پاورپوینت کامل به خط و خال و آب و رنگ چه حاجت روی زیبا را ۴۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل به خط و خال و آب و رنگ چه حاجت روی زیبا را ۴۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل به خط و خال و آب و رنگ چه حاجت روی زیبا را ۴۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل به خط و خال و آب و رنگ چه حاجت روی زیبا را ۴۹ اسلاید در PowerPoint :

>

داستان پر سعی و تلاش آدمی در داشتن رخی زیبا و خوش نقش و نگار از آن جا آغاز شد که خالق یگانه و بی همتایش از روح زیبا و زیبایی پسند خویش در کالبد خاکی او دمید و خویشتن را از این آفرینشِ نیکو ستود. از آن هنگام بود که میل به زیبایی و جمال، از جمله امیال و گرایش های فطری و جدایی ناپذیر زندگانی بشر قرار گرفت و بدین ترتیب انسان نیز همچون آفریدگار خویش زیبا شد و عاشق زیبایی و جمال! افسوس و صد افسوس که این بعد روحانی و شگرف از وجود انسان همچون سایر امیال، آرام آرام و در طول هزاران سال، در سایه سار سنگین تمایلات و تمنیات جسمانی، رنگ و بویی مادی به خود گرفت و انسان ها بیشتر و پیشتر از آن که به ساختن روحی جمیل بپردازند، به آرایش و زینت و زیور جسم خویش پرداختند و گاه تا آن جا پیش رفتند که حتی زشتی ها و نازیبایی های روحی خویش را نیز هر چه بیشتر در زیر رنگ و لعاب ماسک ها و صورتک های رنگین و ساختگی پنهان کردند. اما برای رسیدن به این هدف نیاز به ابزار و لوازمی بود که بعدها عنوان « لوازم آرایش» به خود گرفت.

اولین مردمانی که در طول تاریخ از لوازم آرایش استفاده می کردند (البته نه به شکل امروزی) مصریان بودند. بر جای ماندن مواد آرایشی در کنار اجساد مومیایی باقی مانده از هزاران سال پیش، حکایت از آن دارد که آن ها به آرایش و زیبایی مردگان خویش حتی در جهان دیگر نیز اهمیت می دادند!

در آغاز، این لوازم بیشتر منشأ گیاهی، طبیعی و اغلب بی ضرر – و بیشتر جنبه ی ترمیمی و تکمیل کننده ی عیوب و ناهمواری های صورت را – داشت. به تدریج و پس از راه یافتن مواد آرایشی از کشورهایی چون مصر، روم و چین، به میان زنان اروپایی که حاضر بودند مبالغ گزافی را بابت آن بپردازند، مواد طبیعی آرایشی کنار گذاشته شد و انواع مختلف مواد شیمیایی و ساختگی جای گزین آن ها گردید. بدین ترتیب ساخت، تولید و فروش انواع و اقسام لوازم آرایش و در کنار آن تبلیغات فراوان، به تجارتی پرسود برای کشورهای سرمایه دار در آمد و از آن جا به بیشتر کشورهای جهان صادر گردید. سود سرشار حاصل از خرید و فروش این اجناس باعث شد تا کم کم پای قاچاقچیان و دست فروشان نیز به این تجارت باز شود. مواد تاریخ مصرف گذشته، غیراستاندارد و تقلبی با کیفیت های پایین و تحت «برند»های معتبر راهی بازار شد و تقریباً به اکثر فروشگاه ها راه یافت. ناآگاهی خریداران از روش های تشخیص میان اجناس اصلی و تقلبی نیز به فروش بیش از پیش این اجناس کمک کرد.

سرانجام پخش و توزیع گسترده و فراوان این مواد تا آن جا پیش رفت که این گونه لوازم که در ابتدای امر بیشتر جنبه ی ترمیمی و تکمیل کننده ی عیوب و ناهمواری های صورت را داشت و تنها مختص به طبقه ی خاصی از مردم بود، به تدریج به نیازی مبرم در میان اغلب دختران و زنان جوان امروزی بدل گردید؛ تا آن جا که هم اکنون کشور ما در ردیف دومین و یا سومین مصرف کننده ی لوازم آرایشی در خاورمیانه و هفتمین واردکننده ی این مواد در جهان است. بر طبق آمار، زنان ایرانی سالانه حدود یک میلیارد دلار برای زیبایی چهره های خود هزینه می کنند. چنان چه درآمد فروش هر بشکه نفت به طور متوسط ۵۰ دلار باشد، برای واردات یک میلیارد دلاری لوازم آرایش،۲۰ میلیون بشکه نفت بایستی صادر شود!… اما به راستی زنان کشور ما چه کسری از این مبلغ را سالیانه صرف بالا بردن سطح فرهنگ و آگاهی و در یک کلام زیبایی ها و آراستگی های روحی و معنوی خویش می کنند؟!

جالب این جاست که در حالی در کشورهایی نظیر کشور ما، آزمودن انواع لوازم آرایش ،گاه حتی در میان دختران خردسال هم مشاهده می شود که در کشورهای اصلی سازنده و صادر کننده ی این اجناس تقریباً فقط زنان مسن هستند که هر روز آرایش می کنند!

«النا ملیک» کسی است که در ایتالیا «بانوی آرایش» نام گرفته و جزء پایه گذاران اصلی رشته ی گریم در ایتالیا است و اکنون مدیریت شرکت آرایش laierac را بر عهده دارد. ملیک با این که بانوی آرایش نام گرفته ولی خود بی هیچ آرایشی در محافل هنری ظاهر می شود. موهای کوتاه خرمایی دارد و به جز یک رژ لب قرمز از محصولات آرایشی دیگری استفاده نمی کند. او می گوید: «وقتی دختران جوان را می بینم که آرایش روی چهره دارند، متأسف می شوم، چرا که آرایش مخصوص خانم های مسن است که طراوت پوست شان از دست رفته است، نه آن ها که با کمی مراقبت می توانند پوستی صاف، یک دست و زیبا داشته باشند». اکثر متخصصان پوست نیز با آرایش در سنین جوانی مخالفند و تنها استفاده از کرم های مرطوب کننده و یا ضد آفتاب را برای آن ها توصیه می کنند. حقیقتاً هم لوازم آرایش تنها می توانند قسمتی از معایب صورت را برطرف کنند و بپوشانند، در حالی که امروزه بیش از همه برای تغییر رنگ و چهره مورد استفاده قرار می گیرند.

به نظر کارشناسان تا سن ۲۵ الی ۳۰ سالگی که پوست بدن مقدار زیادی «کلاژن» تولید می کند، می توان بدون استفاده از کرم های آرایشی و تنها با استفاده از کرم ضد آفتاب برای مقابله با اثرات زیان بار خورشید، پوستی سالم داشت. اما این زیبانمایی و خودآرایی زمانی که حالت زیاده روی و بی قید و شرط به خود می گیرد، دیگر صرفاً جهت برطرف کردن معایب و ناراحتی های پوستی نمی تواند باشد و در اکثر اوقات حکایت از وجود مشکلات روحی و روانی خاصی در صاحبان خود دارد. بنابر اعتقاد روان شناسان، نداشتن اعتماد به نفس یکی از عوامل اصلی در گرایش زنان و دختران جوان به آرایش است زیرا اغلب آن ها در خیال خود، چهره ی خود را با نقص های عمده و بزرگ تصور می کنند در نتیجه برای پوشاندن این عیب و نقص ها در چهره ی خود مجبور به استفاده از لوازم آرایشی می شوند.

آنان همچنین عقیده دارند حالت های افراطی استفاده از لوازم آرایش، نادیده گرفتن مرزهای آرایشی و یا استفاده ی نابه جا از این وسایل، نتیجه ی به وجود آمدن اختلال های شخصیتی مختلف در برخی زنان است؛ اختلال هایی مانند «شخصیت خود نمایشگر» که تمایل به برتری در میان جمع از هر طریقی دارد. در نتیجه متأسفانه آرایش های غلیظ که تنها مختص جمع های خصوصی و خانوادگی است، شخص را به عنوان نمونه ای از افراد دارای شخصیت نمایشگر در سطح شهر نشان می دهد.

پایین آمدن سن آرایش در سطح جامعه، یکی دیگر از نتایج شیوع انواع و اقسام لوازم آرایشی است، به طوری که دختران در سنین زیر ۱۵ سال نیز استفاده از انواع لوازم آرایشی را تجربه می کنند. این گروه از دختران، به عنوان شخصیت هایی مطرح می شوند که تمایل به پیشی گرفتن از گروه سنی خود دارند. البته این تغییر رفتار تا اندازه ای در این گروه سنی طبیعی است اما زمانی که فرد سعی می کند با تغییرات فراوان در پوشش و ظاهر خود نقطه ی پرگار توجه دیگران باشد، این تغییر نگران کننده می شود. حتی این گونه آرایش های غیرمتعارف در سنین پایین می تواند نشانه ی نوعی خودمحوری و مخالفت با والدین باشد.

متخصصان، آرایش غلیظ را در برخی از زنان واکنشی به ناامیدی، یأس، محرومیت های خانوادگی و ناخرسندی های زندگی اجتماعی می دانند و می گویند: «برخی از این زنان آرایش های غلیظ و زننده را نه به خاطر مردان بلکه در واکنش به فروپاشی درون خود انجام می دهند. یعنی تلاش می کنند دیگران چهره ی غمگین و ژولیده و پریشان آنان را نبینند». آنان همچنین در مقام توصیه به زنان می گویند: «آرایش غلیظ در زنان به این معناست که خود واقعی شان را قبول ندارند و سعی دارند خود را در سایه ی آراستن با این مواد شیمیایی، مقبول و مورد پذیرش جلوه دهند؛ پس آرایش جنبه ی نقاب پیدا می کند و نقاب زدن چه روانی و چه مادی هر دو غلط است».

در هر حال استفاده ی بی رویه از لوازم آرایشی، جدای از جنبه های روان شناختی و پیامدهایی که ا