پاورپوینت کامل زندگی فرخنده ۴;تفاهم ها و تفاوت ها ۶۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل زندگی فرخنده ۴;تفاهم ها و تفاوت ها ۶۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل زندگی فرخنده ۴;تفاهم ها و تفاوت ها ۶۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل زندگی فرخنده ۴;تفاهم ها و تفاوت ها ۶۷ اسلاید در PowerPoint :

>

۵۸

مرحله تشکیل زندگی مشترک

در این مرحله انتخاب همسر و نیز دوران نامزدی، گذشته و فصلی نوین سررسیده و زندگی مشترک آغاز شده است.

این مرحله، سومین مرحله از مراحل شش گانه زندگانی خانوادگی آدمیان است. هر کدام از مراحل که طی شد و گذشت، دیگر نمی باید به پشت سر، نگریست و آرزوی بازگشت به آن را در دل و ذهن پروراند، چون بازگشت و تجدید، نه ممکن است و نه مطلوب. در هر مرحله می باید کوشید که وظایف آن به بهترین شکل و به اندازه توان و امکان، انجام پذیرد؛ اما پس از گذشتن آن، باید به مرحله تازه پرداخت و توان خویش را مصروف ایفای وظایف ویژه آن نمود و نیز از آن، بهترین و بیشترین بهره را برداشت و برای مراحل بعدی، توشه اندوخت.

نگریستن به مراحل گذشته، اگر با دیده ای مثبت نگر باشد و بتوان از گذشته ها پند و تجربه آموخت و از خاطره های گوارای آن لذت برد و بر بهجت و طراوت روان و اندیشه و زندگی افزود، مطلوب است و نیکو؛ اما اگر برای بررسی امکان بازگشت باشد و موجب حسرت و تأسف و ندامت شود و باعث ملامت خویشتن گردد، نامطلوب است و ناروا. حسرت خوردن بر گذشته، علاوه بر اینکه هیچ ثمره ای ندارد، موجب اتلاف نیروی روانی و جسمانی می شود و لحظه های کنونی را تباه می کند و زندگی اکنونی را خراب می نماید.

بسیاری از مردمان؛ بلکه بیشترین ایشان، اگر با دیده ایده آل طلبی و عدم قناعت به داشته های خویش، به گذشته نگاه کنند، دچار حسرت و ندامت می شوند و این حالت چندان استمرار می یابد و گسترده می شود تا که تمامی قلمرو زندگانی شان را فرا گیرد و آن را تباه کند.

امروز را در حسرت دیروز تباه می کنند و فردا را در حسرت امروز و این روند نامعقول، تا پایان عمر ادامه می یابد و با افسوس و احساس زیان، از این جهان می روند. حال آنکه شرط خردمندی و ایمان داری، این است که از لحظه لحظه همه مراحل و دوران های عمرمان، بهره جوییم و خداوند را بر نعمت هایش که در هر زمان عطامان فرموده و می فرماید، سپاسگزار باشیم.

بنابراین، آنچه مطلوب و معقول و ممکن است آن است که در هر مرحله از مراحل زندگی خانوادگی، به قدر فهم و دانش و توان خویش تلاش کنیم و به هر چه نصیب مان شد، قانع شویم و خدا را بر نعمت هایش شکرگزاریم و در مرحله بعدی، بر گذشته حسرت نخوریم و دیگر «ای کاش» نگوییم و «پشیمانی» و «عدم قناعت» را از خویش برانیم و به دیگران و داشته هاشان ننگریم و خودمان و داشته هامان را با آنان مقایسه نکنیم.

سخن در این است که اکنون مرحله سوم زندگی خانوادگی آغاز شده است. برای مرحله اول (یعنی مرحله همسرگزینی) کتاب. «جوانان و انتخاب همسر» را نوشته ایم، و برای مرحله دوم (یعنی دوران نامزدی) کتاب. «جوانان و دوران نامزدی» را نگاشته ایم، و اکنون به مرحله سوم (یعنی پس از عروسی و آغاز زندگی مشترک) رسیده ایم، که نوشته کنونی و این سلسله مقالات، برای این مرحله نگاشته می شود. این مرحله، گسترده ترین دوران است و بیشترین مهارت ها و آموزه ها را می طلبد.

تفاهم ها و تفاوت ها

کسانی که دو مرحله پیشین را به خوبی گذرانده باشند، در این مرحله، کارشان آسان تر است؛ اما آنان که آن مراحل را با مهارت و به سلامت نگذرانده باشند، بخشی از مشکلات زندگی را که قبلاً باید حل می کردند و نکردند، به پس از ازدواج کشانده اند و اکنون زحمت بیشتری را باید تحمل کنند.

ما با اطمینان می گوییم: کسانی که مسئله انتخاب همسر را به درستی حل کرده باشند مراحل بعدی زندگی برایشان چندان دشوار نیست؛ اما آنان که چنین نکرده باشند، ممکن است دشواری هایی برایشان پیش آید که گذر از آنها تدبیر و تلاش و شکیبایی بیشتری بطلبد. در هر صورت، مطالب و راهکارها و آموزه هایی که در نوشته های کنونی مطرح می شود، همگان را به کار می آید. از مسائل مهم و اصولی در زندگی مشترک، مسئله «تفاهم ها و تفاوت ها» است، که به آنها می پردازیم:

تفاهم میان همسران، در زندگی مشترک، یعنی فهم و درک دو سویه و سازگاری دو جانبه و مدیریت درست زندگی؛ بی کشاکش و نزاع، همراه با رضایت از زندگی و احترام متقابل زوجین و کامیابی در حیات مشترک. وجود این تفاهم، از خجسته ترین بهره های زندگانی است و تأمین آن، از بزرگترین وظایف همسران است.

اکنون می گوییم: تفاهم کامل و صد درصد، که هیچ کاستی و نقصانی در آن نباشد و زن و شوهر هیچ تفاوت و اختلاف اندیشه و سلیقه ای و هیچ تغایر و ناهمگونی اخلاقی و جسمی و روحی نداشته باشند، امکان پذیر نیست؛ اگر چه مرد و زن، در مرحله انتخاب همسر، سعی بلیغ کرده باشند و همه موازین را رعایت کرده باشند و هیچ کوتاهی و تقصیری نکرده باشند.

پیش از توضیح مطلب، این نمونه درس آموز را بنگرید:

ازدواج فهرستی

با تیموری از اول دبیرستان همکلاس بودیم و این همکلاسی، در دوره دانشگاه و در مقطع کارشناسی و کارشناسی ارشد نیز ادامه داشت. خیلی به هم علاقمند بودیم؛ اما روحیه و اخلاق مان ۱۸۰ درجه باهم تفاوت داشت. او آدمی منظم و انعطاف ناپذیر بود، در حالی که من دانشجویی مشنگ، باری به هر جهت، و اهل تسامح بودم. نمی دانم چطور ما با هم صمیمی بودیم. همیشه انعطاف ناپذیری او، کار دستش می داد و به همین جهت، غیر از من کسی حوصله و تحمل او را نداشت. در دوره دانشجویی، این سختگیری در مسئله ازدواجش بیشتر خودش را نشان داد. در حالی که طبق معمول آن زمان، همه ما در اواسط دوره کارشناسی ازدواج کرده بودیم، تیموری هنوز بی همسر مانده بود. نه اینکه دنبال ازدواج نباشد؛ بلکه اتفاقا قبل از همه ما تصمیم به ازدواج گرفته بود؛ اما شرایطی برای همسر آینده اش در نظر گرفته بود که کمتر دختری با آن شرایط پیدا می شد.

هر گاه درباره این شرایط بحث می شد، او یک کاغذ بزرگ از جیبش بیرون می آورد؛ کاغذی که در آن، یک فهرست چهل تایی از شرایط همسر ایده آلش را در آن نوشته بود. از موی سر گرفته تا اندازه پیشانی، شکل بینی، لوزی نبودن لب ها، رنگ چشم، رنگ گونه و … همه در آن ثبت شده بود. در این فهرست، حتی شرایطی مانند تک فرزند بودن، پدر ثروتمند داشتن و بفهمی نفهمی لب گور بودن پدر زن آینده نیز گنجانده شده بود.

تیموری می گفت: تنها همسری با این شرایط چهل گانه می تواند مرا خوشبخت کند. جالب آن بود که بسیاری از این شرایط، سلیقه خودش نبود و اطرافیان و خویشانش به او القا و بلکه تحمیل کرده بودند و او هم با تصور اینکه واقعا باید همسر آینده اش این طور باشد، پذیرفته بود و فهرست خود را بدین گونه تکمیل کرده بود؛ در حالی که در آغاز، فهرست او بیش از هفت یا هشت شرط نداشت. او به قول خودش، با این فهرست، به اندازه دو دور تسبیح، به خواستگاری رفته بود. خواستگاری کردن او هم عادی نبود و بیشتر شبیه لشکرکشی بود؛ زیرا او طبق رسم خانوادگی اش، هنگام خواستکاری، از پدر و مادر و خواهر و برادر گرفته تا عمه و عمو و دایی و خاله را به همراه خود می برد و همین ها بودند که مدام فهرست او را چاق تر می کردند.

یادم می آید که یک روز، او با حالتی ناراحت پیش من آمد و گفت: به خواستگاری فلان دختر رفتیم و همه شرایط فهرست را که تا آن زمان بیست شرط بود داشت و همه پسندیدند؛ اما تنها عمه پیرم نپسندید و گفت: همسر تو باید دارای فلان شرط نیز باشد که نیست و بدین ترتیب، شرط بیست و یکم به فهرست او اضافه شد.

دوره کارشناسی ارشد، داشت تمام می شد و همسر ایده آل تیموری پیدا نشده بود. کم کم بچه ها داشتند لفظ «پیره پسر» که در آن زمان برای پسران مجرد بین ۲۵ تا ۳۰ ساله به کار می رفت برای او به کار می بردند.

دوره کارشناسی ارشد هم تمام شد و تیموری هنوز بی همسر مانده بود. هنگام جشن فارغ التحصیلی، یکی از شوخی هایی که بیشتر بچه ها با او داشتند این بود که: پیره پسر! سعی کن حتما تا قبل از سی سالگی همسر ایده آلت را پیدا کنی، چون اگر به سی سالگی رسیدی آن وقت عاقل می شوی و تا آخر عمر بی همسر می مانی …!!

سال ها بعد از فارغ التحصیلی، او را ندیدم. تا اینکه یک روز، اتفاقی او را در خیابان دیدم.

قیافه اخمویش، اخموتر شده و چشم هایش از بیخوابی، پف کرده بود. خوشحال شدم و پیش رفتم و همدیگر را در بغل گرفتیم. او مرا به اداره محل کارش که در همان نزدیکی بود برد. با هم از هر دری سخن راندیم تا اینکه ناگاه یاد ازدواجش افتادم و پرسیدم: تیموری! راستی ازدواج کردی؟ در حالی که انتظار نداشتم که جواب مثبت بشنوم، شنیدم که گفت: آری. با تعجب پرسیدم: با همان فهرست چهل شرطی؟ جواب داد: آری.

در حالی که داشتم از تعجب شاخ در می آوردم، پرسیدم: یعنی همسری که انتخاب کردی، دارای همه آن شرایط چهل گانه بود؟ باز هم جواب داد: آری. نفسی به راحتی کشیدم و خنده ای کردم و در حالی که دست بر شانه او می زدم، گفتم: پس پیره پسر! تو الان خوشبخت ترین مرد دنیا هستی. اما برخلاف انتظار، چهره اش درهم کشیده شد و گفت، دست روی دلم نگذار که خیلی بدبختم. با تعجب پرسیدم: چرا؟ همسر تو که همه شرایط را دارد. او با ناراحتی جواب داد: آری؛ ولی یادم رفته بود که یک شرط چهل و یکمی را اضافه کنم.

پرسیدم: چه شرطی؟ جواب داد: اینکه در خواب، خُر و پُف نکند؛ زیرا اکنون زندگی ام تباه شده است. شب ها از خُر و پُف او نمی توانم بخوابم و روزها با این چشم های پُف کرده و با چشمان خواب آلود، سرکار حاضر می شوم و انگشت نمای همگان شده ام.^(۱)

گوناگونگی آدمیان

تفاهم کامل، نه ممکن است و نه مطلوب. اما اینکه ممکن نیست، چون خداوند، از سر حکمت، آدمیان را گوناگونه آفریده است. در میان میلیاردها افراد بشر، هیچ دو نفری یافت نمی شوند که از همه لحاظ مانند هم باشند. هر کدام از آدمیان منحصر به فرد است. هر کس مغز و روانی جداگانه و شخصیتی ویژه دارد؛ با اندیشه های ویژه و روحیه ها و سلیقه ها و توانایی ها و ضعف ها و استعدادها و محدویت های ویژه.

البته شباهت هایی در افراد وجود دارد؛ اما همانندی کامل نه. قانون حکیمانه آفرینش چنین است که:

«النّاسُ مَعِادنُ کَمعادِنِ الذّهَبِ وَ الفضه؛^(۲) مردمان، معدن هایند، چونان معدن های طلا و نقره»

از سوی دیگر، هر کس از پدر و مادری ویژه زاده شده و میراث بر خصلت ها و اوصاف والدین و اجداد خویش است. تأثیر ژن ها بر اخلاق و احوال اشخاص و نسل ها از حقایق حتمی آفرینش است.

رگ رگ است این آب شیرین و آب شور

در خلایق می رود تا نفخ صور^(۳)

و نیز هر کس در خانواده ای جداگانه پرورش یافته و تربیتی جد