پاورپوینت کامل منشور شخصیتپردازی در آثار زنان ۴۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل منشور شخصیتپردازی در آثار زنان ۴۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل منشور شخصیتپردازی در آثار زنان ۴۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل منشور شخصیتپردازی در آثار زنان ۴۴ اسلاید در PowerPoint :

>

۳۴

گفتوگو با راضیه تجار، نویسنده و دبیر انجمن قلم ایران

«راضیه تجار» از نویسندگان بهنام کشور است و بعد از انقلاب آثار بسیار زیادی را به رشتهی تحریر درآورده است که زنان در آنها نقش اساسی و کلیدی داشتهاند. به همین دلیل گفت وگویی دوستانه با ایشان دربارهی شخصیتپردازی زن در داستاننویسی معاصر داشتیم تا بیشتر با ادبیاتی که بعد از انقلاب با محوریت شخصیت زن شکل گرفته است، آشنا شویم.

«تجار» نویسندهای است که با نثر شاعرانه، سوژههایش را از میان رنج ها، دردها و عشق های بشری انتخاب میکند. شخصیت زن در آثار وی به گونه ای است که با ایثار و فداکاری می-تواند خودش را نشان بدهد و با این ایثار به رستگاری و آرامش برسد؛ و رضایت خاطر بیابد.

«راضیه تجار» متولد سال ۱۳۲۶ و فارغ التحصیل رشتهی روان-شناسی است، که در حال حاضر دبیر انجمن قلم ایران و سردبیر فصل نامه ادبی هنری «اصحاب قلم» است. وی در زمینهی دفاع مقدس نیز، آثار ارزندهای به جامعهی ادبی ارائه کرده و به همین دلیل سال گذشته از سوی حوزهی هنری، به عنوان «نویسندهی زن برگزیدهی هشت سال دفاع مقدس» انتخاب شد.

نرگس ها، زن شیشه ای، سفر به ریشه ها، بندهای روشنایی، سنگ صبور، کوچهی اقاقیا، شعله و شب، فرصت سبز، صدای پای آب، از خاک تا افلاک(زندگینامهی عطار)، ستارهی من(زندگی-نامهی شهید عرب نژاد)، محبوبهی صبح(زندگینامهی شهیده محبوبه دانشپور)، آواز پرواز(زندگینامهی شهید بابایی)، بانوی رنگینکمان(زندگینامهی مؤسس آسایشگاه کهریزک)، بانوی آبیها(زندگینامهی اولین خلبان زن کشور)، هفت بند، گزیدهی ادبیات معاصر، جایی که آسمانش آینهکاری است، جای خالی آفتابگردانها، گمان مبر که شعله بمیرد، سرختر از ستاره، فانوس بیفروز، خواهر آسمانی، شعله در عشق، هم سیب هم ستاره، مردی که شبیه هیچکس نبود، آرام شب بخیر، پاورچین تا عشق، و … از جمله آثار ایشان است.

* * *

* خانم تجار، بعد از انقلاب رشد نسبی خوبی در زمینهی ادبیات داشتیم، هم از جهت نویسندگی – زنانی که وارد عرصهی نویسندگی شدند – و هم از نظر آثاری که به شخصیت زن پرداختند. قبل از انقلاب، از میان آمار بیست زن نویسنده، بیش از پنج یا شش زن به صورت جدی در این عرصه قلم نمیزدند که بعد از انقلاب هم کارشان را ادامه دادند. در میان آثار نویسندگان مرد نیز کم تر به شخصیت واقعی زن پرداخته می شد و اگر هم پرداخته می شد نگاهی بود پر از ابهام، که به واقعیت نزدیک نبود. با توجه به این نکته، به نظر شما بعد از انقلاب فزونی تعداد نویسندگان خانم و نگاه تازه به زن در ادبیات داستانی چگونه است؟ آیا در حال حاضر شخصیت پردازی متعادلی از یک زن ایرانی و اسلامی دیده می-شود؟

– قبل از انقلاب نویسندگان زن یا مردی که در خصوص «زنان» می نوشتند نگاهی ابزاری به او داشتند. تعدادی از نویسندگان نیز که مایه های ادبی در کارشان بود، سعی می کردند کارهایی ارائه بدهند که به نوعی ماناتر باشد. در این آثار هم کم تر به شخصیت متعالی زن پرداخته شده، تصویر درستی از زن شرقی ارائه نمیشد. البته یک دید پژوهشگر لازم است تا همهی این آثار را بخواند و نظری واقع بینانه بدهد. با همهی اینها، ما کار «سووشون» خانم «دانشور» را داریم که در سال ۱۳۴۸ چاپ شد. سیمین دانشور زنی را به تصویر می کشد که دوست دار خانواده است و تدریجاً به یک صلابت و رشد و بالندگی هم می رسد؛ و این شاید شاخص ترین کاری است که می شود در ادبیات قبل از انقلاب دربارهی آن نظر داد. اما بعد از انقلاب، همان طور که انقلاب برای سازندگی آمده بود، نویسندگانی هم بودند که بنابر جهان بینی و ایدئولوژی که داشتند قلم به دست گرفتند. با پیروزی انقلاب و شروع جنگ ادبیاتی در کشور شکل گرفت که گردش خون در قلم ها را تندتر کرد و در حقیقت هم نبض نویسندگان بیشتر زد و هم تپش قلم-شان بیشتر شد و تدریجاً امروز به اینجا رسیدیم که اگر به عقب نگاه کنیم می بینیم این سیر رو به افزونی بوده و هست. در یک دید فراخ منظر میبینیم خانم هایی هستند بسیار پرکار، اما پرکار ژورنالیستی، که فقط آثار عامه پسند ارائه میکنند. لذا تعداد کم تری هستند که رویکرد محض به ادبیات دارند و به طور جدی و متعهدانه می نویسند. آنها اگر بخواهند شخصیتی را ارائه دهند، واقعاً برگرفته از عالم واقع است و زنانی را مطرح میکنند که ویژگیهای شخصیتی دارند و قابل احترامند و کسانی هستند که هم رشد فکری دارند و هم رشد اجتماعی. در آثار دفاع مقدس – که غالب هستند – معنا و ایثارگری در آن حرف اول را می زند. دراین آثار نیز زنان بیشتر به عنوان همسر، مادر و یا فرزند شهید، کسانی هستند که در عالم واقع ویژگی هایی را از خود نشان دادند که قابل عرضه و نوشتن بود و شمایی از این زنان در آثار جنگ تصویر شد. البته آقایان نیز در ادبیات محض و یا ادبیات دفاع مقدس زنانی را شخصیتپردازی کردند که قابل تأمل هستند.

در کل از لحاظ کیفیت و کمیت، آثار بعد از انقلاب خیلی بالاتر است و الان ادبیاتی پاک و پاکیزه داریم. این ادبیات در دست کسانی است که متعهد هستند و قلمشان وامدار جریانات شبه روشنفکری نیست؛ و برای ژست و ارائهی منیت خودشان فقط از کتاب های خارجی گرتهبرداری نمی کنند. حالا ادبیاتی داریم که چون آیینه، برگرفته از عملکرد زنان جامعهی ماست و فعالیت آنان را متجلی می کند، چه در داستان کوتاه و چه داستان بلند. اما این که در همین قد و قامت راضی باشیم و این که آیا ما خوب عمل کردیم و به هدف نهایی رسیدیم، باید بگویم نه؛ ما هنوز به میانهی راه هم نرسیده ایم.

*با توجه به این که شخصیت زن در داستان ها و رمان های اوایل انقلاب و سال های جنگ، برجسته نبود، امروزه چه تغییری در این دیدگاه رخ داده است؟ به نظر شما چگونه شخصیت زن در ادبیات جنگ ارتقا پیدا کرد؟ آن موقع چطور به زن نگاه می شد و الان چه تفاوتی در شخصیتپردازی زن شده است؟

– سال های ابتدایی انقلاب، آثار بیشتر شعار بود و احساسی. پیرنگ ها، حداقل در داستان های کوتاه خیلی استحکام نداشت. – اگر الان به همان داستان ها و شخصیت زن رویکردی داشته باشیم، می بینم به دام قطعهی ادبی به این دام افتاده – داستان خیلی پای بند اصول نبوده و از سر شور و شعار نوشته میشده است. اما بعدها با تسلط و خویشتن داری بیشتر، نویسندگان توانستند به عملکرد شخصیت ها بپردازند و اجازه بدهند آن ها به میدان پا بگذارند و خودشان حرف بزنند. هر چند در داستان کوتاه جایی برای شخصیت پردازی نیست، اما همین که شخصیت خیلی متزلزل نباشد و یا عملکردها با نوع شخصیت متفاوت نباشد، برای داستان کوتاه کافیست. مثلا آقای فراست در «گلاب خانم» به اطراف خود نگاه خوبی انداخته و توانسته بود یک مادر شهید و یا یک زن آزاده ای را به تصویر بکشد که حضوری مؤثر داشتهاند.

در حوزهی هنری هم دربارهی زنان شهدا آث