پاورپوینت کامل سه پرسش درباره ی امام زمان ۶۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل سه پرسش درباره ی امام زمان ۶۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل سه پرسش درباره ی امام زمان ۶۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل سه پرسش درباره ی امام زمان ۶۸ اسلاید در PowerPoint :

>

زندگی و محل سکونت امام زمان(عج)

زندگی امام زمان(عج)

• آیا امام زمان(عج)، می تواند به صورت یک فرد ناشناس در میان مردم زندگی کند؟ در این صورت مسکن و محل زندگی او کجا است؟!

در پاسخ به این پرسش گفتنی است که نمی توان محل خاصی برای آن حضرت در نظر گرفت و منطقه و شهری را به عنوان محل سکونت او معرفی کرد.

اصولا «پنهان زیستی امام» ایجاب می کند که مسکن و مکان زندگی او، کاملا مخفی و ناشناخته بماند.

«سدیر صیرفی» از امام صادق(ع) روایت می کند: «صاحب الامر» از این جهت با یوسف(ع) شباهت دارد که برادران یوسف – با این که عاقل و دانا بودند و قبلا هم با وی معاشرت داشتند – وقتی پیش او رفتند، تا خودش را معرفی نکرد، او را نشناختند و با این که بین او و یعقوب(ع)، بیش از هجده روز راه فاصله نبود، یعقوب از وی اطلاعی نداشت. پس چرا این مردم انکار می کنند که خداوند همین عمل را نسبت به حجت خویش صاحب الامر نیز انجام دهد؟ او نیز در بین مردم تردد می کند و در بازار ایشان راه می رود و بر فرش های آنان قدم می گذارد؛ ولی [مردم] او را نمی شناسند و به همین وضع زندگی می کند تا هنگامی که خداوند به او اذن معرفی به مردم را بدهد.»۱

آن حضرت برای انجام وظایف و تکالیف خود از مکانی به مکان دیگر می رود و براساس حکایات معتبر، در شهرها و اماکن مختلفی دیده شده است. مدینه، مکه، نجف، کوفه، کربلا، کاظمین، سامرا، مشهد و قم، از جمله ی آن است.

در بعضی از زمان ها و مناسبت ها در مکانی مقدس حضور دارد. در این جا به برخی از آن ها اشاره می شود:

مکان های خاص

1. مدینه و پیرامون آن (رضوی)

امام باقر(ع) می فرماید: «ناچار برای صاحب الزمان، عزلت و غیبتی است و طیبه (مدینه) خوب جایگاهی [برای ایشان] است.»۲

1. مکه و اطراف آن (ذی طوی)

از امام باقر(ع) نقل شده است: «یکون لصاحب هذا الامر غبیه فی بعض الشعاب، [او] او ما بیده الی ناحیه ذی طوی. …؛۳ صاحب الامر در یکی از این دره ها غیبتی خواهد داشت، سپس با دستش به بخشی از ذی طوی اشاره کرد.»

در دعای ندبه می خوانیم: «لیت شعری این استقرت بک النوی بل ای ارض تقلک او ثری ابرضوی او غیرها ام ذی طوی؛۴ ای کاش می دانستم که در کدامین زمین قرار داری و کدام زمین یا خاک وجود نازنینت را بر خود حمل می کند؟ آیا در رضوی هستی یا در جای دیگر؟ آیا در ذی طوی هستی؟»

1. حضور هر ساله در حج و عرفات

از زمان ها و مکان هایی که امام در آن حضور مستمر و دائمی دارد، روز عرفه، موسم حج و در سرزمین عرفات است. امام صادق(ع) فرمود: «یفقد الناس امامهم یشهد الموسم فیراهم و لا یرونه؛۵ مردم امام زمان خود را نمی یابند، او در موسم حج [و در منا و عرفات] شرکت می کند و آنان را می بیند ولی آنان او را نمی بینند.»

امام رضا(ع) نیز می فرماید: «انه لیحضر الموسم فیقضی جمیع المناسک. ..؛ [مهدی] در موسم حج حاضر می شود و همه ی اعمال را انجام می دهد و در عرفه نیز وقوف می کند و دعای مومنان را آمین می گوید.»

«محمد بن عثمان عمری»، یکی از نائبان چهارگانه ی امام زمان(عج) می گوید: «به خدا سوگند: صاحب الزمان در موسم حج، همه ساله حضور می یابد و مردم را می بیند و می شناسد. مردم [هم] او را می بینند، اما نمی شناسند.»۶

1. مسجد کوفه، سهله، کربلا و نجف

ابوبصیر از امام صادق(ع) نقل می کند: «گویا می بینم که قائم ما با خانواده اش در مسجد سهله اقامت گزیده است.»۷

براساس حکایات معتبر، ملاقات بزرگانی چون مقدس اردبیلی، علامه بحر العلوم، شیخ محمد تقی آملی و. .. در مسجد سهله و کوفه صورت گرفته است.۸

از مجموعه این روایات و حکایات معتبر، برداشت می شود که آن حضرت در شهرها و مناطق مختلف حضور دارد و محل زندگی ایشان، جای خاصی نیست. پس زندگی او به شیوه ی عادی و معمولی است؛ زیرا این گونه زندگی، حساسیت برانگیز نیست و برای آن حضرت نیز آسان تر و طبیعی تر است.

ازدواج امام زمان(عج)

• از این که حضرت مهدی(عج) می تواند یکی از بهترین الگوهای جامعه ی امروزی باشد، شکی نیست اما از نظر ازدواج چگونه می تواند الگو باشد در حالی که آن حضرت ازدواج نکرده است!؟

البته درباره ی ازدواج حضرت مهدی(عج) دو نظریه وجود دارد و هر کدام شواهدی دارند. براساس قواعد کلی، می توان گفت: آن حضرت ازدواج نکرده و اشکالی هم نخواهد داشت؛ زیرا آن حضرت هر چیزی را که با غیبت منافات داشته باشد، انجام نمی دهد ازدواج هم با غیبت منافات داشته، مستلزم آشکار شدن وضعیت امام (عج) خواهد بود. ازدواج با وجود غایب بودن آن حضرت ( با توجه به نظر مخفی شدن بدن او از دیده ها)، امکان ندارد و اگر بخواهد ظاهر شود و ازدواج کند، این همان محذوری است که باید از آن دوری کند. ..

اگر نظر دیگران (پنهان بودن عنوان و شخصیت امام)، را مورد توجه قرار دهیم، باز می گوییم که ازدواج آن حضرت با شخصیت واقعی خود، امکان ندارد و منافی با اصل «غیبت» است.۹

از طرفی دیگر، هیچ دلیل روشن و قطعی، بر وجود زن و فرزند برای آن حضرت نیست؛ چون مسئله ی غیبت، مهم تر از ازدواج است و می تواند برای مصلحت بالاتر، مسئله ی مهم (ازدواج) را ترک کند و اهم را انجام دهد. عمل به سنت پیامبر(ص) می تواند بعد از ظهور و قیام انجام گیرد و بنابر قولی احتمال دارد، ایشان در زمان غیبت صغرا ازدواج کرده باشد؛ اما با آغاز غیبت کبرا به دلیل مصالح مهم تر ازدواج را ترک کرده باشد.

بعضی از شواهد، دال بر وجود همسر و فرزند برای او است؛ از جمله:

الف. قواعد کلی

احکام کلی شریعت محمدی(ص) ایجاب می کند که حضرت بقیه الله(عج) نیز مانند دیگر پیشوایان معصوم تشکیل خانواده داده، از سنت جد بزرگوارش حضرت محمد(ص) پیروی کند. «محدث نوری» می گوید: «چگونه ترک خواهد نمود چنین سنت عظیمه ی جد بزرگوار خود را، با آن همه ترغیب و تحریضی که در فعل آن و تهدید و تخویف که در ترک آن شده است! سزاوارترین امت در اخذ به سنت پیامبر(ص) امام هر عصر است و تاکنون کسی ترک آن را از خصایص آن جناب نشمرده است.۱۰

ب. روایات

درکتاب الغیبه، از «مفضل بن عمر» از صادق(ع) نقل شده است: «لا یطلع علی موضعه احد من ولده و لا غیره؛۱۱ بر مکان ایشان هیچ کس، حتی فرزندی از فرزندانش اطلاع ندارد.»

سید بن طاووس در جمال الاسبوع می گوید: «روایتی با سندهای متصل یافتم که حضرت ولی عصر(عج) را اولادی بسیاری هست که در شهرهای کرانه ی دریا حاکم و والی هستند و در نیکی و بزرگواری، در راس نیکان روزگار و در قله ی صفات ابرار و اخیار هستند.»۱۲

«ابوبصیر» از امام صادق(ع) نقل می کند: «گویا می بینم که قائم ما با خانواده اش در مسجد سهله اقامت گزیده است.» ابوبصیر می گوید: «گفتم: فدایت شوم! قائم همیشه در آن مسجد است؟ فرمود: آری.»۱۳

البته با بررسی های سندی و دلایل این روایات، به طور قطع نمی توان وجود فرزند را برای آن حضرت اثبات کرد.۱۴

۲. دعاها

ابن طاووس دعای امام رضا(ص) را در مورد حضرت مهدی(عج) چنین نقل کرده است: «اللهم صل علی ولاه عهده و الائمه من ولده.»۱۵

همچنین از آن حضرت نقل شده که دعا می فرمود: «اللهم اعطه فی نفسه و اهله و ولده و ذُریته و امته و جمیع رعیته ما تقربه عینه و تُسِرُ به نفسه.»۱۶

در بخشی از صلواتی که از «ناحیه ی مقدسه» صادر شده، آمده است: « و صل علی ولیک و ولات عهده و الائمه من ولده و مد فی اعمارهم و زد فی اجالهم.»۱۷

این ادعیه به صورت کلی وجود زن و فرزند را برای آن حضرت مطرح می کنند؛ اما درباره ی همین ادعیه و الفاظ آن ها نیز بین علما اختلاف نظر هست؛

برای مثال برخی دعای امام رضا(ع) «اللهم صلی علی ولاه عهده و الائمه من ولده؛ را چنین نقل کرده اند: «اللهم صل علی ولاه عهده و الائمه من بعده.»

۳. اسامی فرزندان امام

روایت انباری، گویای این مطلب است که آن حضرت فرزندانی دارد؛ بدین ترتیب:

1. طاهر، فرمان روای یکی از جزایر (واقع در دریای مدیترانه)، به نام زاهره؛
2. قاسم، فرمان روای جزیره ی رائقه؛
3. ابراهیم، حاکم شهر صافیه؛
4. عبد الرحمان، حاکم شهر طلوم؛
5. هاشم، حاکم شهر عناطیس؛

داستان این شهر در بعضی از منابع ذکر شده است؛۱۸ ولی بی شباهت به افسانه نیست و مدرک معتبری هم ندارد.۱۹

براساس روایتی: «هر امام باید فرزند داشته باشد، به جز حضرت مهدی(عج) که فرزند ندارد.»۲۰ در این صورت، عدم ازدواج آن حضرت، مخالف سنت پیامبر(ص) نیست؛ زیرا آن امام همام زندگی عادی و طبیعی مثل دیگران ندارد و پنهان زیستی ایشان نیز براساس دستور مصلحت خداوندی است.

افراد دیگری نیز – همچون خضر(ع) و عیسی(ع) – با این که زنده اند، ازدواج نکرده و تشکیل خانواده نداده اند.

جزیره ی خضراء

• آیا «جزیره ی خضراء» که گفته می شود امام زمان(عج) در آن هستند، واقعیت دارد یا نه؟

منشا این پرسش و سایر برداشت هایی که در مورد محل زندگی امام زمان(عج) و پیوند آن با جریزه ی خضراء و مثلث برمودا صورت گرفته، داستانی است که علامه ی «مجلسی» در بحار الانوار نقل کرده است. ابتدا خلاصه ای از این داستان طولانی نقل می شود و ضمن نقد و بررسی آن، پاسخ سوال ارائه می گردد. علامه ی مجلسی می گوید: «رساله ای یافتم مشهور به داستان جزیره ی خضراء. .. و چون آن را در کتاب های روایی ندیدم، عین آن را در فصل جداگانه ای آوردم. .. براساس این داستان، شخصی به نام «زین الدین علی بن فاضل مازندرانی» نقل می کند:

سال ها در دمشق نزد شیخ «عبد الرحیم خنفی» و شیخ «زین الدین علی مغربی اندلسی»، تحصیل می کردم. روزی شیخ مغربی عزم سفر به مصر کرد. من و عده ای از شاگردان با او همراه شدیم؛ تا این که به قاهره رسیدیم. استاد مدتی در الازهر به تدریس پرداخت.

پس از مدتی ، نامه ای از اندلس آمد که خبر از بیماری پدر استاد می داد. وی عزم اندلس کرد. من و برخی از شاگردان با او همراه شدیم. در یکی از قریه های اندلس، بیمار شدم؛ به ناچار استاد مرا به خطیب آن قریه سپرد و خود به سفر ادامه داد. سه روز بیمار بودم. پس از آن، روزی در اطراف ده قدم می زدم که کاروانی از طرف کوه های ساحل دریای غربی وارد شد و با خود پشم و روغن و کالاهای دیگر داشت. پرسیدم: «از کجا می آیید؟» گفتند: «از دهی از سرزمین بربرها که نزدیک جزایر رافضیان (شیعیان) است.»

هنگامی که نام «رافضیان» را شنیدم، مشتاق زیارت آنان شدم. تا محل آنان، بیست و یک روز راه بود (دو روز بی آب و آبادی و بقیه آباد). حرکت کردم و به سرزمین آبادی رسیدم. آن جا جزیره ای بود با دیوارهایی بلند و پرچم های مستحکم که بر ساحل دریا قرار داشت. مردم آن جزیره، شیعه بودند و اذان و نمازشان به شکل شیعیان بود. در آن جا از من پذیرایی کردند، پرسیدم: «غذای شما از