پاورپوینت کامل درنگی در پیدایش زمینه های قیام گوهرشاد ۴۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل درنگی در پیدایش زمینه های قیام گوهرشاد ۴۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل درنگی در پیدایش زمینه های قیام گوهرشاد ۴۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل درنگی در پیدایش زمینه های قیام گوهرشاد ۴۱ اسلاید در PowerPoint :

>

۱۴

تیر توطئه

در اکتبر ۱۹۱۷م / آبان ۱۲۹۱ش / محرم الحرام ۱۳۳۶ق انقلاب سوسیالیستی در کشور روسیه به ثمر رسید و به حکومت تزارها خاتمه داد، از آنجا که روس ها مشغول برطرف نمودن آشفتگی ها، آشوب ها و مقاومت های داخلی بودند، سیاست استعماری این کشور در ایران برای مدتی متوقف گردید و ناگزیر نواحی شمالی ایران را تخلیه کردند اما این به معنای مداخله در کشور ایران نبود و دولت شوروی توسط حزب توده وابسته، نفوذ و سلطه خود را در این کشور به صورت کمرنگ ادامه داد.

این حوادث زمینه را برای سلطه انحصاری انگلستان در ایران بوجود آورد، انگلیسی ها که در صحنه های سیاسی ایران بی رقیب مانده بودند، شیوه های خود را در خاورمیانه تغییر دادند. قبل از خارج شدن روس ها از صحنه های رقابت استعماری، استراتژی بریتانیا جلوگیری از ایجاد حکومت قدرتمند مرکزی در ایران بود، اما تحولات مزبور و نیز عواملی چون کنترل منطقه حساس خاورمیانه، تثبیت منافع خویش در سرزمین ایران و سرکوب نهضت های ضد استبدادی و استعماری ضرورت وجود یک حکومت مرکزی مقتدر ولی وابسته را برای انگلستان فراهم ساخت.

قرارداد وثوق الدوله کاکس که در سال ۱۹۱۹م / ۱۲۹۸ش بین ایران و انگلستان منعقد گردید و به موجب آن، نظارت بر تشکیلات نظامی و مالی و سیاسی ایران منحصرا در اختیار انگلیسی ها قرار می گرفت با تلاش های شخصیت های برجسته ای چون شهید آیت اللّه مدرس و شهید شیخ محمد خیابانی و اوج گیری مخالفت های مردمی منجر به شکست گردید، این ناکامی و نفرت تاریخی اقشار مسلمان ایران از نظام استعماری انگلستان، این سرطان سلطه را وادار کرد تا برای دخالت در امور ایران، روش غیرمستقیم را پیش گیرد.^(۱)

انگلستان برای هموارسازی این مسیر فرماندهی نیروهای نظامی و قزاق ایران را در اختیار گرفت و اداره این قوا را به ژنرال آیرون ساید و افسران انگلیسی سپرد. در بهمن ۱۲۹۹ ش با حضور این ژنرال حیله گر میان دو عامل کودتا، ملاقاتی در قزوین صورت گرفت، در این دیدار رضاخان پذیرفت بعد از فتح تهران توسط قوای قزاق مقام نخست وزیری به سیدضیاءالدین طباطبایی سپرده شود. سپس طبق نقشه ای از پیش طراحی شده، نیروهای نظامی قزاق به فرماندهی رضاخان از قزوین به سوی تهران حرکت کردند و با توجه به اینکه نیروهای ژاندارم و سایر قوای امنیتی پایتخت قبلاً از سوی انگلیسی ها تطمیع شده بودند آنان شبانه در سوم اسفند ماه وارد تهران شدند و بدون هیچ گونه مقاومت جدی مناطق حساس این شهر مهم را به اشغال خود درآوردند.^(۲)

با توجه به توضیحات فوق و انتشار اسناد و مدارک معتبر در اینباره، جای هیچ تردیدی باقی نمی ماند که رضاخان یک عامل انگلیسی بوده، البته از زمان کودتا تا موقعی که این جرثومه ستم موفق گردید حکومت را به طور کامل در دست گیرد پنج سال طول کشید.^(۳) خود رضاخان در جلسه ای با حضور تنی چند از شخصیت های سیاسی تصریح نمود: انگلیسی ها او را سر کار آوردند.^(۴)

شب سیاه اهریمن

سرانجام در آذر ۱۳۰۴ مجلس مؤسسان با اصلاح چهار اصل از اصول متمم قانون اساسی، سلطنت دائمی ایران را به رضاخان و اعقاب ذکور او واگذار کرد و در چهارم اردیبهشت ۱۳۰۵ش رضاخان به عنوان پادشاه ایران رسما تاجگذاری کرد.^(۵)

ابلاغیه یازدهم آبان ۱۳۰۴ رضاخان این ابلاغیه را خطاب به مردم ایران صادر کرد:

عموم اهالی ایران بدانند که من همیشه دو اصل مهم را سرسلسله مکنونات و عقاید خود قرار داده ام: اجرای عملی احکام شرع مبین اسلام؛ تهیه رفاه حال عموم مردم.

همچنین برای اینکه بتواند حمایت نیرومندترین قشر اجتماعی یعنی روحانیت و علمای شیعه را به سوی خود جلب کند یا حداقل مانع از مخالفت آنان با خود شود بارها به دیدار روحانیان قم می شتافت و خود را در حضور آنان مردی متدین و مدافع شریعت و پاسدار آن معرفی می کرد، با این نیرنگ و شیوه منافقانه توانست حمایت اشخاصی از اقشار گوناگون را به سوی خود جلب کند.^(۶)

اما وقتی رضاخان پایه های قدرت خود را محکم کرد ضمن حاکم نمودن اختناقی شدید بر ایران، به مقابله با ارزش های اسلامی و شعائر مذهبی پرداخت و به بهانه گام نهادن به سوی ترقی و تمدن آداب مذهبی را خلاف تجدد دانست، تفکیک دین از سیاست را یک اصل قرار داد و برای کنار زدن روحانیت از صحنه، برنامه های نگران کننده زیادی را به اجرا نهاد. در عین اینکه خود را متولی آستان قدس رضوی معرفی کرد و اوقاف را به صورت ابزاری در دست خود درآورده بود با سرکوبی خشن و خونین هرگونه خیزش، خروش و اعتراضی را سرکوب کرد.^(۷)

براساس اصل تمرکز به اداره امور پرداخت و با تکیه بر ارتش، انتقام گیری سختی را از مخالفین به ویژه علما و روحانیان آغاز کرد که به شهادت، زندان، شکنجه و تبعید آنان انجامید. ایلات و عشایر سرکوب شدند، مجالس مقننه برحسب تمایل دیکتاتور تشکیل گردید، اراضی بسیاری از مالکان آنان خلع ید گردید و به شخص شاه اختصاص یافت، رضاخان یک نوع استثمار قرون وسطایی را بر کشور حاکم ساخت و کشور را در یک نوع فلاکت و عقب افتادگی اقتصادی اجتماعی، همراه با سیر قهقرایی فرهنگ، اندیشه و آموزش نگاه داشت.

مجلس شورای ملی که سابقه نسبتا خوبی از ادوار گذشته اش داشت کارآیی خود را از دست داد صرفا به اصلاحات عبارتی در لوایح ارسالی دولت اکتفا کرد تمامی لایحه ها را دولت تصویب می کرد.^(۸)

با تسلط حکومت استبدادی تمامی توجهات به رفتار و کردار شخص رضاخان معطوف گردید.^(۹) و به عنوان یک مصلح اجتماعی مطرح شد و سعی گردید برای شاه مقامی هم شأن خدا دست و پا شود! تمامی تبلیغات در راستای ستایش و تمجید از او قرار گرفت و با نظارت و کنترل بر نشریات، اختناق و سانسور همه جا سایه افکند.^(۱۰)

یورش به اصالت های دینی و بومی

غرب زدگان سطحی نگر، پیشرفت همه جانبه کشور را در اشاعه فرهنگ تجددگرایی ناسنجیده، شتاب زده و تقلید از غرب می دانستند و لذا تمامی تلاش خود را به کار می بردند تا خرده نمایشی را که نشان دهنده ترک فرهنگ سنتی و پذیرش فرهنگ مهاجم باشد به اجرا درآورند.^(۱۱) دولتمردان رژیم جدید که با دیکتاتوری و اختناق شدید در تمام زمینه های اداری، فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی مجال هرگونه رشد، شکوفایی، نوآوری و خلاقیت را از دانشوران متفکران و پژوهشگران گرفته بودند ابتدا همان تجربه اروپا را که یورش به ارزش های اخلاقی و معنوی و هویت های اصیل بومی بود در برنامه خود قرار دادند و از طریق رواج سکولاریسم و بی اعتنایی و لاقیدی به تحقیر نمادهای د