پاورپوینت کامل باغبان و قارچ های سمی ۴۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل باغبان و قارچ های سمی ۴۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل باغبان و قارچ های سمی ۴۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل باغبان و قارچ های سمی ۴۶ اسلاید در PowerPoint :

>

۲۴

مبارزات امام هادی(ع) با منحرفان

گذری بر اوضاع فرهنگی جامعه

دوران امامت علی النقی(ع) به دلیل گسترش فرهنگی در گرایش‏های اعتقادی و بحث‏های علمی -که از برخورد میان مکتب‏های کلامی و تحولات فرهنگی مختلف ناشی شده بود – از ویژگی خاصی برخوردار است. در این دوران، مکتب‏های عقیدتی گوناگونی چون معتزله و اشاعره گسترش یافته و پراکندگی آرای فراوانی در سطح فرهنگی جامعه پدید آمده بود. مباحثی کلان چون جبر و تفویض، ممکن یا ناممکن بودن رؤیت خداوند، تجسیم و مباحثی از این قبیل، افکار عمومی جامعه را دست‏خوش تاخت و تازهای فکری کرده بود. سرچشمهی این تحولات فکری، در رویکرد دولت عباسی به مسائل علمی و فرهنگی و نیز هجوم فلسفه و کلام دیگر ملل به سوی جامعهی مسلمانان خلاصه می‏شود. دستگاه حکومتی، کتاب‏های علمی دانشمندان ملل دیگر را به عربی ترجمه می‏کرد و در اختیار مسلمانان می‏گذاشت. این روند از زمان مأمون آغاز شد و به تدریج ادامه یافت و به اوج خود رسید. او تلاش فراوانی در ترجمهی کتاب‏های دیگر ملل، بویژه یونان داشت و بودجهی بسیاری را در این راه هزینه کرد.

«جرجی زیدان» در این باره می‏نویسد: «مأمون» هم‏وزن کتاب‏های ترجمه شده طلا می‏داد و به قدری به ترجمه کتابها توجه داشت که روی هر کتابی که به نام او ترجمه می‏شد، از خود علامتی می‏گذاشت و مردم را به خواندن و فرا گرفتن آن علوم تشویق می‏کرد. با دانشمندان خلوت می‏نمود و از معاشرت با آنان لذت می‏برد.»۱

پس از آن، این روند تا آنجا ادامه یافت که ثروتمندان و بزرگان دورهی عباسی نیز به این کار مبادرت ورزیدند و دانشمندان را گرامی داشتند. رفتهرفته تعداد کتاب فروشان و کاغذ فروشان در بغداد فزونی می‏یافت و انجمن‏های علمی و ادبی تشکیل می‏شد و مردم بیش از هر کار به مباحثات علمی و مطالعه می‏پرداختند. این رویه همچنان در دورهی عباسی رو به رشد نهاد و کتاب‏های بسیاری از زبان‏های یونانی، سریانی، هندی، نبطی و لاتین ترجمه گردید. عباسیان لحظه‏ای دانشمندان غیرمسلمان را از خود دور نمی‏کردند.۲

«متوکل» و «مهتدی»، دانشمندان را بر تخت می‏نشاندند و با آنان شراب می‏نوشیدند و امیران و وزیران خود را در برابر آنها ایستاده نگه می‏داشتند، به گونه‏ای که هیچ بزرگی در مقابل آنها حق نشستن نداشت.۳ نزدیکی بیش از حد خلفا با غیرمسلمانان و احترام بیش از اندازه به آنها، عقاید شوم و ضد اسلامی آنها را به روشنی بر ملا می‏ساخت. به خوبی آشکار است که این احترام و صرف آن همه بودجه‏های هنگفت، صرفاً جهت دانشپروری و علمدوستی نبوده است. آنان با جمع آوری کتاب‏های علمی گوناگون جایگاهی مناسب را در گسترش مناظره‏های علمی فراهم آوردند که اهداف مشخص و از پیش تعیین شده‏ای را در این موضوع دنبال می‏کرد.

البته آنچه از بررسی زندگی علمی امام هادی(ع) در مناظره‏های علمی به دست می‏آید، برتری مبانی اعتقادی شیعه را در این برهه از زمان آشکار می‏سازد. گذشته از این مطالب، پیدایش این همه آرا و نظرات گوناگون، سبب آشفتگی در اوضاع فرهنگی و اجتماعی گردیده و حاصل این آشفتگی، در پیدایش گروه‏های گوناگونی چون: غلات، واقفیه، صوفیه، مجسمه و… نمود یافت. حاکمیت نیز از این آشفتگی فرهنگی، برای دست‏یابی به اهداف خود بهره می‏جست. عباسیان می‏خواستند از این جریان‏ها به عنوان حربه‏ای برای تضعیف مبانی فکری و اعتقادی مسلمانان بهرهبرداری کنند.

در این میان، تیزبینی امام در شناخت خط توطئه و استحالهی فرهنگی، نقشه‏های دینستیزانهی آنان را آشکار می‏ساخت. اگر چه مراقبت شدید از ایشان، اندکی آنان را در رسیدن به هدف ننگین‏شان یاری می‏داد و عدم دسترسی به امام، مشکلات جامعهی اسلامی را افزون‏تر می‏کرد، ولی امام با نهایت درایت، در خنثی کردن این توطئه‏های فرهنگی می‏کوشید.

تلاش‏های گستردهی امام در زمینه‏های فرهنگی

یکی از پر دامنه‏ترین تلاش‏های امام در دوران زندگی‏شان، فعالیت‏های ایشان در زمینه‏های فرهنگی بود که برخی از مهمترین آنها در قالب‏های ذیل انجام می‏پذیرفت؛

مبارزهی فرهنگی با گروه‏های منحرف عقیدتی

همان گونه که گفته شد، دوران امام هادی(ع)، اوج پیدایش مکتب‏های گوناگون عقیدتی بود که بستر آن با ایجاد فضای فکری از سوی حکومت عباسی فراهم شده بود. گردانندگان و نظریهپردازان این حرکت‏ها را نیز مشتی عناصر فریبخورده، فرصتطلب و سودجو تشکیل می‏دادند. این گروه‏ها عبارت بودند از:

الف) غلات

غلات، انسان‏هایی تندرو، افراطی و بی‏منطق بودند که دربارهی امامت، مبالغهی بیش از اندازه نموده، امام را تا سر حد الوهیت و پرستش بالا می‏بردند و با بهره‏گیری از عقاید انحرافی خویش، بسیاری از واجبات الهی را حرام و بسیاری از گناهان کبیره را بر خود حلال شمرده بودند.

گاه خود را از سوی امام- که خدا قلمداد شده بود- پیامبر معرفی کرده و بسیاری از موجبات بدنامی شیعه را در عصر گسترش فرهنگ‏ها فراهم می‏آوردند. آنان سعی داشتند تا وجوهاتی را که مردم ساده و بی‏آلایش به امام می‏پرداختند، به چنگ آورند و با تشریع بدعت‏های مختلف در دین، به امیال نفسانی خود رنگ شرعی و دینی بدهند اما امام به سختی با آنان مبارزه کرده، آنان را طرد می‏کرد.

سران این فرقه عبارت بودند از: علی بن حسکهی قمی؛ فارس بن حاتم؛ حسن بن محمد مشهور به ابن بابی قمی؛ قاسم یقطینی یا قاسم بن یقطین و محمد بن نصیر نمیری یا فهری؛ که هر کدام از این افراد، به گونه‏ای در تشریعات این گروه سهیم بودند.۴ به عنوان نمونه علی بن حسکهی قمی، امام هادی(ع) را پروردگار جهانیان می‏دانست و خود را از سوی ایشان پیامبر هدایت انسانها معرفی کرده بود. او تمامی واجبات و فروع دینی، مانند زکات، حج، روزه و… را به شدت زیر سؤال برد. محمد بن نصیر نمیری، بر بدعت‏های علی بن حسکه، جواز ازدواج با محارم (مادر، خواهر، دختر)، حلال بودن لواط و اعتقاد به تناسخ (حلول ارواح مردگان در کالبدی غیر از بدن مادی خود فرد) را افزود.۵

امام با موضعی صریح و جدی، ضمن برائت و دوری جستن از آنان، حتی دستور قتل یکی از آنان را صادر کرد. ایشان برای نمایاندن چهرهی کریه آنان، در پاسخ شیعیانی که از عقاید منحرف علی بن حسکه پرسیده بودند، چنین نگاشت:

ابن حسکه – که نفرین خدا بر او باد – دروغ‏گویی بیش نیست و من او را در شمار دوستان و شیعیان خود نمی‏پندارم. خدا او را لعنت کند. به خدا سوگند، پروردگار جهانیان، محمد(ص) و پیامبران پیشین او را مگر به آیین یکتا پرستی و دستور به بر پا داشتن نماز و پرداخت زکات و انجام حج و دوستی و ولایت بر خلق نفرستاد. او نیز مردم را جز به سوی پرستش خداوند دعوت نکرده است. ما جانشینان پیامبر(ص) و بندگان خدا هستیم که هرگز به او شرک نخواهیم ورزید. اگر اطاعتش کنیم، رحمت او شامل حالمان شده و اگر از فرمان او سرپیچی کنیم، گرفتار عذاب دردناک او خواهیم شد. ما نمی‏توانیم برای خدا نشانه‏ای بیاوریم، ولی خدا برای ما و همهی آفریدگانش، نشانه و دلیل فرو فرستاده است. من از کسی که چنین سخنانی می‏گوید، بیزاری می‏جویم و از چنین گفته‏هایی به خدا پناه می‏برم. شما نیز از آنان برائت و بیزاری جویید و آنان را در فشار قرار دهید.

در ا