پاورپوینت کامل اصول و جلوه های زیبایی شناسی در قرآن کریم (قسمت نهم) ۶۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل اصول و جلوه های زیبایی شناسی در قرآن کریم (قسمت نهم) ۶۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل اصول و جلوه های زیبایی شناسی در قرآن کریم (قسمت نهم) ۶۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل اصول و جلوه های زیبایی شناسی در قرآن کریم (قسمت نهم) ۶۵ اسلاید در PowerPoint :

>

۸۲

سه) پاسداشت زیبایی زن

و امّا اصل سوم در حفظ زیبایی خانواده از منظر قرآن کریم این است که زیبایی زن پاس داشته شود. حفظ زیبایی زن در نظر برخی از مؤمنان، چندان جدّی گرفته نمی شود؛ حال آن که از پایه های جمال خانواده است و غفلت از آن، مایهی رنج ها و محنت های فردی و اجتماعی بسیار می‏شود. قرآن کریم زن را با صفاتی ناب و استثنایی ستوده است تا مردان را به حفظ این گوهر ترغیب کند. در تابناکی و رقّت، آنان را چنین وصف کرده است:

کَأَنَّهُنَّ بَیْضٌ مَکْنُونٌ

گوئی از لطافت و سفیدی همچون تخم مرغهایی هستند که در زیر بال و پر مرغ پنهان مانده و دست انسان هرگز آن را لمس نکرده است.

نیز زنان را به مروارید همانند دانسته است:

کَأَمْثَالِ اللُّؤْلُؤِ الْمَکْنُونِ.

همچون مروارید پوشیده در صدف ـ که هوا در آن اثر نکند و صفا و روشنی‏اش بر جای باشد ـ .

و امّا اوج تصویر جمالی زن در قرآن کریم آن جا است که خدای سبحان زنان را به شکوفه های زندگی دنیا همانند دانسته است:

وَلاَ تَمُدَّنَّ عَیْنَیْکَ إِلَی مَا مَتَّعْنَا بِهِ أَزْوَاجاً مِّنْهُمْ زَهْرَهَ الْحَیَاهِ الدُّنْیَا لِنَفْتِنَهُمْ فِیهِ وَرِزْقُ رَبِّکَ خَیْرٌ وَأَبْقَی

ای رسول ما! هرگز چشم خود را به نعمتهای مادی که به گروههایی از آنها داده‏ایم میفکن که اینها شکوفه‏های زندگی دنیا هستند و برای آن است که آنان را بیازمائیم و روزی پروردگارت بهتر و پایدارتر است.

در این جا، زنان به شکوفه تشبیه شده اند. شاید توان گفت که شکوفه نازنین ترین و لطیف ترین هدیهی خداوند به کائنات است. همهی آدمیان از دیدن شکوفه به وجد می آیند. شکوفه برای همه کس مظهر جمال است و لطافتی مخصوص دارد که چشم همگان را به خود جلب می‏کند. البتّه عمر شکوفه کم است؛ امّا همین تشبیه بهترین تعبیر برای حفظ پاسداشت جمال زنان است. این تصویر به ما نشان می‏دهد که زن را باید همچون شکوفه عزیز شمرد و حیاتش را غنیمت دانست و قدر این چند صباح را به شایستگی داشت. در میان تعابیر جمالی قرآن، این تعبیر برای زنان بسی جمالی و شگفت است. حال اگر کسی دوستار شکوفه و زیبایی آن باشد، باید چگونه آن را پاس دارد؟ آیا راهی جز این دارد که زیبایی آن را حفظ کند و بر جمال آن بیفزاید و از هر طریق ممکن، عمر آن را تداوم بخشد و نیز زمینه ای پدید آورد که گل برآمده از این شکوفه سالم و شاداب و باطراوت باشد؟

پس هرگاه خداوند یکی از شکوفه های دنیا را به مردی عطا نمود، وی باید نعمت جمال را در او پاس دارد و از مایه های زینت ناکامش نکند؛ خواه زینت ظاهری و خواه باطنی. آری؛ حتی در قلمرو ظاهر نیز باید این نعمت را پاس داشت. رسول خدا به زنان سفارش می فرماید که اندام ظاهری خود را همچو مردان تکیده و فرسودهی رنج نکنند و آن را بی زیور نگذارند و زیبایی آن را پاس دارند:

لا تدع إحداکنّ یدها کأنها ید رجل.

کسی از شما زنان، دستش را همانند دست مرد، بی زینت رها نکند!

بر همین اساس، مرد باید همسرش را تشویق کند که این مایه های زینت و زیور را با خود داشته باشد و از آن ها غفلت نورزد. پیامبر خدا به همسرش فرمود:

أنه لاینبغی أن تکونی بغیر قلادهْْ إما بخیط و إما بسیر.

روا نیست که بدون گردن آویز باشی، حتّی اگر یک نخ یا تسمه باشد.

این، خود، از قواعد جمال است که اسلام به ما آموخته است. زیبایی امانتی است که بر عهدهی زیبا نهاده می‏شود و او را نرسد که هرگونه خواهد با آن عمل کند. زیبا باید جمالش را پاس دارد و آن را در مسیری که جمال آفرین برایش برنهاده، به رخ کشد. آری؛ زن باید زیبایی اش را بنمایاند؛ برای آن که زیبا بماند. معلوم است که اگر جمال او به چشم نامحرمان هرزه درآ جلوه کند، دیگر زیبایی او نیز پاس داشته نمی شود و زشت سیرتان در او طمع می کنند. امّا اگر در خانه و اجتماع، به آن شیوه که مایهی قوام خانواده و اجتماع باشد، زیبایی خود را عرضه نماید و همپای آن، شکوه و وقارش را پاس دارد، آن امانت را که خدا به او داده، حراست کرده است. از این جا است که وانمودن این زیبایی، خود، خیر و مایهی نیکی شمرده شده است. رسول خدا فرمود:

خیرالنساء التی إذا نظرت إلیها سرتک.

بهترین زن آن است که چون به وی بنگری، شادمان شوی.

دکتر دیل جو تری، از استادان دانشگاه آلاسکا، می نویسد: «احساس زیبایی در زن، در احساس مرد ریشه دارد که از نیاز متقابل آن دو برمی خیزد. هرگاه این احساس متقابل پدید نیاید یا به حد کافی نرسد، زن به صورت یک شکل یا تابلوی زیبای ساده درمی آید که هیچ حرکتی را برنمی انگیزد و در این حال است که زبان خاموش از بیان بازمی ماند. هنگامی که زن فاقد احساس و عاطفه شود، زیبایی اش دیگر معنایی ندارد و تابلویی خاموش خواهد بود. اساس حس زیبایی، همان عاطفه و احساس انسانی است که این زیبایی در مرد برمی انگیزد.»

اشاراتی که در قرآن کریم برای صیانت از زن به چشم می خورد، در یک جنبه ناظر به حراست از همین جمال است. آن گاه که به زن سفارش می‏شود تا به گونهی اهل جاهلیّت، زینت خود را واننمایاند، به همین جنبه اشاره رفته است:

وَقَرْنَ فِی بُیُوتِکُنَّ وَلاَ تَبَرَّجْنَ تَبَرُّجَ الْجَاهِلِیَّهِ الْأُولَی ً

و در خانه‏هاتان قرار گیرید و به شیوه جاهلیت پیشین به خودنمایی بیرون نیایید.

مقصود از قرار گرفتن در خانه، به ویژه با عنایت به مادهی لغوی قرار، شاید همین باشد که بدان اشاره رفت؛ یعنی ماندن زن در خانه باید به گونه ای باشد که استقرار و آرامش و سکون را در نظام خانواده برقرار سازد. به عبارت دیگر، مقصود از قرار، میخکوب شدن به خانه و فضای فیزیکی خانه نیست. چه بسا زنی در خانه بماند و بیرون نیاید و در عین حال، نوع ارتباطاتش، به ویژه در روزگار ما که وسایل ارتباط با بیرون افزون گشته، به گونه ای باشد که نظام خانواده اش را تهدید نماید؛ و به عکس، بسا زنانی که بیرون از خانه به تلاش و تکاپویی سودمند مشغولند، امّا در خانه قرار دارند و استقرار ایجاد می کنند و همسر و فرزندانشان را به آرامش می رسانند. این دسته در حقیقت به همین سفارش قرآن کریم عمل کرده اند و هم زمان رسالت های اجتماعی خود را نیز به جای آورده‏اند. پس توصیه های قرآن کریم را باید در منظومهی قرآنی دید. هنگامی که سخن از زن و جایگاه او است، باید نگاه قرآن به زن و نقش او در خانواده و تأثیر حضور و زیبایی او در برقراری رابطه ای جمالی را دریافت و آن گاه، دیگر سفارش ها به او را تحلیل کرد. اسلام ستایشگر زنی نیست که سر از جایی درنیاورد و به کاری نیاید و در گوشه ای بنشیند و به خوراک و پوشاک و نظافت و امور جزئی خانه سرگرم باشد و تا پایان عمر به همین شیوه به سر ببرد. این با جمال زن منافات دارد. جمال مجموعه ای از ویژگی ها است که باید کنار هم گردآید. زن گوشه نشین دارای جمال نیست، همان گونه که زن هرجایی و بی مبالات نیز جمیل نیست. زن مطلوب قرآن کریم کسی است که دل از همسر ببرد و او را شیفتهی خود سازد و آرامش و قرارش را تضمین کند و فرزندانش را در آشیانی مستقر و دارای آرامش زیر بال مهر گیرد و در کنار این نقش اساسی، به وظایف محیطی و اجتماعی خود عمل نماید. افراط و تفریط در این باب، هر دو، زیانبار و خانمان سوز است.

آن گاه، برای این که احساس جمال در زن پایدار بماند و این احساس در همسر وی فرونمیرد، قرآن از او خواسته است تا قواعدی را عمل کند که مایهی دوام این جمال است:

وَقُل لِّلْمُؤْمِنَاتِ یَغْضُضْنَ مِنْ أَبْصَارِهِنَّ وَیَحْفَظْنَ فُرُوجَهُنَّ وَلاَ یُبْدِینَ زِینَتَهُنَّ إِلَّا مَا ظَهَرَ مِنْهَا وَلْیَضْرِبْنَ بِخُمُرِهِنَّ عَلَی جُیُوبِهِنَّ وَلاَ یُبْدِینَ زِینَتَهُنَّ إِلَّا لِبُعُولَتِهِنَّ أَوْ آبَائِهِنَّ أَوْ آبَاءِ بُعُولَتِهِنَّ أَوْ أَبْنَائِهِنَّ أَوْ أَبْنَاءِ بُعُولَتِهِنَّ أَوْ إِخْوَانِهِنَّ أَوْ بَنِی إِخْوَانِهِنَّ أَوْ بَنِی أَخَوَاتِهِنَّ أَوْ نِسَائِهِنَّ أَوْ مَا مَلَکَتْ أَیْمَانُهُنَّ أَوِ التَّابِعِینَ غَیْرِ أُولِی الْإِرْبَهِ مِنَ الرِّجَالِ أَوِ الطِّفْلِ الَّذِینَ لَمْ یَظْهَرُوا عَلَی عَوْرَاتِ النِّسَاءِ وَلاَ یَضْرِبْنَ بِأَرْجُلِهِنَّ لِیُعْلَمَ مَا یُخْفِینَ مِن زِینَتِهِنَّ وَتُوبُوا إِلَی اللَّهِ جَمِیعاً أَیُّهَا الْمُؤْمِنُونَ لَعَلَّکُمْ تُفْلِحُونَ

و زنان مؤمن را بگو که دیدگان خویش را فرو دارند و شرمگاه‏های خود را ـ از دید دیگران ـ نگاه دارند و [جاهای‏] آرایش و زیور خویش را آشکار نکنند مگر آنچه پیداست ـ مانند چهره و دست و روی پا ـ و مقنعه‏هاشان را بر گریبانهاشان بیندازند و زیور و آرایش خود را آشکار نکنند مگر برای شوهرانشان یا پدرانشان یا پدران شوهرانشان یا پسرانشان یا پسران شوهرانشان یا برادرانشان یا پسران برادرانشان یا پسران خواهرانشان یا زنانشان ـ زنان همکیش خود ـ یا آنچه مالک شده‏اند ـ کنیزان ـ یا مردان تابع خانواده ـ طفیلی و کم خرد که با آنان زندگی می‏کنند ـ که به زنان رغبت و نیازی ندارند یا کودکانی که از شرمگاه زنان آگاه نگشته‏اند ـ به سن تمیز و بلوغ نرسیده‏اند ـ و پاهای خود را چنان بر زمین نزنند تا آنچه از زیور خویش پنهان می‏دارند دانسته شود ـ آواز پیرایه خود یعنی خلخال را به گوش مردم نرسانند ـ . و ای مؤمنان، همگی به خدا باز گردید تا شاید رستگار شوید.

در این آیه، مجموعه ای از قواعد تضمین کنندهی جمال گردآمده که اساس تربیت روحی و اجتماعی و اخلاقی است. البتّه پیش از زنان، خود مردان به حفظ این رابطهی جمالی توصیه شده اند و حراست از این رابطه، مایهی زکات برای آنان دانسته شده، یعنی حفظ تعادل در شعور و فکر و سلوک که خود، ریشهی آداب و روابط اجتماع و خانواده است. همین تقدم نشان می‏دهد که تا مردان در این زمینه به وظیفهی فردی و اجتماعی خود عمل نکنند، نباید آن را از زنان انتظار داشت:

قُل لِّلْمُؤْمِنِینَ یُغُضُّوا مِنْ أَبْصَارِهِمْ وَیَحْفَظُوا فُرُوجَهُمْ ذلِکَ أَزْکَی لَهُمْ إِنَّ اللَّهَ خَبِیرٌ بِمَا یَصْنَعُونَ

مردان مؤمن را بگو که دیدگان خویش را فرو دارند و شرمگاه‏های خود را ـ به پوشیدن آنها و از دید دیگران