پاورپوینت کامل نقش تنبیه در تربیت از دیدگاه امام علی(ع) ۲۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نقش تنبیه در تربیت از دیدگاه امام علی(ع) ۲۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نقش تنبیه در تربیت از دیدگاه امام علی(ع) ۲۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نقش تنبیه در تربیت از دیدگاه امام علی(ع) ۲۶ اسلاید در PowerPoint :

>

۵۰

روانشناسان معتقدند با توجه به زیان های متعدد روش های
تنبیهی بهتر است هرگز از آنها به عنوان روش های تربیتی و اصلاحی استفاده نشود و
به جای آنها از روش های دیگر استفاده گردد، با این حال گاه ممکن است رفتار فرد
چنان وخیم و خطرناک باشد که هیچ روش دیگری به اصطلاح جواب ندهد و ناچار کاربرد
روش تنبیه تنها روش ممکن باشد، مثل زمانی که رفتار نامطلوب فرد سلامت و بقای
خود او یا افراد دیگری را تهدید می کند. اگر به هر دلیل، لازم بود که تنبیه
بکار گرفته شود باید آن را به طور موقتی و صرفا به منظور کنترل رفتار مخرب بکار
برد تا فرصت استفاده از روش های تغییر رفتار فراهم شود.

پایه تربیت دینی بر تشویق است

اسلام با رویکرد تشویقی و ایجاد انگیزه های درونی می کوشد
جامعه سالم تربیت کند چنانکه در قرآن کریم می خوانیم: «و لا تستوی الحسنه و لا
السیئه ادفع بالتی هی احسن فاذا الذی بینک و بینهُ عدوه کانهُ ولی حمیم؛ هرگز
نیکی و بدی یکسان نیست همیشه بدی افراد را به بهترین نیکی پاسخ ده تا همان کس
که با تو دشمنی دارد دوست تو گردد. امیرالمؤمنین(ع) می فرمایند: «ازجر المسی
بثواب المحسن؛ خطاکار را به وسیله پاداش دادن به نیکوکار تنبیه کن.» باز
می فرمایند: «و لایکونن المحسن و المسی ء عندک بمنزله سواء فان فی ذلک تزهیدا
لاهل الاحسان فی الاحسان و تدریبا لاهل الاساءه علی الاساءه و الزم کلا منهم ما
الزم نفسه؛ هرگز نباید نیکوکار و بدکار در پیشگاه تو یکسان باشند که همانا چنین
حرکتی نیکوکاران را در نیکی کردن بی رغبت نماید و تبهکاران را به بدکاری وادارد
و، هر کدام از آنها بنا بر آنچه که خود انتخاب کرده اند برخورد نما.»

آداب تنبیه از نظر امام علی(ع)

با توجه به اینکه تنبیه امری تبعی و عرضی است و نباید به
صورت امری اصلی در تربیت مورد استفاده قرار گیرد، لازم است حتی المقدور از آن
پرهیز شود و با تمهیداتی تلاش گردد که زمینه خطا و جرم کم شود و نه اینکه با
دامن زدن به زمینه خطا و جرم، میدان تنبیه و مجازات را گسترده نمود.

امیرمؤمنان علی(ع) در عهدنامه مالک اشتر او را متوجه این
امر تربیتی نموده و او را فرمان داده است که با تأمین کافی کارکنانش زمینه خطا
و جرم را بکاهد و فقط در صورتی به تنبیه و مجازات دست یازد که چاره ای جز آن
نباشد و شخص خطاکار و مجرم، در عین تأمین کافی دست به خیانت گشوده باشد. امام
(ع) به مالک اشتر چنین می نویسد:

«ثم اسبغ علیهم الارزاق، فان ذلک قوه لهم علی استصلاح
انفسهم و غنی لهم عن تناول ما تحت ایدیهم و حجه علیهم ان خالفوا امرک او ثلموا
امانتک … فان احد منهم بسط یده الی خیانه اجتمعت بها علیه عندک اخبار عیونک،
اکتفیت بذلک شاهدا، فبسطت علیه العقوبه فی بدنه و اخذته بما اصاب من علمه، ثم
نصبته بمقام المذله و و سمته بالخیانه و قلدته عار التهمه؛

پس روزی آنان را فراخ دار، که فراخی روزی نیروی شان دهد تا در پی اصلاح خود
برآیند و بی نیازی شان بود تا دست به مالی که در اختیار دارند نگشایند و حجتی
بود بر آنان اگر فرمانت را نپذیرفتند یا در امانتت خیانت ورزیدند… پس اگر یکی
از آنان دست به خیانتی گشود و گزارش مأموران مخفی تو بر آن خیانت همداستان بود،
بدین گواه بسنده کن و کیفر او را با تنبیه بدنی بدو برسان و آنچه به دست آورده
بستان. سپس او را خوار بدار و خیانتکار شمار و طوق بدنامی در گردنش درآر.»

حکمت تنبیه نمودن

در تنبیه هدف بیداری، هشیاری و بازدارندگی است بنابراین
آنچه در تنبیه اعمال می شود باید متوجه خلاف و جرم باشد به گونه ای که وسیله ای
گردد برای جدایی شخص از اشتباه و گناه. پس لازم است تنبیه به کردار و رفتار و
صفت شخص تعلق گیرد نه شخصیت انسانی و حقیقت وجود او. امیرمؤمنان(ع) فرموده است:
«ان اللّه سبحانه قد وضع العقاب علی معاصیه ذیاه لعباده عن نقمته؛ همانا خدای
سبحان کیفر را بر معاصی خود قرار داده است تا بندگانش را از عذاب خویش
بازدارد.» در این صورت ضرورت دارد که تنبیه چنان از ظرافت های تربیتی برخوردار
باشد که به صورت عامل بیدارک