار کسب می کنند. اگر ما می خواهیم در صحنه های جهانی حضور داشته
باشیم نباید با فرهنگ بیگانه پیش برویم، قلم ما باید بیانگر فرهنگ اسلامی
خودمان باشد و نه تقلیدی از فرهنگ غرب به بهانه جهانی شدن.

جشنواره ها هم زیاد شده خانم ها هم معمولاً جوایز خوبی در
این جشنواره ها کسب می کنند.

شخصیت زن ایرانی در رمان را به طورکلی چگونه ارزیابی
می کنید؟

قبل از انقلاب در آثار، چندان به زن متفکری برخورد
نمی کردیم که شخصیتی چند بعدی داشته باشد و به مسائل اجتماعی هم بپردازد.

اما بعد از انقلاب تنوع شخصیت زنان در رمان ها بیشتر شده
است و طرح زنان مختلف خیلی خوب است و نشان از توجه به همه اقشار زنان دارد.

در واقع می توان گفت زنان، داستان نویسان خیلی خوبی هستند و
ما باید به آینده این زنان خوش بین باشیم. زنان بعد از انقلاب هویت، جرئت و
جسارت پیدا کردند و این خیلی خوب است و خودش باعث می شود نقش های متفاوتی برای
قهرمانان زن هم رقم بزنند.

«نرگس آبیار» کارگردان فیلم کوتاه و مستند که تا به حال چند
اثرش به جشنواره های خارج از کشور راه یافته است. «آبیار» در مورد انجمن قلم،
می گوید: «واقعاً جای چنین انجمنی در کشور خالی بود با اینکه جلسات نقد و بررسی
کتاب و حتی فیلم در انجمن بوده و از طریق خبرنامه، اخبار به اطلاع دیگران هم
رسیده است ولی باید انجمن فعال تر شود؛ مثلاً اخبار رسانه ای در مورد ادبیات
زیادتر شود و انجمن بانی نقد آثار شاخص نویسندگان شود. سفرها هم می توانند خوب
باشند مثل سفرهایی که از سوی دفتر بانوان وزارت ارشاد طراحی شد، که فوق العاده
سودمند بود و موجب پیدایش سوژه برای نویسندگان شد.»

با توجه به اینکه به فیلمسازی هم مشغول می باشید، نقش
ادبیات را در دنیای معاصر در مقایسه با فیلم و تصویر که سرشار از تسفیر و
تحولات جدید و دیجیتالی است، چگونه ارزیابی می کنید؟

نویسندگی واقعاً عرق ریزان روح است. به فرض فیلمسازی کاری
گروهی است ولی نویسندگی کاری فردی است و در تنهایی نویسنده اتفاق می افتد. با
اینکه در فیلمسازی هم فعال هستم ولی نویسندگی شیرین تر است و بیشتر دوستش دارم،
ادبیات غنی تر است و باعث تفسیر جهان و گسترده شدن جهان تخیل در نزد مخاطب
می شود. جهان تخیل و داستان غنی و گسترده است و هرکس به اندازه فضای ذهنی خود
از آن برداشت می کند البته جشنواره های حوزه ادبیات نسبت به فیلم خیلی کمتر است
و باید اخبار ادبیات از طرف رسانه ها و تلویزیون عنوان شوند.

با توجه به کثرت آثار نویسندگان زن، به نظر شما آیا می توان
بین این دو دسته نویسنده زن و مرد و نوع آثارشان تفکیکی قائل شد؟

من تفکیک نویسنده زن و مرد از هم را قبول ندارم. بله،
اخیراً تفکر زنانه نویسی باب شده است. شاید جوهره کاری زنانه باشد چون زنان به
روزمرگی های زندگی بیشتر می پردازند و ادبیات خاص خودشان را دارند ولی این دلیل
نمی شود که زن نتواند شخصیت مرد داستانش را باورپذیر پرداخت کند. همه چیز به
محتوای اثر برمی گردد و اینکه محتوا خودش فرم و نثر را تعیین کند.

صحبت فرم و محتوا شد، کدامیک از این دو را در نگارش داستان
مهم تر می دانید؟

این دو خیلی قابل تفکیک از هم نیستند که بگویم کدام بهترند.
هر محتوایی، فرم خودش را ایجاد می کند. در واقع می توان گفت فرم و محتوا لازم و
ملزوم یکدیگرند. به نظر من هر اثری که باورپذیر و حس برانگیز باشد قابل توجه
است.

با توجه به اینکه تعداد زنان نویسنده زیادتر شده است اما در
مورد دفاع مقدس کمتر قلم زده اند، این کار را به دلیل عدم تجربه کافی زنان از
خط مقدم جبهه می دانید؟

خانم ها در مورد دفاع مقدس کم نوشته اند، این درست؛ ولی
دلیلش فضای مردانه کار است، زنانی که در رابطه با دفاع مقدس کار کرده اند بیشتر
پشت صحنه را به بیان آورده اند. به فرض خود من برای خلق «چشم سوم» که قهرمان آن
زن است و «کوه روی شانه های درخت» که فضای مردانه ای داشت تحقیقات بسیار
گسترده ای انجام دادم تا کارم باورمند شود.

«سهیلا عبدالحسینی» مسئول دفتر ادبیات داستانی سازمان بسیج
دانشجویی است، وی در مورد انجمن قلم و روز قلم می گوید: «انجمن قلم اسم بزرگی
است و نویسندگان خوب و توانمندی دارد ولی از لحاظ عملیات مادی توانش کم است و
نیاز به زمان دارد تا بتواند گام های بلند دیگری بردارد.

با توجه به اینکه یک دوره در قبل و همچنین امسال داور
جشنواره قلم زرین بودید از ملاک های انتخاب آثار برتر بگویید؟

باید برای چنین جشنواره ای قوانین مشخص و مدونی داشته باشیم
تا کار مبادا از نظر ارزشی پایین بیاید. در هر دوره جشنواره سه اثر را در سه
بخش رمان، شعر و پژوهش انتخاب می شود. پنجاه درصد گزینش براساس جذب مخاطب است،
ممکن است اثری از لحاظ ساختاری قوی نباشد ولی به شدت تأثیرگذار باشد و احساسات
مخاطب را برانگیزد. پنجاه درصد بقیه کار هم به چینش درست ساختار و فرم گرایی
کار برمی گردد.

با توجه به اینکه چندین اثر شما از جمله «خانه دوست»، «دنیا
بدون لیلی»، «صلیب و ستاره»، «باید امشب بروم» و که ماجرای زندگی شهید «رقیه
محمودی اصل» است در ارتباط با دفاع مقدس می باشد؛ به نظر شما جنگ چه تأثیری روی
ادبیات کشور گذاشت و زنان چقدر توانستند با آثارشان در این تأثیرگذاری سهیم
باشند و لااقل چهره زن در جنگ را درست و زیبا به قلم بیاورند؟

هر رنج و گرفتاری می تواند اثرات مثبت و منفی در جامعه
داشته باشد. جنگ هم تبعات خودش را داشت از آن جایی که خانم ها ایثارگر هستند و
مادر بودن و همسر بودن چهره ایثارگرانه ای از آنها ساخته است و خود جنگ هم
ایثار کردن است، لذا وقتی این دو با هم هماهنگ شوند می تواند کارهای خوبی خلق
شود و اثرات ماندگاری داشته باشیم.

چهره ای که از زن در رمان های جنگ ترسیم شده است عموماً
مادران شهدا بودند که با چشمان اشک بار فرزندانشان را راهی می کردند ولی کمتر
از زنانی گفته شده که حتی در خط مقدم جبهه فعالیت می کردند و گاه اسلحه به دست
می گرفتند. زنانی که مسئول تدارکات لباس رزمنده ها بودند. زن در دفاع مقدس لباس
رزمنده ها را می شست در حالی که گاه اعضای قطع شده بدن رزمنده ها در داخل
لباس ها بود و خودتان ببینید که چقدر این صحنه ها می تواند برای یک زن احساسی
تأثربرانگیز باشد. انجام تدارکات و پشتیبانی منطقه جنگی وظیفه اساسی بود که گاه
زنان مستقیماً مشغول به آن بودند ولی این مسائل کمتر به قلم آمده است.

زنان امکانات رشد فرهنگی شان بالا رفت و قلم زدند و کتاب
تولید کردند ولی همه آثار قوی نبودند، گاه آثاری با مضمون متعالی تولید شد و
گاه آثاری ضعیف، حتی بعضی زنان به نگارش مضمون های عشقی روی آوردند که مثل
کف های روی آب هستند که به زودی فراموش می شوند. اما آثار خوب با نسل ها
می مانند و برای همیشه ماندگار می شوند.

نظرتان در مورد آموزش و راه اندازی رشته ادبیات داستانی
برای مشتاقان داستان چیست؟

آموزش مثل چراغ راهنماست که می تواند در تاریکی، راه را به
نویسندگان جوان نشان دهد. اگر قرار باشد چنین رشته ای داشته باشیم باید کاملاً
نظام مند باشد نه اینکه فقط ظاهر و پوسته کار را داشته باشیم و نکات مثبت را
فراموش کنیم از سوی دیگر این تحصیلات می تواند در کیفیت آثار تأثیر بگذارد نه
در کمیت نویسندگان، و مثلاً تعداد نویسندگان با این کار بیشتر شود. از طرفی
باید منتقدان هم همپای نویسندگان آثارشان قوت پیدا کند و با معیارهای جهانی
آشنا شوند.

کارهای ما باید روح داشته باشد تا بتواند جهانی شود حتی
دانشگاهی شدن تنها هم نمی تواند باعث جهانی شدن ادبیات کشور شود.

«توران ولی مراد» نویسنده کتاب «مرغ سحر» و مقالاتی تحقیقی
درباره معارف اسلامی و اجتماعی و بررسی ادبیات داستانی و فیلم در مورد رشد زنان
نویسنده پس از انقلاب می گوید: «انقلاب فرصت بسیار خوبی را برای زنان در همه
زمینه های فرهنگی ایجاد کرده است که اصلاً قابل مقایسه با قبل از انقلاب نیست.
البته معتقدم توانایی زنان در خلق آثار هنری ادبی بیشتر از این است و امیدوارم
روزی زنان نویسنده ایران به شهرت زنان نویسنده دنیا و همتایان خود برسند.»

تفکیک ادبیات زنانه و مردان از دید شما چگونه است؟

هنر، زن و مرد نمی شناسد، کار هنرمندانه، هنرمندانه است؛
البته هر کسی از درون هر جمعی و از زاویه نگاه خاص خودش به مسائل نگاه می کند و
آن را می پروراند که در این مرحله می توان تفاوت هایی را در قلم های مردان و
زنان دید. به اعتقاد من زنان می توانند از درونیات مردان با خبر باشند چرا که
آنها مردان را به دنیا می آورند و تمام کودکی آنها را زیر نظر دارند و ناظر
نوجوانی و جوانی آنها و تمام تغییرات شان هستند. اما مردان در شناخت کامل
درونیات زنان و عنوان آن در داستان خیلی موفق نیستند چون هرچه باشد فقط ظاهر
زنان را می بینند و از جزئیات رفتاری و اخلاقی آنها در پروسه رشد مطلع نیستند.

از دید شما بهترین کتاب ادبی چه ویژگی هایی باید داشته
باشد؟

مهم ترین مسئله جذابیت کتاب است طوری که خواننده دلش نیاید
آن را زمین بگذارد. البته این شرط لازم است ولی کافی نیست. شرط دوم این است که
موضوع آن داستان ذهن خواننده را درگیر خود کند و او را به فکر وا دارد تا به
حرف نویسنده بیندیشد. اساسی ترین مسئله مهم این است که این کتاب در نهایت انسان
را به سوی کمال و رشد و سعادت رهنمون کند. اگر داستانی همه جذابیت ها و حرف ها
را در خودش داشته باشد ولی باعث سقوط انسان شود و خواننده را به تاریکی و
ناامیدی بکشاند، ابزار کار شیطان است.

وی در مورد آثار دفاع مقدس و حضور زنان در این رمان ها،
می گوید: «حضور زن در این رمان ها ناشناخته و مورد غفلت قرار گرفته است. حضور
زنان در دفاع مقدس، گنجینه نابی بود که نشان از ایثار و ایستادگی زنان ایرانی
بود و باید پیش از اینها روی آنها فکر می شد.»

«سیمین دخت وحیدی» شاعر توانای کشور با دوازده کتاب، چون:
«لاله های داغدار»، «هور»، «حس می کنم زندگی را»، «این قوم ناگهان»، «موج های
بیقرار»، «هفت فصل سرخ و سبز»، «دست های اشراقی» و …، از جمله شعرایی است که
در زمان جنگ حضور بسیاری در جبهه داشت. وی در مورد انگیزه خلق اشعار جنگ
می گوید: «خاطرات زیادی از جنگ دارم با هر گروه و سازمانی که دیدار از جبهه
داشتند همراه می شدم و بچه های کوچکی را می دیدم که کارهای مردانه ای می کنند
ویا زنانی که در دزفول اسلحه به دست در خط مقدم بودند و … آنقدر سوژه و حماسه
در آنجا بود که موضوع جنگ مرا گرفت و قلم به دست گرفتم. هرچند جنگ نفس بدی دارد
ولی جنگ با کفار، قشنگ است. وقتی مرد جوانی قاطع و با شجاعت تمام جلوی دشمن
می ایستد، این کار بسیار زیباست و قدرت خاصی را در انسان بیدار می کند. من هم
سعی کردم به اندازه خودم از جبهه بسرایم چرا که می دیدم زنی که او را جاهل و
نادان می دانند در جبهه سلاح به دست می گیرد و در پشت جبهه حماسه آفرینی
می کند.»

خانم وحیدی در این میان نقش ادبیات و انجمن قلم را در اشاعه
فرهنگ دینی و حماسی چقدر دخیل می دانید؟

خیلی، انجمن قلم وظیفه دارد اگر کار نامناسب و غیر اسلامی
در کشور چاپ شد در مقابلش موضوع گیری کند. مثلاً کتاب «کیمیاگر» قهرمان خوبی
دارد که با اراده است ولی توسط این قهرمان، که به طور غیر مستقیم مسلمان معرفی
می شود، اسلام کوبیده شده است. نویسنده با ایما و اشاره حرفش را می زند و تنها
کسانی که واقعاً با کتاب آشنا باشند متوجه حرف او می شوند. آن وقت این کتاب ضد
اسلامی و حتی ضد ادیان دیگر در ایران تبلیغ می شود و به نویسنده اش جایزه
می دهند. وزارت ارشاد و بعد انجمن قلم باید حساسیت داشته باشند و جلوی بزرگ شدن
چنین آثاری را بگیرند و ناخودآگاه به جوان تلقین نشود که یک مسلمان آدم خوبی
نیست و یا اینکه اسلام فلان جور است. تبعات بعدی چنین آثاری این می شود که حتی
در ایران پایگاه هایی برای جذب مسلمانان به دیگر ادیان فراهم شود، و این واقعاً
ناراحت کننده است و باید آسیب شناسی شود. حتی برخی به اسم جشنواره، انجمن
فرهنگی و محافل ادبی با خرج های بسیاری باعث اختلاط های بی مورد دختران و پسران
می شوند و بدتر باعث فساد می شوند و باید یادمان باشد که هنرمندان شکننده ترین
مردم های روی زمین هستند.

«مریم پوریامین» منتقد و روزنامه نگار و نویسنده کتاب های
«جای پای ستاره»، تدوین «تبیین نقش زن در دفاع مقدس» و … می گوید: «برای
اینکه حرکتی به موفقیت برسد همیشه دست اندازهایی وجود دارد. کسانی که حرکتی نو
را شروع کرده اند باید سختی های زیادی را تحمل کنند تا حرکت آنها پا بگیرد.
نویسندگان متعهد و متخصص انجمن قلم هم به خاطر اینکه در زمان تأسیس انجمن
حرف شان نو بود، مخالف هایی با آنان شد ولی انجمن از همه این موانع رد شد و
امید است که با صبوری و پایداری در آینده به افق های دور دستی که مدنظر بشر است
برسد.

جشنواره های داستان نویسی و همچنین جشنواره قلم زرین چگونه
می تواند در ایجاد این موج فرهنگی سهیم باشند؟

نویسندگان، آدم های پرسروصدایی نیستند و تا زمانی که کاری
نقد و بررسی نشود، کسی با آثار آشنا نمی شود جشنواره ها فرصتی هستند تا این
آثار خاموش دیده شوند و موج ایجاد شده این اثر در جامعه و محافل دیده شود.
نویسنده انسان متعهدی است و نویسنده ها با این جشنواره ها تعهد خودشان را به
کشورشان نشان می دهند.

به نظرم جشنواره قلم زرین کمی با مخاطب عام فاصله دارد و
بیشتر با مخاطب خاص در ارتباط است. می شود هم در حوزه ادبیات فاخر و هم ادبیات
عامیانه کار کرد. چالش امروز ما در فرهنگ عمومی کشور در همین دور از دسترس بودن
ادبیات برای برخی است. نشریات هم می توانند باعث عمومی تر شدن فرهنگ کتاب و
کتاب خوانی شوند. خود نشریه «پیام زن» با معرفی کتاب های زنان نویسنده و
گفتگوهای چالشی با آنها می تواند مثل جشنواره ها در معرفی کردن آثار به مخاطبان
موفق باشد.

پیشنهاد خوبی است، هرچند جسته و گریخته کارهایی در این مورد
صورت گرفته است. حال می رسیم، این بحث که خانم پوریامین نظرتان در مورد
داستان نویسی زنان چیست؟

زنان چون مادر هستند داستان گویان خوبی هستند، شده حتی در
حوزه تربیت فرزندان دستمایه فکری شا