پاورپوینت کامل هر کجا می نگرم شور حسین است هنوز; دیداری از مراسم نخل گردانی و تعزیه در اردستان و زواره ۵۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل هر کجا می نگرم شور حسین است هنوز; دیداری از مراسم نخل گردانی و تعزیه در اردستان و زواره ۵۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل هر کجا می نگرم شور حسین است هنوز; دیداری از مراسم نخل گردانی و تعزیه در اردستان و زواره ۵۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل هر کجا می نگرم شور حسین است هنوز; دیداری از مراسم نخل گردانی و تعزیه در اردستان و زواره ۵۳ اسلاید در PowerPoint :

>

۱۰۰

هر سال وقتی کوچه ها و خیابان ها شال عزای تو را به گردن می آویزند، وقتی بیرق ها و علم ها خود را برای صف کشیدن آماده می کنند و کودکان و جوانان و پیرها لباس روزگار خود را کنار می گذارند و پیراهن پر افتخار سیاه را به تن می کنند، حادثه پرشور و تلخ عاشورا تکرار می شود. دوباره این تو هستی که حج خود را ناتمام می گذاری و فرزندان و یارانت را برای بزرگترین جنایت بشری راهی کربلا می کنی تا مشتاقان و عاشقان و مریدانت گریبان چاک کنند و پا به پای تو روزهای محرم را پشت سر بگذارند و مویه کنان و موی کنان و سینه چاک نعره برآورند که: «بأی ذنب قتلت؟»

راستی حسین مظلوم فاطمه! آن لحظه که بر نعش اکبر رسیدی و تو را یارای بازگشت به خیمه نبود، قلب مبارکت چگونه تاب آورد؟ یا آن لحظه که لباست با خون اصغر شیرخوار که جز تلظّی کردن نمی دانست، رنگین شد، چطور به سمت خیمه ها برگشتی و چگونه از خدا صبر خواستی؟ آری وقتی در ذهن ما و همه عاشقانت لحظه که افتادن علم ها و علمدار دلاور تو مجسم می شود و مشکی که زمین جرعه جرعه آبش را نوشید، بی اختیار به سوی آسمان نگاه می کنیم و بر آن همه صبر و استقامت تو درود می فرستیم. آه ای زیباترین فریاد زندگی، و ای کسی که محاسنت را با خون خضاب کردی، تو کسی هستی که به هنگام وداع همه را به آرامش دعوت می کنی و چند لحظه ای دختر بی تابت را به آغوش می کشی تا محبت را به او تمام کنی!

با ما بگو آیا آن روز زمین از تو و طفلان و اهل حرمت شرمگین نشد آسمان چرا فرو نیفتاد، باران چرا تو را سیراب نکرد و این چه داغی بود که هر سال پر رنگ تر از پیش، جوشان تر از قبل و سوزناک تر از هر سال تازه می شود و همه را به عزا می نشاند؟ هر سال می بینیم انگار رستاخیزی شده باشد به یکباره کوچه ها سیاه پوش، چهره ها پر از غم و ماتم و شهرها پرخروش؛ گویی همه برای یاری تو می شتابند و مدال افتخار نوکری تو را به گردن می آویزند. هر کس در هر مقام و رتبه ای لباس خدمت تو را به تن می کند و همه یک رنگ می شوند مجلس عزا برپا می کنند چای می ریزند جارو می کنند و مقدم عزاداران را آبپاشی می کنند، دست بر سینه می گذارند و از همه پذیرایی می کنند و با زبان دل و خالصانه می گویند. بیایید اینجا قلب و دلمان فرش عاشقان حسینی و دلدادگان زینبی است، بیایید و بگذارید تا خاک راه تان سرمه چشمان ما باشد.

آری حسین ای عزیز پیامبر! همه منتظرند تا محرم و صفر برسد و بغض شان بشکند و سر بر زانو عزای تو را بگریند و بی ریا در صف شفاعت کنندگان تو باشند و همه می دانند گوشه ای از عرش نشسته ای و با همان فرق شکافته و پیشانی شکسته از سنگ، خیل یاوران و محبانت را نظاره می کنی و سلام بر تو که خون خدایی و جلوه ای از نور همیشه جاوید حق و لعنت و نفرین خدا بر آنها که ظلم بر تو روا داشتند تا زمانی که دنیا برپاست «علیهم منک العنه ابد الابدین و هذا یوم فرحت به آل زیاد و آل مروان بقتلهم الحسین صلوات اللّه علیه» و این به روشنی زبان حال توست که روشن تر از آفتاب در جلوه گری است.

خاموش گشته ایم و فراموش کی شویم

بس اینقدر که در همه جا گفتگوی ماست

هر سال که محرم طلوع می کند و ماه پیروزی خون بر شمشیر آغاز می شود گویا فرزند پیامبر فریاد احیای اسلام را سر می دهد و همه آزادگان را به عزت و شرف می خواند و بار دیگر در مقابل ظلم و ستم قد علم می کند. محرم و بخصوص تاسوعا و عاشورا در همه جای این کره خاکی حتی جایی که کمتر از یک درصد مسلمان و شیعه عارف به حق وجود دارد، مقدس شمرده می شود و مراسم سوگواری هر چند مختصر برگزار می شود. این آئین ها و مراسم در هر شهر و دیاری رسوم و اعتقادات مخصوصی دارد که خاص همان شهر و دیار است. همه رسم ها به یاد عزیز زهرا برپا می شود و هر کدام با آئینی متفاوت.

این بار محرم و عزای سرور و سالار شهیدان را در شهرستان اردستان و زواره و توابع آن به تماشا نشسته ایم تا با فرهنگ های عاشورایی در این دیار آشنا شویم و به بررسی آداب و رسوم اهالی آن در محرم بپردازیم.

اردستان، شهری میان کاشان و اصفهان در حاشیه کویر است. این شهر سابقه چندین هزار ساله دارد و یکی از قدیمی ترین شهرهای ایران بشمار می رود. جدای از سخن تاریخ نگاران از قدمت این شهر و مردمانش، شاید بیشترین چیزی که باعث شده مردم این دیار مؤمن و معتقد باشند و تاکنون هم به آن پایدار بمانند، اتفاقی تاریخی است که باعث شد بناهایی در اردستان ساخته شود مردم این دیار معتقدند در قرن نخست هجری قمری امام حسن مجتبی(ع) از اردستان عبور کردند و در محل مسجد کهنک و مسجد کبودان نماز خواندند، که هر دو مسجد به نام حضرت نامیده می شود. این دو مسجد از بناهای قرن نخست هجری قمری است و قبلاً آتشکده بوده اند.

بلندترین بنای تاریخی اردستان مسجد جامع آن است که در قرن سوم بنا شده و در گوشه شمال غربی مسجد، مدرسه حاج حسین نورالدین و مدرسه علمیه قرار دارد که با یک ورودی به مسجد متصل است.

قبل از شروع ایام سوگواری و عزاداری سید و سالار شهیدان، جوانان و اهالی محله های اردستان به گردگیری و آماده سازی مساجد می پردازند، تکیه برپا می کنند و در اکثر قسمت های شهر خیمه هایی برپاست که از عزاداران و عاشقان حسینی پذیرایی می کنند و این تکیه ها تا پایان دو ماه محرم و صفر همچنان به فعالیت خود ادامه می دهند. اکثر مساجد تا پایان ماه صفر فعالیت های مذهبی خود را به بهترین نحو اجرا می کنند: مراسم عزاداری، برگزاری زیارت عاشورا و دعا و نیایش، پخش نذری و غذا، سخنرانی و مداحی و سینه زنی. در این مراسم بانوان نقش مهمی برعهده دارند؛ آنان قبل از شروع مراسم عزاداری، مقدمات تهیه غذا را آماده می کنند. دور هم جمع می شوند ضمن ذکر نام «اباعبدا…حسین»

سبزی پاک می کنند، برنج ها را آماده طبخ می کنند و سفره پر برکت ائمه(ع) را می گسترانند.

«مسجد قاسم بن الحسن» که در محله «مون» قرار دارد یکی از مکان هایی است که هر روز صبح ذکر و مصیبت و زیارت عاشورا در آن برپا می شود، و در انتها هم از همه مهمانان با نان و خرمایی یا صبحانه ساده ای پذیرایی می شود، این مسجد توسط یک بانوی پرتلاش اداره می شود.

«حاج معصومه» مدت سه سال است که مسجد «قاسم بن الحسن» را که از قدیمی ترین بناهای اردستان است و با نام مسجد «دربند» شناخته می شده، احیا کرده است. این مسجد که مربوط به حدود چهارصد سال پیش و مخروبه بوده است، با تلاش این بانوی معتقد دوباره مورد استفاده علاقمندان و مؤمنان قرار گرفته است. مسجد دو طبقه «قاسم بن الحسن» توسط «حاج معصومه» سیاهپوش شده و بر در و دیوارش اشعاری در تعزیت ائمه(ع) نوشته شده است، اگر چه بسیار کوچک است اما در گوشه ای از آن بساط چای و قند مهیاست و مداح زیارت عاشورا می خواند و زنانی که جمع شده اند تا با عمه سادات همدلی کنند آرام نجوا و گریه می کنند. بعد از اتمام مراسم «حاج معصومه» از مشکلات و سختی روزگارش می گوید:

«قبل از اینکه به این مسجد بیایم در یک مسجد و حسینیه دیگر مراسم را اجرا می کردیم اما بنا به دلایلی تصمیم گرفتیم مراسم را در جای دیگری برپا کنیم. با کمک و پیشنهاد امام جمعه اردستان این مسجد را که شدیدا مخروبه بود تعمیر کردیم و در حال حاضر روزهای ولادت یا شهادت ائمه(ع) برنامه داریم و دعا و مناجات هم برگزار می شود که امیدوارم مورد قبول حق قرار گیرد.»

در اکثر مدارس و مراکز آموزشی این شهر باستانی و تاریخی مراسم عزاداری برگزار می شود و دانش آموزان و دانشجویان با آرمان های امام خویش آشنا می شوند. اما بعضی از این مراسم بیشتر از بقیه مورد توجه قرار می گیرند چون مراسم برپایی زیارت عاشورا در مدرسه ای ابتدایی واقع در «هندوآباد» از روستاهای نزدیک اردستان.

این مدرسه دو کلاس درس بیشتر ندارد با ۲۸ دانش آموز دختر و پسر، و دو معلم که هم کارهای اجرایی را برعهده دارند و هم تدریس را. مدیریت این مدرسه کوچک برعهده خانم «معصومه ملکی» است؛ بانوی زحمتکشی که به گفته خودش در ساعات اولیه روز قبل از اینکه صبح آغاز شود و همه بیدار باشند آماده می شود و برای شغل شریف معلمی و آموزش به کودکان روستایی از خانه خارج می شود.

خانم «ملکی» تمام تلاشش را صرف تعلیم و آموزش به کودکان «هندوآباد» کرده است. برای دختران نه ساله جشن تکلیف می گیرد،