پاورپوینت کامل بازبینی اشتغال زنان بعد از سی سال (۳) ۹۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل بازبینی اشتغال زنان بعد از سی سال (۳) ۹۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۹۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل بازبینی اشتغال زنان بعد از سی سال (۳) ۹۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل بازبینی اشتغال زنان بعد از سی سال (۳) ۹۷ اسلاید در PowerPoint :

>

۳۶

چه باید کرد؟

برنامه ریزی جامع برای تمام زنان

بدون شک هیچکس منکر برخی کاستی ها، ضعف ها و کمبودهایی که در مورد زنان در جامعه وجود دارد نیست، اما آنچه که در نظام جمهوری اسلامی ارزشمند است، این است که بدنه قوانین اساسی و مدنی این نظام به پشتوانه دستورات اسلامی با کمبود و کاستی مواجه نیست. جاری ساختن قوانین مصوب در هر جامعه نیازمند بسترسازی فرهنگی ای است که اجرای آن قوانین را سهل می نماید و قسمت عمده مشکلات زنان در جامعه ما به این قسمت بازمی گردد.

پیوند فرهنگ ستم شاهی، خرافه، جهل و بدعت با فرهنگ اصیل اسلامی، سره را با ناسره درآمیخته و ملقمه ای ساخته است که عامه مردم متأسفانه آن را به نام دین می شناسند و خواستار اجرای آن با نام مذهب هستند. پیرایش این ناخالصی ها از قواره فرهنگ و تمدن و آداب و سنن جامعه ما از ابتدای پیروزی انقلاب به همت والای امام خمینی(ره) و دیگر اندیشمندان اسلامی آغاز شده است و تاکنون ادامه دارد. در حال حاضر این مهم هم همّت عالمان دین و مبلغان فرهنگ اسلام اصیل را می طلبد و هم برنامه های جامع و مدون دولتی را. حرکت هماهنگ نهادهای حوزه و دانشگاه و دولت در جهت ترسیم الگویی کارآمد و در شأن زن مسلمان، می تواند بسیاری از مشکلات و موانعی را که بر سر راه توسعه انسانی کشور قرار دارد از میان بردارد. برای این منظور به نظر می رسد، نکات زیر را باید مورد توجه قرار داد:

طراحی الگوی زن مسلمان

برای ارائه راهکار و حل هر مشکلی، ابتدا باید مدلی را متناسب با شرایط، امکانات، موانع و اهداف طراحی کرد. نبود این مدل باعث برخورد موضعی و یک جانبه با آن مسئله و یا رشد کاذب برخی از ابعاد آن خواهد شد. در مورد مسئله زنان نیز همین گونه است. مشخص نبودن الگو و مدل جامع برای زن مسلمان ایرانی، موجب پرداختن به موضوعات متعدد و پراکنده و گاه جانبی خواهد شد. طبق آمار ارائه شده از مطالب مطروحه در نشریات ایران در سال ۱۳۷۶، ۹۸ درصد از مطالب اجتماعی مربوط به مسائل خانواده بوده است. از میان این مطالب، ۶۰ درصد مربوط به موضوع خشونت علیه زنان و کودکان، ۳۰ درصد مربوط به مورد تردید قرار دادن حق حضانت و ولایت پدر بر فرزند و ۱۰ درصد دیگر مربوط به مسائل مختلف ناهنجاری های خانواده بوده است.^(۱) آیا واقعا مشکلات زنان ما در این سال، خشونت و یا حضانت فرزند بود؟ نبود مدل، زمینه ای را پدید می آورد که در آن افرادی که نه به حال زنان دلسوزی دارند و نه به اسلام تعهدی، امکان جولان یافته و اندیشه ها و احساسات نسل جوان را دستخوش تلاطم و تضاد و یأس نمایند.

همچنین نبود الگو و مدل مناسب برای زن مسلمان، بستر را برای برخوردهای فرسایشی بین صاحب نظران فراهم می کند. زمانی که معیار دقیقی برای سنجش صحت و سقم اندیشه ها وجود نداشته باشد، طبیعی است که هر صاحب نظری اجازه طرد دیگری را به خود خواهد داد. طرفداران مرد سالاری و یا زن سالاری و یا تساوی زن و مرد هر کدام با استناد به ادله دینی سعی در به کرسی نشاندن حرف خود دارند و در این کشاکش مسائل اساسی زنان، اولویت نقش های آنان، ویژگی های تربیتی که باید در نظام آموزشی آنان مورد توجه قرار گیرد و … ذبح خواهد شد.

در صورت تبیین الگوی مناسب می توان متغیرهای اصلی و فرعی را در بررسی مسائل زنان تفکیک و نظامی از متغیرها را طراحی نمود. در این صورت ضمن اولویت بندی متغیرها، امکان پیش بینی و هدایت و کنترل امور مربوط به زنان ممکن خواهد شد.

بنا براین به نظر می رسد در حوزه کلان سیاست گذاری آنچه لازم و ضروریست ترسیم الگوی زن مسلمان امروز ایرانی است تا براساس آن بتوان مسائل زنان از جمله جایگاه اشتغال زنان و بایدها و نبایدهای آن را بررسی و مشخص کرد.

برنامه ریزی برای تمام زنان

وقتی بحث اشتغال به میان می آید، ذهن ها متوجه زنان کارمند و یا کارگر شهری می شود در حالی که بالاترین میزان اشتغال به زنان روستایی و خوداشتغالی شهری اختصاص دارد. مطابق آمار داده های اعلام شده از سوی مرکز آمار ایران طی سال های ۱۳۷۵ – ۱۳۵۵ جمعیت زنان شاغل شهری ۴۶۰۰۰۷ نفر در مقابل ۷۵۲۰۱۳ نفر زن شاغل روستایی است. بدین ترتیب تعداد زنان شاغل روستایی ۶/۱ برابر زنان شاغل است. همچنین طی برنامه های اول و دوم توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی حضور زنان در بخش خوداشتغالی و اشتغال غیر مزدبگیری با رشدی معادل ۸۷ درصد روبه رو بوده است.^(۲) در صورتی که در تحلیل ها، برنامه ریزی ها، قانون گذاری ها و مجموعه توجهات، بیشتر با نگاه به زنان شهری و یا فعال در مشاغل تعریف شده در شهرها، است و مسائل زنان شاغل روستایی کمتر مورد عنایت قرار می گیرد. به رغم آنکه سهم زنان در نیروی کار بخش کشاورزی بسیار بالاست با وجود این کار آنان مشهود نیست و در آمارهای اشتغال منعکس نمی گردد. همچنین مشکلات آنان مورد توجه قرار نمی گیرد چنانکه زنان روستایی به عوامل تولید شامل زمین، اعتبار و خدمات توسعه ای و ترویجی مربوط به کشاورزی و دامپروری به سهولت دسترسی ندارند.

فعالیت زنان در بخش های کارآفرینی و خوداشتغالی نیز از نظر مسئولان مغفول مانده و کمتر به آن پرداخته می شود و این در حالی است که اقتصاد کشورهایی همچون چین و هند متکی به صنایع دستی و کوچک می باشد که اغلب به توسط زنان و در کارگاه های خانگی تولید می شوند.

بنا براین برای برنامه ریزی، باید قبل از هر چیز به تمامی جمعیت زنان شاغل اعم از شهری و روستایی و نیز نوع حرفه و نحوه اشتغال آنان توجه کرد و تمامی آنان را در برنامه ریزی ها دخیل دانست.

توجه به مقتضیات زمان و شرایط جهان امروز

روند سریع جهان به سمت فردگرایی، خانواده هسته ای، دنیای مجازی و ارتباطات اینترنتی را در تبیین برنامه های کلان کشور نمی توان نادیده گرفت. نه می توان ایران را چون جزیره ای محصور در آب و دورافتاده از جهان دانست و تنها براساس آداب و فرهنگ و باورهای ملی کشور برنامه ریخت و نه جایز است که از آموزه های شریف دینی و آداب فاخر ایرانی دست برداشت. در مسئله اشتغال زنان نیز تنها تکیه بر وظایف زن در خانه و در مقابل خانواده و یا تنها تعریف نقش های اجتماعی برای او بدون توجه به دیگر نقش هایش چاره ساز نیست چرا که زن امروز علاوه بر دلبستگی به خانواده، علاقه مند به حضور اجتماعی است.

آموزه های صریح دینی نیز تمامی انسان ها را در برابر جامعه و کیان اسلام مسئول می داند «کُلکُم راعٍ و کُلکُم مسئول عن رعیته» زنان نیز از این امر مستثنا نیستند. تکیه بر تکلیف و طراحی برنامه های تربیتی، آموزشی و اجرایی براساس تکلیف گرایی در ضمن آن که امکان بهره برداری از فرصت های جهانی را به زن امروز و به – تبع آن به جامعه ما- می دهد، او را در مقابل وظایف و تکالیفی که در مقابل خانواده و فرزندان بر عهده دارد حساس تر می نماید.

از مهم ترین تکالیفی که هر فرد مسلمان بر عهده دارد تکامل و رشد استعدادهایش می باشد. زنان فرهیخته، توانمند و دانا، همسران و مادران لایق تری برای نسل فردا خواهند بود.

مشارکت دادن به زنان

منظور از مشارکت در این بخش، حضور آنان در مراحل تبیین الگو و نظام و طراحی برنامه های ویژه زنان است.

طرح و تدوین مدل و برنامه های فرهنگی، سیاسی، اقتصادی و اجتماعی در مقیاس کلان نیازمند مراحل تصمیم سازی، تصمیم گیری و اجرا است. هیچ تصمیم اجتماعی در سطح کلان به صورت دفعی، نسنجیده و بدون مقدمه تحقق نمی یابد. برنامه ریزی های کلان مبتنی بر زمینه های عینی و ذهنی و مستند بر تخصص، تجربه و دانش کارشناسان هستند. در این مرحله که آن را مرحله تصمیم سازی می نامیم، حضور و مشارکت زنان ضروری است. در مرحله تصمیم گیری و تدوین قوانین و طراحی برنامه های کوتاه مدت و بلندمدت و در مرحله اجرا نیز حضور زنان لازم است. ویژگی های روحی و روانی و جسمی زنان ایجاب می کند که آنان خود در طرح و تدوین و اجرای برنامه های زنانه حاضر و ناظر باشند.

ویژگی های برنامه های زنان

باید توجه داشت که در برنامه ریزی کلی نمی توان جنسیت را با چند بند و تبصره، به برنامه افزود و بعد انتظار داشت که مشکلات زنان حل شود بلکه برنامه ریزی باید از همان ابتدا براساس جنسیت و با روش خاص خود باشد. در برنامه ریزی جنسیتی باید به نکات ذیل توجه نمود:

– عوامل فرهنگی و حساسیت های موجود در جامعه در مورد زن و خانواده؛

– توانمندی ها و نیازهای زنان برای رشد و تکامل در مسیر تکلیف و عبودیت؛

– نقش های موجود تولیدی، باروری، اجتماعی و … زنان؛

– موانع فرهنگی و اجتماعی رشد زنان؛

– تعریف نقش های مفید و جدید (که اغلب مغفول مانده اند) بر اساس توانمندی ها و نیازهای زنان؛

– آموزش همگانی (اعم از مرد و زن) در جهت مقبولیت نقش های زنانه؛

– اجرای سیاست اصلاح ساختار روند اشتغال زنان و ایجاد سیستم های نوین جهت بالا بردن کارایی و استفاده از توانایی های زنان؛

– توسعه فرهنگ خویش فرمایی و خوداشتغالی در بازار کار و توجه به مشاغل ویژه زنان؛

پرهیز از نگرش نمادین به زن

سهم زنان از لطمات و صدماتی که در جریان انقلاب و هشت سال دفاع مقدس بر مردم ایران وارد شد، کمتر از مردان نبوده و حتی گاه می توان ادعا کرد که در برخی عرصه ها بیش از مردان متحمل این سختی ها شده اند. همچنین در هر برهه ای که انقلاب به وجود زنان نیاز داشته، درپای صندوق های رأی، تظاهرات، پشت جبهه و … آنها در صحنه حاضر شدند، بنا براین طبیعی است که باید این حضور را حرمت نهاد و از استفاده ابزاری و نمادین از زنان، خودداری کرد. به عبارت دیگر زنان نیروی کمکی یا موتورهای یدک توسعه نیستند که در موقع احتیاج آنان را به صحنه آورده و پس از رفع نیاز رهایشان کرد.

ضروری دانستن کار برای زنان

باید توجه داشت که اشتغال زنان تنها از دیدگاه توسعه و مادی حایز اهمیت نبوده بلکه دلائل دیگری نیز دارد: اشتغال به زن احساس سازندگی، خلاقیت و رضایت می دهد، موجب استقلال فکری و مالی وی می گردد که اگر در مسیر صحیح باشد در مجموع قدرت خانواده را افزایش می دهد، پایگاه اجتماعی – اقتصادی وی را در جامعه تحکیم می بخشد و تأثیر آن نه تنها در شخصیت و رفتار زن بلکه در روحیات یک یک اعضای خانواده به ویژه کودکان و به صورت غیر مستقیم در کل جامعه احساس می شود. اشتغال زن مانع یکنواختی زندگی و خستگی ناشی از وظایف تکراری خانه شده و زن را از احساس بطالت و بیهودگی رها می سازد. تحقیقات انجام شده بیانگر این است که «به موازات افزایش حضور زنان در عرصه های شغلی، آمار خودکشی در این قشر کاسته می شود.»^(۳) از سوی دیگر برآورده نشدن نیازهای اجتماعی زنان از عوامل شیوع اعتیاد در میان زنان جوان به ویژه زنان تحصیلکرده است.^(۴)

کار باید مناسب جایگاه زنان باشد

ضروری دانستن کار برای زنان به معنای اشتغال بی قید و شرط آنها در هر شغل و حرفه ای نیست. زنان در طول تاریخ و در سراسر جهان عهده دار نقش های مهم همسری و مادری هستند و هیچ مرد و یا ابزار دیگری نمی تواند وظایف اصلی و اساسی آنان را انجام دهد. اضافه کردن وظیفه ای دیگر بر دوش زنان، اضطراب، افسردگی، هراس، وسواس، و تنش را در آنان به وجود آورده و یا افزایش می دهد.^(۵) حتی نامناسب بودن ساعت کار برای زنان، ایجاد خطر می کند: «احتمال ابتلای به سرطان سینه در زنانی که برای سال های طولانی به کار شبانه می پردازند، بیشتر است.»^(۶)

تسهیلات ویژه برای کار زنان

برای ایجاد تعادل بین وظایف و نقش های حیاتی زن، به عنوان همسر و مادر از یک سو و نقش های اجتماعی وی به عنوان یک کارگر و یا کارمند، پذیرش کار نیمه وقت و نیز تواتری بودن اشتغال زن، یکی از راههای اساسی است. یعنی زمانی که زن ازدواج می کند و صاحب فرزندانی می شود باید بتواند شغل خود را به طور موقت رها سازد تا نقش خود را در خانه به صورت کامل ایفا کند و با افزایش سن کودکان، پس از چند سال، باید بتواند آرام آرام به سر کار خود بازگردد و یا از امکان کار نیمه وقت استفاده کند.

مسلم است که وقفه چندین ساله در اشتغال زن و بازگشت مجدد وی به سر کار، بازآموزی و انطباق وی با شرایط جدید را لازم دارد.^(۷) رها ساختن کار نیمه وقت از ویژگی های اشتغال زنان است و در سراسر جهان وجود دارد و به فرهنگ اسلامی و یا ایرانی ما مرتبط نیست. «زنان ۹۰ درصد کارگران نیمه وقت را در انگلستان تشکیل می دهند، در حدود ۴۰ درصد زنان شاغل در اشتغال مزدبگیری، نیمه وقت هستند. بسیاری از زنان پس از تولد نخستین کودک، اگر نیروی کار را به کلی ترک نکنند، به کار نیمه وقت انتقال پیدا می کنند. زنان مسن تر که به محض بزرگ شدن کودکان شان به کار مزدبگیری برمی گردند، اغلب – یا به انتخاب خود یا از آن روی که مشاغل تمام وقت معدودی در دسترس آن هاست – مشاغل نیمه وقت می گیرند.»^(۸)

البته به نظر می رسد ایجاد و تأسیس قوانینی که در جهت مراعات وظایف و نقش های متعدد زنان باشد در درازمدت به ضرر زن ها خواهد بود، زیرا کارفرما با علم به این مقررات از استخدام زنان به دلیل هزینه های مالی که به وی تحمیل می شود امتناع می نماید و در واقع ضرر این مقررات برای زنان بیشتر از سود آن خواهد بود. در نظر گرفتن مرخصی های متعدد برای زایمان، شیردهی و کار نیمه وقت، زن را به عنصر کم کار و تخلف پذیر سازمان تبدیل می کند و موجب می شود که سازمانی که زن در آن اشتغال دارد نظم و انضباط کامل را نداشته باشد. سازمان موظف به پرداخت دستمزد کسی می شود که در عمل امکان استفاده از خدمات وی را برای شش ماه و یا ساعاتی از روز ندارد. همین امر به مرور موجب کنار گذاشتن زن ها می شود. از سوی دیگر این قوانین گاه از جانب زن ها مورد استقبال قرار نمی گیرد. کار نیمه وقت برای یک کارمند، همان کاری است که کارمند دیگر در طی کار تمام وقت انجام می دهد یعنی کار نیمه وقت گاه به معنای کاهش مسئولیت نیست بلکه یعنی افزایش سرعت در رسیدگی، که در نهایت توان فکری و جسمی زیادتری را لازم دارد. همچنین کار نیمه وقت به معنای محروم ماندن از برخی مزایا و ارتقای شغلی است و یا در برخی از محیط ها هماهنگی لازم بین این مقررات و قوانین کارگاهی و یا اداری وجود ندارد.

ضرورت بازبینی فرهنگی

امروزه زنان و مردان بیش از آنکه به تکالیف خود توجه داشته باشند به حقوق خود توجه دارند. همسران نیز در کانون خانواده به حقوق خانواده بیش از اخلاق خانواده اهمیت می دهند. همین موجب شده که با کوچکترین ناملایمتی در محیط خانه، زنانی که دارای پشتوانه مالی و کار هستند درخواست طلاق نمایند!! هر چند برطرف نمودن نیازهای جنسی و مالی از اهداف اصلی تشکیل خانواده است اما بی توجهی به نیازهای روحی و روانی و امکان حمایت های عاطفی که تنها در محیط خانه ممکن می گردد موجب شده که از اهمیت و نقش خانواده کاسته شود. در دنیای امروز انسان ها، نیازهای عاطفی و روحی خود را در خارج از خانه تأمین می کنند به همین جهت تمایلی به تشکیل و یا حفظ بنیان خانواده نداشته و در زیر بار مسئولیت های آن کمتر شانه خم می کنند.

ارزش گذاری نقش همسری و مادری

امروزه جهانی سازی این باور را ترو