پاورپوینت کامل گزارشی از نخستین نشست علمی تخصصی بانوان انجمن قلم حوزه;به دنبال زن نجیب و مسلمان ایرانی در ادبیات داستانی معاصر ۵۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل گزارشی از نخستین نشست علمی تخصصی بانوان انجمن قلم حوزه;به دنبال زن نجیب و مسلمان ایرانی در ادبیات داستانی معاصر ۵۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل گزارشی از نخستین نشست علمی تخصصی بانوان انجمن قلم حوزه;به دنبال زن نجیب و مسلمان ایرانی در ادبیات داستانی معاصر ۵۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل گزارشی از نخستین نشست علمی تخصصی بانوان انجمن قلم حوزه;به دنبال زن نجیب و مسلمان ایرانی در ادبیات داستانی معاصر ۵۰ اسلاید در PowerPoint :

>

۸۴

مقوله قصه و بخصوص قصه معاصر، حرف های بسیاری را برای گفتن دارند،

اما آنچه در این مجال مورد بررسی قرار گرفته «جایگاه زن در ادبیات داستانی معاصر» است.

در شناخت جایگاه زن و تحولات آن در قصه معاصر، تحقیق در وقایع فرهنگی و اجتماعی مشروطه به بعد سهم بسزایی دارد،

چرا که این محدوده زمانی مقارن است با دوران ظهور و تکامل داستان هایی که در آنها زنان،

شخصیت اصلی و درجه یک محسوب می شوند.

انجمن قلم حوزه

در «انجمن علمی حوزه» که زیر نظر معاونت پژوهشی حوزه علمیه قم فعالیت می کند،

انجمن هایی از جمله قلم حوزه، روانشناسی، تعلیم و تربیت، مطالعات سیاسی، اقتصاد و … فعال می باشند.

«انجمن قلم حوزه» با آغاز فعالیتش در سال ۱۳۸۳ در جهت گسترش و بهینه سازی فعالیت های قلمی

برنامه هایی را تدوین و اجرا می کند و مهم ترین هدفش ارتقاء سطح قلمی و ادبی حوزه است.

این انجمن در قالب یک NGO، نخستین نشست از سری نشست های علمی تخصصی ویژه بانوان را برپا کرده

تا «داستان زن در ادبیات داستانی معاصر» را بیشتر به نمایش بگذارد.

خانم «میرعارفین» دبیر این همایش و یکی از اعضای هیئت مدیره انجمن قلم در معرفی انجمن عنوان می کند:

راه اندازی کتابخانه تخصصی ادبیات و سایت، انتشار نشریه و بروشورهای آموزشی،

آماده سازی چاپ و نشر کتاب، برگزاری نشست ها و همایش های علمی ادبی، برگزاری کلاس ه

و کارگاههای آموزشی در زمینه ویراستاری، نویسندگی، آموزش تخصصی وبلاگ نویسی و آشنایی با مبانی طنز،

مشاوره به نوقلمان خصوصا حوزوی، تعامل علمی و فرهنگی با دیگر مراکز و …

بخشی از فعالیت های گذشته و جاری انجمن قلم حوزه می باشد.

در این همایش خانم «منیژه آرمین» به عنوان سخنران، براساس پژوهشی که در این زمینه انجام داده است به بررسی جایگاه زن در قصه معاصر بعد از مشروطه پرداخت.

«آرمین» کارشناس ارشد مشاوره، مدرس، نویسنده و روزنامه نگار است و علاوه بر اینها در زمینه سفالگری و نقاشی نیز فعالیت می کند. «ای کاش گل سرخ نبود»، «آن روز که عمه خورشید مرد»، «بوی خاک»، «راز لحظه ها»، «سرود اروندرود»، «شب و قلندر»، «کیمیاگران نقش»، «گزیده ادبیات معاصر»، «راه رستگاری»، «مرغ سحر» و … از جمله آثار وی است.

این نخستین بار نیست که «پیام زن» به این هنرمند می پردازد، چرا که این بانوی ایرانی در عرصه های مختلف هنری و ادبی حضوری مدام دارد که «پیام زن» نیز در گذشته به معرفی آن پرداخته است.

این نویسنده در همایش اعلام کرد که قصه نویسی معاصر در کشور براساس یک دیدگاه کلاسیک به چهار دوره تقسیم می شود.

دوران اول:

از زمان مشروطیت تا حدود سال ۱۳۳۰

در این دوران کتاب های زیادی با مضمون زن نوشته شد که غالبا شرح حال زنانی است که به فساد و انحطاط اخلاقی کشیده شده اند.

کتاب «زیبا» اثر «محمد حجازی» داستان مطرحی نیست ولی در آن زمان ذهنیت ها را به بازی گرفته و دوره ای هم جزء پرفروش ترین رمان ها بوده است. نقش زن در این داستان پررنگ است ولی زنی که در این داستان، ساخته و پرداخته شده، زنی است که با غریزه جنسی، دیوان سالاری حاکم در دوران قاجار را هدایت می کرده است.

«جمال زاده» به مقوله زن کمی بهتر پرداخته و زنان قصه های او از حالت یک بعدی که همیشه زیر ذره بین جنسیت هستند، خارج شده اند. وی شخصیت زن را با دیدی وسیع و عمیق و با توجه به سلسله ای از روابط علت و معلول طرح کرده است و لیکن هنوز هم خوب نیست.

یکی از ویژگی های این دوران کوبیدن مذهب و روحانیت در داستان ها و از جمله رمان یادشده است.

در این دوران «محمد مسعود» روزنامه نگاری بود که مسئله انحطاط زن ها را با دیدی تلخ قلم می زد. او به زنانی می پرداخت که به خاطر مسائل اجتماعی، ناهنجاری ها و کمبودهای خاص آن دوره، به ورطه فساد کشیده شده بودند.

دوران دوم:

سال های بعد از ۱۳۳۰

این سال ها دوران فعالیت حزب ها و گروهها و مبارزات سیاسی و به خصوص نفوذ حزب توده در ایران است.

«بزرگ علوی» یکی از نویسندگان این دوره است. در داستان های او تیپ زن ها، تیپ مرفه و اشراف زاده است که از توده مردم نیستند و تکیه بر روی جنبه های ظاهری و جسمانی زن زیاد است. وی سیاسی ترین نویسنده در این دوران است ولی زنان قصه های او هیچ کدام سیاسی نیستند، بلکه نهایتا همسر یک زندانی سیاسی اند و یا نقشی حاشیه ای دارند، در حالی که در آن سال ها، زنان سیاسی بسیاری بوده اند این شیوه، نقصانی بزرگ برای یک داستان نویس سیاسی است.

«صادق هدایت» نیز متعلق به این دوره است. وی شدیدا غرب زده بی هویت و بی توجه به مبانی ارزشی و اعتقادی است هر چند به عنوان یک نویسنده توانا و بازیگر چیره دست در کلمات و ایجاد فضاهای داستانی در آن دوره مطرح است.

این نویسنده در رمان هایش بدترین نظرات را نسبت به زن دارد.

زن در قصه های «هدایت» چیزی است میان رویا و واقعیت، زن گاه معشوقه اوست و گاه مورد نفرتش. وی علاوه بر نفی مذهب، ارزش های اخلاقی را هم با دادن عنوان ابزار ریاکاری نفی می کند و زنان نجیب را نجیب نما می نامد. او در زنجیره پدیده های هستی، زنان را بیشتر از دیگر عناصری که در قصه های خود آورده تحقیر می کند.

در رمان «بوف کور» وی با دو تیپ زن روبه رو می شویم که هیچ کدام شاخص زن مسلمان و اصیل ایرانی نیستند و براساس قراین، آثار و اظهارات معمرین، زنان در آن دوره، به هیچ روی به گونه ای که «هدایت» به تصویر کشیده نبوده اند.

دوران سوم:

سال های قبل از انقلاب

در دوران سوم نویسندگان بسیاری پا به عرصه وجود نهادند «صادق چوبک» در این دوره محور همه مسائل سیاسی، اجتماعی، عاطفی و حتی عقیدتی را در غریزه جنسی خلاصه می کند.

طبیعی است که زن در قصه های او فراتر از یک جانور ماده نمی رود.

«جلال آل احمد» با نثری طوفانی ادبیات را تکان داد اما نثر طوفنده او شامل شخصیت پردازی زن در قصه هایش نمی شد. زنان داستان های او آدم های کوچکی بودند که افکارشان حتی از وجود فیزیکی شان کوچکتر بود. همان زن سنتی که در ذهنیت جامعه وجود داشت، نه چیزی بیشتر!

«شازده احتجاب» نوشته «هوشنگ گلشیری» و «سووشون» از «سیمین دانشور» اولین داستان هایی هستند که شخصیت محوری آنها زن است و زن در این دو رمان تا حدودی تشخص دارد؛ همان چیزی که تقریبا به این شکل در آثار دیگر نویسندگان سابقه نداشته است. اگر چه در باب این کتاب ها هم بحث بسیار است ولی این دو کتاب نسبت به آثار دیگر، به شخصیت زن تقریبا خوب پرداخته اند.

دوران چهارم:

پس از انقلاب اسلامی

انقلاب ارزش ها را در همه زمینه ها دگرگون کرد. زنانی که هفده شهریور را آفریدند، قهرمانان گمنامی هستند از میان کوچه و بازار که جلوه های وجودی شان، حتی در ذهن قافیه اندیش نویسندگان نمی گنجد. زنانی که توانستند چشمان تنگ متحجرین واپس گرا و متجددین غرب زده را به حقایقی تازه باز کنند.

شخصیت اصلی در رمان «حوض سلطون» یکی از همین زن ها است که نه تنها تحول می یابد بلکه تکامل نیز می یابد. اما نویسنده این قصه به این تفکر وفادار نمانده است و در دوره بعد به شدت تنزل کرده است و لذا در رمان دیگرش به نام «باغ بلور» زنانی را می بینیم که تشخص و قابلیت ندارند و اگر چه در تحولند ولی به هیچ تکاملی نمی رسند.

همچنین در این دوران متأسفانه قصه هایی داریم که از کنار انقلاب، بی تفاوت گذشته اند و یا حتی ضد آن حرکت کرده اند؛ آن هم از سوی کسانی که در ابتدا برای انقلاب قلم زده اند.

ادبیات داستانی، بعد از انقلاب در مقایسه با گذشته تغییراتی کرده و کشور شاهد حضور زنان داستان نویس بسیاری در عرصه ادبیات کشور بوده است. لیکن چهره زن، به خصوص زن مسلمان متعهد و انقلابی، ناشناخته مانده و متأسفانه بسیاری از حرکت ها که در کوران انقلاب، آغ