پاورپوینت کامل اینجا خانه دوم ماست;دیداری از مؤسسه نیکوکاری رعدالغدیر ۴۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل اینجا خانه دوم ماست;دیداری از مؤسسه نیکوکاری رعدالغدیر ۴۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل اینجا خانه دوم ماست;دیداری از مؤسسه نیکوکاری رعدالغدیر ۴۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل اینجا خانه دوم ماست;دیداری از مؤسسه نیکوکاری رعدالغدیر ۴۹ اسلاید در PowerPoint :

>

۲۶

پرواز هنر نیست، گرت بال و پری هست

با بال شکسته پر گشودن هنر است

در شلوغی شهر، در بین رفت و آمدهای سریع و بی تفاوت انسانها که هر کدام مشغول به کارهای روزمره خود هستند، با گذر از پلها، خیابانها، کوچهها و پستی و بلندیهای شهر ، به مؤسسه رعدالغدیر میرویم، مؤسسهای با سر در (مجتمع نیکوکاری رعدالغدیر).

با مشاهده معلولین این مؤسسه به نظر میرسد وارد دنیایی متفاوت با دنیای اطرافمان شدهایم. تمام دیوارهای مؤسسه با آثار زیبای معلولین این مؤسسه پوشیده است و هر تازه واردی را محو زیبایی خود میکند.

آقای «علیرضا آتشک» کارشناس علوم تربیتی و مدیر مؤسسه رعدالغدیر پس از معرفی کوتاهی از مؤسسهاش در مورد نحوهی کار این NGO چنین توضیح میدهد.

این مؤسسه خیریه در سال ۱۳۸۰ در منطقه محروم بلوار خلیج فارس، منطقه هجده تهران تأسیس شد.

مؤسسه ما قالب آموزشی دارد و از سال اول تأسیس با سی یا چهل کارآموز کار خودش را شروع کرد و در حال حاضر در هر ترم صد و بیست نفر را پذیرش دارد و از اول تا به حال هشتصد و پنجاه نفر معلول جسمی و حرکتی از این امکانات به صورت رایگان استفاده میکنند. مراجعین معلول ما از محدودهی سنی؛ بدو تولد تا چهارده سال در شعبه دیگر این مؤسسه خدمات توان بخشی و درمانگاه دندانپزشکی را به صورت رایگان دریافت میکنند و از چهارده تا سی و پنج سال در این مؤسسه خدمات آموزشی و توان بخشی میبینند.

کدام ارگان و مؤسسه خاصی با این مجتمع همکاری میکنند و هزینهها چگونه تأمین میشود؟

این مؤسسه به صورت ویژه زیر نظر بهزیستی استان تهران است و خدمات مراجعین آنها به صورت رایگان انجام میشود. به دلیل تنوع کارهای مؤسسه، از چند ارگان همچون، بهزیستی، به دلیل خدمات آموزش فنی و حرفهای و ارائه مدرک این سازمان به کارآموزان، و از ادارهی کار و وزارت کشور مجوز داشته و با آنها تعامل داریم. بهزیستی از نظر مالی فقط بیست درصد از هزینههای ما را پرداخت میکند و بقیه هزینهها از طریق کمکهای مردمی پرداخت میشود. ارگانهایی از جمله مؤسسه ولیعصر که از وظایفشان مناسبسازی فضای منازل معلولین کودک است. نیز توانسته در همکاری با ما چهل خانوار را از نظر ویلچر، ویلچر حمام، واکر و … پوشش بدهد.

کار آموزشی در رعدالغدیر به چه شیوهای است و چه فعالیتهای مضاعفی در این مجموعه انجام میشود؟

اساس کار ما دو بخش دارد، توان بخشی و کارگاههای مهارتی برای ایجاد شغل. همچنین فعالیتهای فوق برنامهای که این مؤسسه برای معلولین دارد، سفر زیارتی مشهد است که بخش عمده آن به وسیله افراد خیر تأمین هزینه میشود و روابط عمومی هم یک سری اردوهای داخل و اطراف شهر تهران ، پارک و سینما، برای اعضا برنامهریزی میکند. همه این اقدامات برای فراهم کردن اساسیترین کار این مؤسسه، آموزش منجر به اشتغال است ولی ظرفیت کاری ما محدود است و فقط توانستهایم تعدادی از افراد را معرفی به کار کنیم؛ مثلاً در حد توان خود توانستهایم چهل نفر از افراد معلول را در این انجمن مشغول کار کنیم که یازده نفر از این چهل نفر، پرسنل همین مؤسسه هستند.

اعضای مؤسسه با مدرکی که فنی و حرفهای در ازای گرفتن آزمون به آنها داده، در سه شاخهی اصلی، صنایع چوب، خیاطی و کامپیوتر و زیر شاخههای آن که به بیست و نه رشته تقسیم میشود. میتوانند وارد بازار کار شوند. و هر کدام به صورت مستقل مشغول به کاری در حرفه خودشان باشند.

شما که کارشناس علوم تربیتی هستید، رابطه مؤسسه را با خانوادههای معلولین به چه صورت میبینید؟

قسمت توان بخشی معلولین مبحث بزرگی است که فقط یک مؤسسه نمیتواند جوابگوی این موضوع باشد و خانوادهها نقش خیلی مهمی را در این زمینه ایفا میکنند. ارتباط با خانوادهها با ما به صورت جلسهایست که یک الی دو بار درسال برگزار میشود، ولی بیشترین ارتباط ما با خانوادهها به وسیله مددکار مؤسسه است مددکاران مشکلات خانوادهها را در ارتباط با مددجویان با ما در میان میگذار ند. ما هم فقط میتوانیم از طریق این ارتباطات شیوه درست برخورد کردن با معلولین را به خانوادهها آموزش دهیم.

آقای «آتشک» از نظر شما مشکلاتی که مؤسسه با آن درگیر است چیست؟

در این هشت سالی که در این مؤسسه مشغول به کار هستیم خوشبختانه مشکل مالی نداریم و سعی کردیم کارمان را براساس سه اصل اساسی که به آن اعتقاد داریم و به ما کمک میکند ادامه دهیم.

اول «شفانیت»، سعی کنیم همیشه برای مردم شفاف باشیم و چیزی از آنها پنهان نکنیم. دوم «صداقت» که همان مکمل شفآیت است؛ یعنی برای کسانی که حمآیتمان میکنند اطلاع رسانی درستی داشته باشیم و بتوانیم کاری را که از ما انتظار دارند انجام دهیم و پولی را که به ما امانت میدهند به طور صحیح استفاده کنیم؛ و سوم اینکه «علمی و با کارایی» کار کنیم.

ما سعی کردهایم کارهایی را که در این مؤسسه انجام میدهیم براساس علم و کاربرد باشد و به هیمن منظور تمام کارکنان این مؤسسه از افراد تحصیل کرده و کارآمد هستند ولی در حال حاضر مشکل اصلی ما فرهنگیست یعنی عدم مناسبسازی شهر برای معلولین و نداشتن زمینه مناسب برای ایجاد شغل است.

ما توانستهایم در بازارچه جنب ورودی مؤسسه دوازده نفر و در گارگاه خیاطی، بیست نفر را مشغول به کار کنیم؛ ولی این معلولین عدهای معدود هستند که زمینهی اشتغالشان فراهم است، در حالی که عدهای بسیار زیادی از معلولین در سطح شهر به دلیل فضای نامناسب شهر ، مشکل تردد دارند.

یکی از مهمترین مسائلی که مشکل جدی به حساب میاید، نبود امکانات رفاهی شهری و نبود وسیله ایاب و ذهاب برای یک معلول جسمی و حرکتی است.

یک معلول با داشتن مدرکی که از این مؤسسه میگیرد باید بتواند وارد جامعه شود و از آن استفاده کند؛ ولی به دلیل محدودیتی که با یک فرد عادی دارد، که آن هم در شیوهی حرکت است و نه در توانایش، مانعی برای رشد و تعالیش ایجاد شده و او نمیتواند به کار دلخواهش که توانایی انجام آن را دارد، برسد.

از نظر شما معلولین برای کار در جامعه چه مشکلی از نظر برخورد اجتماعی دارند؟

با توجه به تسهیلاتی که بهزیستی برای این افراد قرار داده، معلول اگر کارایی داشته باشد، کارفرما نباید به معلولیت فرد توجه کند و باید مشتاق به استخدام همچنین افرادی شود؛ ولی همیشه این اتفاق نمیافتد. به هر حال با این شرایط اجتماعی امیدوارم این افراد بتوانند در جامعه فعال و مفید باشند و با نگاهی حاکی از ناتوانی یا عدم کارایی، با آنها برخورد نشود.

آقای «آتشک» در مورد نحوهی اشتغال و اینکه چطور میشود وضعیت معلولان بهتر شود، توضیح دهید؟

باید یک بازنگری در سازمانهایی که دخیل در کار معلولین هستند، انجام شود تا زمینه اشتغالشان فراهم شود. سعی ما بیشتر این است که بتوانیم کاری کنیم که یک معلول، نیازمند به دولت نباشد و از چتر اقتصادی دولتی خارج شود.

یک معلول از هفده سالگی تا آخر عمر میتواند تسهیلاتی هر چند اندک از بهزیستی دریافت کند، در حالی که ما باید به این معلولین ماهیگیری یاد دهیم تا بتوانند مستقل زندگی کنند. وظیفه ما این است که کاری کنیم کارها و خدمات سازمان بهزیستی خود به خود کمتر شود و در عوض اعضای آن روز به روز مستقل شوند و شغلی خاص برای خود انتخاب کنند. به فرض مثال یک معلول ناشنوا میتواند در یک کارگاه و یا کارخانهای که صدای زیادی دارد به راحتی کار کند بهترین خدمات را ارائه دهد و بهترین کارایی را داشته باشد، یا یک فرد معلول میتواند با صبر و حوصله و دقتش بهترین منشی یا یک اپراتور باشد. که متأسفانه در جامعه ما این دید کمتر وجود دارد و معلول را یک فرد از کار افتاده میبینند. از نظر من با استفاده درست از معلولین در کارهای متفاوت، میتوان چرخه اقتصادی را چرخاند، نه اینکه این افراد، مانعی برای ای