پاورپوینت کامل عقل گریزی و خرافه باوری ۵۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل عقل گریزی و خرافه باوری ۵۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل عقل گریزی و خرافه باوری ۵۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل عقل گریزی و خرافه باوری ۵۷ اسلاید در PowerPoint :

>

۵۴

مقدمه ای بر شناخت و تبیین پدیده ی خرافه سازی و خرافه محوری

هنگامی که انسان از درک حقیقت و رابطه ی منطقی بین پدیده ها عاجز باشد، برای تسکین و اقناع خود به قوه ی خیال پناه می برد و به کمک آن، اباطیل و اساطیر گوناگونی می سازد و جهانی پر از خدایان و ارواح نامرئی به وجود می آورد. چون انسان نادان با مشاهده ی عجایب طبیعت، دچار حیرت می شود، بی اختیار مجذوب آن ها شده، در برابرشان سر تعظیم فرود می آورد و گاهی آن ها را خدای خود می خواند؛ بر این اساس، می توان گفت: خرافات زاده ی تخیل، تحیر و ترس انسانی است. ۱

همچنین، گرایش انسان به سمت پرستش نیرویی برتر، گاه در تطبیق مصداق، گمراه شده و ماه، خورشید، ستاره، یا پدیده های مصنوع دست بشر را به عنوان معبود جا زده است.۲

بر اساس برخی از آیات قرآنی ـ که بعضی دین پژوهی ها نیز آن را تأیید می کنند ـ بشر ابتدا یکتاپرست بوده و پرستش بت، ماه، ستاره یا انسان، از نوع انحراف هایی است که بهتدریج به وجود آمده است.۳

در تاریخ فرهنگ بشری بهویژه در عصر جاهلی، خرافات نمودها و جلوه های متعددی داشته است. هم اکنون نیز در کشورهای مختلف حتی در کشورهای پیشرفته با وجود رشد علمی و فنی، باز در فرهنگ و سنن اجتماعی آن ها نشانه هایی از خرافات وجود دارد؛ ضمن آنکه بازار مشاغلی چون رمالی و جادوگری، طالع بینی و کف بینی رونق بسیاری دارد زیرا در هر صورت باید اذعان نمود که در این گونه موارد رشد عقلی توأم با رشد علمی صورت نگرفته است. برای مثال یکی از ایرانیان مقیم کانادا در بخشی از وب نوشته های خود می گوید: «…یادم می آید همان سال های نخستی که به غرب آمده بودم، در کانادا، روزی در محل کارم، نمی دانم چه طور شد که در زیر سقف، چتری را که در دست داشتم، باز کردم. شاید باور نکنید، اما ناگهان از پشت سر صدای جیغی شنیدم: «…oh my Cod» صدای یکی از بانوان همکارم بود. من که دلیل جیغ و نگرانی آن همکار را که از قضا، بانوی تحصیلکرده ای هم بود، نمی دانستم، هاج و واج مانده بودم. دست آخر او به من فهماند که باید چترم را ببندم. چتر را بستم و همکارم – که چیزی نمانده بود از نفس بیفتد – رفتهرفته حالش سرجا آمد و با توضیحات او و یکی دو نفر دیگر دریافتم که با گشودن چتر در زیر سقف، دچار خطای بسیار بزرگی شده ام…؛ اما داستان در همین جا پایان نیافت. فردای آن روز یا یکی دو روز بعد، همکار سابقم با روحیه ای خسته و آشفته به سر کار آمد؛ شوهرش تصادف کرده بود. هرچند به خیر گذشته بود اما نتوانسته بود هیچ دلیلی برای آن بدبیاری پیدا کند، جز بازکردن چتر از سوی من در زیر سقف در حضور او».۴

بنابراین، باید دوباره تأکید کرد: خرافه و خرافه باوری تنها منحصر به ایران یا چند کشوری که من و شما می شناسیم، نیست، بلکه به شکل چشمگیر تمام مناطق و یا سرزمین هایی که به شکل نامعقول و غیرمنطقی برای توجیه اعمال و خواسته های خود به اموری غیر طبیعی دست می یازند را شامل می شود. منظور از «غیرعقلانی بودن» نیز در واقع نوعی برداشت انسان از تدبیر مسائل اجتماعی نسبت به پدیده های طبیعی است که بر اساس منطق و محاسبات و دریافت واقعی روابط پدیده های قابل پیش بینی بنا نشده است و در نتیجه، قانون مند، تجربه پذیر و قابل اصلاح نیست.

تبیین یک پدیده: خرافه باوری و خرافه پروری

همچنان که به نوعی اشاره شد، انسان ابتدایی، به حکم زندگی، ناگزیر از آن است که نمونه های هستی را بشناسد و حوادث عالم را برای خود تبیین یا معنی کند؛ از این رو در خلق نظر و در حرکت برای عمل، به تلاش می پردازد اما از آنجا که تجربه ی کافی ندارد و نمی تواند با مشاهده و آزمایش، بسیاری از اشیای امور پیرامون خود را بشناسد، بهناچار برای فرونشاندن بی تکلیفی خود، به خیال پناه می برد و با تخیل ابتدایی خود ، هستی را تعیین می کند و به این طریق، پاسخ هایی برای برخی از مسائل بی شمار زندگی می یابد و موافق آن ها برای تسلط بر حوادث پیرامون خود، دست به فعالیت هایی می زند.

بنابراین می توان گفت: خرافه پرستی همزمان با شروع شناخت بشر از خویش آغاز شد و انسان در صدد برآمد به کمک وسایلی، به حوادث آینده وقوف یابد و از اتفاقات ناخوشایند جلوگیری کند تا بدین گونه بر ترس هایش فایق آمده، به نوعی به احساس امنیت دست یابد.

بررسی زمینه های اجتماعی و فرهنگی بروز خرافات نشان می دهد که بر خلاف تصور رایج، خرافات بههیچوجه چیزی غیرطبیعی و عجیب نبوده است، بلکه با شیوه های بنیادین اندیشیدن و احساس کردن و بهطور کلی با نحوه ی پاسخ دهی انسان ها در برابر محیط، پیوند تنگاتنگی داشته است. احتمالا در گذشته برخی از خرافه ها، قسمتی از نظام گسترده ی اندیشه ها و باورها را تشکیل می داده اند اما در حال حاضر عناصر مجزا و منفردی هستند که از راه سنت به ما رسیده اند و هنوز هم توان خود را حفظ کرده اند؛ از آن جمله می توان خوش شانسی، بدشانسی، آینه شکستن، نعل اسب، آب پشت سر مسافر ریختن و به کارگیری انواع طلسم ها را ذکر کرد. به تعبیری می توان نتیجه گرفت: قسمت اعظم خرافات جنبه ی فردی نداشته، بلکه از طریق اجتماع و به عنوان میراث اجتماعی به افراد رسیده است.۵

به طور کلی از دیدگاه اجتماعی، خرافه یک پدیده ی روحی و اجتماعی است که هزاران سال پیش تا کنون چنان در ذهن بشر نفوذ کرده است که طرز تفکر او را تحت سلطه ی خود درآورده است به طوری که با غریزه ی او عجین شده است و عقل و استدلال هم قادر نیست در همه ی موارد، بر غریزه ی تحت تسلط خرافات پیروز شود. از این رو فرهنگ خرافات با جهل و توجیه غیرعقلانی از عملکردهای بشر همراه می گردد. سحر و جادو نیز که در این زمینه شکل می گیرد، در واقع اعتقاد به این مسئله است که از راهی غیرعقلانی، به کمک نیروهای مرموز، بر روابط ضروری پدیده ها تأثیر گذاشته شود و آن ها را به نفع یا زیان جریانی، به کار اندازد؛ بنابراین در چنین جامعه ای مناسبات اجتماعی معمولاً بر اساس مشیت نیرویی محاسبهنشده شکل می گیرد. به همین دلیل و نگرش، روی آوردن به طالع بینی، رمالی، کف بینی، تقدس اشیاء و آلات مختلف – مثل درخت و درختچه های مقدسنما و یا به تعبیر عامه، درختان نظرکرده – گسترش می یابد و شکل ساختاری به خود می گیرد. مثلاً در مورد درخت های نظرکرده(؟)، مردم منطقه و یا حتی مردمان دیگر مناطق ـ به دلیل تبلیغات و پیروی از اصل همرنگی با اجتماع ـ در روز یا روزهایی از سال، به برپایی نذر پیرامون درخت می پردازند؛ آنچنان که گویا امامزاده ای در آن جا مدفون است و کرامات آن، زائران را از بدی، بیماری و شر شیطان دور می کند. گاهی اوقات این رفتارها به اندازه ای تقویت می شود که متأسفانه ما را به دوره ی جاهلیت و بت پرستی و شیءپرستی سوق می دهد و ذهن را متوجه آن می کند. آیا به راستی دوره ای دیگر از بت پرستی ـ آن هم به شیوه ای نوـ شکل گرفته است؟ پاسخ به این پرسش خود مجالی دیگر می طلبد. «تو خود بخوان حدیث مفصل از این مجمل» و یا این که: «العاقل یکفی بالاشاره».

پناه بردن به خرافه، «رنج فکر کردن و شکل تحلیل عقلانی در امور روزمره را از دوش انسان برمی دارد»۶ در واقع هنگامی که عقل و خرد ـ بدین ترتیب ـ به خواب خرگوشی فرو رفت و شومی جهل، دامان آدمی را گرفت، دیو و غول و موجودات عجیب و غریب، زاده می شوند و در خانهی وجود آدمی جای می گیرند. چنین اندیشیدنی بی گمان یک عمل نادانسته ی روانی است که چون آدمی از درمان دردها عاجز می ماند، به تسلی خود می پردازد و گذران بودن همه چیز را دستآویز تسکین خویش می سازد که: «این نیز بگذرد». در چنین شرایطی، انسان ها در هر امری فقط به وضع آنی توجه می کنند و آینده را به دست حادثه می سپارند. با هرچه پیش آید، می سازند و به آنچه می گذرد، نمی اندیشند. می توان نتیجه گرفت: «خرافه» درست زمانی که جامعه، دستخوش اضطراب، درماندگی و نومیدی بوده، راهی برای گریز یا بهروزی نمی یابد، شدت می گیرد؛ لذا بر مسئولان امر و سیاستگذاران فرهنگی هر جامعه ای لازم است با ترسیم آینده ی روشن، از طریق تکیه بر رسانه ی ملی ـ رادیو و تلویزیون ـ و اعزام مبلغان دانشمند و روشن بین به میان مردم، ایشان را ضمن آشنایی با آسیب های خرافه و خرافه باوری به عقل سلیم و دین و آیین راستین رهنمون کنند زیرا خطر بزرگ «خرافه»، سوق دادن انسان به بی اختیاری است که خود موجب هلاک فرد و در پی آن جامعه می شود.

خرافه باوری و نظریات جامعه شناختی

درباره ی خرافه و خرافه باوری، بسیاری از دانشمندان و صاحب نظران علوم اجتماعی و حتی روان شناسی، به بیان نظریه هایی پرداخته اند و هر یک از منظری خاص و ویژه به این پدیده نگریسته اند و سعی کرده اند آن را تبیین کنند. از جمله ی این نظریه ها می توان به «نظریه ی یادگیری اجتماعی»، «نظریه ی همرنگی اجتماعی» و «نظریه ی فرافکنی» اشاره کرد. در این مجال، به دلیل محدودیت پرداخت، تنها به بیان نظریه ی سوم، یعنی نظریه ی فرافکنی می پردازیم.

مقصود از فراف