پاورپوینت کامل رمضان و چند سؤال (قسمت اول) ۱۰۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل رمضان و چند سؤال (قسمت اول) ۱۰۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۰۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل رمضان و چند سؤال (قسمت اول) ۱۰۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل رمضان و چند سؤال (قسمت اول) ۱۰۰ اسلاید در PowerPoint :

>

۱۷

پیشینهی ماه رمضان

• پرسش۱. «رمضان» یعنی چه و آیا ماه رمضان و روزه گرفتن، در ادیان گذشته نیز وجود داشته است؟ فرق روزهی مسیحیان و یهودیان با مسلمانان چیست؟

برخی «رمضان» را از «رمض» مشتق میدانند که به معنای تافته شدن سنگها، از شدت گرما است و چون وجوب روزه در ماه رمضان، مصادف با شدت گرما بوده است، نام این ماه را رمضان گذاشتهاند. به یک تعبیر، ماه رمضان، ماه سوزاندن گناهان و بلکه بالاتر، سوزاندن نفس آدمی است که انسان خام را پخته میکند تا حجاب انانیت و خودخواهی از میان برداشته شود.

برخی دیگر رمضان را مشتق از «رمیض» به معنای ابر و باران در پایان چلهی تابستان و ابتدای فصل پاییز میدانند که گرمای تابستان را دور میکند. به این دلیل این ماه را «رمضان» گفتهاند که بدنهای آدمیان را از گناهان میشوید.

۱ برخی دیگر «رمضان» را برگرفته از «رمضت النصل ارمضه رمضاً» میدانند؛ به این معنا که نیزه را میان دو سنگ میگذاشتند و بر آن میکوفتند تا نازک شود. به این تعبیر رمضان، یعنی انسان خود را میان طاعت و عبادت الهی قرار میدهد تا نفس او نرم و آمادهی بندگی شود. بدین جهات برخی میگویند: «رمضان» نامی است که اسلام بر این ماه گذاشته است و بنابر نظر دیگر، از زمان جاهلیت بر این نام بوده است.۲

در معنای «رمضان» به دو نکته که در روایات بیان شده، اشاره میگردد:

۱. در بسیاری از احادیث اهل بیت(ع)، از گفتن کلمهی «رمضان» به تنهایی نهی و توصیه شده است که آن را «ماه رمضان» نام گذارند؛ زیرا «رمضان» یکی از اسمای الهی است.۳

از امیرالمؤمنان(ع) نقل شده است: «نگویید رمضان بلکه بگویید ماه رمضان و احترام آن را رعایت کنید.۴

امام باقر(ع) فرمود: نگویید «این رمضان» و «رمضان رفت» و یا «رمضان آمد» زیرا «رمضان» نامی از نامهای خداوند است که نمیآید و نمیرود. رفتن و آمدن، ویژگیهای موجود زایل شدنی است.»۵

پس در حقیقت «رمضان» نامی از نامهای خداوند است و ماه رمضان، ماه الهی است. به همین تعبیر از پیامبر گرامی اسلام(ص) در خطبهی شعبانیه وارد شده است:

«یا ایها الناس قد اقبل الیکم شهر الله؛۶ ای مردم! همانا ماه خدا به سوی شما روی آورده است.»

۲. در روایات متعدد، ماه رمضان اول سال معرفی شده چنانکه امام صادق(ع) فرموده است: «اول سال ماه، رمضان است»۷ و به این دلیل اگر این ماه سالم باشد، همهی سال درست و سالم خواهد بود.۸

فروردین، اول سال شمسی براساس اعتدال طبیعت و مناسب برای کشاورزی است و ماه محرم، اول سال در ماههای قمری است. اما برای سالکان و کسانی که به دنبال خودسازی هستند، ماه رمضان اول سال است. در ماههای رجب و شعبان، بایست حساب سالشان را صاف و پاک کنند و با پاکی به مهمانی خداوند گام نهند.

براساس صریح آیهی قرآن، روزه برای امتهای گذشته نیز واجب بوده است:

«یا ایها الذین آمنوا کتب علیکم الصیام کما کتب علی الذین من قبلکم؛۹ از این آیه به دست میآید که در ملتها و امتهای پیشین نیز روزه واجب بوده است. اما این ملتها چه کسانی بودهاند؟

مطالب تاریخی از مصر، یونان، روم و هند باستان، نمونههای روزهداری را نقل کرده است. در کتاب مقدس نیز بر روزهداری تأکید و تشویق شده است.۱۰

در قاموس کتاب مقدس آمده است: «روزه در تمام اوقات در میان هر طایفه و هر ملت و مذهب، در موقع اندوه و زحمت غیر مترقبه، معمول بوده است».۱۱

از تورات نیز برمیآید که موسی(ع) چهل روز روزه داشته است: «هنگام برآمدنم به کوه، لوحهای سنگی را (لوحهای عهدی که خداوند با شما بست) بگیرم. آنگاه در کوه چهل روز و چهل شب ماندم؛ نه نان خوردم و نه آب نوشیدم».۱۲

از انجیل لوقا نیز بر میآید که حواریون مسیح روزه میگرفتند.۱۳

روزه به عنوان یک عمل عبادی، در میان یهود رواج دارد ولی تنها در روز «کیپور» (روز کفاره) این عمل صورت میگیرد. در این روز یهودیان از غروب روز قبل تا شبانگاه این روز، برای کفارهی گناهان، روزه میگیرند و از خوردن، نوشیدن، استحمام و کار پرهیز میکنند و در کنیسهها به عبادت و استغفار مشغول میشوند.۱۴

برتری ماه رمضان

• پرسش۲. «ماه رجب» ماه امیرمؤمنان و «ماه شعبان» منسوب به پیامبر اکرم(ص) است و «ماه رمضان» ماه خداست که مخصوص امت پیامبر است؛ این مسائل را توضیح دهید.

براساس روایات «ماه رجب»، ماه تقویت ارتباط با خداوند است و در «ماه شعبان» صلوات بر محمد و آل محمد و التزام به سنت پیامبر(ص) بسیار سفارش شده است. در «ماه رمضان» قابلیت ضیافت الهی و بخشش امت در هر شبانه روز مطرح است که نقطهی اوج آن، شب قدر و شب عید فطر است.

پیامبر خدا(ص) فرمود: «رجب ماه خدا، شعبان ماه من و ماه رمضان، ماه امت من است».۱۵

روایات در این زمینه مختلف است؛ بعضی جاها، ماه رجب و ماه رمضان، ماه خدا معرفی شدهاند. البته در حقیقت تمامی این ماهها، متعلق به خداوند است لکن بعضی از ماهها ویژگی خاصی دارند. در برخی دیگر، ماه رجب به امام علی(ع) نسبت داده شده و این ممکن است به جهت تولد آن حضرت در این ماه و یا اشاره به مقام ولایت باشد. ارتباط صحیح و حقیقی با خداوند، جز از طریق ولایت ممکن نیست زیرا «ولایت» انسان را به «نبوت» متصل می-گرداند و «نبوت» نیز ما را به «توحید» مرتبط میکند. این حقیقت در «شب قدر» برای اولیای الهی کشف میشود، به طوری که ملائکه و روح، مقدرات عالم را بر قلب مبارک امام زمان(عج) نازل میکنند. در حدیثی آمده است: «با سورهی قدر بر ولایت ما ائمه استدلال کنید».۱۶

بنابراین چون این امت با اقتدا به رسول خدا(ص) و حضرت علی(ع) میتوانند به بالاترین مقامات توحیدی و معنوی نایل شوند و این معنا در ماه رمضان امکان پذیرتر است، لذا ماه رمضان، ماه خدا نامیده شده است و به جهت شرافت این ماه برای امت و آمرزش گناهان و پاک شدن بندگان، به ماه امت نیز نسبت داده شده است.۱۷

برنامهریزی ماه رمضان

• پرسش۳. میهمانی خداوند در ماه رمضان چیست؟ چگونه در ماه رمضان برنامهریزی کنیم تا بهتر از برکات این ماه بهره ببریم؟

میهمانی خداوند، به معنای اکرام و رحمت خاص الهی بر بندگان است؛ زیرا بندگان – اعم از مؤمن و کافر – در سراسر زندگی خود، در سر سفرهی اکرام و رحمت الهی نشستهاند. اما میهمانی در ماه رمضان، اکرام و رحمت خاص برای روزهداران است. براساس روایات، چند موضوع نشان از میهمانی خداوند است.

۱. از شب اول ماه رمضان، درهای بهشت باز میشود و تا شب آخر بسته نمیشود.۱۸

۲. از ابتدا تا انتهای ماه رمضان، درهای جهنم بسته میشود.۱۹

۳. شیاطین در بند و زنجیر میشوند تا نتوانند روزهی بندگان را خراب کنند.۲۰

۴. ماه رمضان، ماهی است که ابتدای آن رحمت، وسطش آمرزش گناهان و پایان آن، آزادی از آتش جهنم است؛ ۲۱ یعنی، با رحمت الهی به میهمانی دعوت و آمرزیده میشویم و در پایان میهمانی به عنوان هدیه، از آتش جهنم آزاد میگردیم.

۵. وجود شب قدر در این ماه است که ارزش آن، از هزار ماه بیشتر است و عبادت در آن، نتایج بسیاری دارد و سرنوشت یک سال بندگان در آن تعیین میگردد.۲۲ بدون تردید موفقیت در هر کاری، مستلزم برنامهریزی صحیح است و آن هنگامی میسر است که:

الف. برنامه ناظر به اهدافی باشد که انسان در پیش روی دارد.

ب. اهداف وقتی از شفافیت برخوردار میشود که فرصت پیش آمده یا امکانات فراهم شده، به خوبی شناخته و ارزشگذاری شود.

ج. وقتی انسان ارزش فرصتی را بداند و یا اهمیت نعمتی را درک کند، قدر آن را بهتر میداند و بیشتر از آن بهره میبرد.

پس باید از این فرصت سرنوشتساز، بیشترین بهره را ببریم و اگر بخواهیم به این هدف دست یازیم، باید برای لحظه لحظهی آن حساب باز کنیم؛ حتی برای ساعاتی که در حال خواب یا استراحت هستیم.

برای استفادهی کامل از ماه رمضان، هر کس باید متناسب با موقعیت شغلی و وضعیت جسمانی و روانی خویش، برنامهریزی کند. در این صورت باید وقت خود را به چند بخش تقسیم کنیم:

بخش اول. علم و معرفت

در این ماه باید با جدیت تمام، در جهت دانشافزایی تخصصی و معرفتیابی بنیادین و اعتقادی بکوشیم.

بخش دوم. عبادت و مناجات

در ماه رمضان، علاوه بر عبادتهای معمول – که در طول سال همیشه باید انجام دهیم – عبادت-های واجب و مستحب دیگری نیز اضافه شده است، مانند: روزه گرفتن، تلاوت قرآن، خواندن دعاهای ماه رمضان، احسان و … برای انجام دادن این اعمال، تأکید فراوانی شده است و باید در برنامهریزی ماه رمضان، در نظر گرفته شود.

بخش سوم. خواب و استراحت

لازمهی استفادهی بهینه از دو بخش گذشته این است که خواب و استراحت انسان به مقدار کافی انجام شود. در غیر این صورت در دو بخش اول نیز موفق نخواهد بود.

در ماه مبارک رمضان، به دلیل جابهجایی اوقات غذا و تغییراتی دیگر، تا حدودی چرخهی خواب و استراحت نیز تغییر میکند. توصیه ما این است که بکوشید میزان خواب خود را خیلی تغییر ندهید و وقت آن را نیز خیلی به هم نزنید. فقط با کمی تغییر در چرخهی خواب، برنامهی خواب و استراحت خو د را ادامه دهید. برای مثال اگر هنگام سحر حدود یک ساعت (برای سحری خوردن و خواندن نماز شب و نماز صبح) بیدار میمانید؛ این مقدار از خواب را در روز جبران کنید. بعد از نماز ظهر و عصر – با توجه به اینکه ناهار از برنامهی روزانه حذف شده است- زمان مناسبی برای استراحت و خواب است. در این صورت مقداری از شب را میتوانید بیدار بمانید و از وقتتان استفاده بهتری بکنید.

توصیههای ماه رمضان

علاوه بر آنچه بیان شد، رعایت نکات زیر به کیفیت استفاده از ماه رمضان میافزاید:

۱. بر ترک محرماتی که بر اعضای دیگر لازم گردیده – به ویژه محرمات چشم، گوش و زبان … و نیز استفاده از غذای حلال، اهتمام ویژهای داشته باشید.

۲. در شبانه روز چند نوبت قرآن تلاوت کنید. برای مثال حدود پانزده دقیقه در روز و پانزده دقیقه در شب.

۳. دعاها را تقسیم کنید و آنها را در چند نوبت در شبانه روز بخوانید. روزها به همان مقدار دعایی که بین نماز یا بعد از نمازهای یومیه خوانده میشود، اکتفا کنید. اما شبها وقت بیشتری را صرف خواندن دعا کنید. اگر بعضی از دعاها طولانی است، لازم نیست هر شب همه آن دعا را بخوانید.

۴. برای استفادهی بهینه از زمان در هنگام رفت و آمد، ذکر بگویید ( البته ذکرهای بدون صدا و آرام تا شائبهی ریا به وجود نیاید.) بکوشید از مرحلهی ذکر زبانی، به مرتبهی توجه

به معنای ذکر و ذکر قلبی و یاد واقعی خداوند برسید، به طوری که او را حاضر و ناظر بر خود بدانید.

بهترین ذکر – به ویژه برای رفع بعضی مشکلات ظاهری و نیز روحی و روانی – ذکر «استغفار» و «لا اله الا الله» است.

۵. دائم الوضو باشید و حتی قبل از خواب نیز وضو بگیرید و به بستر خواب بروید؛ زیرا در ماه رمضان خواب نیز عبادت است و نفس کشیدن تسبیح به حساب می آید.

۶. از شب زندهداری و احیا – به ویژه در شبهایی که فردای آن تعطیل است – غفلت نکنید. شاید یکی از مهمترین اعمال در این ماه، شب زندهداری، تهجد، استغفار و نماز شب در نیمهی شبها است.

۷. در مجالس بیان احکام و معارف دینی و موعظه، در مساجد یا حسینیهها شرکت کنید. بسیاری از علما و مجتهدان نیز مقیدند به موعظه و ذکر مصیبت واعظان و سخنرانان گوش فرا دهند.

به طور کلی شرکت در مجالس مذهبی، قرار دادن خود در معرض نفحات و نسیمهای رحمت الهی است که نقش مهمی، در حفظ دین و معنویت انسان دارد.

۸. از انجام دادن ورزشهای سنگین، درطول ماه رمضان بپرهیزید و بکوشید ورزشهای سبک و آرام (مانند پیادهروی یا نرمش ) انجام دهید.

۹. از غذاهای قندی و پروتئیندار در رژیم غذایی خود بیشتر استفاده کنید (مانند خرما و لبنیات)

۱۰. از پرخوری هنگام افطار و سحری جداً بپرهیزید؛ زیرا علاوه بر اینکه چرخهی خواب شما را به هم خواهد زد، از سایر برنامههای عبادی و درسی نیز بهرهی کافی نخواهید برد.

۱۱. از هدر دادن انرژی بیجا و بیمورد اجتناب کنید. برای مثال از حرف زدنهای بی مورد و تماشای برنامههای تلویزیونی غیر ضروری بپرهیزید.

آثار روزه

• پرسش۴. اثرات تربیتی، اجتماعی و بهداشتی روزه چیست؟

روزه ابعاد گوناگونی دارد و آثار فراوانی از نظر مادی و معنوی در وجود انسان میگذارد که از همه مهمتر «بعد اخلاقی و فلسفهی تربیتی» آن است.

یک. آثار تربیتی

۱. تلطیف روح

روح انسان، همواره در حال تدبیر بدن است و بدن بدون تدبیر روح، مانند کشتی بدون ناخدا است. در ماه رمضان، به دلیل امساک از خوردن و آشامیدن و محدود کردن آن به ساعاتی مشخص و نیز کنترل حواس (مانند چشم، گوش و تمامی مجاری ورود اطلاعات به درون ذهن)، فراغت روح و نفس بیشتر فراهم میشود. فعالیت روح برای پرداخت به امور مادی و دنیوی کاهش مییابد و امکان پرداخت به امور معنوی بیشتر میشود، در نتیجه روح از لطافت بیش-تری برخوردار میگردد.

۲. تقویت اراده

خداوند برنامهی روزه گرفتن را به گونهای تنظیم کرده است که انسان باید در ساعت معینی، از خوردن و آشامیدن بپرهیزد و در ساعت خاصی، میتواند آزادانه بخورد و بیاشامد و از لذتهای حلال استفاده کند.

ملزم شدن انسانها به اجرای دقیق این برنامه و تکرار آن طی یک ماه، تمرین بسیار مناسبی است برای عادت دادن نفس به اموری، غیر از آنچه در ماههای دیگر عادت کرده بود و این عمل، عزم و ارادهی انسان را تقویت میکند.

۳. کنترل غرایز

روزهدار باید در حال روزه – با وجود گرسنگی و تشنگی – از غذا و آب و سایر لذات (از قبیل لذت جنسی)، چشم بپوشد و ثابت کند که او همانند حیوانات، در بند اسطبل و آب و علف نیست. او میتواند زمام نفس را به دست گیرد و بر هوسها و شهوتهای خود مسلط شود و این امر باعث میگردد که غرایز به کنترل او درآید و علاوه بر این، در بهرهوری از آنها تعدیلی به وجود آید. خلاصه اینکه روزه، انسان را از عالم حیوانی ترقی داده و به جهان فرشتگان صعود میدهد.

تقوا و پرهیزگاری در تربیت اخلاق اسلامی یک مسلمان، نقش بسیار مهمی دارد و برای رسیدن به این صفت شایسته، بهترین عبادت روزه است. قرآن دربارهی آن میفرماید: «لعلکم تتقون؛۲۳ یعنی، نتیجه و علت غایی روزه، تقوا از محارم الهی است.»

وقتی پیامبر(ص) در خطبهی «شعبانیه»، فضایل ماه رمضان و روزه را برشمرد، امیرمؤمنان علی(ع) پرسید: بهترین اعمال در این ماه چیست؟ فرمود: «الورع عن محارم الله؛۲۴ پرهیز و اجتناب از معاصی و گناهان است». بنابراین روزه، عامل بازدارنده از گناه و عامل سرکوب کننده-ی نفس عصیانگر است شخص با عمل به این دستور الهی، به خوبی روح تقوا و پرهیزگاری را در خویش زنده میکند. با روزه، اصلاح نفس و تربیت آن، آسانتر میشود زیرا گرسنگی و دیگر محرومیتهای روزه، شعلههای سرکش غریزههای حیوانی و هواهای نفسانی را خاموش میسازد.

پر شدن شکم، زمینهی بسیاری از ناهنجاریها و تحریک شهوات، غوطهوری در حرام و ظهور خواهشهای باطل در نفس میشود؛ چنانکه در حدیثی آمده است: «انی اخاف علیکم من البطن و الفرج؛۲۵ من از شکم و شهوت بر شما بیمناک هستم».

اگر شکم عفیف باشد و به قدر ضرورت اکتفا کند و از حرام و شبهه بپرهیزد، بدون شک دامن نیز عفیف میشود. عفت این دو عضو، زمینهی بسیار خوبی برای نشاط معنوی و صفای دل و باطن خواهد شد.

۴. روحیهی ایثار و نوعدوستی

انسان موجودی اجتماعی است و انسان کامل کسی است که در همهی ابعاد وجودی رشد کند. روزه، بعد اجتماعی انسان را در کنار سایر ابعاد او رشد میدهد؛ بدین صورت که درس مساوات و برابری در میان افراد اجتماع است. با عمل به این دستور مذهبی، افراد متمکن، وضع گرسنگان و محرومان اجتماع را به طور محسوس در مییابند و به دنبال آن درک، به این نتیجه میرسند که باید به فکر بیچارگان و محرومان باشند. اگر توجه به حال گرسنگان، جنبهی حسی و عینی پیدا کند، اثر بیشتری دارد و روزه به