پاورپوینت کامل اصول و جلوه های زیبایی شناسی در قرآن کریم(قسمت هشتم) ۵۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل اصول و جلوه های زیبایی شناسی در قرآن کریم(قسمت هشتم) ۵۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل اصول و جلوه های زیبایی شناسی در قرآن کریم(قسمت هشتم) ۵۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل اصول و جلوه های زیبایی شناسی در قرآن کریم(قسمت هشتم) ۵۴ اسلاید در PowerPoint :

>

۴۲

۱. خانواده

اسلام خانواده را قلب امّت خواسته است؛ یعنی عضوی اصلی که هرگاه درست و بسامان باشد، دیگر اعضا نیز بسامانند و اگر ناسالم و نابسامان گردد، همه ی جامعه به تباهی و بیماری کشیده می‏شود. خردمندان تردید ندارند که خانواده مهم ترین سازه ی اجتماعی است. جوامعی که در چند دهه ی اخیر خواسته یا ناخواسته نظام خانواده را به ضعف کشیده اند، اکنون زیان های اجتماعی جبران ناپذیری را تحمل می کنند. اگر خانواده استوار و مستحکم و بسامان باشد، مجموعه ی جامعه بنیان و استواری و برقراری می یابد و تمدن بشری رو به کمال می نهد.

قرآن کریم در بیان رابطه ی انسان با خانواده، به دو اصل اساسی توجه می دهد:

ـ نظام خانواده در ذات خویش، نظامی جمیل است؛ زیرا ریشه در الفت و مهر دو همسر و آن گاه، انس آن دو با فرزندانشان دارد که خود، از زیباترین مظاهر جهان خلقت به شمار می‏رود.

ـ ارتباط میان اعضای هر خانواده نیز بر مبنای همین حس زیبایی شناسی صورت می پذیرد؛ یعنی با گرایش فطری انسان به عشق است که اساس همسرخواهی و عشق ورزی به خانواده شکل می گیرد و در سایه ی همین مهر و علاقه، میان این اعضا ارتباط عاطفی برقرار می گردد. به همین دلیل است که خداوند در زمره ی ویژگی های جمالی رسولانش از این ویژگی یاد می‏کند که دارای زن و فرزند بودند؛ و این از بهترین مصداق های شخصیت پردازی قرآنی است که بس هنرمندانه صورت می پذیرد تا جنبه ای از شخصیت را بپروراند:

وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا رُسُلاً مِّن قَبْلِکَ وَجَعَلْنَا لَهُمْ أَزْوَاجاً وَذُرِّیَّهً.

به تحقیق پیش از تو پیامبرانی فرستاده‏ایم و برایشان همسران و فرزندان قرار داده‏ایم.

این پرداخت شخصیت با همین ویژگی در جایی دیگر نیز نمود دارد. خداوند در ستایش از صالحان و نیکان از این ویژگی ایشان یاد می‏کند که هنگام تضرع نزد پروردگار، یکی از آرزوهایشان داشتن همسران و فرزندانی است که مایه ی آرامش و خنکای جانشان باشد:

وَالَّذِینَ یَقُولُونَ رَبَّنَا هَبْ لَنَا مِنْ أَزْوَاجِنَا وَذُرِّیَّاتِنَا قُرَّهَ أَعْیُنٍ وَاجْعَلْنَا لِلْمُتَّقِینَ إِمَاماً

و آنان که می‏گویند: ای پروردگار ما، از همسران و فرزندانمان دل های ما را شاد دار و ما را پیشوای پرهیزگاران گردان.

با این بیان ظریف و هنرمندانه، هم ویژگی صالحان معرّفی می‏شود و هم قدر و جایگاه همسران و هم وصف همسران نیکو. هم صالحان در بهترین لحظه های دعا و سوز و تضرع، از خداوند می خواهند که تنها نمانند؛ و این یعنی همسرداری از صفات صالحان است و طی مراحل کمال و سلوک بدون همسری که یار و یاور سالک باشد، ممکن نیست. هم قدر و ارزش گوهرین همسران خوب را بیان می دارد که چندان محبوب و خواستنی اند که صالحان در چنین هنگامه ای از خداوند خواستار این نعمت هستند و خدا نیز بندگانش را برای چنین دعا و آرزویی می ستاید و این خواسته را برجسته می نمایاند. هم نشان می‏دهد که همسران نیکو آنانند که مایه ی امن و آسایش و خنکای جان و اندیشه ی شوهرانشان باشند. آوردن سه سرخط مهم و اساسی در یک جمله با چنین ظرافتی، تنها از بیان هنرمندانه و تصویری برمی آید که از شاخص های تصویرگری قرآنی است.

همین سمت و سو را با بیان صریح در آیه ای دیگر از قرآن کریم می توان نگریست که ماهیت ازدواج و پیوند خانوادگی را می نمایاند:

وَمِنْ آیَاتِهِ أَنْ خَلَقَ لَکُم مِنْ أَنفُسِکُمْ أَزْوَاجاً لِّتَسْکُنُوا إِلَیْهَا وَجَعَلَ بَیْنَکُم مَوَدَّهً وَرَحْمَهً إِنَّ فِی ذلِکَ لَآیَاتٍ لِقَوْمٍ یَتَفَکَّرُونَ

و از نشانه‏های قدرت اوست که برایتان از جنس خودتان همسرانی آفرید تا به ایشان آرامش یابید، و میان شما دوستی و مهربانی نهاد. در این عبرت هایی است برای مردمی که تفکر می‏کنند.

با این تصویر، هم ماهیت این پیوند معلوم می‏شود و هم التزام اساسی هر انسان برای چگونه همسری کردن و پاس داشتن کیانی که باید قرارگاه مودت و رحمت باشد. نخست این از آیات خدا شمرده می‏شود؛ یعنی نشانه ای است عظیم که می توان با آن به خدا راه برد. سپس آفرینش همسر از خود انسان دانسته می‏شود؛ یعنی عشق و پیوند روحی میان دو همسر در حقیقت بازگشت به طبیعت نخستین و اصل فطرت آدمی است و انسجام و وحدت و پیوند حقیقی میان این دو پیکر وجود دارد. با این پیوند، دو همسر به خودِ خویش برمی گردند و این است راز آن همدلی و انسی که میان همسران حقیقی برقرار است. زمینه ی جمال شناسانه در این تصویر همین جا فراهم می‏شود. وقتی زوج از نفس خود شمرده شده، این امکان را پدیدار می سازد که اندیشه و ذهن مخاطب در ادامه ی تماشای این تابلو، به سویی رود که مسیر اصلی است. در حقیقت، این تصویر در خود کدگذاری شده تا بیننده راه به جای دیگر نبرد و پیام آن را از درونه ی خودش به درستی دریابد. به عبارت دیگر، این بخش آغازین به ما نشان می‏دهد که خدای تعالی آن هنگام که از خود ما برایمان همسر قرار داد، فطرت دوست داشتن او را در وجودمان نهاد و طبیعت بشری را با این عشق و محبت سرشت. پس هرگونه ستیز با این طبیعت، ستیز با فطرت و آفرینش پروردگار است؛ همان گونه که هرگونه عدول از مسیری که خود خداوند برای رسیدن به این مطلوب قرار داده، نیز نازیبا و نابهنجار است و آدمی را به مقصود این عشق پاک نمی رساند. اگر این تصاویر به همان زیبایی که در قرآن کریم بر تابلو آمده اند، دیده شوند و هر یک از اجزا در جای خود تماشا گردد، بهره های اندیشه ای و حسی حاصل می شود؛ وگرنه، نه! در این جا، باید به این کلید فهم که در آغاز آیه آمده، دقت کرد تا این رمز و رازها را دریافت. همین اصل زیبایی شناسانه را باید در دیگر موارد همگون دنبال نمود.

سپس این تصویر به بلوغ خود نزدیک می‏شود: لتسکنوا إلیها. به جرأت می توان گفت که این زیباترین تعبیری است که برای عشق می توان به کار برد. قرآن کریم تنها به ما پیام نمی دهد؛ بلکه با این تعبیرها و آفرینش های زیبا گوهر زیبایی شناسی را در ما برمی انگیزد تا هستی را چنان که هست، زیبا و ژرف و شگرف ببینیم و زوایای نابش را دریابیم. «سکون» احساس آرامشی درونی و عمیق است که همه ی وجود آدمی را دربرمی گیرد و دردهایش را فرومی نشاند و آلام بیرون و درونش را تسکین می بخشد. هرگاه رنج ها و گرانباری ها آدمی را به اندوه و اضطراب افکنند، با این دوا است که آرامش می یابد و رخاء و اطمینان در وجودش دامن می گسترد. همین است آن جلوه ی زیبا شناختی که در این تابلو نهاده شده تا از آن، به فلسفه ی این پیوند عاشقانه التفات یابیم.

آن گاه، می فرماید: وجعلنا بینکم مودهْْ و رحمهْْ. در گامی دیگر به کمال این تصویر نزدیک می شویم. مودّت در کنار سکون قرار می گیرد. مودت، مهر و تأثیر روحی برآمده از آن اطمینان و آرامش است. هرگاه دو انسان در کنار یکدیگر به آرامش رسند، دادوستدی روحی و درونی و عمیق میانشان برقرار می‏گردد که همین مودت است. مودت زمینه ی ایثار و همراهی و اخلاص و انس را فراهم می‏کند؛ امّا هم سکون و هم مودت بدون رحمت به کمال نمی رسند. باید چاشنی رحمت به این دو افزوده گردد؛ هیچ حقی در این میانه پایمال نشود و هیچ رنج روحی به دیگری نرسد و هیچ شقاق و خودسری صورت نپذیرد تا آن دو به سرانجام رسند؛ و این همان رحمت است. اطمینان و دوستی در کنار رحمت معنا می یابند و از این مثلث، رابطه ای پدیدار می‏شود که سرچشمه ی خیرها و برکت ها است.

این تصویر با بلوغ جمالی ویژه ی خود، سزاوار است که ما را به تأمل و اندیشه ی ژرف فروبَرد و جانمان را در تسخیر گیرد و از این روی، فاصله گذاری آیه چنین است: إن فی ذلک لآیات لقوم یتفکرون. این خاتمه ی منطقی بسی تماشایی است و هرکه آن گونه به این تابلو بنگرد، نشانه های حضرت حق را به خوبی درمی یابد. طرفه آن که این نشان ها پس از بیانی جمالی، برای متفکران برشمرده شده است. این هم پیامی است عظیم که پس از حس زیبایی شناسی، نوبت به تفکر می رسد. ذوق و فکر این جا با یکدیگر تلاقی می یابند. دیدن زیبایی پیشدرامد اندیشیدن است. به دیگر سخن، تا زیبایی را درنیابیم و نگاه جمال شناسانه نداشته باشیم، حتی نمی توانیم خوب فکر کنیم. تفکر حقیقی تنها سر فروبردن در هزارتوی رساله های علمی نیست. برای خوب فکر کردن باید دیدگاه جمالی داشت و زیبایی های عالم را دریافت.

بدین مناسبت، بد نیست که از فقر عظیم آموزش و پرورش رایج امروز یاد کنیم. همه آگاهند که بنای آموزش و پرورش سنتی ما بر پرورش حس جمالی بود. کودکان در سال های آغازین در مکتب خانه ها بوستان سعدی می خ