پاورپوینت کامل آینه ; امام خمینی از نگاه مقام معظم رهبری ۶۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل آینه ; امام خمینی از نگاه مقام معظم رهبری ۶۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آینه ; امام خمینی از نگاه مقام معظم رهبری ۶۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل آینه ; امام خمینی از نگاه مقام معظم رهبری ۶۳ اسلاید در PowerPoint :

>

گزیده ای از سخنان ایشان در بیست و سومین سالگرد عروج حضرت امام

بسم اللَّه الرّحمن الرّحیم

الحمد للَّه ربّ العالمین و الصّلاه و السّلام علی سیدنا و نبینا ابی القاسم المصطفی محمّد و علی اله الاطیبین الأطهرین المنتجبین سیما بقیهاللَّه فی الأرضین.

سلام و رحمت خدا بر روح مطهر امام بزرگ وار و شهدای انقلاب اسلامی. امروز بار دیگر ملت ایران سال گرد امام بزرگ وارمان را با این تجدید یاد و خاطره، در جهت مکتب امام و راه امام پی می گیرند. هر سال روز چهاردهم خرداد فرصتی است برای مطرح شدن بخشی و بُعدی از ابعاد زندگی مطهر امام و خط مبارک و روشن آن بزرگ وار. امسال این روز با روز اول ماه مبارک رجب هم همراه است. ماه رجب، ماه رحمت و برکت الهی است. از پیغمبر مکرم اسلام نقل شده است که فرمود:« اللّهمّ بارک لنا فی رجب و شعبان». این ماه و ماه شعبان، گذرگاه مؤمنان به سوی ماه ضیافت الهی – ماه مبارک رمضان – است. امسال سال گرد امام با یک حادثه ی مهم دیگر نیز همراه و هم زمان است و آن، بیداری اسلامی است؛ حادثه و حماسه ای که امام بزرگ وار ما انتظار آن را می کشیدند، آرزوی آن را داشتند و از آن خبر هم داده بودند. امام بزرگوار حرکت بیداری ملت های مسلمان را پیش بینی می کرد و خداوند متعال تفضل فرمود، این پیش بینی به وقوع پیوست؛ هم چنان که سقوط حکومت شوروی را پیش بینی کرد وخدای متعال آن را تحقق بخشید. امروز عرایض من در دو بخش است. یک بخش، مروری است بر درس بزرگ امام بزرگ وار ما؛ که ملت ایران با تکیه ی بر آن، با در دست داشتن این سرمایه، توانسته است گذرگاه های دشواری را که به طور معمول و متعارف در سر راه ملتی با چنین آرمان هائی قرار دارد، طی کند. یک بخش هم نگاه به مسائل منطقه است.

در باب مکتب امام، این نکته را ملت عزیز ایران کاملاً می دانند که ارادت و محبت مردم به امام بزرگ وار، صرفاً از نوع یک علقه ی قلبی و احساسی و عاطفی نیست. اگرچه از لحاظ احساسات و عواطف، محبت امام در دل ها موج می زند، اما این همه ی مسئله نیست؛ بلکه ارادت مردم به امام بزرگ وار، به معنی پذیرش مکتب امام به عنوان راه روشن و خط روشن حرکت عمومی و همگانی ملت ایران است؛ یک راهنمای نظری و عملی است که کشور و ملت را به عزت و پیشرفت و عدالت می رساند. در طول این سی و دو سال گذشته، عملاً هم همین بوده است. یعنی هر جا ما توفیق پیدا کردیم که به توصیه های امام جامه ی عمل بپوشانیم، هر جا توانستیم خط انگشت اشاره ی امام را دنبال کنیم، توفیقات فراوانی نصیب ما شد. مردم با این چشم، به راه امام و خط امام و میراث ماندگار امام نگاه می کنند. در این سی سال، ملت ما توانسته است در مقابل سنگین ترین توطئه ها ایستادگی کند. علیه ملت ایران توطئه ی نظامی بود، توطئه ی امنیتی بود، توطئه ی اقتصادی بود – این تحریم های گسترده در طول این سی سال وجود داشته است – توطئه ی تبلیغاتی بود – امپراتوری گسترده ی رسانه ای و تبلیغات، علیه ملت ایران به طور کامل مشغول کار و تحریک بوده است – توطئه ی سیاسی بود. ملت ایران به برکت مکتب امام و راه امام، در مقابل این توطئه ها ایستادگی کرد. مکتب امام یک بسته ی کامل است، یک مجموعه است، دارای ابعادی است؛ این ابعاد را باید با هم دید، با هم ملاحظه کرد. دو بُعد اصلی در مکتب امام بزرگ وار ما، بُعد معنویت و بُعد عقلانیت است. بُعد معنویت است؛ یعنی امام بزرگ وار ما صرفاً با تکیه ی بر عوامل مادی و ظواهر مادی، راه خود را پی نمی گرفت؛ اهل ارتباط با خدا، اهل سلوک معنوی، اهل توجه و تذکر و خشوع و ذکر بود؛ به کمک الهی باور داشت؛ امید او به خدای متعال، امید پایان ناپذیری بود. و در بُعد عقلانیت، به کار گرفتن خرد و تدبیر و فکر و محاسبات، در مکتب امام مورد ملاحظه بوده است. من نسبت به هر کدام، چند جمله ای عرض خواهم کرد.

بُعد سومی هم وجود دارد، که آن هم مانند معنویت و عقلانیت، از اسلام گرفته شده است. عقلانیت امام هم از اسلام است، معنویت هم معنویت اسلامی و قرآنی است، این بُعد هم از متن قرآن و متن دین گرفته شده است؛ و آن، بُعد عدالت است. اینها را باید با هم دید. تکیه ی بر روی یکی از این ابعاد، بی توجه به ابعاد دیگر، جامعه را به راه خطا می کشاند، به انحراف می برد. این مجموعه، این بسته ی کامل، میراث فکری و معنوی امام است. خود امام بزرگ وار هم در رفتارش، هم مراقب عقلانیت بود، هم مراقب معنویت بود، هم با همه ی وجود متوجه به بُعد عدالت بود.

من چند نمونه از مظهر عقلانیت امام عرض می کنم. اولین نمونه، همین گزینش مردم سالاری برای نظام سیاسی کشور بود؛ یعنی تکیه ی به آراء مردم. انتخاب مردم سالاری، یکی از مظاهر روشن عقلانیت امام در مکتب حیات بخش و نجات بخش او بود. قرن های متمادی حکومت های فردی بر کشور ما حکومت کرده بودند و حتّی در دورانی که در ایران جریان مشروطه به وجود آمد و بظاهر جریان قانون در کشور رسمی شد، عملاً استبداد و دیکتاتوری دوران پهلوی از استبداد گذشتگان شان گزنده تر و سخت تر و مصیبت بارتر بود. در کشوری با این سابقه، امام بزرگ وار ما این امکان را پیدا کرد، این توفیق را یافت که مسئله ی حضور مردم و انتخابات مردمی را به یک حقیقت نهادینه شده تبدیل کند. مردم ما هرگز مزه ی انتخابات آزاد را، جز در برهه های بسیار کوتاه در صدر مشروطه، تجربه نکرده بودند. در یک چنین کشوری، در یک چنین فضائی، امام بزرگ وار ما از اولین قدم، انتخابات را در کشور نهادینه کرد. بارها شنیدید که در طول این سی و دو سالی که از پیروزی انقلاب اسلامی می گذرد، در حدود سی و دو یا سی و سه انتخابات در کشور اتفاق افتاده است، که مردم آزادانه پای صندوق های رأی آمدند و رأی خودشان را به صندوق انداختند و منشأ تشکیل مجلس و دولت و خبرگان و شوراهای شهر و امثال این ها شدند. این، بارزترین نمونه ی عقلانیت امام بزرگ وار ما بود. یک نمونه ی دیگر از عقلانیت امام و تکیه ی او به خرد و هوشمندی، عبارت است از سرسختی و عدم انعطاف او در مقابله ی با دشمن مهاجم. امام به دشمن اعتماد نکرد. بعد از آن که دشمن ملت ایران و دشمن این انقلاب را درست شناخت، در مقابل او مثل کوه ایستاد. آن کسانی که خیال کردند و خیال می کنند عقل اقتضاء می کند که انسان گاهی در مقابل دشمن کوتاه بیاید، امام درست نقطه ی مقابل این تصور حرکت کرد. عقلانیت امام و آن خرد پخته ی قوام یافته ی این مرد الهی، او را به این نتیجه رساند که در مقابل دشمن، کم ترین انعطاف و کم ترین عقب نشینی و کم ترین نرمش، به پیشروی دشمن می انجامد. در میدان رویاروئی، دشمن از عقب نشینی طرف مقابل، دلش به رحم نمی آید. هر یک قدم عقب نشینی ملت مبارز در مقابل دشمنان، به معنای یک قدم جلو آمدن دشمن و مسلط شدن اوست. این، یکی از مظاهر عقلانیت امام بزرگ وار بود. یک مظهر دیگر عقلانیت امام، تزریق روح اعتماد به نفس و خوداتکائی در ملت بود. در طول سال های متمادی، از آغاز تسلط و ورود غربی ها در این کشور – یعنی از اول قرن ۱۹ میلادی که پای غربی ها به ایران باز شد – دائماً به وسیله ی عوامل و دستیارانِ خودشان، با تحلیل های گوناگون، توی سر ملت ایران می زدند؛ ملت ایران را تحقیر می کردند، به ملت ایران می باوراندند که نمی تواند، عُرضه ی اقدام علمی و پیشرفت علمی ندارد، توانائی کار کردن و روی پای خود ایستادن را ندارد. سردمداران رژیم پهلوی و قبل از او، مکرر ملت ایران را تحقیر می کردند. این جور وانمود می کردند که اگر پیشرفتی متصور است، اگر کار بزرگی باید بشود، باید به وسیله ی غربی ها بشود؛ ملت ایران توانائی ندارد. امام بزرگ وار به یک چنین ملتی روح اعتماد به نفس را تزریق کرد، و این نقطه ی تحول ملت ایران شد. پیشرفت های ما در زمینه ی علمی، در زمینه ی صنعتی، در انواع و اقسام عرصه های زندگی، معلول همین اعتماد به نفس است. امروز جوان ایرانی ما، صنعت گر ایرانی ما، دانشمند ایرانی ما، سیاستمدار ایرانی ما، مبلّغ ایرانی ما احساس توانائی می کند. این شعار«ما می توانیم» را امام بزرگ وار در اعماق جان این ملت قرار داد. این، یکی از مظاهر مهم عقلانیت امام بزرگ وار بود. یک مظهر دیگر، تدوین قانون اساسی بود. امام خبرگان ملت را از طریق انتخابات مأمور کرد که قانون اساسی را تدوین کنند. آن تدوین کنندگان قانون اساسی، با انتخاب ملت این کار را انجام دادند. این جور نبود که امام یک جمع خاصی را بگذارد که قانون اساسی بنویسند؛ به عهده ی ملت گذاشته شد. ملت خبرگانی را با شناسائی خود، با معرفت خود انتخاب کردند و آنها قانون اساسی را تدوین کردند. بعد امام همین قانون اساسی را مجدداً در معرض آراء مردم قرار داد و رفراندوم قانون اساسی در کشور تشکیل شد. این، یکی از مظاهر عقلانیت امام است. ببینید، پایه های نظام را امام این جور مستحکم کرد. هم از لحاظ حقوقی، هم از لحاظ سیاسی، هم از لحاظ فعالیت اجتماعی، هم از لحاظ پیشرفت های علمی، امام یک قاعده ی محکم و مستحکمی را به وجود آورد که بر اساس این قاعده می شود تمدن عظیم اسلامی را بنا نهاد.

از جمله ی مسائلی که مظهر عقلانیت امام بزرگ وار بود، این بود که ایشان به مردم تفهیم کرد که آن ها صاحب و مالک این کشورند. مملکت صاحب دارد. این حرف را در دوران حکومت های استبدادی بر زبان جاری می کردند که آقا مملکت صاحب دارد. مرادشان از صاحب مملکت، دیکتاتورها و مستبدینی بودند که بر کشور حکمرانی می کردند. امام به مردم تفهیم کرد که مملکت صاحب دارد و صاحب مملکت، خود مردم هستند. مظهر معنویت در امام بزرگ وار، در درجه ی اول، اخلاص خود او بود. امام کار را برای خدا انجام داد. از اول، هرچه که احساس می کرد تکلیف الهی اوست، آن را