پاورپوینت کامل ضربان قلم ۴۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ضربان قلم ۴۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ضربان قلم ۴۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل ضربان قلم ۴۰ اسلاید در PowerPoint :

>

آغازینه

حضرت امیر مؤمنان علی(ع):

عقولُ الفُضَلاءِ فی أَطرافِ أَقلامِها؛

خِرد فرهیختگان بر کرانه ی قلم های شان رخ می نماید.(غُرَرُ الحِکَم)

برای نویسنده شدن، افزون بر نیازهای دیگر، به دو چیز مهم نیاز است:

۱.آموزش نظری؛

۲. آموزش عملی.

این دو آموزش، آن چنان در هم تنیده و لازم و ملزوم یک دیگرند که هر یک بی دیگری، ابتر و بی برگ و بر است. بدین رو، از اموری که در آموزش های عملی و کاروَرزی های نویسندگی باید بدان توجه کرد، این است که هر کاروَرزی – به انتخاب خویش یا استاد خویش- در موضوعی خاص و با سَبک و قالبی خاص، فقط مشق بنویسد و مشق بنویسد تا با این گونه سیاه مشق ها، قلم وی پخته و سَخته شود.

صد سخنِ نگاشته شده، پاورپوینت کامل ضربان قلم ۴۰ اسلاید در PowerPoint و سیاه مشق هایی در موضوع نویسندگی است که در نگارش آن ها کوشش بر این بوده است تا هم زیبایی لفظ و هم گیرایی معنا را به ارمغان آورَد؛ اگر چه امکان دارد گاه یکی از دیگری، گوی سبقت را ربوده باشد.

این یادسپاری را نیز سزامند می دانیم که در هر یک از پاورپوینت کامل ضربان قلم ۴۰ اسلاید در PowerPoint های ذکر شده، نکته و پیامی را برای دوست داران نوشتن و نویسندگی، قلمی کرده ایم، به همین رو از خوانندگانِ نکته سنجِ خود نیز انتظار داریم که نکته بینی در هنگام نکته خوانی را به خاطر داشته باشند؛ هر چند ممکن است که شماری از این نکته ها و پیام ها برای برخی از خوانندگانِ این نوشته، «زیره به کرمان بردن» باشد، اما بر این باوریم که برای برخی از آنان نیز زیره به تهران بردن است؛ البته خود نیک می دانیم که به گفته ی زیبای زنده یاد سلمان هراتی: «بهار آن است که خود ببوید، نه آن که تقویم بگوید».

گفتنی است که سی نکته ی فرجامین در این نوشته، اقتباسی از محتوای سخنان بزرگان و نویسندگانِ فرادست است و به گونه ای که خواهید خواند، آن ها را ویرایش و پردازش کرده ایم.

۱- نویسنده به عمق نوشته می اندیشد، نه به قطر آن.

۲- نویسنده، همچون معماران بساز و بفروش، بچاپ و بفروش نیست.

۳- آن که نمی داند اگر اتوبانی بنویسد، خوانندگان به خواب می روند، نویسندگی نمی داند.

۴- نویسنده کسی است که به تألیفُ الحق، بیشتر می اندیشد تا به حقُ التألیف.

۵- نویسنده فقط چاپ کتاب هایش جدید و تجدید نمی شود؛ بلکه محتوای کتاب هایش نیز جدید و تجدید می شود.

۶- هر کس از واردات و مونتاژ کردنِ نوشته های دیگران در صنعت نویسندگی اش جلوگیری کند، در نویسندگی مستقل تر و خودکفاتر است.

۷- آن که یک سطر در میان می نویسد، اما یک سَبک در بیان نمی نویسد، نویسنده است.

۸- اگر نویسنده با پول هم می نویسد، ولی برای پول نمی نویسد.

۹- نویسنده آن است که می داند برای او بیماری کم خوانی، کُشنده تر از بیماری کم خونی است.

۱۰- آن که با قلم سیاه می نگارد، اما با قلب سیاه نمی نگرد، نویسنده است.

۱۱- نویسنده اگر قطع کتابش هم جیبی است، اما قطع سوادش جیبی نیست.

۱۲- کسی که براساس دستورِ زبان می نویسد، اما براساس زبانِ دستور نمی نویسد، نویسنده است.

۱۳- نویسنده به پُرباری نوشته اش می اندیشد، نه به پُربرگی آن.

۱۴- عمر کتاب نویسنده بیش از عمر خودش است.

۱۵- آن که به قلم نمی گوید بنویس؛ بلکه قلم به او می گوید بنویس، اهل قلم و نویسنده است.

۱۶- نویسنده کسی است که هم سخنِ خوب می نگارد و هم خوب سخن می نگارد.

۱۷- آن که در پژوهش، عمیق می نگرد و در نگارش، دقیق می نگارد، با نویسندگی آشنایی دارد.

۱۸- نویسنده یعنی برخوردار از سه هنرِ خوب دیدن، خوب اندیشیدن و خوب نوشتن.

۱۹- نویسنده کسی است که این سخن نغز و پُرمغز سعدی را هماره به یاد دارد: «هر چه زود برآید، دیر نپاید».

۲۰- نویسنده یعنی آن گونه زندگی کنی که می نویسی؛ نه آن گونه که زندگی می کنی بنویسی.

۲۱- آن که هم می داند چه چیز باید بنویسد و هم می داند چگونه باید بنویسد، نویسنده است.

۲۲- نویسنده، هم زمینه را می بیند و هم زمانه را می شناسد.

۲۳- نشانِ نویسنده آن است که هم راه را نشان می دهد و هم راه رفتن را.

۲۴- کسی که نوشته اش را از نظر پژوهشی، بازنگری و از نظر نگارشی، بازنگاری می کند، نویسنده تر است.

۲۵- نویسندگی، پُرنویسی نیست، دُرنویسی است.

۲۶- آن که نه می داند برای چه می نویسد و نه می داند برای که می نویسد، اصلاً نویسندگی نمی داند.

۲۷- نویسنده کسی است که نه درست نویسی را فدای زیبانویسی می کند و نه زیبانویسی را فدای درست نویسی.

۲۸- آن که با قلمش هم سفیدی ها را نشان می دهد، هم سیاهی ها را و هم خاکستری ها را، نشان از نویسندگی دارد.

۲۹- نویسنده کسی است که اهل بدعت نیست، اهل ابداع است.

۳۰- نویسنده آن است که می داند نخستین نقّاد هر نوشته ای باید نویسنده ی آن باشد، نه خواننده ی آن.

۳۱- در نویسندگی، اگر سفارشی نوشتن را هم روا بدانیم، ولی فرمایشی نوشتن را نباید روا بدانیم.

۳۲- نویسنده، هم هنر نویسندگی را می داند و هم هنر نَنویسندگی.

۳۳- نویسندگی یعنی دوراندیشی و باریک اندیشی، نه دیراندیشی و تاریک اندیشی.

۳۴- نویسنده فقط کسی نیست که چیز می نویسد؛ بلکه کسی است که می داند چه چیز باید بنویسد.

۳۵- فارسیِ دَری نوشتن، نه دَری وَری نوشتن، یعنی نویسندگی کردن.

۳۶- نویسنده آن گاه نویسنده است که نه برای نام بنویسد و نه برای نان.

۳۷- آن که مطبوع و دل پذیر برای دیگران می نویسد، اما متبوع و فرمان پذیر از دیگران نمی نویسد، طبعی دل پذیر در نویسندگی دارد.

۳۸- برای خوانندگان اندیشیدن و نوشتن، نه به جای خوانندگان اندیشیدن و نوشتن، یعنی نویسندگی کردن.

۳۹- اگر کتاب نویسنده پیش گفتار دارد، ولی نیش گفتار ندارد.

۴۰- کسی که می داند باید دانش با پژوهش و پژوهش با نگارش و نگارش با ویرایش همراه باشد، مَشامش از شمیم نویسندگی معطر است.

۴۱- نویسندگی یعنی پاک نویسی، نه چرک نویسی.

۴۲- کسی که هم دست نوشته اش خواناست و هم نوشته اش خواندنی است، فرادست در نویسندگی است.

۴۳- آن که «نون وَالقلم» را فدای «نان وَالقلم» نمی کند، اهل قلم است.

۴۴- نویسندگی یعنی درست نویسی، نه سست نویسی.

۴۵- نویسنده، هم به دیروز می نگرد و هم به فردا، اما برای امروز می نگارد و برای آینده نگرها.

۴۶- آن که در پیِ ابتکار در نویسندگی است، نه در پیِ اعتبار در نویسندگی، عنوان نویسنده برازنده ی اوست