پاورپوینت کامل آثار تربیتی محبّت به کودک( قسمت دوم) ۴۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل آثار تربیتی محبّت به کودک( قسمت دوم) ۴۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آثار تربیتی محبّت به کودک( قسمت دوم) ۴۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل آثار تربیتی محبّت به کودک( قسمت دوم) ۴۶ اسلاید در PowerPoint :

>

۱۶

۱- احساس امنیت عاطفی

یکی از نیازهای مهم کودک، احساس امنیت عاطفی است. احساس امنیت از طریق محبّت کردن به کودک و تأیید او حاصل میشود. کودک باید احساس کند که پدر و مادر و اطرافیان او صمیمانه دوستش دارند و او را بهعنوان یک فرد تأیید میکنند. او در صورتی میتواند نگرشی مثبت و پایدار نسبت به زندگی داشته باشد که محبّت و تأیید پایدار و یکنواختی از طرف خانواده دریافت کند. بنابراین پدر و مادر و سایر اعضای خانواده، باید مراقب باشند این نیاز کودک را برآورده سازند و با بذل محبّت به کودک، امنیت روانی و نیاز عاطفی او را برطرف سازند. رفع نیازهای طبیعی کودک – به ویژه نیاز او به محبّت – او را از عوارض نامطلوب کمبود محبّت مصون داشته، در حالت اعتدال روحی و روانی قرار خواهد داد.۱

۲- اعتمادبهنفس

یکی دیگر از آثار محبّت به کودک پرورش اعتمادبهنفس در وجود اوست که زمینهساز موفقیت او در زندگی فردی و اجتماعی خواهد بود چرا که کودک در سایهی محبت احساس ارزشمند بودن کرده، خود را فرد مفید، کارآمد و توانا تلقی میکند و استعدادها، تواناییها و خلاقیتهای خود را باور خواهد کرد.

۳- جلب اعتماد کودک

یکی دیگر از آثار محبّت به کودک جلب اعتماد او به شخص محبّت کننده است. مربیان می-توانند با محبّت به کودک، علاقهی او را به خود جلب نموده، روحیهی حرف شنوی را در او تقویت نمایند زیرا کودکان به کسانی که به آنها محبّت میکنند اعتماد میکنند و به سخنان او گوش میدهند. بدین ترتیب، زمینهی تربیت او فراهم میشود.

از منظر امام علی(ع) نیز انسانها – به ویژه کودکان – سر در گرو محبّت داشته و محبّت کنندهی به خود را دوست دارند و مطیع فرمان او هستند، چنان که در این رابطه میفرمایند: «قلوب الرجال وحشیه فمن تألّفها أقبلت علیه؛ دل انسانها وحشی است و به هر کسی که الفت و محبّت پیدا کند گرویدهی او میشود.»۲ بر اساس این بیان نورانی، دل انسان اسیر محبّت است و به هر کسی که از او محبّت ببیند متمایل میشود.

۴- ایجاد ارتباط سالم بین مربی و کودک

یکی از امور لازم و مهم در فرایند تربیت، ایجاد ارتباط عاطفی و سالم بین مربی و کودک است، چرا که تنها در سایهی چنین ارتباطی مربی میتواند، به امر تربیت بپردازد و کودک هم آمادگی بیشتری برای پذیرش آموزههای تربیتی از سوی مربی خواهد داشت. شخص است که طبیعیترین و بهترین نوع رابطه آن است که براساس محبّت شکل بگیرد.

به همین جهت است که خداوند در قرآن کریم، سخن خود را با محبّت و ابراز آن آغاز کرده است «بسم الله الرحمن الرحیم؛ بنام خدایی که بخشنده و مهربان است». بدون شک آغاز کلام خداوند با محبّت و مهربانی نسبت به بندگان او، یک نوع رابطهی محبّت آمیز متقابل را شکل میدهد.

بنابراین میتوان گفت زبان ارتباط با انسانها، به ویژه کودکان، باید زبان محبّت باشد، با خشونت و با بی محبّتی نمیتوان کسی را تربیت کرد. زیرا آن چه در تربیت نقش اساسی دارد و بسیار ضروری و لازم است، تربیت پذیری کودک و حرف شنوی او از مربی است، و این امر تنها در صورتی میسّر است که ارتباط محبّتآمیز بین مربی و کودک برقرار شود، چنان که امام علی(ع) در این رابطه میفرمایند: «واعلم یا بنیّ انّه من لانت کلمته وجبت محته و طبیعیٌ ان نجد کل محبوب مسموع الکلام؛ فرزندم بدان کسی که سخنش نرم است، باید او را دوست داشت و طبیعی است که کلام هر محبوبی، گوش کردنی است.»۳

۵- جلوگیری از انحراف کودک

یکی دیگر از آثار محبت به کودک، مصون داشتن او از انحرافات اخلاقی است. پدر و مادر می-توانند با بذل محبّت خود به کودک جلوی بسیاری از لغزشهای او را بگیرند زیرا کمبود محبّت میتواند، یکی از عوامل قوی و تأثیرگذار در سوق دادن اطفال و نوجوانان به سمت بزهکاری باشد. بررسی روانشناسان نشان میدهد، که عامل بسیاری از جرایم اطفال و نوجوانان، کمبود محبّت، در محیط خانواده است. این افراد به علّت این که، در محیط خانواده مورد بیمهری و بیاعتنایی پدر و مادر قرار گرفتهاند، در واکنش به این کمبود، مرتکب جرم میشوند.۴

کسی که از محبت محروم مانده، ممکن است دست به دزدی و قتل و سایر جرایم بزند تا از اجتماعی که آن کودک را دوست ندارد و او را نمیپذیرد؛ انتقام بگیرد. ممکن است چنین فردی دست به خودکشی بزند تا از وحشت تنهایی و محبوب نبودن نجات یابد. خانهی که روح فرزندان خود را از کینه توزی تغذیه میکند، کاروانی از افراد منحرف و جنایتکار را به سوی جامعه سرازیر میکند.

به نظر بسیاری از دانشمندان، خیلی از شرارتهایی که از جوانان و نوجوانان و حتی بزرگ-سالان سر میزند به علت کمبود و فقدان محبّت در دوران کودکی آنهاست. عقدههای روانی، اضطرابها، عصبانیت، کمرویی، ناکامیها و بسیاری جرایم دیگر را میتوان در فقدان محبّت جستجو کرد. گاهی علّت فرار فرزندان به ویژه نوجوانان از خانه این است که آنها خود را در خانه تنها میبینند و کسی با آنها تماس عاطفی ندارد.۵

انحراف و لغزشهای بسیاری از جوانان و نوجوانان، لجبازیها، بدبینیها، ناامیدیها، گوشه-گیریها و ناسازگاریها آنها در فقدان محبّت و عدم تأمین نیازهای عاطفی آنان نهفته است. در واقع میتوان گفت که با محبّت به کودک میتوان او را از بسیاری لغزشها و انحرافات بازداشت و با تأمین نیازهای عاطفی او، سلامت روانی او را فراهم ساخته، از عوارض نامطلوبی که ناشی از فقدان محبّت است، مصون داشت.

آسیبهای محبّت به کودک

۱- افراط در محبّت

با همهی فوایدی که محبّت به فرزندان در تربیت صحیح آنان دارد، نباید از این نکته غفلت داشته باشیم که اگر این اظهار محبّتها از حدّ معمول و متعادل فراتر رود اثرات آن معکوس و مخرب میشود.

بعضی از پدران و مادران چون بیش از حد به فرزندان خود علاقه دارند، بدیهای آنان را درک نمیکنند و اگر عیبی در آنها ببینند و یا کسی دیگر به آنها گوشزد نماید به بهانههای مختلف – مثل ایجاد ناراحتی برای فرزندان – آن را نادیده گرفته، در صدد رفع آن برنمیآیند.

محبّت به کودک بدان معنا نیست که از تربیت او غافل شویم و اجازه دهیم هر کاری که خواست انجام دهد و اظهار محبّت که وسیلهی تربیت است، نباید مانع آن شود. بنابراین بهترین پدران و مادران کسانی هستند که حساب دوست داشتن فرزندان را از تربیت آنها جدا سازند. فرزندان خود را صمیمانه دوست بدارند ولی با چشم واقعبین عیبها و صفتهای ناپسند آنها را نیز بنگرند و خردمندانه آن را اصلاح نمایند. کودک باید این مطلب را بداند که در انجام کارهای زشت آزاد نیست و مؤاخذه خواهد شد. او باید همواره بین خوف و رجا زندگی کند؛ به محبّت-های پدر و مادر امیدوار بوده، از تندی آنها در برابر کارهای خلاف، بترسد. پدر و مادری که به فرزند خویش علاقه دارند، باید بدانند که فرزندشان همیشه کوچک و در کنار آنان نیست بلکه در آینده بزرگ شده، ناچار است در اجتماع زندگی کند و با مردم معاشرت داشته باشد.

اگر کودک آداب زندگی و معاشرت با مردم را در کودکی خود فرا نگیرد، ممکن است در آینده به حقوق دیگران تجاوز نموده، به تذکرات و نصیحتهای دیگران گوش ندهد و در نتیجه منفور مردم قرار میگیرد و دچار مشکل خواهد شد. چنین فردی نمیتواند ت