پاورپوینت کامل نقش ‏آفرینی بانوان در دوران امام حسن‏مجتبی(ع) ۹۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نقش ‏آفرینی بانوان در دوران امام حسن‏مجتبی(ع) ۹۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۹۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نقش ‏آفرینی بانوان در دوران امام حسن‏مجتبی(ع) ۹۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل نقش ‏آفرینی بانوان در دوران امام حسن‏مجتبی(ع) ۹۱ اسلاید در PowerPoint :

>

۶

پس از شهادت امیرمؤمنان علی(ع) در سال چهلم هجری، هدایت و رهبری امت پیامبر بر دوش امام حسن‏مجتبی(ع) قرار گرفت. امام دوم، با همه مشکلاتی که در پیش داشت به ارشاد و هدایت امت پیامبر پرداخت. در این دوران پر فتنه که جامعه اسلامی با سلطه‏جویی‏های معاویه بن‏ابی‏سفیان و مقدس‏بازی‏های خوارج نهروان روبه‏رو بود، توده‏های مردم پیش از هر زمان نیازمند به تبلیغ و آگاهی‏بخشی بودند تا راه از بیراهه جدا شود و مردم در دام فتنه‏گری‏های قدرت‏طلبان اموی دچار نشوند و حق را از باطل جدا سازند. در کنار مردان خردمند و زبان‏آور که به قیمت جان خود به مقابله با گمراهی‏ها و فریب‏کاری‏های مخالفان اهل بیت(ع) برخاستند زنان فرزانه و بابصیرت و پارسائی نیز وجود داشتند که افزون بر انجام وظایف ویژه خود در خانواده و تربیت فرزندان، به تبلیغ دین و دفاع از ولایت امام علی(ع) مکتب اهل بیت(ع) نیز اهتمام ورزیدند و در بیان احکام دین، نشر مسائل مذهبی و آگاه ساختن مردم کوشش کردند که در این نوشتار نمونه‏ای از کارکردهای آنان را در این مقطع حساس تاریخی فراروی خوانندگان قرار می‏دهیم:

سروده‏های بانوان در عزای امام علی(ع)

شهادت جانسوز امیرمؤمنان علی(ع) به دست خوارج نهروان به همان مقدار که دشمنان آن بزرگوار و دشمنان اهل بیت(ع) را شادمان ساخت، دل دوستان امیرالمؤمنین(ع) را به درد آورد و همه را در سوگی عظیم و ماتمی جانگاه فرو برد و ابرهای تیره غم و اندوه بر دل‏های شیعیان سایه افکند. این مصیبت بزرگ بر بانوان دوستدار اهل بیت(ع) نیز سخت دشوار آمد و آنان با سوگواری و مرثیه‏سرائی برای وصی پیامبر(ص)، دلبستگی خود را به شهید محراب کوفه ابراز نمودند. بانوان سخنور با سرودن شعرهایی غم‏انگیز در رثای پیشوای پارسایان، افزون بر ابراز علاقه به امام و تسلی‏بخشی به دل‏های رنجدیده، فضائل و مناقب آن حضرت را بیان می‏کردند، آنان همچنین با یادآوری رادمردی‏ها و دادگری‏ها و یتیم‏نوازی‏های پرچمدار بزرگ اسلام، توده‏های مردم را به ادامه راه آن حضرت فرا می‏خواندند و به صراحت اعلام می‏کردند که دوستی و وفاداری به علی در پیروی راه او نهفته است. بانوان مسلمان، در لابه‏لای این سوگنامه‏ها به دشمنان پیغام می‏دادند، راه علی زنده است و هنوز مردان دلیر و شیرزنانی هستند که از فرزندان او حمایت کنند و در زیر پرچم آنان، انتقام خون او را از خفاشان شب و از دشمنان فرومایه بگیرند. توجه دادن مردم به امامت امام حسن‏مجتبی(ع) از خطوط برجسته سوگنامه‏هاست. در ضمن این عزانامه‏ها مردم هوشیار می‏شدند که چپ و راست نرفته و از وصی و جانشین علی(ع)، جانبداری کنند و دشمن نیز می‏فهمید که

در کنار مردان خردمند و زبان‏آور که به قیمت جان خود به مقابله با گمراهی‏ها و فریب‏کاری‏های مخالفان اهل بیت(ع) برخاستند زنان فرزانه و بابصیرت و پارسائی نیز وجود داشتند که افزون بر انجام وظایف ویژه خود در خانواده و تربیت فرزندان، به تبلیغ دین و دفاع از ولایت امام علی(ع) مکتب اهل بیت(ع) نیز اهتمام ورزیدند و در بیان احکام دین، نشر مسائل مذهبی و آگاه ساختن مردم کوشش کردند.

این مردم به حال خود رها نشده‏اند و در پناه رهبر جدید هستند و به دفاع از اهل‏بیت(ع) در مقابل دشمنان کمر همت بسته‏اند.

ام‏براء، دختر صفوان از بانوان شاعری بود که در مرگ علی به سوگ نشست و در عزای امام مرثیه‏ها گفت از جمله مرثیه‏های وی در شهادت امام علی این است:

«یا للرجال لعظم هول مصیبه

فدحت فلیس مصابها بالهازل

الشمس کاسفه لفقد امامنا

خیرالخلائق و الامام العادل

یا خیر من رکب المطی و من مشی

فوق التراب لمحتف اوناعل

حاشا النبی لقد هددت قواتنا

فالحق اصبح خاضعا للباطل»^(۱)

ای مردان، وحشت و پیامدهای ناگوار این مصیبت، بسیار بزرگ است و شوخی‏بردار نیست،

در غم فقدان رهبر و امام ما که برترین آفریده و امامی دادگر بود، خورشید رخ پنهان کرد.

ای بهترین کسی که سوار مرکب راهوار شده و بر روی زمین پا برهنه و یا با پای‏افزار راه می‏نوردید (ای بهترین انسان روی زمین) هیهات از فقدان پیامبر(ص)، با رفتنت نیروی ما را درهم شکستی و امروز حق، مغلوب باطل شده است.

نقل‏شده سال‏ها بعد در مجلسی معاویه از سروده‏های ام‏براء در رثای علی(ع) پرسید و یکی از اطرافیان این شعر وی را در سوگ امام(ع) یادآور شد:

الشمس کاسفه لفقد امامنا

خیرالخلائق و الامام العادل

معاویه گفت ای دختر صفوان، خدایت بکشد؛ چیزی برای گفتن جا نگذاشته‏ای؛ چه می‏خواهی؟ زن گفت هیهات که خواست خود را باز گویم. به خدا سوگند از تو چیزی نخواهم. این را گفت و مجلس را ترک کرد.^(۲)

سروده ام‏هیثم

ام‏هیثم بنت اسود نخعی از بانوان بابصیرت و فرزانه اردوگاه امام علی(ع) بود. وی در زندگی امام علی همواره با زبان و دست و جان و دل جانبدار وصی پیامبر بود.

ام‏هیثم در رثای امام سروده‏های غم‏انگیز و پرمغزی دارد. برخی از تاریخ‏پژوهان این سخنان را به ابوالاسود دئلی نسبت داده‏اند^(۳) علامه سیدمحسن امین، برآن است که سروده ام‏هیثم با سوگنامه ابوالاسود جداست و به دلیل شباهت در وزن و قافیه برخی گمان برده‏اند هر دو قصیده، یکی است. علامه امین هر دو سروده را نقل کرده و اختلاف آن را روشن ساخته است.^(۴) نشانه‏ها و قرائنی در این قصیده وجود دارد که درستی سخن علامه امین و انتساب آن را به ام‏هیثم اثبات می‏کند از جمله آنکه در سروده ام‏هیثم به سپید شدن گیسوی امام اشاره شده و امامه همسر علی(ع) مخاطب قرار گرفته که فرهنگ عرب به زبان آوردن آنها را از یک مرد و از ابی‏الاسود بعید می‏شمرد. این سوگنامه انفجار آتش درون و غم‏های پنهان و شعله‏ور شدن سوزدل و اندوه بی‏پایان این زن رنجدیده و امام‏شناس است. ام‏هیثم با مرثیه‏سرائی، مردم کوفه را به عزای علی(ع) فرا می‏خواند و احساسات پاک آنان را با برشمردن فضائل علی(ع) برمی‏انگیزاند و آنان را هوشیار می‏سازد که شخصیت برجسته‏ای را از دست داده‏اند

بانوان سخنور با سرودن شعرهایی غم‏انگیز در رثای پیشوای پارسایان، افزون بر ابراز علاقه به امام و تسلی‏بخشی به دل‏های رنجدیده، فضائل و مناقب آن حضرت را بیان می‏کردند، آنان همچنین با یادآوری رادمردی‏ها و دادگری‏ها و یتیم‏نوازی‏های پرچمدار بزرگ اسلام، توده‏های مردم را به ادامه راه آن حضرت فرا می‏خواندند و به صراحت اعلام می‏کردند که دوستی و وفاداری به علی در پیروی راه او نهفته است.

که جبران آن به سادگی ممکن نیست. به خون خفتن امام قرآن‏شناس، پرچم‏دار دین، امامی که دریای دانش بود. و همگان را از دانش خود بهره‏مند می‏ساخت. امام عدالت‏پرور که دستان دزدان و غارتگران را از دست یازیدن به بیت‏المال کوتاه می‏کرد و نابکاران در حکومت او جایی نداشتند.

این تربیت‏شده مکتب علی(ع)، در بخش دیگر این غمنامه مردم را به امامت امام حسن(ع) توجه می‏دهد که او جانشین پیامبر(ص) است و به برکت او جمع پراکنده امت گرد خواهد آمد.

ابوالفرج اصفهانی در مقاتل الطالبیین سروده (ام‏هیثم) را روایت کرده است. از آنجا که این سروده در بردارنده نکته‏های سودمند فراوانی است آن را ذکر و ترجمه می‏کنیم.

«الا یا عین و یحک فاسعدینا* الا تبکی امیر المؤمنینا

رزینا خیر من رکب المطایا* و حبسها و من رکب السفینا

و من لبس النعال و من حذاها* و من قرأالمثانی و المئینا

کنا قبل مقتله بخیر * نری مولی رسول‏اللّه‏ فینا

یقیم الدین لا یرتاب فیه * و بقضی بالفرائض مستبینا

و یدعو اللجماعه من عصاه * وینهک قطع أیدی السارقینا

و لیس بکاتم علما لدیه * و لم یخلق من المتجبرینا

لعمر أبی لقد أصحاب مصر * علی طول الصحابه أوجعونا

و غرونا بأنهم عکوف * و لیس کذاک فعل العاکفینا

فی شهر الصیام فجعتمونا * بخیر الناس طرا أجمعینا

و من بعد النبی فخیر نفس * أبوحسن و خیر الصالحینا

و کا ن الناس إذ فقدوا علیا * نعام جال فی بلد سنینا

ولو انا سئلنا المال فیه * بذلنا المال فیه والبنینا

أشاب ذؤابتی و أطال حزنی * امامه، حین فارفت القرینا

تطوف به لحاجتها الیه * فلما استیاست رفعت رنینا

و عبره أم کلثوم إلیها * تجاوبها و قد رأت الیقینا

فلا تشمت معاویه بن‏حرب * فان بقیه الخلفاء فینا

واجمعنا الاماره عن تراض * إلی ابن نبینا و الی أخینا

فلا نعطی زمام الامر فینا * سواه الدهر آخر ما بقینا

وان سراتنا و ذوی حجانا * تواصوا ان نجیب إذا دعینا

بکل مهند عضب و جرد * علیهن الکماه مسومینا»^(۵)

توجه دادن مردم به امامت امام حسن‏مجتبی(ع) از خطوط برجسته سوگنامه‏هاست. در ضمن این عزانامه‏ها مردم هوشیار می‏شدند که چپ و راست نرفته و از وصی و جانشین علی(ع)، جانبداری کنند و دشمن نیز می‏فهمید که این مردم به حال خود رها نشده‏اند و در پناه رهبر جدید هستند و به دفاع از اهل‏بیت(ع) در مقابل دشمنان کمر همت بسته‏اند.

ای دیده وای بر تو، ما را به گریه یاری کن! چرا بر امیرالمؤمنین گریه نمی‏کنی

برترین کسی که سوار اسبان رهوار می‏شد و رام‏کننده آن و برترین کسی که بر کشتی سوار می‏شد را از دست دادیم.

آن کسی که نعلین می‏پوشید و آن را می‏بخشید و آیات مثانی و مئین را می‏خواند^(۶)

ما پیش از کشته شدن او در خوبی بودیم، جانشین پیامبر را در میان خود می‏دیدیم.

او بدون هیچ تردید شرائع دین را اجراء می‏کرد و واجبات را به روشنی ادا می‏کرد.

افراد جماعت‏گریز را به جمع مسلمانان فرا می‏خواند و دست دزدان را جدا می‏ساخت.

او دانشی را از ما پنهان نمی‏ساخت، و برای تجبر و گردنکشی آفریده نشده بود.

به جان پدرم که این مردم با همه طول صحبت دل ما را به درد آوردند.

آنان (خوارج) ما را با عبادت خود گول زدند و حال آنکه رفتار عبادت‏گران چنین نیست.

آیا در ماه رمضان ما را به ماتم نشاندید؟ آن هم به مصیبت بهترین همه مردم؟

او بهترین مردم پس از پیامبر بود؛ ابوالحسن و بهترین صالحان و نیکوکاران.

مردم در فقدان علی چونان شترمرغانی آواره در سرزمین خشک و بی‏آب و علف‏اند …

اگر ما از او مالی می‏خواستیم او مال و فرزندان خود را به ما می‏بخشید.

ای امامه^(۷)، وقتی همسرت را از دست دادی، گیسوهایم سفید شد و اندوهم بی‏پایان گردید.

امامه او را می‏جوید و چون از بودنش ناامید می‏شود فریاد به گریه بلند می‏کند.

گریه ام‏کلثوم نیز او را به سوی او می‏کشاند که مرگ پدر را به چشم دیده است.

ای معاویه فرزند حرب ما را شماتت نکن که جانشین خلفای پیامبر در میان ماست

ما به امارت او خرسندیم؛ فرزند پیامبر(ص) و برادرزاده ما

ما تا آخرین نفر که زنده‏ایم زمام امور خلافت را به معاویه وانمی‏گذاریم

فرزانگان و خردمندان‏مان ما را سفارش کرده‏اند، در هنگامه نیاز دعوت او را پاسخ گوییم.

با شمشیر تیز و برهنه و نشانه‏دار.

شبیه این سروده‏ها به ام‏کلثوم دختر امیرمؤمنان(ع) نیز نسبت داده شده و در آن به نیایش‏ها و نماز و مجاهدت‏ها و

ام‏هیثم با مرثیه‏سرائی، مردم کوفه را به عزای علی(ع) فرا می‏خواند و احساسات پاک آنان را با برشمردن فضائل علی(ع) برمی‏انگیزاند و آنان را هوشیار می‏سازد که شخصیت برجسته‏ای را از دست داده‏اند که جبران آن به سادگی ممکن نیست. به خون خفتن امام قرآن‏شناس، پرچم‏دار دین، امامی که دریای دانش بود. و همگان را از دانش خود بهره‏مند می‏ساخت. امام عدالت‏پرور که دستان دزدان و غارتگران را از دست یازیدن به بیت‏المال کوتاه می‏کرد و نابکاران در حکومت او جایی نداشتند.

سخاوت‏های امام علی(ع) اشاره شده و بر امامت امام حسن(ع) نیز تأکید شده است.^(۸)

بازتاب شهادت علی(ع) در میان بانوان مدینه

خبر شهادت امیرمؤمنان(ع) در مدینه بازتاب گسترده‏ای داشت. دوستان و وفاداران به خاندان نبوت عزادار شدند و در عزای علی(ع) ناله سر دادند. غم کشته شدن امام علی(ع) در محراب مسجد کوفه تاب و توان را از بازماندگان بنی‏هاشم در مدینه گرفت. و دیدگان آنان را اشکبار کرد. ام‏سلمه و فرزندانش از خانواده پیامبر(ص) در فراق یاور رسول خدا ندبه‏ها کردند.

زینب دختر ام‏سلمه، که از فقیه‏ترین زنان مدینه و از پیروان علی(ع) بود، به عایشه که هماهنگ با دشمنان از شنیدن خبر شهادت آن بزرگوار با سرودن شعر اظهار شادمانی می‏کرد گفت درباره امام علی(ع) چنین می‏گویید؟! سراینده با شرمندگی گفت: فراموش کردم وقتی فراموش می‏کنم به یادم آورید!!

به روایت زهری، اسماء انصاری نیز پس از شهادت امیرمؤمنان سخنانی را در مناقب ایشان بیان کرد^(۹)

مرثیه فاتح خیبر در اردوگاه دشمن

امیرمؤمنان نه تنها در میان بانوان عراق و ایران و یمن و مصر پیروان پا برجایی داشت، که در میان شامیان نیز بودند بانوانی که شیفته راه و رسم خلیفه پیامبر بوده و فضائل و مکارم او را در میان مردم منتشر می‏ساختند چنانکه برخی از آنان بر سر باور و ایمان خود به فرزندان پیامبر، به شهادت رسیدند.

عمادالدین طبری در کتاب خود نوشته است:

چون خبر شهادت امیرالمؤمنین(ع) به معاویه رسید، تکیه کرده بود؛ راست بنشست. و او را جاریه‏ای بود آوازه‏خوان که مؤمنه بود. گفت ای کنیزک سروده‏ای بخوان که چشمم روشن شد. جاریه گفت: چه خبر خوشی آورده‏اند؟ معاویه گفت: می‏گویند علی بن‏ابی‏طالب کشته شده. جاریه گفت: بعد از این هرگز غنا نگویم. معاویه گفت تا (او را) بسیار زدند. پس گفت: دست نگهدارید می‏خوانم: و سپس قصیده‏ای را در ستایش امیرمؤمنان(ع) سرود که به سروده ام‏هیثم مانند است. به گزارش طبری، معاویه با عمودی که در پیش داشت آن زن را به شهادت رسانید.^(۱۰)

روزهای آخر عمر علی(ع)

از مهم‏ترین لحظه‏های عمر امام علی(ع) روزهای آخر عمر او بود؛ به ویژه سخنان و وصایا و رفتارهای امام از شب نوزدهم تا وقت شهادت.

از کارهای سودمند بانوان خانواده امام علی(ع) پس از شهادت آن حضرت ثبت و تبلیغ وصایا و اندرزهای آن امام همام در آن روزها است. گزارش‏هایی که برای امت اسلامی سودمند و درس‏آموز بود و راه را بر تحریف و شایعه‏های دشمنان می‏بست بخشی مهمی از این سخنان که در حضور فرزندان و وابستگان نزدیک گفته شده، از زبان ام‏موسی خادم علی، ام‏کلثوم و فاطمه دختران امیرمؤمنان به دست ما رسیده است.

خاطره ام‏موسی

ام‏موسی گزارش داده: «چند شب پیش از شهادت) علی به دخترش ام‏کلثوم^(۱۱) می‏فرمود دخترم چنین می‏بینم که در میان

در میان شامیان نیز بودند بانوانی که شیفته راه و رسم خلیفه پیامبر بوده و فضائ