پاورپوینت کامل باران و کویر ۵۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل باران و کویر ۵۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل باران و کویر ۵۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل باران و کویر ۵۵ اسلاید در PowerPoint :

>

۳۶

به مناسبت ۲۴ خرداد، سال روز میلاد امام باقر (ع)

مکه در محاصره ی سپاه اموی به فرماندهی «حجاب بن یوسف ثقفی» جلاد معروف عراق است. کعبه بار دیگر با منجنیق در هم کوبیده می شود و نبرد با کشته شدن و به دار آویختن عبدالله بن زبیر پایان می پذیرد. امویان بر حجاز چیره می شوند.

حکومت اسلامی تنها یک نمایش است تا بدان حد که روم آن را تهدید به نفرستادن سکه های رومی می کند؛ سکه های رایج در کشورهای اسلامی، در روم ضرب می شدند و شعار «تثلیت» را بر خود داشتند. بحران از آن جا آغاز شد که روزی عبدالملک کاغذی را دید که در مصر تزیین شده بود. دستور داد جمله ی نوشته بر آن را به عربی ترجمه کنند آشکار شد معنای جمله ی رومی، بیان گر شعار مسیحیان است: «پدر، پسر، روح القدس». امیر مصر در آن روزگار «عبدالعزیز بن مروان» پدر خلیفه ی معروف عمر بن عبدالعزیز بود. عبدالملک بدو نوشت این کاغذها را معدوم و کاغذهایی با شعار «اشهد ان لا اله الا الله» تولید کنند. به سرزمین های دیگر نیز فرمان داد از کاغذهای جدید بهره جویند و استعمال کاغذهای رومی کیفر خواهد داشت. این عمل عبدالملک، خشم «ژوستیان دوم» امپراتور روم را برانگیخت؛ تا بدان حد که صلح نامه ی سال۷۰ ه را لغو کرد و با سپاهی عظیم بر ی باز پس گیری ارمنستان به راه افتاد. سپاهیان مرزدار مسلمان راهش را بستند و نبرد سنگینی در شهر «سیواس» درگرفت. رومیان شکست خوردند. سپاهیان ارمنستانی به فرماندهی «سنباط» و جنگ جویان بلغارستانی نیز به سپاه اسلام پیوستند. تعداد بلغاری ها بیست هزار نفر بود. در آغاز تابستان ۷۴ ه زمانی که کعبه در حال بازسازی و مسلمانان مهیای حمله به روم بودند، ژوستیان دوم تهدید کرد اگر عبدالملک از تصمیمش در لغو کاغذهای رومی برنگردد سکه هایی را که تاکنون برای حکومت اسلامی می فرستاد قطع می سازد و به جای آن سکه های جدیدی ضرب می کند؛ دینارهایی که دشنام بر پیامبر(ص) بر آن ها حک شده است. عبدالملک مشاورانش را خواست و گفت: «گمان می کنم نحس ترین کودکی باشم که در اسلام متولد شده باشد!»

وزیرش «روح بن زنباغ» بدو گفت تو خود می دانی چه کسی گره را می گشاید اما به عمد آن را رها کرده ای!

عبدالملک شوقمندانه پرسید: «وای بر تو! او چه کسی است؟» پیرمرد فرتوت پاسخ داد: «بازمانده ی خاندان پیامبر(ص).»

بی درنگ اسبان عربی، بیابان ها را به سوی مدینه الرسول(ص) در نور دیدند. زین العابدین (ع) آن ها را پذیرفت. سفارش های لازم را به پسرش محمد کرد و او را فرستاد. در شام از محمد به گرمی استقبال شد. پیشواز آمدگان به وارث پیامبران می نگریستند. خلیفه با احترام به او نگاه می کرد. در چشمانش پرسش و در دلش شوق به یافتن پاسخ موج می زد. جوان لبخندی زد و گفت:

«نظر آن است که نامه ای به امپراتور روم بنویسی و از او مهلت بخواهی»

– بعد؟!

– تا می توانی طلا و نقره جمع کن.

– و بعد؟!

– ضرب درهم و دینار را آغاز کن اما با شعار توحید «قل هو الله احد» و «محمد رسول الله». هرگاه کار را به پایان رساندی آن گاه سکه های رومی را ممنوع و سکه های اسلامی را عرضه کن. قانون شکنان را نیز کیفر ده.

وزیر با شگفتی گوش می داد. با خویش زمزمه کرد: «خداوند داناتر [از دیگران] است که رسالت خویش را در کجا قرار دهد.»

سپیده دم فردا اسبان سیاه و سپید ره سپار شدند. به سوی دهکده ها و شهرها رفتند تا نامه هایی همگون اما کاملاً محرمانه با خود ببرند. بازار زرگرها تحرکی غیر عادی یافت. زیورها اندک اندک ناپدید شدند. کارگاه-های ضرب سکه به راه افتادند. برای نخستین بار در تاریخ، سکه هایی درخشیدند با شعار توحید!

هنگامی که سکه های تازه رایج شدند، عبدالملک کاتب خویش را خواست و پاسخی دندان شکن – درخور حکومت دینی – به ژوستیان دوم نوشت. امپراتور با دیدن سکه های تازه به کلی گیج شد.

در همین سال بربرهایی که از سوی امویان خوار شده بودند بار دیگر حمله های خود را آغاز کردند. زنی به نام «کاهنه» توانست آنان را متحد کند و سپاهی عظیم گرد آورد. او سپاه اسلام را شکست داد و آفریقا را در چنگ خود گرفت. وی هم چنین اماکن بسیار مهم را ویران ساخت تا مسلمانان از فکر باز پس گیری آن ها منصرف شوند.

خوارج آزرقی، در الجزیره و خوارج صفری در ایران قیام کردند. در نزدیکی قم گروهی سر به شورش برداشتند و پس از سرکوب، ناگزیر، به کرمان عقب نشینی کردند.

درسال ۷۶ خوارج ازرقی به سوی کوفه پیش روی کردند؛ آن را اشغال و جای پای خویش را مستحکم نمودند. تلاش های حجاج برای باز پس گیری آن نتیجه ای نداد.

بصره، شاهد انقلابی به رهبری «عبدالله بن جارود» بود؛ هدفش بیرون راندن حجاج از عراق بود؛ اما ناکام ماند و فرمانده به شهادت رسید.

در آب گیرهای اطراف بصره، بار دیگر زنگیان به فرماندهی «شیرزاد» شورش کردند.

درسال ۷۷ عبدالملک توانست قیام خوارج ازرقی را سرکوب کند. فرمانروای مدائن «مطرب بن مغیره بن شعبه» با تقویت شورش خوارج، خلیفه و والی او حجاج را خلع کرد. با کشته شدن مطرب، قیام فروکش کرد.

درسال ۷۸ حمله های رومیان بار دیگر به مرزها آغاز شد. کشتی های جنگی آنان در مغرب نیز هجوم آوردند. روم توانست «قرطاجه» را اشغال کند؛ مسلمانان را قتل عام و اموال شان را غارت نماید.

در سال ۸۰ طاعون به شهر بصره حمله ور شد. سیل شهر مکه را فرا گرفت، حاجیانی را با خویش برد و خانه هایی را ویران ساخت. در سجستان ترک ها، در آفریقا بربرها و در مرزهای خراسان حکومت های محلی دست به قیام مسلحانه زدند. ارامنه نیز با تحریک «قسطنطنیه» سربه شورش برداشتند.

در سال ۸۱ «عبدالرحمان بن اشعث» شورش کرد؛ نیروهای حجاج را شکست داد و فاتحانه وارد بصره شد. این قیام آن قدر مهم بود که عبدالملک به عبدالرحمن پیشنهاد کرد حاضر است حجاج را بر کنار و او را به جایش منصوب کند.

انگیزه ی این شورش نیز سیاست ستم گرانه ی حجاج بود. حجاج با برنامه ریزی، دقیق عراقیان را برای کشورگشایی به سرزمین های دوردست می فرستاد تا در سیاست داخلی دخالت نکنند و با امویان در نیفتند. قیام پسر اشعث را قیام «قاریان» نیز می نامند زیرا بسیاری از قاریان قرآن کریم نیز در سپاه او حضور داشتند.

نیرد با بربرها و رومیان تداوم یافت تا سرانجام مسلمانان شهر بسیار مهم «قرطاجه» را باز پس گرفتند و رومیان را بیرون راندند. این کار باعث شد تا فرماندهی بیزانسی ناوگان جنگی روم، بر امپراتور روم بشورد و خود را به عنوان امپراتور روم «پیتریوس سوم» نام گذاری کند!

در همین سال حجاج «کمیل بن زیاد نخعی» راوی دعای نامور کمیل را اعدام کرد.

در سال ۸۳ «یزیدبن مهلب» توانست پسر اشعث را شکست دهد. عبدالرحمن به خارج از مرزها گریخت.

در سال ۸۶ خلیفه، عبدالملک، چشم از جهان فرو بست. او پیش از مرگ پسرش «ولید» را به جای خود منصوب کرده بود. حجاج بیش از گذشته ریشه دوانید و فرمان روای منطقه ی وسیعی از سرزمین های اسلامی – از عراق گرفته تا شرق خراسان – شد

دریای مدیترانه شاهد نبردهای سنگینی میان کشتی های جنگی مسلمانان با کشتی های جنگی رومی بود.

در همین سال «بسر بن ارطاقه» یکی از فرماندهان سنگ دل معاویه، مرد. وی پس از جنگ صفین و ماجرای حکمین، دست به غارت ها و کشتارهای هراس انگیزی زد. او فرمان قتل تمام کسانی را صادر کرده بود که امام علی (ع) را تأیید می کردند.

در سال ۸۷ عمربن عبدالعزیز به فرمانروایی مدینه منصوب شد. در همین سال، دریای مدیترانه کاملاً در اختیار حکومت اسلامی قرار گرفت و «طارق بن زیاد» درفش اسلام را بر فراز «طنجه» به اهتزاز در آورد.

در همین سال «عبیدالله بن عباس» چشم از جهان فرو بست.

او فرمانده ی سپاه امام حسن مجتبی (ع) در نبرد با معاویه بود که با گرفتن نیم میلیون درهم رشوه، شبانه به اردوگاه معاویه گریخت. از شگفتی ها آن است که مرگ او تقریباً با مرگ بسربن ارطاه هم زمان شد؛ فرماندهی که دو پسر عبیدالله را در دامن مادرشان سر برید. عبیدالله به یمن گریخت و مادر بچه ها با دیدن این جنایت هولناک دیوانه شد.

در سال ۸۸ عمربن عبدالعزیز حرم پیامبر(ص) را در مدینه گسترش داد و مساحت مسجد را به دویست یارد رسانید.

در سال ۹۰ گاهی دولت اسلامی به سرزمین های روم حمله ور می شد و زمانی برعکس.

در همین سال «حسن مثنّی» – پسر امام مجتبی(ع) – از دنیا رفت. او در کربلا زخمی شد، و با میانجی گری هم قبیله هایش از کشته شدن نجات یافت. در زمان عبدالملک متهم به «یاری رساندن به انقلابیون عراقی» شد اما حاکم مدینه اعلام کرد این گزارش ها واقعیت ندارد.

در سال ۹۱ با عبور نیروهای اندکی از مسلمانان از دریا، وضعیت دفاعی اندلسیان آزموده و زمینه ی فتح اندلس فراهم شد.

در پنج