پاورپوینت کامل مردان هزارپا می شوند ۳۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مردان هزارپا می شوند ۳۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مردان هزارپا می شوند ۳۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل مردان هزارپا می شوند ۳۸ اسلاید در PowerPoint :

>

۶۰

عنوان فیلم: همیشه پای یک زن در میان است

کارگردان: کمال تبریزی

بازیگران: گلشیفته فراهانی، حبیب رضایی، رضا کیانیان، مهران
مدیری

اگر مخاطبان امروز سینما، دیروز آثار خوبی در زمینه های
ارزشی و تاریخی از «کمال تبریزی» ندیده بودند این قدر از دیدن فیلم جدیدش و
دیدگاههای ارائه شده در آن متعجب نمی شدند. هر چند این فیلمساز پیش از این در
همان دیروزهای دور و نزدیک، «لیلی با من است» و «مارمولک» را در ژانر طنز ساخته
است ولی این شوخی جدیدش در «همیشه پای یک زن در میان است» از لحاظ جذب مخاطب
عمومیت بیشتری پیدا کرده است و دست کم نیمی از جمعیت کشور را درگیر خود کرده
است. جنس شوخی «تبریزی» با جامعه زنان و مشکلات خانوادگی و حقوقی و …، خواسته
و ناخواسته این دیدگاه را عمومیت می بخشد که واقعا در صورت بروز هر مشکلی، باید
به دنبال جای پای یک زن گشت!

البته جناب فیلمساز لطف کرده و در پایان فیلمش با یک
نتیجه گیری اخلاقی خشک و خالی خودش و اثرش را تطهیر کرده و به گونه ای جور همه
توهین هایی که به زن شده است، به دوش می کشد و عنوان می کند که در هر بدبختی
پای یک مرد در میان است!

سوژه این فیلم از داستان های مجموعه داستان «غیر قابل چاپ»
نوشته «سیدمهدی شجاعی» اقتباس شده است، داستان هایی که در زمان خود، جامعه
لااقل داستان خوان و پیگیر آثار «شجاعی» را به تعجب واداشت که چطور شده این
نویسنده متعهد و انقلابی دست به نگارش چنین آثاری زده است. «شجاعی» همچون
«تبریزی» با داشتن پرونده ای پر از آثار مذهبی و ارزشی، به نگارش داستان هایی
زنانه روی آورده بود که در زمان خودش پا را تا حدی از برخی خط قرمزها، فراتر
گذاشته بود.

گویا حال نوبت «تبریزی» است که با گسترش دادن موضوع آن
آثار، پا را باز هم از خط قرمزها بالاتر بگذارد و طنزی سیاسی اجتماعی و صد
البته خانوادگی با محوریت زن به تصویر بکشد.

اولین چیزی با دیدن این فیلم به ذهن می آید وفاداری بیش از
حد فیلمنامه به اکثر داستان های کتاب «شجاعی» است، به طوری که باعث شده این
داستان ها بی دلیل و بادلیل با هم ترکیب شده و بدون اینکه بار معنایی کار را
بیفزایند و یا کنشی خاص به فیلم اضافه کنند، فقط بخاطر افزایش فضای طنز و حوادث
فرعی پا به میان بگذارند تا مخاطب شاهد یک مجموعه داستان فیلم شده سرهم بندی
شده باشد که فیلمنامه نویسان آن سعی کرده اند این تکه های بی ارتباط با هم
داستان های کوتاه را با چسب فانتزی به هم بچسباند تا ظاهرا داستانی یک دست و
بلند خلق شود. اما مهم ترین نکته ای که مورد غفلت واقع شده است همان تبدیل چند
داستان به یک داستان است و اینکه همه وقایع بر سر یک نفر حادث می شود. در اثر

«شجاعی» هر واقعه ای متعلق به یک شخصیت با خصوصیات و
ویژگی های فردی همان شخص است ولی در فیلم، تمام این روحیه های متضاد قهرمان های
کتاب در یک نفر جمع می شود و تمام اتفاقات خوشمزه عالم سر آن یک نفر واقع
می شود و همین امر منجر به نمایش در آمدن چندین رفتار ضد و نقیض و دور از ذهن و
دور از انتظار می شود که بود و نبودشان هیچ تأثیری در پیشبرد حادثه اصلی ندارد
و بدتر باعث پراکنده شدن ذهن مخاطب می شود.

مردانی که در داستان «شبیه یک هنرپیشه خارجی» و یا
«آناهیتای شرقی» بر سر راه زنان داستان سبز شده اند لزوما همان مردانی نیستند
که در داستان های «لباس صورتی» و «غیر قابل چاپ» هستند وقتی همه این مردان
تبدیل به یک مرد می شوند و شخصیت ها با هدف و بی هدف سر راه هم قرار می گیرند،
بیننده تنها با یک کولاژ ادبی هنری مغشوش

روبه روست. که فقط همان عنصر طنز ذکر شده به دادش می رسد و
مخاطب را سر جایش می نشاند تا قهقهه سر بدهد، بدون اینکه متوجه شود به شعور و
احساس او اهانت شده است. فیلمساز هم حرفش این است که برای مردم فیلم ساخته؛ و
لابد مردم خوب است که در میان دنیای غم و غصه ساعتی بخندند حتی اگر آن خنده ها،
خندیدن به خودشان باشد!

یکی از این خنده ها نشان دادن زندگی پر مرافعه زن و شوهر
جوان فیلم است در مقابل زندگی عاشقانه پدر و مادر پیر، این زن که هنوز مثل دو
قناری عاشق برای هم چهچهه می کنند و سعی دارند با نصیحت، جوان ترها را سر عقل
بیاورند که نمی آیند. تضاد بین این دو خانواده و طنزی که در رفتارهای آنان
گنجانده شده است، آنقدر افراطی است که بیننده را دچار دلزدگی می کند.

جوان ها سر هیچ و پوچ با هم به جدل می پردازند و وکیل مرد
در این میان

آتش بیار معرکه است و مدام مرد را تشویق به طلاق دادن زنش
می کند. این جناب وکیل ضد زن با آن هیبت نامتعارفش شعارش این است که برای فصل
کردن آمده و نه برای وصل کردن! او در هر مشاجره خانوادگی، بدون دلیل زنان را
مقصر می داند و آنان را اورانیم غنی شده ای می داند که دایم وزن شان در حال
تغییر است. الکترون احساسات زنانه است که اسمش را می گذارند عشق و عشق مثل همان
الکترون وقتی به اورانیم غنی شده برخورد می کند، جنگ هسته ای رخ می دهد!

از دیگر نظرات گهربار این جناب پس از شوخی با زنان و انرژی
هسته ای، این است که همه زن ها دارند مدام علیه همه مردها توطئه می کنند و او
هرگز پا در جایی نمی گذارد که پر از ظلم زنان نسبت به مردان است و اصولاً
بهترین زمان برای زنان وقتی است که خوابند و بهتر است همیشه خواب باشند و بیدار
نشوند؛ آن هم در مقابل مردانی که شاید هارت و هورت شان زیاد باشد ولی آزارشان
حتی به یک مگس هم نمی رسد!

همین وکیلی که معلوم نیست چرا از جنس زن بیزار است و مدام
در طول فیلم بر ضد زنان بیانیه صادر می کند ناگهان در پایان فیلم بی دلیل دچار
یک تحول شده و با شنیدن صدای یک زن قاضی در دادگستری که عنوان می کند زنان مثل
اکسیژن هستند و مردان بدون آنها کبود می شوند، ناگهان تمام حرف های گذ