پاورپوینت کامل می شکنم در شکن زلف یار ۲۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل می شکنم در شکن زلف یار ۲۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل می شکنم در شکن زلف یار ۲۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل می شکنم در شکن زلف یار ۲۱ اسلاید در PowerPoint :

>

همین که گفتم. توی محراب رو «قل هو الله» کار می کنی. دور تا دور شبستون رو هم «آیه الکرسی.» فقط هم یه بار اسم خودت رو می آری؛ فقط یه بار!

حاج ابراهیم، کاشی کار زبردست، نگاهی به نازک کاری های زیبای مسجد کرد و گفت: «معمار! آخه ما از این کار نون می خوریم، چه عیبی داره من چند جای این مسجد اسم و تلفن خودمو روی کاشی بنویسم؟

– اوسا! این جا مسجد دانشگاهه! با بقیه ی جاها توفیر داره. چه قدر از من حرف می گیری!

حاج ابراهیم همان گونه که معمار گفته بود عمل کرد. روی کاشی های مسجد فقط یک بار از خودش اسم آورد. مزدش را گرفت و تسویه کرد و رفت.

اما چند روز بعد زنگ تلفن معمار به صدا در آمد. حدس بزنید چه کسی بود؟!

معمار، از کار راضی هستی؟ همون طور که شما گفته بودین، ما کار کردیم. اما یه نیم نگاهی هم به آخر آیه الکرسی دور شبستون بندازین. یه چیزایی دست تون می آد! عزت زیاد.

معمار از جا برخاست و راه مسجد را پیش گرفت و شروع کرد با دقت، آخر آیه الکرسی دور شبستان را خواندن؛

وَ اّلذینَ کَفَرُوا اَولِیاوهُمُ الطّاغُوتُ یُخرِجُونَهُم مِنَ النّورِ الَی الظُلماتِ اولِئکَ اَصحابُ النُارِهُم فِیها خالِدُون. این آخر آیه الکرسی است. اصولا باید کاشی کار به همین اندازه بسنده می کرد اما او بخشی از آیه ی بعد را هم در ادامه آورده بود؛ چیزی که معمار تاکنون هیچ کجا ندیده بود!

اَلَم تَرَ الَی الّذِی حاجّ ابراهیم. .. و دیگر تمام!

یعنی من عرضه ی این را دارم که نام خودم را از زبان قرآن بر کاشی های مسجد شما حک کنم!

این هم نوعی هنرمندی است، نه؟

***

من از حلقوم مادری که درد می کشد و فریاد می زند تا جگر گوشه اش را به دنیا آورد، بانگ حیات می شنوم. شما چه؟!

مثل صدای نوک زدن جوجه ای به پوسته ی اطراف خویش! که نوید حیات می دهد. یعنی، اندکی صبر، سحر نزدیک است.

گویا مقدمه ی حیات، شکستن است. شکستن فریادی در نای مادری درد آشنا یا شکستن پوسته ای فراروی جوجه ای خرد و بی نوا! تا این جا همه چیز یک سان است. کودکی که راه هستی می گیرد و انسان می شود یا جوجه ای که رنگ حیات می گیرد و حیوان می شود.

اما این تازه آغاز کار است. هر چه می گذرد، شرایط متفاوت می شود.

از آن حیوان، همان یک شکستن قشنگ است و بس؛

اما انسان می تواند همچنان بشکند و این شکستن ها یکی زیباتر از دیگری جلوه کند!

نظیر شکستن حصاری که پیرامون خویش کشیده است:

آن استاد فرزانه پای تخته شکلی کشید و از مخاطبان فرهیخته ی خویش چیزی خواست.

آن چه کشید، تصویری بسیار ساده بود.

آن چه خواست، کاری به ظاهر ساده تر؛

این که آنان با چهار خط راست تمام این نقاط را به یکدیگر متصل کنند؛ به گونه ای که هیچ نقطه ای بیرون نماند.

چند نفر آمدند پای تخته و رفتند. بسیار کوشیدند؛ اما کوشش آن ها به جایی نرسید و هیچ کس از عهده برنیامد.

تا این که او مجبور شد خود به حل این معما بپردازد. خواسته ی او چندان دشوار نبود؛ اما همیشه این جور بوده که: معما چو حل گشت، آسان می شود! راهی که او رفت، با چشمان خود دنبال کنید:

ساده است نه؟

او وقتی کار خود را به انجام رسانید، از حاضران پرسید: شما آدم های فهمیده ای هستید و این نشست فرهنگی جای طرح معما نیست؛ اما می دانید من برای چه این معما را مطرح کردم؟

آنان سری تکان دادند، یعنی که نه.