پاورپوینت کامل ز گهواره تا گور دانش بجوی ۵۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ز گهواره تا گور دانش بجوی ۵۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ز گهواره تا گور دانش بجوی ۵۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل ز گهواره تا گور دانش بجوی ۵۳ اسلاید در PowerPoint :

>

۲۰

بررسی اجمالی عملکرد نهضت سوادآموزی در سی سال پس از انقلاب، به بهانه هفتم دی ماه روز تأسیس نهضت سوادآموزی در کشور

آنگاه که نور علم و دانایی سرتاسر جهان را بپوشاند و دنیا را فرهیختگی و دانش پر کند روح طراوت و زندگی در کالبد اندیشه دمیده می شود و روشنایی علم و ایمان، کوره راههای نادانی را به بزرگراه پیشرفت و تعالی تبدیل می کند.

در همه زمان ها نیاز به دانایی و علم برای همگان کم و بیش روشن بوده و بهره گیری از علم و دانش جزء جدا نشدنی تفکرات والای انسانی بوده است.

دین مبین اسلام که به عنوان آخرین و کامل ترین ادیان برای بشر فرستاده شده است در همه زمینه ها و ابعاد دارای راهنمایی های جامع و کامل می باشد. یکی از مسائلی که در اسلام تأکید فراوانی بر آن شده است تعلیم و تربیت است. در زمینه تعلیم و تعلم و تربیت، آیات و روایات بسیاری هست که نشان دهنده اهمیت و جایگاه ویژه آموزش در مکتب آسمانی اسلام است.

بعد از پیروزی انقلاب اسلامی و شروع فعالیت های آزادانه علمی و فرهنگی، امام خمینی (ره) که با دیدی روشن به آموختن علم می نگریستند با توجه به تأکید اسلام بر لزوم آموختن سواد، دستور تأسیس نهضت سوادآموزی را در هفتم دی ماه سال ۱۳۵۸ صادر کردند. این در حالی بود که هنوز یکسال از پیروزی انقلاب اسلامی نگذشته بود و این نکته گواه اهمیت سوادآموزی از دیدگاه امام راحل بود.

تشکیل نهضت سوادآموزی که از کارهای حکیمانه و مدبرانه رهبر فرزانه انقلاب بود و مثل خیلی از نهادها و ارگان های کشور از ثمرات انقلاب بود و تحولی بزرگ در کشور پدید آورد مردم کشورمان همان گونه که امام راحل (ره) خواسته بودند، ایران را به صورت مدرسه ای درآوردند و با تلاش های بی قفه و شبانه روزی به امر تعلیم و تعلم پرداختند. از کودکان و نوجوانان گرفته تا سالخوردگان همه و همه بر این امر مهم همت گماشتند و توانستند ظرف مدت کوتاهی شمار زیادی از بیسوادان را آموزش دهند و گام مؤثری برای ریشه کن کردن بیسوادی در جامعه بردارند.

در این میان فعالیت بانوان دور از چشم نماند و زنان و دخترانی که قبل از انقلاب سرخورده شده بودند به متن جامعه افزوده شدند و برای عمل کردن به دستور گهربار امام از هیچ تلاشی فروگذار نکردند.

بانوان در زمان طاغوت مجبور بودند یا خانه نشین باشند و دست از تعلیم و آموزش بشویند و یا اینکه به اندازه یک کالای مصرفی و دور انداختنی خود را تنزل دهند و پا به مدرسه یا آموزشگاهها بگذارند. با این احوالات بود که جمعیت زنان بیشتر از مردان بیسواد مانده و مجبور بودند برای حفظ شرف و ایمان خود خانه نشین باشند و دلیل این ادعا هم همین نکته بس که با گذشت شصت سال از اولین اقدام برای با سواد کردن جمعیت ایران در زمان پیروزی انقلاب هنوز حدود ۹۰% بانوان بیسواد بودند.

اینک با بررسی روند سوادآموزی قبل از انقلاب و بعد از انقلاب به مقایسه این دو دوره پرداخته و نتایج آن را از نظر می گذرانیم.

اولین فعالیت در سال ۱۳۱۵ آغاز شد. «تعلیمات اکابر» برای با سواد کردن بزرگسالان در مدارس روزانه به صورت کلاس های شبانه برگزار شد. فعالیت این سازمان تا سال ۱۳۲۰ ادامه داشت، که به دلیل از هم گسیختگی اوضاع سیاسی اجتماعی کشور منحل شد. وقوع جنگ جهانی و جو مغشوش آن زمان، فعالیت سوادآموزی را دوازده سال به تعویق انداخت.

در سال ۱۳۳۲ کلاس های سوادآموزی بزرگسالان با عنوان «آموزش سالمندان» کار خود را آغاز کرد. این فعالیت ها با هدایت یونسکو تا سال ۱۳۳۵ در چند شهر و استان کشور ادامه یافت.

سومین سازمان رسمی و وابسته به دولت که مسئولیت سوادآموزی بزرگسالان را در ایران به عهده گرفت «سازمان آموزش بزرگسالان» نام داشت. در سال ۱۳۳۵ با استفاده از تجارب گذشته فعالیت کلاس های آموزش بزرگسالان از سر گرفته شد و کوششی جدید و دامنه دار برای گسترش و هماهنگی سوادآموزی برزگسالان آغاز شد. در این دوره علاوه بر وزارت فرهنگ که اجرای برنامه های آموزشی بزرگسالان را برعهده داشت، وزارتخانه های دیگر هم در امر سوادآموزی بزرگسالان مشارکت داشتند. در کارخانه های دولتی، آسایشگاهها و بیمارستان ها واحدهای ارتش و شهربانی و ژاندارمری نیز کلاس های سوادآموزی بزرگسالان با نظارت وزارت فرهنگ تشکیل شد. اما به دلیل اینکه دغدغه ای وجود نداشت کارها بیشتر صوری و شکلی بود؛ همچنین با رشد سریع جمعیت و افزایش بیسوادی، عملاً دولت نتوانست توفیق چندانی به دست آورد. البته در سال ۱۳۴۱ طرح «سپاه دانش» به اجرا درآمد و مقرر شد که عده ای از جوانان دیپلمه که دوره سربازی خود را می گذرانند به آموزش بیسوادان در روستاها بپردازند. برای تکمیل این طرح در سال ۱۳۴۷ طرح مشابهی به نام «قانون خدمات اجتماعی زنان» به تصویب رسید و بخشی از برنامه های سوادآموزی برعهده بانوان گذاشته شد.

دو سال بعد از تشکیل سپاه دانش کمیته ملی پیکار جهانی با بیسوادی تشکیل شد.

آخرین سازمانی که قبل از پیروزی انقلاب اسلامی در ایران تأسیس شد، «جهاد ملی سوادآموزی» نام داشت که در آخر خرداد ماه سال ۱۳۵۵ شکل گرفت و مسئولیت با سواد کردن بزرگسالان را برعهده گرفت. شعار این سازمان این بود که تا سال ۱۳۶۶ بیسوادی را ریشه کن کند و سطح دانش و آگاهی بزرگسالان بیسواد را در زمینه های شغلی، اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و تکنولوژی بالا ببرد. ولی این صرفا شعار بود و بخاطر ماهیت رژیم طاغوتی پهلوی نه تنها این سازمان بلکه هیچ یک از سازمان های یاد شده در امر باسواد کردن مردم توفیق چندانی به دست نیاوردند. با پیروزی انقلاب اسلامی این سازمان نیز مانند بسیاری از سازمان های وابسته به رژیم شاهنشاهی منحل گردید.

با فرمان مهم و تاریخی امام راحل نهضت سوادآموزی در سال ۱۳۵۸ شروع به کار کرد. اولین کسی که مسئولیت این سازمان را برعهده گرفت و خالصانه راه خدمت به مشتاقان علم را پیش گرفت شهید والاقدر حجه الاسلام و المسلمین جناب آقای «باهنر» بود. در آن زمان طبق آماری که موجود بود حدود ۲/۵۲% از کل جمعیت ایران بیسواد و از آنچه در دنیا اتفاق می افتاد بی خبر بودند. امام دوست نداشتند که مردم در بیسوادی زمان شاه بمانند و علاقمند بودند که همه به پیشرفت و رشد و تعالی برسند؛ به همین دلیل تأکید فراوانی بر این امر داشتند و فعالیت های نهضت را پیگیری می کردند.

مردمی که در دوران سیاه و پر از خفقان شاه نتوانسته بودند باسواد شوند بعد از انقلاب اعتماد لازم را پیدا کردند و سر کلاس های سوادآموزی حاضر شدند.

دیگر همه می دانستند که علاوه بر سواد، آموخته های منفی در ذهن شان جای نمی گیرد؛ به همین دلیل میل به شرکت در این کلاس ها روز به روز بیشتر می شد. مردم با برپایی نظام جمهوری اسلامی به خواسته های خود رسیده بودند و می دیدند که هم اسلام و هم نظام در فکر باسواد شدن آنهاست. این دلیلی بود که مردم به انقلاب و برنامه های آن مخصوصا دستورات امام راحل(ره) توجه و دقتی خاص داشته باشند. با دستور امام نه تنها بیسوادان بلکه آموزشیاران نهضت سوادآموزی هم به طور خودجوش و دواطلبانه به صحنه وارد شدند تا به پیام امام شان ارج نهاده باشند.

آموزشیاران همه از افراد عادی بودند که برای شغل آموزشیاری ثبت نام می کردند. زنان و مردانی که توانسته بودند تحصیل کنند در هر شغل و مقامی که بودند علاقمند یاددهی و آموزش به دیگران بودند.

حجت الاسلام و المسلمین «سیدمحمد چاووشی» مدیر نهضت سوادآموزی استان قم چگونگی شروع فعالیت آموزشیاران و کار نهضت سوادآموزی را اینگونه بیان می کند:

«کسانی که برای خدمت شریف آموزشیاری داوطلب می شدند یک دوره دو ماهه آموزش می دیدند و سپس کار را شروع می کردند. مکان های آموزش هم طبق توافق آموزشیاران و مشتاقان سوادآموزی بود که هنوز هم همین طور است؛ مثلاً در مدرسه، خانه شخصی، مساجد و … است. چون نهضت سوادآموزی یک آموزش غیر رسمی است به همین دلیل مکان و زمان آموزش هم بین افراد سوادآموز و آموزشیاران توافقی است.»

آموزش سواد در سه دوره صورت می گیرد. دوره مقدماتی، که شامل کلاس اول و دوم است، دوره تکمیلی، کلاس سوم را تحت پوشش قرار می دهد. دوره پایانی، هم شامل کلاس چهارم است. اگر سوادآموزان علاقمن