پاورپوینت کامل ملاک دیده شدن نیست، ملاک حضور داشتن است;گفتگو با صدیقه سلمان ۵۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ملاک دیده شدن نیست، ملاک حضور داشتن است;گفتگو با صدیقه سلمان ۵۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ملاک دیده شدن نیست، ملاک حضور داشتن است;گفتگو با صدیقه سلمان ۵۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل ملاک دیده شدن نیست، ملاک حضور داشتن است;گفتگو با صدیقه سلمان ۵۹ اسلاید در PowerPoint :

>

۷۶

نقاشی، یکی از دیرینه ترین صور ابتدایی حیات انسان در حوزه هنر است. تصویرگری های منقوش در غارها حکایت از قدمت این نوع از هنر در حوزه حیات بشر داشته و ما را به اهمیت و اعتبار خاص آن هدایت و رهبری می کند. تأمل در این مبدأ و سرآغاز، یک نکته را برای ما به مثابه گیرندگان پیامی فراتاریخی روشن می نماید و آن اینکه این نوع خاص از هنرورزی حامل پیامی بسیار بنیادی و اساسی برای کسانی است که در آن حوزه جهان زیستی تنفس می کرده اند و به نوعی بسیار واضح با بقا و استمرار حیات اجتماعی شان در ارتباط تنگاتنگ قرار داشته است. این نحوه تأمل و تلقی در سرآغازهای نقاشی در فرهنگ بشری نشانگر ارتباط بسیار عمیق هنرورزی با بنیادی ترین خواست ها و مطالبات انسانی – اجتماعی بوده و اعتبار و جایگاه والای آن را به ما به مثابه میراث بران این حافظه بلند تاریخی نشان می دهد.

هنر نقاشی بیان فکر، احساس و نگاه انسانی در فردیت خود هنرمند است. به دنبال این رویکرد است که نوع رفتار با ابزار و هدف به هم نزدیک می شوند و در متن زندگی و طبیعت و کشمکش میان انسان و طبیعت، انسان و انسان، هنرمندی پیروز است که خود را تسلیم موضوع نمی کند و به نگاه و شخصیت هنری منحصر به فرد خود وفادار می ماند.

«صدیقه سلمان» یکی از هنرمندان برجسته کشور ماست که علاوه بر برخورداری از خلاقیت و سابقه پربار تجربه عملی در زمینه هنر، خصوصاً نقاشی و تصویرسازی، در باره هنر عمیقاً اندیشه و تأمل کرده است. «صدیقه سلمان» ۱۵ سال است که با تدریس در دانشگاهها و مراکز فرهنگی و خلق آثار بسیاری به تفوق خود افزوده و با حضور در نمایشگاه های متعددی، بخشی از فعالیت او در عرصه خلاقیت های هنری به معرض دید گذاشته شده است. او در طی این سال ها حائز رتبه و جوایز زیادی بوده است. «صدیقه سلمان» مسئولیت های مدیریتی و اجرایی متعددی را نیز در کنار خلق آثار هنری و تدریس و پژوهش هنر، به عهده داشته است.

خانم «سلمان با مدرک کارشناسی نقاشی و کارشناسی ارشد ارتباط تصویری تا به حال در هیجده نمایشگاه گروهی آثار تجسمی شرکت داشته است و اکنون مدرس دانشگاه الزهراء و مرکز جهاد دانشگاهی دانشکده هنرهای زیبا است.

با وی به عنوان یکی از مطرح ترین هنرمندان عرصه تجسمی به گفتگو می نشینیم.

از خودتان و چگونگه علاقه مندی به نقاشی بگوئید؟

از کلاس اول ابتدایی توانایی ام در نقاشی مورد توجه خانواده و اطرافیانم قرار گرفت درست یادم نمی اید دقیقاً از چه سنی ولی مربوط به قبل از انقلاب می شد دوم یا سوم دبستان، هرکس را می دیدم نیم رخش را می کشیدم و به او می دادم … .

همزمان به فیلم و نمایش، ژیمناستیک و پاتیناژ علاقه خاصی داشتم و تصویر آنها را می کشیدم … کاری که تصویر متحرک نام دارد و آمان من بیش از صدها طرح از حرکات این ورزش ها به صورت تک فریم در چندین دفتر طراحی می کردم و خلاصه اینکه یکی از مهمترین علائق من در زندگی نقاشی بود … .

از دوران انقلاب چه به یاد دارید؟ چه کارهایی انجام می دادید؟

قبل از انقلاب اسلامی من در دوره اول راهنمایی تحصیل می کردم. برای آنکه زمان را به یاد آورید درست در همان ایام از طرف اشرف (خواهر شاه) اعلام شده بود دختران محصل بدون حجاب باید در محل تحصیل حاضر شوند.

از آنجا که ما در خانواده ای مذهبی رشد یافته بودیم بنا داشتیم به محض اعمال این اجبار، از رفتن به مدرسه خودداری کنیم … .

همان زمان در مدرسه ما چند معلم آمده بودند با حجاب چادر، ادبیات و انشاء درس می دادند … و خارج از ساعات مدرسه ارتباط خوبی میان نوجوانان هم سن و سال من با این معلمان برقرار شده بود.

ما دانش اموزانی که از خانواده های مذهبی بودیم جمع می شدیم و با هدایت این معلمان در کلاس هایی که برای تفسیر قرآن در مساجد و منازل بچه ها به صورت دوره ای تشکیل می دادند شرکت می کردیم. در زمان انقلاب که من دوم راهنمایی بودنم و دوازده سال داشتم و در کنار خانواده در تظاهرات میلیونی مردم شرکت می کردم. پس از پیروزی انقلاب اسلامی نیز با گروهی از دانش آموزان مذهبی به تشکیل انجمن اسلامی در مدرسه مبادرت کردیم.

از دوران دفاع مقدس بگوئید. در آن دوران به چه کاری مشغول بودید؟

سال های دفاع مقدس هم خصوصاً سال اولش –۵۹ –به دلیل اسارت برادرم برایم پرخاطره بود … و لحظه های بمباران، خاموشی های شهرها و زیر نور تلویزیون درس خواندن و نوشتن ها هنوز یادم هست.

بعد هم یک دوره سختی هایی که همه امتحان الهی بود و لحظه های شکل گیری و رشد بینش و تبلورهای فکری و عقلی ام به حساب می امد. یک جور بزرگ شدن … .

در سال های ۶۴ به بعد در دانشکده هنرهای زیبا به سوی یک بلوغ هنری هدایت شدم و شرایط احساسی قوی نسبت به انقلاب و فضای جنگ پیدا کرده بودم … از طرفی هم خودم را زیاد سؤال پیچ می کردم و در پاسخ های ذهنی و گفتگوهای درونی دریافت های تصویری زیادی بروز می کرد که همه را یا طراحی می کردم یا نقاشی … و خیلی هایش هم هنوز در آرشیو ذهنم باقیست و در انتظار لحظه تولد و خلق اند.

سال های ۶۴ تا ۶۸ در حوزه هنری حضور یافتم و قلم زدم.

بیشترین وقت را در آن زمان که با بمباران ها و فضای خاص آن وقت ها توأم بود در حوزه هنری نقاشی می کردم … گاه از زمان غافل می شدم … صدای آژیر خطر یا انفجار بمب هم باز نمی داشت!

بعد هم مشغول فعالیت هایی مثل طراحی و تصویرسازی برای مجلات ایندسازان، شاهد بانوان، پست و چند جای دیگر به عنوان گرافیست، تصویرسازی، طراح آرم، پوستر و بسته بندی و … شدم.

ایجاد یک فضای تازه و ادامه تحصیل در رشته ارتباط تصویری و تصویر متحرک در مقطع فوق لیسانس که باعث شد از سال ۶۹ تا ۷۹ تا حدی از نقاشی فاصله گرفتم.

در سال ۷۶ به مدیریت زیباسازی منطقه هفت شهرداری تهران منصوب و مشغول شدم.

اکنون در حال حاضر کارشناس حوزه های پژوهش و ارتباطات در روابط عمومی منطقه یاد شده هستم.

شما به عنوان برگزیده و بهترین نقاش در ورک شاپ (کارگاه هنری) مقاومت موزه فلسطین مطرح شدید؟ توضیح می دهید موضوع اثر شما چه بود؟

قطعاً این هم یکی از همان انواع امتحان الهی پیش رویم بوده است … در حالی که در آخرین روز مهلت ارسال پیش طرح برای اعلام آمادگی در این ورک شاپ قرار داشتم. سرشار از یک احساس غریب بودم، در یک اتود مدادی ناقص و کمی اکسپره سیو (expressive) کارم را تحویل دفتر موزه فلسطین دادم … آنها لطف بزرگی کردند و این دریچه گشوده از دعوت برای شرکت در این کارگاه مرا بسیار خوشحال کرد.

در کارگاه «طرح، رنگ، حضور» هنگام خلق اثر، دو باره روییدم در حالی که از یک غم بزرگ به نام «احساس مقاومت» لبریز بودم.

راستش را بخواهید این طرح در ابتدا مربوط به حسی غریبانه و درونی من می شد که به دلیلی ریشه های مفهومی با مقاومت مردم و خصوصاً مادران و کلاً سرزمین فلسطین قرابت پیدا کرده بود، که سپس اندکی تحول یافت و اتود اولیه در آخرین لحظه های شب پنج شنبه که روز اول ورک شاپ را گذراندم، تکمیل شد و به شکلی که دیدید به اتمام رسید. این تابلو زاییده یکی از دغدغه های معنوی و مفهومی من به حساب می اید.

البته هرگز مایل نبوده و نیستم نگاه جنسیتی به موضوع آثارم داشته باشم … بلکه من در لحظه خلق اثر متناسب با معانی شکفته در تخیلاتم، سیال ذهنم را رها و آزاد می گذارم تا بر چهره افکار، دغدغه و دل نگرانی ها، معنویات درونی و روحانی ام نقاب و پرده ای از تصویر و تجسم و عینت بیفکند. این اثر هم محصول چنین فرایند درونی بود.

گرچه انکار نمی کنم شرایطی در مسیر زندگی ام؛ مرا به سوی این احساس کشانده بود که قالب «اکسپره سیو» تابلو بیانگر آن است که نیازی به توضیح نیست.

زنان و نقش آنان را در حیطه هنر چه می بینید؟

در عرصه هنر و در حیطه نقاشی نقش زنان غیر قابل انکار است.

در حالی که زنان تمامی عرصه های علمی و فرهنگی و اجتماعی را همپای مردان و گاه پیشتر در می نوردند، علی رغم برخی مقاومت ها و عدم پذیرش ها نمی توان حضور این وجود انسانی را نادیده انگاشت.

من هرگز خود را نادیده نگرفته و نمی گیرم، و بر توانمندی این جنس –زن ، مؤنث –با تمام قابلیت های فیزیکی و روحی و خلقتی اش پای فشرده و مؤمنم.

با عظمت تر از این نمی تواند خلق شده باشد که یک بانوی با فضیلت محل اقتداء برای جمیع بشریت باشد و او زهرای اطهر (س) است.

از این وجه من به زن بودن خود افتخار می کنم و خدا را شکر می کنم که مرا به درک این حقیقت در حیات دنیایی نایل فرمود.

شما به عنوان مدرس دانشگاه، نقاش و زنی فعال با حضوری مستمر مطرح هستید؟ ایا از این همه کار خسته نمی شوید؟

به تأسی از حضرت امام(ره) خود را بسیجی می دانم. به این معنا که تمام قوای خود را اعم از فکری، روحی و جسمی، فیزیکی، مادی و معنوی، برای درک بیشتر و بهتر خلقت، هستی، حیات و زندگی گسیل کرده و در واقع بسیج کرده ام که فهم همین مقدار از حیات دنیایی مرا بس. که به شکر خالق اعظم و بی شریک واداشته و می دارد.

عاشق ادراک هستی ام و هرگز از تلاش برای زیست سالم و معقول روی نمی گردانم … سختی ها را چالش هستی برای به فکر واداشتن، تن به آزمون الهی سپردن و رشد و تعالی یافتن روح می دانم و لا غیر … .

لحظه های زندگی ام