پاورپوینت کامل با گام های سبز دانش ۶۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل با گام های سبز دانش ۶۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل با گام های سبز دانش ۶۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل با گام های سبز دانش ۶۷ اسلاید در PowerPoint :

>

۴۰

دانش و دانشخواهی در سیره ی امام صادق(ع)

اشاره

علم و عصمت دو ویژگی بزرگ امام معصوم(ص) است که تمسک به این دو خصوصیت، بشریت را از کورهراه‏های نیستی و جهل نجات داده و به سر منزل هدایت میرساند. اسلام، دانش را نور می‏داند؛ نوری که خدا آن را در قلب‏های مستعد می‏پروراند و او را به راه راست و بندگی عاشقانه و عارفانه فرا می‏خواند. سعادت و نیک فرجامی آدمی در سایهی این دانش به دست می‏آید. علم، آدمی را از تاریکی و ظلمت می‏رهاند و او را به سوی نور و روشنایی رهنمون می‏سازد. آدمی چگونه می‏تواند از این منبع درخشان، روی‏گردان و بی‏بهره بماند، در حالی که در آموزه‏های روایی، پی‏گیری آن حتی در دوردست‏ترین سرزمین‏ها که «چین» کنایه‏ای از آن بوده سفارش شده است. اصولاً آدمی برای رسیدن به گوهری ارزشمند، تا اعماق زمین و دریاها را می‏کاود و دانش نیز چنین است؛ گوهری ارزشمند و عافیت‏آفرین که هر رنج و زحمتی برای به دست آوردن آن رواست.

باید کوشید و لباس زیبای دانش را بر تن کرد و خود را به زیور ارزش‏ها آراست که اگر چنین شود، منزلت دنیوی و سعادت اخروی نصیب آدمی می‏شود. علم ارزشی، مسیر زندگی را به درستی می‏نمایاند و بهترین یار و یاور آدمی در حل مشکلات و آراستن به فضایل اخلاقی است. انسان دانشمند، بسیار دقیق است و هر چیزی را آن‏گونه که باید، ادا می‏کند. مقالهی حاضر می‏کوشد این ویژگی مهم و صفت پسندیده را در سیرهی امام «صادقان» و «نیک سیرتان» بررسی کند.

دانش در گسترهی دین

دانش همانند آب دریاست. هر چه از آن می‏آشامند، همچنان خود را تشنه‏تر و نیازمندتر می‏بینند. پیامبر گرامی اسلام(ص) در توصیه به فراگیری دانش می‏فرماید: «دانشمندترین شخص آن است که علم دیگران را بر علم خود بیافزاید».۱

دانشجو باید از تنبلی و بی‏کاری دوری کند و با پشتکار به کسب دانش بپردازد. دانشجو باید از هر فرصتی که پیش می‏آید، بیشترین بهره را ببرد تا موفقیت لازم را به دست آورد. دانش‏طلبان از شتاب نکردن در بهره‏گیری از زمان، بیشترین زیان را می‏بینند؛ زیرا دانشجو باید در طلب علم هم-چون تیری از چلهی کمان رها شود و از اما و اگرها و امروز و فرداها رها باشد. پیامبر گرامی اسلام(ص) که پی‏جویی و پی‏گیری علم را تا راه‏های دوردست توصیه می‏کرد، دربارهی جِد و جَهد برای فراگیری دانش، سخنی نیکو به یادگار گذاشته است:

اُغْدُوا فِی طَلَبِ الْعِلْمِ فَاِنّ الْغُدُوَّ بَرَکَهٌ وَ نَجاحٌ. در طلب دانش زودخیز باشید؛ زیرا در زودخیزی، برکت و کام‏یابی است.۲

دانشمند نیز دارای تعریف مشخصی در دین اسلام است و هر داننده‏ای را دانشمند اسلامی نمی‏گویند همچنان که نوشته‏اند: روزی مردم گرد مردی حلقه زده بودند و به سخنانش گوش می‏دادند و طنین صدای او فضای مسجد را پر کرده بود. پیامبر اکرم(ص) وارد مسجد شد و مردم را دید که دور او حلقه زده‏اند. پرسید: «این شخص کیست؟» پاسخ گفتند: «او علامه است.» پیامبر پرسید: «علامه یعنی چه و به چه کسی گفته می‏شود؟» گفتند: «علامه کسی است که از همهی مردم بیشتر به نسب‏های عرب و رخدادهای انسانی آگاهی دارد و حوادث دوران جاهلیت و مردم آن روزگار را از همه بهتر می‏داند.» پیامبر اکرم(ص) فرمود: «این دانش برای کسی که بدان آگاه است، هیچ‏گونه سود و زیانی ندارد و همچنین برای مردم. بدانید که دانش بر سه دسته است:

الف) دانستن آیات قرآن و تفسیر آن؛

ب) دانش اخلاق که بر انسان واجب است آن را فرا گیرد؛

ج) دانستن سنت‏های دین و احکام.

پس هر چه غیر از این سه است، علم نیست، بلکه فضیلت است.»۳

شخصی از رسول خدا(ص) پرسید: «دانش یعنی چه؟» پیامبر بی‏درنگ پاسخ داد: «سکوت کردن.» مرد پرسید: «دیگر چه معنا دارد؟» پیامبر فرمود: «گوش فرادادن.» باز پرسید: «پس از آن چه؟» فرمود: «به خاطر سپردن.» پرسید: «بعد از به خاطر سپردن چه؟» پاسخ فرمود: «عمل کردن به آن.» در آخر پرسید: «ای رسول خدا! بعد از عمل کردن به آن چه معنی دارد؟» پیامبر پاسخ داد: «انتشار دادن آن.»۴

دانش و بینش از نگاه امام صادق(ع)

شنیده بود پیامبر اکرم(ص) فرموده است: «یک ساعت تفکر کردن برتر از یک شب عبادت تا صبح است،» ولی پیوسته به این موضوع می‏اندیشید که منظور پیامبر اکرم(ص) چگونه تفکری است. آیا هر تفکری برابر است با یک شب عبادت تا صبح؟ برای دریافت پاسخ خود نزد امام صادق(ع) رفت و پرسش خود را مطرح کرد، ولی آن حضرت به گونه‏ای کنایه‏آمیز به پرسش او پاسخ داد. امام فرمود: «انسان هرگاه از کنار خانه‏ای خراب شده و خالی از سکنه عبور می‏کند، بگوید: “کجایند آنان که تو را ساختند و آنان که در تو سکونت داشتند؟ چرا سخنی نمی‏گویی؟”۵ »

با این پاسخ کوتاه، به او فهماند که تفکری ارزشمند است که با آن آدمی پاسخ این پرسش‏ها را بیابد که به کجا می‏رود و هدف او از زندگانی دنیا چیست.

کم ‏ارزشی عبادت بدون علم و اندیشه

در آموزه‏های اسلامی عبادت بدون بصیرت بی ارزش است و بصیرت جز با تفقّه و تعمق در مسایل و یادگیری و آموختن به دست نمی‏آید. در همسایگی «اسحاق بن عمار» خانهی مردی قرار داشت که به عبادت زیاد و انفاق بسیار در میان مردم مشهور بود و همگان از او به نیکی یاد می‏کردند؛ زیرا کسی از او خلافی ندیده بود.

رفتار نیک او برای اسحاق بن عمار این پرسش را ایجاد کرد که او با این رفتار، انسان صالحی است یا خیر. او می‏خواست وظیفهی خود را نسبت به همسایهی خود بداند.

بدین منظور، نزد امام صادق(ع) رفت و از امام پرسید: «همسایه‏ای دارم که بسیار نماز می‏خواند؛ انفاق می‏کند و بسیار به حج می‏رود و از او خلافی هم نسبت به خاندان اهل بیت عصمت دیده نشده است. او چگونه انسانی است؟» امام‏صادق(ع) پرسید: «آیا اهل دانش و اندیشه در مسایل دینی و عبادی نیز هست؟» اسحاق پاسخ داد: «خیر، با اینکه بسیار عبادت می‏کند، ولی اهل اندیشه نیست.» امام فرمود: «پس با این حساب، کردار نیک او سبب بالا رفتن او نمی‏شود.»۶

وسواس، زاییدهی بی دانشی

وسواسی از جمله مسایل پیچیده و مشکل روحی روانی است که گاه گریبانگیر فرد مسلمان می‏شود. این مسئله برخاسته از شک و دودلی است بنابراین دون شأن یک دانشمند به شمار می‏رود. در اسلام به شدت از آن دوری شده و منکوب است. در دوران امام صادق(ع) مردی دانشمند بود که وسواس زیادی داشت. او گاه چند بار وضو می‏گرفت، ولی در آن شک می‏کرد و دوباره وضو می‏گرفت. پیش از وضو، چندین بار اعضای وضو را می‏شست و بعد وضو می‏گرفت، ولی باز هم در آن شک می‏کرد.

«عبدالله بن سنان» که وضو ساختن او را دیده بود، نزد امام صادق(ع) آمد و از امام پرسید: «او با اینکه انسان عاقل و اندیشمندی است، ولی در وضو دچار وسواس است. تفکر و وسوسه چگونه با هم سازگارند؟» امام صادق(ع) فرمود: «وسوسه از شیطان است و کسی که وسواس دارد، از شیطان پیروی می‏کند. این اصلاً با تفکر هم‏خوانی ندارد.» عبدالله پرسید: «چگونه این پیروی از شیطان است؟» امام صادق(ع) پاسخ داد: «اگر او انسانی اندیشمند باشد، وقتی از او بپرسی این وسواس تو از کجا پدید آمده است، پاسخ خواهد داد: از شیطان است؛ زیرا انسان متفکر، می‏داند که وسوسه از ناحیهی شیطان به او رسیده است، ولی هنگام عمل بر اثر بی‏فکری و ضعف اراده، قادر به جلوگیری از آن نیست. خداوند نیز می‏فرماید:

مِنْ شَرِّ الْوَسْواسِ الْخَنَّاسِ، الَّذی یُوَسْوِسُ فی صُدُورِ النَّاسِ؛ (پناه می‏برم) از گزند وسوسه‏های شیطان مرموز که در سینهی انسان‏ها وسوسه می‏کند (ناس: ۴ و ۵).۷

ضرورت مراجعه به دانایان

می‏گویند: «همه چیز را همگان دانند و همگان هنوز از مادر زاده نشدند.» یک فرد هر چه هم دانشمند باشد نمیتواند بر تمام مسایل تسلط علمی داشته باشد مگر این که به سرچشمهی علم الهی متصل باشد و از پیمانهی وحی سیراب شده باشد. بنابراین هر کس باید در حیطهی دانش و تخصص خود اظهار نظر کند. این مسئله در زمان امام صادق(ع) نیز دیده می‏شد. نوشته‏اند روزی «حمزه بن طیار» که خود دانشمند بود، در محضر امام صادق(ع) ایستاد و شروع به سخنرانی کرد. او لابه‏لای سخنان خود، به گوشه‏هایی از سخنان پدر امام، حضرت باقر(ع) اشاره می‏کرد و برای تأیید حرف خود از آن کمک می‏گرفت. امام صادق(ع) نیز سکوت اختیار کرده بود و فقط به سخنان حمزه بن طیار گوش فرا می‏داد.

اندکی گذشت و حمزه همچنان مشغول سخن گفتن بود تا اینکه در قسمتی از سخنرانی خود، امام صادق(ع) به او اشاره کرد که سخنش را قطع کند و به او فرمود: «همین‏جا توقف کن و دیگر چیزی مگو!» حمزه از این سخن امام تعجب کرد، ولی پیش از آنکه بخواهد دلیل آن را بپرسد، امام به او فرمود: «به اموری رسیدید که حکمتش را نمی‏دانید و برایتان پوشیده است. این‏جا وظیفهی شماست که درنگ اختیار کنید و آن را از پیشوایان راه و دانایان طریقت بپرسید. آنان به وظیفهی خود، عمل و شما را به راه راست هدایت می‏کنند، همان‏گونه که خداوند بلندمرتبه می‏فرماید: فَسْئَلُوا أَهْلَ الذِّکْرِ إِنْ کُنْتُمْ لا تَعْلَمُونَ؛ اگر مسئله‏ای را نمی‏دانید، از دانایان بپرسید» (نحل: ۴۳ و انبیاء: ۷).۸

ضرورت وجود کارشناس دین

رجوع به متخصص در هر مسئله‏ای شرط عقل و در مسایل دینی واجب است. این مؤلفه یکی از دلایل تقلید در فروع است. «ابوشاکر» از فرقهی دیصانیه بود و خدا را قبول نداشت. او روزی قرآن را گشود و با دیدن آیه‏ای، فکر کرد که می‏تواند با تأویلی دیگر گونه، از آن برای عقاید باطل خود سود جوید. آیه را به خاطر سپرد و سراغ شاگرد چیره‏دست امام صادق(ع)، «هشام بن حَکَم» رفت. وقتی او را دید، با پوزخندی شیطنت‏آمیز گفت: «در قرآن شما آیه‏ای وجود دارد که مرا دربارهی وحدانیت خدا به شک انداخته است.» هشام که می‏دانست توطئه‏ای در کار است و هیچ آیه‏ای از قرآن چنین دلالتی ندارد، گفت: «کدام آیه را می‏گویی؟» ابوشاکر گفت: «آنجا که نوشته است: وَ هُوَ الَّذی فِی السَّماءِ اِلَهٌ وَ فِی الْأَرْضِ اِلهٌ بنابراین، در آسمان یک خدا وجود دارد و در زمین هم خدای دیگری هست.»

هشام مدتی اندیشید و به او گفت که به پرسش او پاسخ خواهد داد. به فکر فرو رفت. مطمئن بود که هرگز چنین نیست و ابوشاکر تأویلی واژگونه از آیه به کار برده است. نمی‏دانست که مراد آیه چیست و چگونه بایستی به او پاسخ گوید. او چند روزی به این موضوع فکر کرد، ولی نتوانست پاسخی مناسب بیابد.